ไอหมา ปะทะ นังกาต่าย

ลำดับตอนที่ #1 : การพบกัน

         ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด เสียงนาฬิกาปลุกดังน่ารำคาญ ส่งผลให้หญิงสาวที่นอนหลับอย่างสบาย อารมณ์เสียนิดๆ 
"โอ๊ยย!! จะปลุกอะไรกันนักกันหนา รู้แล้ววุ้ยยยย " เธอตะโกนพูดอยู่คนเดียว พร้อมกับความหานาฬิกาปลุกเพื่อนกดปิดเสียง แล้วหลับต่ออย่างสบาย ปัง ปัง ! เสียงคนทุบปะตูห้องนอนของเธอดังลั่น จนเธอลุกขึ้นนั่งอย่างหงุดหงิดใจ
"ยัยตองง ตื่นได้แล้วว เดี๋ยวไปร.ร.สายแม่ไม่รู้ด้วยนะ ตื่นๆๆ" เสียงหญิงวัยกลางคน ดังมาจากหลังประตู ทำให้เธอต้องตะโกนกลับไปด้วยความหงุดหงิดอย่างมาก
"ค่า รู้แล้วเจ้าค่า ตื่นแล้วน่า แม่ก็ ไม่ต้องทุบก็ได้ เดี๋ยวมันได้พังก่อนถึงสมัยหลานแม่นะ" หญิงสาวพูดด้วยอารมณ์หงุดหงิดแล้วทำท่าทางล้อเลียนหญิงวัยกลางคนเมื่อครู่อยู่บนเตียง บ่นนู่บ่นนี่ไปเรื่อยแล้วหยิบผ้าเช้ดตัวเข้าห้องน้ำไป
          เมื่ออาบน้ำเสร็จหญิงสาวก็วิ่งวุ่นอยู่ภายในห้องตัวเอง เมื่อเหลือบไปมองนาฬิกาสีแดงสดที่วางอยู่ข้างเตียงนอน
"ตอง โว้ยยย ไม่ไปร.ร.รึไงห๊า ชักช้าอยู่ได้ เดี๋ยวชั้นไม่รอแล้วนะ ชั้นมีสอบด้วย ถ้าไม่ลงมาอีก3นาทีชั้นไปก่อนนะโว้ยย"
เสียงพี่ชายของเธอดังขึ้นขณะที่หญิงสาวกำลังจะเดินออกมาจากห้อง
"โอ๊ยยย จะตะโกนหาคนข้างบ้านรึไง รู้แล้วน่าจะรีบไปหาแฟนอ่ะดี๊ รู้ทันน่า" หญิงสาวทำหน้ามุ่ยแล้วยักคิ้วล้อเลียนพี่ชาย
"นี่แนะ! เดี๋ยวเหอะแก ปากดีนักมันต้องเจอแบบนี้ นี่แน่ะ ๆ"พี่ชายเธอไล่เตะน้องสาวไปทั่วบ้านทำให้ผู้เป็นแม่ส่ายหน้าอย่างระอา
"โอ๊ยย เจ็บนะ แม่จ๋าช่วยตองด้วยยยเส้ โอ๊ยๆๆ"หญิงสาววิ่งไปหลบหลังผู้เป็นแม่แต่ก้ไม่พ้นน่าแข้งของพี่ชายเธอ
"แม่อย่าไม่ช่วยมันนะ นี่แย่ะของอีกทีเหอะ ขี้ฟ้องดีนัก"พี่ชายเธอยังไม่เลิก ทำให้ผู้เป็นแม่ต้องหยุดสงครามไว้เพียงแค่นั้น
"พอเลย ทั้งคู่นั่นหล่ะ โตป่านนี้ยังเล่นอะไรเป็นเด็กๆ ไปได้แล้ว สายกันพอดีเอ้าเจ้าตองเอาน้องไปด้วย พาไปส่งให้ถึงห้องนะ ถ้าจับได้อีกว่าส่งแค่หน้าร.ร. ไม่รอดแน่" ผู้เป็นแม่ขู่ยัยตองลุกคนรองที่แสบอย่างกับอะไรดี พลางวางเจ้าตาลน้องหญิงคนสุดท้องลงแล้วให้ตองพาจูงมือขึ้นรถ
"เจ้าค่ะ รับทราบแล้ว ไปก่อนนะค้า หวัดดีค่า"ยัยตองพูดก่อนขึ้นรถไป
"หวัดดีครับแม่" ตินพูดกับแม่อยากนอบน้อมพร้อมกับยกมือไหว้แล้วอ้อมไปขึ้นรถอีกฝั่ง
          
          รถเก๋งยี่ห้อฮอนด้าแจส วิ่งมาจอดน่าประตูร.ร.แห่งหนึ่งอย่างรวดเร็ว แล้วหยิงสาวกับเด็กผู้หญิงก็ก้าวออกมาพร้อมกับตะโกนบอกพี่ชายว่า
"ไอพี่ติน ตอนเย็นมารับยัยตาลด้วยนะ ตองจะไปเยี่ยมเพื่อนที่ร.ร.เก่า จะกลับเย็นๆ ฝากบอกแม่ด้วยว่าไม่กินข้าวน่ะ"
ตองสั่งพี่เธอเป็นชุดๆก่อนจะเดินเข้าร.ร.เพื่อนไปส่งยัยตาล
"เออ อย่าให้มันดึกมากนักนะโว้ย ถ้าไม่งั้นโดนดุพี่ไม่ช่วยนะ ไปและ" บรืน...~ เสียงพี่ตินตะโกนบอกออกมาก่อนจะขับรถออกไปจากร.ร.
"น้องตาลจ๋า ถึงแล้วค่ะ พี่ไปเรียนก่อนนะคะ แล้วตอนเย็นพี่ตินจะมารับนะ พี่ไปแล้วนะคะ บ๊ายบายค่ะ"เสียงพี่สาวบอกลาน้องอย่างเอ็นดูก่อนจะเดินลัดสนามไปยังร.ร.อีกร.ร.ที่อยู่ติดๆกับร.ร.แห่งนี้ และเธอไม่ทันมองว่ามีคนเตะบอลกันอยู่กลางสนาม พอเธอเดินจะถึงฟุตบาท บอลลูกหนึ่งก็ลอยละลิ่วมาโดนเข้ากับหัวเธออย่างจัง เธอตะโกนโหวกเหวกโวยวายอยู่พักใหญ่ และแล้วก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งวิ่งมาหยุดด้านหลังเธอ
"อะ...เอ่อ..ขอโทษนะครับ เป็นอะไรมั้ยครับ ??"ชายหนุ่มคนนั้นพูดตะกุกตะกักอย่างเกรงว่าเธอจะว่าให้ หญิงสาวคำหัวอยู่หันกลับมามองด้วยแววตาวาวโรจน์ด้วยความโกรธจัด
"ถามอะไรโง่ๆ ถ้าไม่เจ็บหัวฉันก็คงจะด้านเกินไปแล้วมั้ง นายใช่มั้ยที่เป็นคนเตะไอบอลซังกะบ๊วยนี่มาโดนหัวฉันน่ะ"หญิงสาวมองด้วยสายตาโกรธแค้น ส่งผลให้ชายหนุ่มยิ่งหวาดกลัวมากขึ้น
"อะ...เอ่อ...คือว่า...เพื่อนผมน่ะครับเป็นคนเตะมา เอ้อ..นู่นครับคนนั้นแหละครับที่เตะมาโดนหัวคุณ"ชายหนุ่มชี้ไปทางชายหนุ่มอีกคนที่กำลังเล่นกับเพื่อนคนอื่นอย่างเมามันไม่สนใจคนอื่นเลยแม้แต่น้อย หญิงสาวเดินจ้ำอ้าวเข้าไปหาชายหนุ่มคนนั้นด้วยแววตาโกรธจัด ทำให้ชายหนุ่มหันมาด้วยความสงสัย
"นี่! นาย นายเป็นคนเตะบอลลุกนี้มาโดนหัวฉันใช่มั้ยฮะ??"หญิงสาวพูดอย่างตรงประเด็น แล้วมองชายหนุ่มด้วยแววตาจะกินเลือดกินเนื้อ
"ใช่ แล้วมีปัญหาอะไรไม่ แต่..อ๊ะเธอจะโทษฉันไม่ได้นะว่าฉันเป็นฝ่ายผิดฝ่ายเดียวเพราะว่าเธอก็เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเอง ไม่เห็นรึไงว่ามีคนเค้าเตะบอลกันอยู่ เซ่อจริงๆเลยนะ เธอเนี่ย ไม่สวยแล้วยังเซ่ออีกต่างหาก 555"ชายหนุ่มว่าพลางหันไปหัวเราะกับเพื่อนๆ ทำให้หญิงสาวยิ่งโกรธมากขึ้นกว่าเดิม กำมือแนะ หน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ เมื่อความอดทนถึงขีดสุดเธอจึงปล่อยหมัดใส่หน้าชายหนุ่มด้วยความเร็วและแรง ทำให้ชายหนุ่มเซไปทางเพื่อนชายอีกคน
"เฮ้ย! เธอทำอะไรเพื่อนฉันฮะเนี่ย มีอะไรก็ค่อยๆคุยกันก็ได้นี่ไม่เห็นต้องใช้กำลังกันเลย ถ้าอยากใช้กำลังจริงๆฉันสงเคราะห์ให้ก็ได้นะ มาเลยมา"เพื่อนชายหนุ่มทำท่าจะต่อยเธอกลับแต่มีมือของชายหนุ่มคนนั้นกันไว้
"ไม่ต้องเว่ยไอไนซ์ เรื่องนี้ฉันเป็นคนก่อเดี๋ยวฉันจัดการเองพวกนายกลับห้องไปได้แล้ว"ชายหนุ่มว่าพลางไล่เพื่อนๆขึ้นห้องไปหมด
"เอาหล่ะ เธอจะเอายังไงก็ว่ามา ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนกับเธอ"ชายหนุ่มว่าพลางคำปากที่โดนหมัดหญิงสาวเมื่อครู่
"เออ ค่อยพูดกันง่ายๆหน่อย นายก็รับผิดชอบมาสิเตะบอลโดนหัวฉันแล้วยังมาทำนิสัยห่ามๆอีก เฮ้อ...ผู้ชายอะไร้ ไร้มารยาทสิ้นดี" หยิงสาวว่าพลางยักคิ้วส่งให้เป็นเชิงท้าทาย
"ได้จะให้รับผิดชอบอะไร ว่ามาเลยเร็วฉันจะได้รีบๆขึ้นห้อง อยู่ตรงนี้นานๆแล้วเหม็นน้ำลายหมาแถวนี้อ่ะ"ชายหนุ่มตอบกลับ ด้วยท่าทางกวนประสทหญิงสาวยิ่งนัก หญิงสาวไม่รอช้า ทำท่าจะต่อยชายหนุ่มอีกหมัดแต่ก็มีอาจารย์คนหนึ่งเดินมาถามอย่างสงสัยเพราะเห็นว่าสถานการณืมันแปลกๆ
"พวกเธอสองคนมีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า หืม...??"อาจารย์คนนั้นเดินเข้ามาถามทั้งสอง หญิงสาวรีบเอามือมาคล้องคอชายหนุ่มแล้วแกล้งตีสนิทกับชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว
"เอ้อ...เปล่าค่ะอาจารย์เรากำลังเล่นเป่ายิ้งฉุบกันอยู่ค่ะว่าใครที่จะได้เป็นคนไปเก็บลูกบอลที่โรงยิมน่ะค่ะ ใช่มั้ยนายเอ่อ...นาย...เติ้ล"หญิงสาวพูดตะกุกตะกักแล้วพลางหันไปให้ชายหนุ่มช่วยร่วมผสมลงโรงกับเธออีกแรง
"อ่ะ...ครับ ใช่ครับอาจารย์พวกเรากำลังเล่นเป่ายิ้งฉุบกันอยู่ครับ ไม่มีอะไรหรอกครับอาจารย์ ผมขอตัวก่อนนะครับ สวัสดีครับ" ชายหนุ่มรีบพูดต่อทันทีที่อาจารย์คนนั้นหันมามองเขา แล้วกำลังที่จะเดินหันหลังกลับไปพร้อมๆกับหญิงสาวที่กอดคอเขาอยู่ แล้วเขาก็กระซิบข้างๆหูของเธอ
"นี่! เธอทำฉันซวยไปด้วยแล้วนะรู้มั้ย อาจารย์คนนี้โหดมากนะ อยากโดนดีรึไง"ชายหนุ่มมองค้อนแล้วต่อว่าเธอก่อนจะรีบเดินไปและแล้วอาจารย์คนนั้นก็เห็นอะไรบางอย่างที่กระเป๋านักเรียนของหญิงสาว
"นี่ เธอน่ะ กลับมาก่อนนะ เธอ เธอไม่ใช่นักเรียนร.ร.นี้นี่ แล้วเข้ามาทำอะไรในนี้ไม่ทราบ ฮะ??"อาจารย์วิ่งตาม2คนมาแล้วซักถามเธออย่างจับผิด
"เอ่อ....คือ...อ๋อ...หนูมาส่งน้องน่ะค่ะอาจารย์น้องหนูอยูป.3น่ะค่ะส่วนหนูอยู่ร.ร.ข้างๆนี้อ่ะค่ะ เอ่อ..ไม่ทราบว่าอาจารย์มีอะไรอีกมั้ยคะเพราะร.ร.หนูใกล้จะเข้าเรียนแล้วน่ะค่ะ"หญิงสาวตอบอย่างตะกุกตะกัก เสียงหัวใจเต้นรัวราวกับจะออกมาดิ้นอยู่ภายนอกร่างกาย
"อืม...จริงเหรอ อืมงั้นเธอรีบไปร.ร.เธอเถอะเดี๋ยวจะเข้าเรียนไปทัน แล้วอย่ามาเพ่นพ่านบ่อยนะเดี๋ยวอาจารยืใหญ่ของที่นี่จะว่าเอา" อาจารย์เตือนอย่างใจดีก่อนจะเดินกลับเข้าอาคารเรียนไป
"เฮ้อ...รอดแล้ววุ้ยยย" ชายหนุ่มโล่งอกแล้วเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าแขนหญิงสาวยังอยู่บนคอเขา "นี้เธอปล่อยเดี๋ยวนี้เลย มีสิทธิ์อะไรมากอดคอฉันไม่ทราบฮะ แล้ว...เดี๋ยวนะ เมื่อกี๊เธอเรียกฉันว่าเติ้ลใช่มะ แล้วเธอรู้ได้ไงว่าฉันชื่อเติ้ลน่ะ"ชายหนุ่มนึกขึ้นได้ถึงบทสนทนากับอาจารย์เมื่อครู่ หญิงสาวได้ยินจึงเอ่ยว่า
"ยี้ อย่างกะคอนายน่ากอดตายหล่ะฉันก็แค่กลัวว่าอาจารย์จะรู้เฉยๆว่าฉันกำลังทะเลาะกะนายอยู่ แล้วเรื่องที่ฉันบอกว่านายชื่อเติ้ลน่ะ ฉันไม่รู้หรอกนะ ฉันก็แค่พูดไปมั่วๆแหละ "หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มก่อนจะถามอีกว่า
"เอ้าแล้วนายติดใจอะไรกับชื่อนั้นนักฮะ หรือว่านายชื่อเติ้ลจริงๆ ??"หญิงสาวสงสัย
"ใช่ ฉันชื่อเติ้ล ฉันถึงได้ถามเธอไงว่าเธอรู้ชื่อฉันได้ยังไง งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวเข้าห้องเรียน"ชายหนุ่มว่าพลางหันหลังกลับจะเดินเข้าตึกเรียน
"เฮ้ย นาย เดี๋ยว ยังสะสางไม่จบเลยกลับมาเดี๋ยวนี้นะ ไอหมา ไอขี้กลัว นายนี่มัน...ฮึ้ยกลับมานี่นะ นายบ้า "หญิงสาวตะโกนอยู่ตรงนั้นทำหน้ายู่ยี่ แต่ชายหนุ่มไม่สะทกสะท้านกับคำพูดของเธอแถมยังโบกมือให้เธอขณะเดินหายเข้าไปในห้องรียนโดยไม่หันกลับมามองเธออีกเลย หญิงสาวได้แต่กระทืบเท้าต่อว่าชายหนุ่มอยู่ตรงนั้นจนกระทั่งเธอได้ยินเสียงนาฬิกาตีบอกว่าเวลา 8 นาฬิกา ซึ่งเป็นเวลาที่เธอจะต้องเข้าเรียนแล้ว เธอตกใจรีบวิ่งกระหืดกระหอบออกจากร.ร.แห่งนี้ไปอย่างเร่งรีบ ไม่ทันสังเกตเห็นว่ามีคนแอบมองเธออยู่ห่างๆ...