คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บทที่ 10 ล่านก (จบ)
“ั้นูหน่อยสิว่าเรียนอะไราไอ้ี้เรื้อนนั่นมาบ้า”
“ะทำอะไ...”
โยไม่ทันั้ัว ริมฝีปาหยั็บเ้าหาลีบปาบาอย่ารุรานรุนแร้วยวามโมโห
มิาน้ำารื้น ิ้นเร่า ๆ
แทบาใเมื่อนโนนใร้ายัววามหอมหวานอย่าหนัหน่วนหล่อนสั่นสะท้านไปทั้ร่า
ปาร้อนยี้ลีบุหลาบบอบบาอย่าไม่ปรานีปราศรัย
วามโรธัทำให้อนับอาารหวาลัวอนในอ้อมแนไม่ไ้
รับรู้เพียวามโหยหานะเป็นบ้าเมื่อลิ้มรสวามหวานอหล่อนที่เาอยาลืนินอยู่อย่านั้น
เหมือนผึ้หนุ่มอารม์ร้อนที่อแห้ผาพบบ่อน้ำผึ้หวาน
มือหนาันท้ายทอยหล่อนให้เ้าหาเามาเ้าไปอี
ริมฝีปาร้อนปาไปมาอย่าะละะลาม สูบินอย่าไม่รู้ัพอ
มิาลัวนะาใ
หล่อนพยายามเบี่ยหนีแ่ไม่พ้น
มือเนียนิลบนแนเสื้อสูทอย่าทรมาเมื่อนัวโบริมฝีปาล่าอหล่อนอย่ารุนแรย้ำ
ๆ เหมือนำลัสำเร็โทษหล่อนที่ล้าปาีใส่เา
ำปั้นเล็รัวประท้วูะไม่เป็นผลเอาเสียเลย ลับลายเป็นารยั่วโมโหเาให้บวามเร่าร้อนรุนแรว่าเิม
าวามโมโหเป็นวามโหยหา
มาเฟียหนุ่มเผลอราอย่าพอใับารระเสือระสนหนีอแม่ัวเล็ อาารเหมือนวาื่นเสียปืนทำให้เารู้ว่าหล่อนปาเ่ไปอย่านั้นเอ...ริมฝีปาหวานยัไม่เยมีใรับอนอาเานเียว...และะ้อเป็นเานเียวเท่านั้น
หรือ่อให้่อนหน้านี้มันะเยโนไฮยีน่าปลายแถวอย่าอิวานลอบิม
เา็ลบรอยูบนั้นเสีย และเปลี่ยนให้หล่อนำแ่รอยูบอเาเพียนเียว!
“มะ...ไม่เอา
ไม่เอา...”
มิาพึมพำน้ำารื้นเล้าเสียหอบ
เมื่อนใร้ายผละริมฝีปาออเพื่อุมพิหยอเย้าเบา ๆ
มือบายันัวเาให้ออไปแ่ไม่สำเร็ อนลืนริมฝีปานื้อเ้าไปอีรั้
หลับาพริ้มรับรสสัมผัสที่เาโหยหาพลาอระอร่าอ่อนยวบในอ้อมแนเ้าหาัวแน่นว่าเิม
ราระหึ่มในลำอเหมือนำลัลิ้มรสไวน์ั้นี
ทุอย่ายัน่าหลใหลนน่าหุหิ
ไม่ว่าะเป็นลิ่นายหรือวามหอมหวานอหล่อนที่เหมือนำสาปอเทพธิาให้เาลุ่มหล
แม้ว่าเวลาะผ่านไปนานแ่ไหน็ไม่อาหยุวามรัอเาที่มี่อหล่อนไ้เลย
มิาสั่นนน่าสสาร
มือบาำปเสื้อเาแน่นล้ายำลัระบายวามอัอั้นแสนทรมา
วามรู้สึแปลประหลาถูีรวนนอลหม่านไปหม...หล่อนทั้ลัว ทั้เลียเา
แ่ในวามเลียและลัวยัแฝไว้้วยวามโหยหา
มือบาที่ำปเสื้อสั่นระริถูอบุม้วยมือหนาานเหนือร่า อนแะมือน้อยออ
ยื้อแนนในอ้อมอเ้าหาัวแนบแน่นว่าเ่า บริมฝีปาหนัหน่ว
วแนแร่รัร่าหล่อนแน่นล้ายประาศวามเป็นเ้าอในัวหล่อนนเียว
มืออี้าันท้ายทายล้ายไม่ยอมให้เ้าอริมฝีปาหวาน่ำหนีเาไปไหน...
หล่อนเป็นสมบัิอเานเียวเท่านั้น
นที่มีสิทธิ์ในัวหล่อนมีเพียเา...มาเฟียรุ่นที่สิบสี่แห่แนอว์ฟนนี้!
“ปล่อย...นะ
ฮือ...”
หล่อนสั่นไปทั้ัวเมื่อเาผละาริมฝีปา
พรมุมพิลบนอออหล่อนล้ายลุ่มหล มิาเหมือนำลัะาย
ริมฝีปาอเาเหมือนเหล็ร้อนนาบผิวหล่อนอย่าร้ายา
ฝาแผลรร์ลาใไว้แทบทุุ
หล่อนถูทรมาเนิ่นนานนระทั่ไ้ยินเสียโทรศัพท์ในระเป๋าแผเสียัลั่นเหมือนระาสิอสิห์หนุ่มออามนร์สะอเทพธิา
มิาอาศัยอนนั้นระถาัให่ ถอยรูหนีไปนั่หัวอีมุมหนึ่อเบาะ มือนุ่มปาริมฝีปาเ่ออัวเอไปมา
ไหล่เล็บาสั่นสะท้านเพราะทั้ลัวทั้อาย
น้ำาเ้ารรมที่ลั้นมาลอ็ันไหลออให้เาเห็นนไ้
อนเบือนหน้าหนีแม่าหวานอย่ารวเร็วเพราะไม่มั่นใว่าน้ำาอหล่อนะมีอิทธิพล่อ้อนเนื้อในอ้าน้ายอนหรือไม่...ายหนุ่มิ้วมว
สั่นศีรษะเรียสิะรับโทรศัพท์เสียเรียบ
“ว่าไ อเล็์”
“รับนาย”
อเล็์ที่อยู่รถันถัไปเอ่ยรายานะมอรนท้ายรถในวามูแลอลูน้อ
“นปลอภัยีรับ”
“เรียบร้อยีใ่ไหม”
มิาเหลือบมอร่าสูให่ในุสูทส่ารเบาะอีฝั่แล้วหลบาวูบ
ไม่อยาเาว่าเาุยอะไรหรือับใร
รู้แ่เพียรอยูบรุนแราเาแทบะ่าหล่อนาย...หิสาวน้ำารื้นอีรั้
ยมือลูบ้นแนัวเอไปมาะลืน้อนวามรู้สึหนัอึ้บาอย่าลไปพร้อม้อนสะอื้น
หล่อนมัน็อ่อนแอเหมือนเิม...อ่อนแอนน่ารัเีย
อ่อนแอนแม้แ่เายัมอหล่อนเป็นเพียเรื่อระบายอารม์
และเาเอ็ไม่เยเปลี่ยน...อน ลูาเียส แนอว์ฟ
ราสีห์ไร้ใที่ไม่เยมอเห็นุ่าวามรัอผู้หิอ่อนแออย่าหล่อนแม้แ่นิเียว
หิสาวปิเปลือาลพร้อมอิศีรษะลรอบหน้า่ารถ
เม้มริมฝีปาเ้าหาันแน่น้วยวามเ็บใ ปิเสธารรับรู้ทุสิ่รอบัว
หัวใเหนื่อยล้าเินว่าะสนใอะไรอี
“รับ เรียบร้อยีรับ แ่มันอึน่าู
พวผม้อยิั้สอนัว่ามันะสลบ”
อเล็์ยัรายาน่อถึอร์แน...นายอเาสั่ให้ใ้ยาสลบยินให้ร่วลมาเพื่อะไ้ับไปฤหาสน์่าย
ๆ อนฟัปลายสายแล้วพยัหน้า ส่เสียลอลำอ
“อื้ม...อย่าลืมิ่อุเบลล่า้วย”
“รับนาย” อเล็์พยัหน้ารับำ
เพราะรู้ีว่ามาเฟียหนุ่มหมายถึสัวแพทย์หิที่ิ่อไว้เมื่อวาน...้วยวามที่นเพอร์เพิล
ฟิน์ไม่ใ่นสำหรับเลี้ย และมิาไม่ไ้เลี้ยนัวนี้เมื่อสามปี่อน
นายออเล็์ึัแิ่อสัวแพทย์ไว้ั้แ่เนิ่น ๆ
นึมาถึรนี้อเล็์็อยิ้มในใไม่ไ้...แ่ทำไ้แ่ในใ
ืนยิ้มออไปริ ๆ ่อหน้ามาเฟียหนุ่ม มีหวัหน้าที่ารานถถอย
แม้ะผ่านโทรศัพท์็เถอะ
“ี”
อนว่าเสียสั้น่อนะัสาย
ายหนุ่มระแอมเล็น้อย ไม่ล้าหันหน้าไปมอหิสาวที่อยู่อีฟาหนึ่อเบาะ
้วยเพราะลัวว่าหล่อนยัร้อไห้อยู่
เาไม่ไ้แพ้น้ำาหล่อน
เาแ่ไม่อยาเห็นเล่ห์มารยาอแม่นอหอ่าหา...ายหนุ่มบอัวเออย่านั้น
เาเพียบอัวเอว่ามิาไม่ใ่แม่หนูน้อยแ้มใสที่อบนั่ัเาอีแล้ว
หล่อนเป็นเพียหส์ป่าที่หยิ่ทระน อวีและเป็นอเหลือใ้าเียอิวาน
ลินันเท่านั้น
“อโทษที่้ารับนาย
ผมมาเปลี่ยนับุอเล็์” าร์นหนึ่วิ่มาเปิประูนับพร้อมรายานเา
อนระแอมเล็น้อย พยัหน้าเิรับรู้
“รีบออรถเถอะ
พวที่เรื่อบินรอแล้ว”
สิโหนุ่มสั่
่อนนั่บัับัวเอให้นั่หน้ารไม่สนใน้า ๆ แ่ทำไ้ไม่ถึนาที
นัยน์าสีน้ำาลทอ็เหลือบไปเห็นร่าบาใุ้ระโปรยาวนอนหลับอพับออ่อน
ริมฝีปาแเ่อาารรุรานอเาเผยอึ้นเล็น้อยามอัราารหายใ เปลือาปิสนิท
ผิวแ้มนวลเรอะรั้วยน้ำา
เา้อภาพรหน้าแวบหนึ่่อนะสะบัหน้าหนี เสไปมอวิวทิวทัศน์นอหน้า่า มือหนายึ้นเท้าา นัยน์าสีน้ำาลทอสะท้อนเพียภาพทิวทัศน์เลื่อนไหวรวเร็ว้านนอ้วยสายายาแ่ารอธิบาย
-----------------------------------------
อหยุวันันทร์ที่ 2.11.2015 หนึ่วันนะะ
ิามวามเลื่อนไหวและารอัพไ้ที่
twitter.com/trinnada แท็ #ามเทพไร้ใ
ความคิดเห็น