คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chess : (Lycanthrophy) _ ลุงหลุยซี
ความรู้สึกเหนื่อยล้ายังโถมทับทั่วสรรพางค์กาย แขนขาหนักอึ้งเกินกว่าขยับเขยื้อน เปลือกล่างเปลือกตาบนก็ช่างสมานฉันท์พร้อมใจประกบปิดดำปิ๊ดปี๋เสียจริง เมื่อเพิ่งประสาทตาไม่ได้ เขาก็ขอเทความหวังไปยังประสาทจมูกรับช่วงต่อแทน
เหมือน... ห้องอับๆ ? กลิ่นป่าที่ควรมีหายไปอย่างสิ้นเชิง
เวรกรรม ไอ้แมงมุมบ้านั่นทำโฆนประสาทเขาเพี๊ยนซะแล้วหรือ
ราฟว์บ่นๆ ด่าๆ ไป ไหวตัวอีกทีก็เริ่มเช็คส่วนต่อไป โดยเปลือกตาล่าง - บน ยังร่วมใจปิดบริการเปิดภาพ เด็กชายค่อยๆ กระดิ๊กนิ้วมือ นิ้วเท้าน้อยๆ เอียงคอหน่อยๆ..
โอเค ยังไม่โดนโซ้ยไปเสียก่อน...
รำพึงพึมพำกับตนว่าด้วยเรื่องครบ 32 เสียงหนึ่งก็เอ่ยขึ้นแผ่ว
"ฝื้นแล้วรึ กินอะไรซักหน่อยไหม"
นั่นทำให้เขาโกรธแทบสะอึก
ไอ้แมงมุมบ้า เล่นอยู่ได้ !
ใจพิโรธไล่อิดโรยเป็นปลิดทิ้ง เปิดเปลือกตาโพล่ง พร้อมพล่ามฉับพลัน
"ไอ้บ้า ! จะกินก็กิน ไม่ต้องเอาของกินมายั่วข้า ! ตายตอนหิวๆนี่มัน-..." น้ำคำถูกบั่นลงเอาดื้อๆ เมื่อสภาพแวดล้อมเพิ่งสะท้อน และสมองเพิ่งตรองไตร่ มันเป็นห้องอับชื้นอย่างว่า "ง่า..." เสริมขึ้นอีกหน่อย เหงื่อแห่งความงุนงงระคนตกใจก็ผุดขึ้นไม่ขาด
แต่คนตรงหน้านี่สิ สายตาส่องแววงุ่งงงตะลึงงันกว่าหลายเท่า งงกับอากับกิริยาเอ็ดตะโรโวยลั่นห้อง งงกับท่าทีที่เปลี่ยนแปลงแทบพลิกแผ่นดิน
"อ่า...ลุงเป็นใครครับ"
________________________________________________________________________________________
Chess : (Lycanthrophy)
ลุงหลุยซี
_________________________________________________________________________________________
ก๋วยเตี๋ยวเส้นสุดท้ายถูกตะเกียบคีบเข้าใส่ปาก 2 มือกร้านก็ยกถ้วยอันเหลือเพียงซุปเข้ากรอกต่อเนื่อง เสียงอึกอักดังขึ้นถี่จากคนมูมมาม ตามต่อด้วยเสียงถ้วยถูกวางกึ่งกระแทกลงกับโต๊ะ หลังมือเข้าปาดปาก พรืด... ซึ่งเจ้าตัวยังคงดำนึงถึงมารยาทอยู่หน่อยๆจึงไม่เรอออกมา แต่หันกลับไปยกนิ้วโป้งให้เจ้าของห้องแทน
"วู๊ ก๋วยเตี๋ยวของลุงกี่ซีนี่อร่อยสุดยอดเลย" ราฟว์พูดยิ้มโชว์ฟันแฉ่ง
"แน่นอนอยู่แล้วกีซีซะอย่าง ก๋วยเตี๋ยวของอั๋วอร่อยที่สุดในจักวาล" กี่ซีพูดด้วยท่าทางแบ่งนิดๆ สำเนียงเสียงเหน่อแบบจีนชัด ราฟว์เห็นแล้วยิ้มขำๆกับท่าที จากนั้นเขาค่อยพยุงกายลุกขึ้น หมายจะเก้บชามก๋วยเตี๋ยวไปไว้ที่ห้องครัว
"อ๊ะๆ คงเจ็บน่ะอยู่เฉยๆไปเลย" กี่ซีปราม ก้าวเทาเข้ามาแล้วดันไหล่ราฟว์นั่งลง "ขยับมากเดี๋ยวแผลได้เปิดอีก แล้วคนในหมู่บ้านจะหาว่าอั๋วใจร้ายปล่อยคนเจ็บให้เดินผล่าน" ว่าจบกี่ซีก็เดินออกนอกห้องไป
ราฟว์ถลกชายเสื้อ 4 แฉกขึ้นมองแผลตรงสีข้าง ตั้งแต่เมื่อตอนฟื้นขึ้นแล้วเขายังไม่รู้สึกเจ็บจี๊ดอย่างควรจะเป็นที่มันเลย แถม.... ตอนนี้ดูราวกับแผลเริ่มทุเลาเหลือเพียงรอยถากลึกๆ เม็ดเลือดแข็งตัวเกาะไว้ปิดปากแผล
ท่าจะได้ยาดี... เด็กหนุ่มคิดพลางถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนนัยน์ตาน้ำตาลเข้มขี้เล่นจะฉายแววเจ้าเลห์เรืองรอง
เห... อีแหร็บนี้นี่จะขออู้งานได้ไหมเนี่ย ไม้ตื้นๆนี่พี่อัฟฟาจะจับได้ไหมหว่า ? ถ้าสำออยสักนิดหน่อย หึหึ
แล้วแผลอู้งานก็ถูกขัดขึ้นด้วยเสียงบานพับ แอ๊ด... ของประตู จนเจ้าแผนการแทบสะดุ้ง
กี่ซีเดินเข้ามาพร้อมถ้วยตรามังกรหยก แต่นั่นสำคัญปะไรเล่า อันมีน้ำสีส้มเจือน้ำตาลขุ่นๆอยู่ ไอขาวผุดออกมาจากน้ำนั่น แสดงถึงองศาให้ลินพองได้ง่ายๆ
ทัศนะของราฟว์ที่มีต่อน้ำนั่น ปรากฎออกมในรูปใบหน้าเกร็งกระตุก แต่เจ้าตัวมีฝีมือ 'มดเท็จ' อยู่เกินตัว ใบหน้าจึงรีบปรับเปลี่ยนเข้าสถานการณ์ทันใด
กี่ซีนั่งลงข้างๆวงถ้วยตรามังกรหยกไว้บนโตะอันเพิ่งวางถ้วยก๋วยเตี๋ยวไปเมื่อครู่
หลากประโยชน์การวางจริงๆ...
ราฟว์คิดขำๆ ก่อนแอบชำเลืองแลยังน้ำในถ้วย มัน... ไม่น่าทานเอาเสียเลย.... สิ้นความคิด ความรู้สึกอยากเปลี่ยนน้ำถ้วยในน้ำนั่นให้เป็นก๋วยเตี๋ยวแทนขึ้นจับใจ หรือไม่ก็อยากมีกำลังภายในทางสายตาจ้องนานๆแล้วถ้วยจะแตกโพล๊ะ
"ทริช"
เด็กหนุ่มยังคงนั่นที่เดิม สายตายังส่งทิ่มถ้วยดุจเข็ม จิตนาการหนักหนาให้เข็มสายตาทิ่มทะลุถ้วย.... และแล้ว ! เข็มเล่มก็บินพุ่งเข้าปักคาถ้วยนั่นบังเกิดรูรั่วน้อยๆให้น้ำขุ่นไหลผ่าน ติดว่าน้ำนั่นกลับดันรูรั่วให้ขยายวงกว้างแล้วทะลักออกมา
น้ำที่หล่นลงมาแตะพื้นไม้ มันทำปฏิกิริยากรัดกร่อนราวกรด พื้นไม้ถูกละลายหายไป ฟู่.. ตามรัสมีของหยดน้ำ หยดแล้วหยดเล่า... พื้นไม่รอบๆตัวเด็กหนุ่มถูกกลืนกินกรัดกร่อนจนหมดสิ้น.... ทว่ามันยังไม่หยุด มันยังกินพื้นที่เข้ามาเรื่อยๆ.... เรื่อย...
"ไม่มีที่ยืนแล้ว !!" ราฟว์ตะโกนลั่นห้องลุกพรวดขึ้น คำพูดช่างต่างจากการกระทำอนึ่งยืนเสียเหลือล้น
กี่ซีแทบหัวคะมำ ชายชราเชื้อสายจีนมองราฟว์อย่างตะลึงเจือๆด้วยแววแปลกใจในดวงตา
ราฟว์หน้าเหวอมองรอบห้อง ตีความได้ก็อยากจะร้องไห้ขึ้นมารำไร
ประสาทกิน ! เขาพ่ายแพ้กับจินตนาการ ทำไมมันช่างหลอนหลอกราวเป็นเรื่องไร้สาระเกินจริงเลยฟ่ะ !
เด็กหนุ่มค่อยๆนั่งลง รู้หนังหังหน้าจะด้านไม่พอก็วันนี้ เขาเผลอทำกิริยาบ้าบอให้ลุงแกศึกษาอีกแล้วสิ เรื่องแบบนี้มันไม่เรียกขวัญตาหรอกนะ
ลุงกี่ซีมองราฟว์อยู่พักใหญ่ ซึ่งคนมองก็กระดากเกินแสร้งเบือนสายตาไปทางอื่นซะ
_____________________________________
ดู Gallery ทั้งหมด << คลิ๊กคร้าบ
ข้าไปก่อนนะฮะ สายแล้ววว
3 นี่ข้าไปเข้าค่าย ไปล่ะฮะ
ความคิดเห็น