รัก3เศร้ากับเพื่อนสาวสุดสนิท True Story

ลำดับตอนที่ #2 : เพื่อนรักต่างเพศ

พีม:"หึ่ย นี่ที อันนี่ทำยังไงว่ะ" เสียงของพีมที่อ่อนโยน ถามทีด้วยความสงสัย
ที:"อ้อ อันนั้นอ่ะ ไม่รุเหมือนกันว่ะ 5555" ทีตอบอย่างมีความสุข

คุณอาจสงสัยว่าอยู่ดีๆเค้าคุยกันอย่างสนิทสนมได้ยังไง ผมขอย้อนไปก่อนหน้านี่
หลังจากวันที่ทีเจอกับพีม ก่อนข้ามทางม้าลาย ทำให้เค้า อยากมาสายทุกวันเพื่อจะได้เจอพีมอีก "เห้ย เจอกันอีกแล้ว" ทีพูดกับพีมด้วยความรู้สึกดีใจ "อื้อ" พีมตอบแบบ เร่งรีบจะข้ามถนน
หลังจากที่เค้าทั้ง2เจอกันในทุกๆวัน เลยเริ่มสนิทสนมกัน

พีม:"เห้ยที ยืมโทรศัพย์หน่อยดิ"
ที:"เอาไปทำไมอ่ะ"
พีม:"เอาไปถ่ายรูป เอามาเหอะ"
ที:"อ่ะๆ"

หลังจากวันนั้น ทีก็ได้โทรศัพย์คืน จากพีม ด้วยสภาพแบตที่หมดไม่เหลืออะไร ในขณะที่เค้าเดินไปเอารถ "เห้ย ทีรอก่อน" เสียงของหญิงสาวเรียกที ด้วยความเร่งรีบ "เห้ย พีม" ทีพูดในขณะที่หันไปมอง

ที:"นี่แกกลับบ้านทางนี่หรอ"
พีม:"อื้อกลับทางนี่ทุกวันแหละ"
ที:"5555 ทำไมเราไม่เห็นนะ"
ที:"แกกลับยังไงเนี่ย"
พีม"อ้อ ขึ้นรถกลับอ่ะ"
ที:"อ้อ"

ในบทสนทนา ที่คุยกัน ทีเริ่มรู้สึก ไม่ได้คิดกับพีมแค่เพื่อน ทีคิดไปมากกว่านั้น เสียแล้ว เค้าทั้ง 2 เดินมาถึง ถนน ใหญ่ทางข้ามไปขึ้นรถของพีม

ที:"ถึงแล้วหรอ"
พีม:"ใช่อ่ะ แกกลับยังไง"
ที:"อ้อเอารถมา"
พีม:"เอ้าแกจอดไว้ใหน"
ที:"ตรงร้านค้าหน้าโรงเรียนอ่ะ"
พีม:"นี่แกต้องเดินกลับไปอีกหรอ"
ที:"ไม่เป็นไรหรอก บาย"
พีม:"อื้อ บาย"

สิ้นเสียงสนทนา พีมเดินข้ามถนนไปอย่างรวดเร็ว ทีหันกลับไปมองพีม ในสายตาของเค้า พีมเป็นเหมือนกับ นางฟ้า คนน้อยๆเดินข้าม ถนนไป "เห้อ กุต้องเดินกลับไปอีกใช่ใหมเนี่ย แต่ก็คุ้มว่ะ" ทีบ่นกับตัวเอง

"เห้ย ทำไรว่ะ" "เห้ย ยืมลิขวิดดิ" "เห้ย เมิงแย่งที่กุ" เสียงโวยวายของคนในห้อง ในวันถัดมา ทีได้ยินเสียงนี่ถึงแม้ จะยังไม่ได้เข้าห้องเลยด้วยซ้ำ "ดูดิแม่ม ดังกันชิบ" "เออ แล้วจะไม่ให้อาจารทำโทษได้ไงว่ะ" เสียงของเพื่อนในกลุ่ม ของทีที่เดินมาพร้อมๆกัน "เออ เข้าไปเหอะ อาจารมันก็เงียบกันเองแหละ" ในวินาที ที่ทีเดินก้าวเข้าไปในห้อง ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม คนก็คุยกันเสียงดังเจี้ยงจ้าว แต่มีอย่างอื่นที่ต่างออกไป "เห้ย ทีนั้งนี่" เสียงของพีมตะโกนเรียกที ทีหันไปหา ต้นของเสียง มันอยู่ตรงหน้าของเขานี่เอง

ที:"อ้าวเห้ย มองไม่เห็น"
พีม:"กวนแหละที มานั่ง"

ทีลงไปนั้งข้างๆพีมด้วยความงุนงง
ที:"ไมวันนี่มาแปลก"
พีม:"เอ้าจะนั้งใหม"
ที:"นั้งก็นั้ง"

แล้วทั้งสองก็สนิทกัน เป็นเพื่อนรักกัน ในตอนเย็น ทีก็เดินมาส่งพีมทุกครั้ง และ เดินกลับไปเอารถทุกครั้งโดยไม่มีถึงความเหนื่อย วันนึงทีกลับมาบ้าน เค้าไม่รอช้า รีบวิ่งไปวางกระเป๋า เค้าโยนกระเป๋าไป เสียงดัง ลั่นบ้าน เค้ารีบ วิ่งขึ้นบ้าน วิ่งไปเปิดคอม ด้วยความรีบร้อน ตื่อดึ่ง! เสียงการแจ้งเตือน ของแชทดังขึ้น "peem ส่งข้อความถึงคุณ"

Peem:เห้ยที นี่เราเอง
TreeNo:อือ ว่าไงมีอะไรหรอ
peem:ไม่มีอ่ะ แกกลับบ้านเร็วจัง
TreeNo:555 แกถึงบ้านยัง
Peem:ยังเลยเดะ รอขึ้นรถยุ
TreeNo:555 กำเมื่อไหร่จะถึงเนี่ย
peem:ไม่รุเดะ
TreeNo:555 ทำไรยุ
Peem:เห้ย ไปแหละรถมาแล้ว เด๋วตอบต่อพอถึงบ้าน

Peem offline แล้วในขณะนี่

"เห้อ กำ" ทีบ่นกับตัวเอง



และนี่ก็คือก้าวเล็กๆของเรื่องราว เรื่องนี่

To be continued......