คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 7
บทที่ 7
นัยน์ตาสีทับทิมมองดวงหน้าหวาน ผิวขาวที่ว่าซีดแล้วยิ่งซีดเข้าไปอีก เปลือกตาบางปิดสนิทซ่อนอัญมณีสีหมอกคู่งามเอาไว้ จมูกโด่งที่ปลายรั้นน้อยๆแสดงความแก่นแก้วของเจ้าตัวได้ดี ริมฝีปากอวบอิ่ม เสียงใสยามเอ่ยนามเขานั่นยังคงก้องกังวาน มือหนาสัมผัสเส้นผมนุ่มสีขาวนิ่มราวเส้นไหมชั้นเลิศ ดวงตาสีโลหิตมองออกไปนอกกระโจม คืนนี้พระจันทร์เต็มดวง แสงสีเงินยวงนั่นยังงดงามไม่เทียบเท่าร่างที่กำลังนิทรา
จะเห็นแก่ตัวไหมที่ปรารถนาให้ท่าน...เอ่ยเพียงนามของข้า
จะเห็นแก่ตัวไหมที่ปรารถนาให้ท่าน...มองเพียงตัวตนของข้า
จะเห็นแก่ตัวไหมที่ปรารถนาให้ท่าน...เป็นแสงจันทราที่สาดส่องลงมายังผืนดินเพียงเพื่อข้า
ท่านจะรู้ไหม ในใจข้ามีเพียงท่าน นับตั้งแต่วันที่ท่านก้าวเข้ามา หัวใจข้าเต้นระรัว ดวงตาข้าสั่นไหวพร่ามัว อกข้า จิตใจข้า เต็มตื้นด้วยความปิติ ท่านนำพาแสงสว่างมาสู่ข้า
หากแต่ข้ากลับเจ็บในอก เจ็บลึกลงไปข้างใน ยามที่ข้าตระหนักว่า
รอยยิ้มที่ท่านมอบให้ข้าไม่ได้ต่างจากรอยยิ้มที่ท่านมอบให้ผู้อื่น
เสียงของท่านยามเรียกข้าไม่ได้ต่างจากเสียงของท่านยามเรียกผู้อื่น
สายตาของท่านที่มองข้าไม่ได้ต่างจากสายตาของท่านยามมองผู้อื่น
ข้าทรมานเจียนตาย ยามที่ต้องยอมรับว่า ...ท่านคือ แสงจันทร์ ที่ส่องนำทางให้กับทุกคน...
กีอัสเหล่มองกระโจมที่เจ้าตัวยุ่งพักอยู่เป็นระยะ เขายอมรับว่าเป็นห่วงเจ้าตัวยุ่ง ทำไมถึงเรียกว่าตัวยุ่งนะเหรอ? ก็เพราะยัยนี้ยุ่งสุดๆ ทั้งยุ่งทั้งจู้จี้ ขี้บ่น เถียงคำไม่ตกฟาก ใครเถียงชนะยัยเผือกได้นะ ข้ากีอัสจะขอคารวะงามๆเลย ยังไม่หมดนะข้อเสียยัยนี่มีอีกเพียบ
แต่ที่สำคัญที่สุดนะ ยัยนี้เป็นพวกปัญญาอ่อนเรื่องความรัก ขนาดเด็กป.1 ยังอาย ปากบอกว่าจะมีแฟน ให้ตายเหอะ 25 ปีก่อนจะตาย ยัยนั่นไม่เคยมีแฟนสักคน พอใครมาทำดีด้วยก็ดีตอบ ดีไปดีมาเสร็จทุกราย จะเสร็จอะไรถ้าไม่เสร็จเป็นเพื่อนน่ะสิ พับผ่าเถอะ
มือหนายกแก้วเหล้าสีน้ำตาลทองขึ้นจิบ วีรกรรมของยัยเผือกเล่าเป็นปีก็ไม่หมด แต่ก็มีวีรกรรมหนึ่งที่เขาไม่มีวันลืม วีรกรรมที่เปลี่ยนชีวิตมนุษย์คนหนึ่ง
ใครๆก็รู้ว่าเขาเจ้าชู้ คบคนนู้น จีบคนนี้ นอนกับคนนั้น กุ๊กกิ๊กกับชาวบ้านไปทั่ว ส่วนเรื่องโดนบอกเลิกเพราะนอกใจหรือคบควบนี่ไม่ต้องห่วง โดนมาหมดแล้ว แรกๆก็สาดด้วยน้ำเปล่า ต่อมาเริ่มพัฒนา น้ำหวาน เหล้า ไวน์ สปาเกตตี พิซซ่า ข้าวผัด ไข่ดาว ซูชิ ก๋วยเตี๋ยว เกาเหลา แม้แต่ไอศครีมก็เคยโดน
เขาใช้ชีวิตตามใจ เป็นทอมคนหนึ่งที่จีบสาวไปวันๆ ยึดคติว่า เรียนน่ะเรื่องเล็ก จีบสาวน่ะเรื่องใหญ่ จนกระทั่งมาเจอกับยัยนี่ ไม่ใช่มาหลงรักแน่นอน ตัวป่วนอย่างนี้ ให้ฟรีแถมข้าวสารหนึ่งโกดังก็ไม่เอา
ยัยนี่ดันมาเจอตอนที่เขากำลังทะเลาะกับพี่ชายเรื่องการเรียน จากนั้นเจ้าตัวก็เริ่มตามตื้อบอกว่าอยากเป็นเพื่อน ตามติดเป็นเงา เวลาเรียนถ้าจะหลับก็โดนยางลบปาหัว เลิกเรียนพอจะเที่ยวก็โดนลากไปห้องสมุด พอบรรดากิ๊กโทรมา เจ้าตัวก็แย่งไปรับสายแถมบอกซะเสร็จสรรพว่า ตัวเองน่ะตัวจริง
แม้จะกระดากปากแต่ก็ยอมรับจริงๆว่า มันสวย รวย เก่ง บรรดาสาวๆที่เขาไปตกไว้พากันหนีหน้าเมื่อเจอยัยตัวป่วน
ถ้าถามว่า ทำไมไม่สู้? ตอบได้เลยว่าสู้แล้ว เคยถึงขั้นจะต่อยเลยด้วยซ้ำ แต่ใครมันจะไปรู้ล่ะว่ายัยนี้เรียนทั้งคาราเต้ ยูโด ฟันดาบ ยิงธนู ยิงปืน แถมยังเป็นนักกีฬาขี่ม้าระดับจังหวัด ผลน่ะหรือ ไม่ต้องบอกก็คงเดากันได้
สุดท้ายปริมาณสาวในบัญชีดิ่งวูบ ส่วนเกรดน่ะพุ่งอย่างกับจรวด พ่อแทบจะมาขอมันเป็นลูกสะใภ้ ไม่ได้ขอให้เขาหรอกนะ ขอไปให้ไอ้พี่ตัวดี แล้วมันก็ไปทำอีท่าไหนก็ไม่รู้ไอ้พี่ตัวดีดันรักมันมากกว่าน้องแท้ๆอย่างเขาซะอีก
นี่แหละวีรกรรมป่วนของมันที่เปลี่ยนทอมคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตไปวันๆให้เป็นผู้เป็นคนขึ้นมาได้ จากวันนั้นเขาก็กลายเป็นเพื่อนสนิทของยัยตัวยุ่ง ทั้งต้องคอยดูแล คอยปกป้อง แต่ก็ไม่เคยคิดที่จะเบื่อเพราะอยู่กับยัยบ้องแบ๊วทีไรมีเรื่องสนุกตามมาทุกที
ถ้าจะถามว่าสำหรับเขายัยแอ๊บนี่เป็นอะไร ตอบได้ไม่ยาก แน่นอนสำหรับเขา ยัยเผือกก็คือสายหมอก ไม่ใช่สายหมอกที่หลอกล่อให้หลงทางแต่กลับเป็น
...สายหมอกที่ปรากฏขึ้นเพื่อบดบังเส้นทางแห่งตัณหา...
...และจะจางหายไปเมื่อแน่ใจว่าผู้หลงทางได้เลือกเดินไปในหนทางที่ถูกต้อง...
ดวงตาคมประดุจพญาเหยี่ยวจับจ้องไปที่กระโจมที่ร่างเล็กพักอยู่
เจ้าตัวเล็กขี้อ้อน ที่เมื่อก่อนเวลาจะไปไหนก็เดินตามต้อยๆเป็นลูกเป็ด เจ้าตัวเล็กที่ลั่นวาจาว่าจะคอยปกป้องเขา หึ ตัวแค่นี้จะไปทำอะไรใครได้ ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มขบขันยามนึกถึงใครอีกคนที่กำลังนิทรา แต่มือหนากลับกำแน่นเมื่อตระหนักว่า มีชายอีกคนอยู่เคียงข้างร่างสีนวลแสนบริสุทธิ์ที่เป็นของเขา!!!
เขาไม่ใช่คนพูดเก่ง แต่ก็สามารถเป็นเพื่อนคุยยามเหงาได้
เขาไม่ใช่คนอบอุ่น แต่ก็สามารถมอบอ้อมกอดยามเหน็บหนาวได้
เขาไม่ใช่อ่อนโยน แต่ก็สามารถลูบหัวแล้วบอกว่าไม่เป็นไรได้
เขาไม่ใช่คนยิ้มเก่ง แต่ก็สามารถยิ้มจากใจให้ใครบางคนได้
เขาไม่ใช่นักสู้ แต่ก็สามารถจับดาบขึ้นฟาดฟันเพื่อใครบางคนได้
เขาไม่นักฆ่า แต่ก็สามารถสังหารเพื่อปกป้องใครบางคนได้
เขาไม่รู้จักความรัก ไม่รู้จักความอ่อนโยน หัวใจดวงนี้เย็นชาและแข็งกระด้าง แต่ใครบางคนก็ก้าวเข้ามา โอบอุ้มดวงใจไร้ค่านี้เอาไว้ ความรู้สึกแปลกๆที่ก่อเกิดขึ้น และเขาไม่กล้าเรียกมันว่ารัก เพราะรู้ดีว่ามันไม่ใช่ มันคือบางสิ่งที่รุนแรงกว่ารัก บางสิ่งโหมกระหน่ำราวกับพายุ บางสิ่งที่เขาพยายามซุกซ่อนมันไว้ข้างใน
สุดท้ายเขาก็ยอมรับ มันคือความรู้สึกที่ต้องการให้ร่างบางเป็นของเขาเพียงผู้เดียว
จากวันนั้นเขาจึงตัดสินใจ
...เขาไม่ยอมเป็นดอกไม้ที่ให้ผีเสื้อแสนสวยมาลิ้มรสน้ำหวานแล้วจากไป...
...เขาต้องการ เขาอยากครอบครอง...
...และจะทำทุกวิถีทาง แม้จะต้องกลายเป็นดอกไม้งามแสนอันตรายที่กินกัดผีเสื้อน้อยเป็นอาหาร...
ความคิดเห็น