คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : - TEN 100% -
“เสี่ยวลู่”
“อะไรอีกเล่า”
“หันมาหาผมสิ”
“งื้อ ไม่เอา เดี๋ยวเซฮุนแกล้งเค้าอีก”
“ไม่แกล้งแล้วนะคับ”
“แน่นะ?”
“อื้ม เชื่อฮุนสิ”
ติ๊งต่อง !~
ลู่หานหันไปมองหน้าเซฮุนแล้วรีบเดินไปเปิดประตู
“ซิ่วหมิน!”
“ฮือ อาลู่”
ใบหน้าของซิ่วหมินเต็มไปด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ลู่หานตกใจมากที่เห็นซิ่วหมินเป็นแบบนี้จึงพาซิ่วหมินเข้ามาในบ้านก่อน
“หมินๆเป็นอะไร แล้วร้องไห้ทำไม?”
“เขาหนีหมินกลับเกาหลีไปแล้ว ทำไงดี?”
“ตามไปสิ.. แต่ถ้าเขาไม่รักหมินจริงๆก็หาใหม่เลยสิ ผู้ชายแย่ๆปล่อยไปเหอะ มาๆลู่กอดหมินๆหน่อยนะ โอ๋ๆ”
“อื้อ ฮึกๆ”
เซฮุนเดินกลับมาหลังจากไปกินน้ำแต่พอเห็นว่าลู่หานกอดกับชายอื่นเขาก็หึง หวงด้วย เสี่ยวลู่ของเขาใครหน้าไหนจะมาแย่งไปไม่ได้
“เสี่ยวลู่!”
ลู่หานสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงของเซฮุนที่เรียกตัวเองด้วยน้ำเสียงที่โกรธและอารมณ์เสีย มันน่ากลัวเหมือนพายุลูกใหญ่ที่ถล่มบ้านให้พังในพริบตาเดียว
“ซะ เซฮุน นี่..!”
“มันเป็นใคร ทำไมต้องกอดด้วย!!!” ไม่ทันที่ลู่หานจะพูดอธิบายเสียงดังของเซฮุนก็พูดตัดหน้าเสียก่อน
“นี่เพื่อ..”
“อ๋อ แค่ห่างกับฮุนไม่กี่เดือนก็มีคนใหม่แล้วหรอ? มันน่าเสียใจนะที่ผมพยายามตามหาเสี่ยวลู่แต่เสี่ยวลู่กลับไปมีคนอื่น!!!”
“นี่ เซฮุน ฟังก่อนสิ” ลู่หานพยายามทำให้เซฮุนอารมณ์เย็นลงกว่านี้ไม่งั้นมีหวังพายุมาแน่ๆ
“ทำไม มีอะไรจะอธิบาย!?”
“นี่เพื่อนลู่ เพิ่งรู้จักตอนย้ายมาเรียนที่จีน”
“กอดกันขนาดนั้น แค่เพื่อนจริงเหรอ?”
แกร๊ก~
เสียงลูกบิดประตูดังขึ้นดึงความสนใจของทั้ง3คนทันทีแต่ที่ดึงดูดความสนใจได้เป็นอย่างดีคงไม่พ้นหญิงสาวชุดเดรสสีแดงสดที่สั้นจนจะเห็นไปไหนต่อไหนที่วิ่งเข้ามาหาคนรักของเจ้าของบ้านอย่างลู่หาน
“เซฮุนคะ”
“!!!”
“ใครเหรอเซฮุน” ลู่หานเริ่มถามบ้าง
“ทิฟฟานี่ เป็น...”
“แฟนเซฮุนค่ะ!” ไม่ทันที่เซฮุนจะพูดจบหญิงสาวก็พูดตัดหน้าขึ้นมา
“หึ! อย่าว่าแต่ฉันเลยเซฮุน นายเองยังมีใหม่เลย ห่างกันไม่กี่เดือนก็มีแฟนใหม่แล้วนี่ หาได้สวยดีนะ ได้มาจากที่ไหนล่ะ?!”
เพี๊ยะ!!
ทิฟฟานี่ตบลงมาที่แก้มของลู่หานเต็มแรงทำให้ใบหน้าหวานหันไปตามแรง
“แกว่าฉันเหรอ? กล้ามากนะ”
“หึ มือหนักใช้ได้นี่” ลู่หานใช้หลังมือค่อยๆเช็ดเลือดตรงมุมปากออก
“แล้วแกเป็นใครห้ะ ถึงมาอยู่ในบ้านแฟนฉันได้”
“บ้านเซฮุน หึๆ ฉัน ลู่หาน เป็นแฟนเก่าเซฮุนและ..”
“หึ แค่แฟนเก่า!!”
“และเป็นแฟนใหม่เซฮุนด้วย... เมื่อคืนสนุกมากเลยนะฮุนนา ขอบคุณที่ทำให้ฉันมีความสุขมากขนาดนี้ สามีที่รัก!!”
“กรี๊ด ! กล้าดียังไงถึงบอกว่าเซฮุนเป็นของแก!! เขาเป็นของฉัน แกไม่มีสิทธิ์”
“มีหรือไม่มีก็ดูเอาเองละกัน”
พูดจบลู่หานก็เดินไปหยุดตรงหน้าเซฮุน
เขย่งปลายเท้าขึ้นให้ริมฝีปากประกบกันแน่น
มือเซฮุนค่อยๆเลื่อนมาโอบเอวเล็กพร้อมจูบตอบลู่หานจนลู่หานเริ่มหมดแรงเอามือทุบเบาๆที่อกแกร่งของเซฮุนแล้วค่อยๆผละริมฝีปากออกมาอย่างช้าๆ
“ทีนี้ชัดเจนรึยัง ว่าฉันมีสิทธิ์!!”
“หวานเหมือนเดิมเลยนะ” เซฮุนพูดพลางแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง
“เซฮุน นี่มันอะไรกัน ตอบทิฟมาเดี๋ยวนี้นะ!”
“เสี่ยวลู่....”
“อ๊ะ !”
เซฮุนเดินไปประกบปากต่อ
ลู่หานเองก็ตอบสนองความต้องการของเซฮุน มือหนาเริ่มเปิดชายเสื้อของอีกคน
สอดมืดหนาเข้าไปลูบหน้าท้องขาวเบาๆไล่ขึ้นไปเรื่อยๆจนถึงหน้าอกทำให้ลู่หานสะดุ้งนิดหน่อยและก็ต้องหยุดไว้ถ้าปล่อยไปต่ออาจจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ได้
“ซะ .. เซฮุน”
“อืมม เสี่ยวลู่ .... ฮุนขอนะ เมียจ๋า~”
“เดี๋ยวก่อนสิ”
“ทำไมล่ะ”
เซฮุนมองตาลู่หานก่อนจะหันหลังไปมองทิฟฟานี่
“เธอ ออกไปได้แล้ว ระหว่างเรามันจบไปนานแล้ว
เลิกตอแยสักที!”
“กรี๊ดดดด “ หญิงสาวมองหน้าเซฮุนและลู่หานสลับกันก่อนจะวิ่งออกไป
“เซฮุน พอ!”
“เสี่ยวลู่?!”
“ทำฉันเสียใจครั้งก่อนไม่พอยังตามมาทำให้ฉันเสียใจอีกเหรอ?”
“เดี๋ยวสิ ผมกับเขาจบกันไปแล้วนะ นานแล้วด้วย”
“จบนานแล้ว แล้วทำไมยังติดต่อกับมันอีก!”
“เขาตามมาเอง เสี่ยวลู่อย่าโกรธฮุนสิ”
“ไปหาหมินหมินดีกว่า!!”
“เสี่ยวลู่ หยุดเดี๋ยวนี้นะ ! ไหนบอกแค่เพื่อนแล้วจะไปหามันทำไม?”
เซฮุนเริ่มโกรธเขาอีกแล้วหรอ
“ก็แค่คนที่เปลี่ยนจากแฟนเป็นเพื่อน
ก็ไปหาตามประสาคนรักเก่าที่ยังคิดถึงอยู่!”
“แล้วฮุนล่ะ เสี่ยวลู่ไม่คิดถึงฮุนแล้วเหรอ?”
“….”
ทำไม... ทำไมอยู่ๆน้ำตาของผมถึงไหลออกมาดื้อๆ
ร่างบางของลู่หานเริ่มสั่นเทา
ร่างสูงเดินมาข้างหลังใช้แขนทั้งสองโอบกอดร่างบางเอาไว้แน่น
เขาไม่อยากปล่อยลู่หานไปไหนอีกแล้ว
“เสี่ยวลู่ .. คิดถึงผมใช่มั้ยล่ะ ผมรู้นะ
ผมก็คิดถึงเสี่ยวลู่เหมือนกัน คิดถึงมากกว่า รักมากด้วยนะรู้ป่าว
อย่าหนีฮุนไปไหนอีกเลยนะ” ร่างสูงกระชับกอดให้แน่นขึ้น
“ฮึก รักเซฮุนนะ
คิดถึงมากด้วยและก็จะไม่หนีไปไหนอีกแล้ว เซฮุนอย่าหนีเสี่ยวลู่อีกนะ สัญญาได้มั้ย?”
ฟอดด -////-
“สัญญาครับ”
“เซฮุนอ่า”ใบหน้าของลู่หานขึ้นสีชมพูระเรื่อทำให้เซฮุนอดที่จะหอมแก้มซ้ำไม่ได้และนั่นยิ่งทำให้แก้มของลู่หานชมพูขึ้นเรื่อยๆ
“เซฮุนอ่า พอได้แล้ว”
“ฮ่าๆ พอก็ได้ หน้าแดงหมดแล้วนะ”
“อย่าล้อนะ”
เป็นอีกครั้งที่ลู่หานชวนทุกคนมากินข้าวที่บ้านของตัวเองแบบอบอุ่น
(หรืออึดอัด?) เซฮุนและลู่หานช่วยกันทำอาหารสำหรับมื้อเย็นรวมทั้งจัดโต๊ะอาหาร
ลู่หานจัดการโทรเรียกพี่อี้ชิงและเฮียคริสมาทานข้าวด้วยกัน
ส่วนเซฮุนก็ขึ้นไปเรียกเพื่อนๆลงมากินข้าว
“มาๆนั่ง วันนี้เค้ากับเซฮุนตั้งใจทำอาหารเลยนะ”
“ฮั่นแน่ๆ แบบนี้แสดงว่าคืนดีกันแล้วใช่ป่ะๆๆ” แบคฮยอนแอบแซวไม่ได้เลย
“อ่าห่ะ”
เป็นอีกครั้งที่คริสและอี้ชิงนั่งตรงข้ามกัน อี้ชิงพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองไว้สุดท้ายก็โดนอีกฝ่ายเอ่ยถาม
“อี้ ไปทำงานวันนี้เป็นไงมั่ง”
“ก็ดี” อี้ชิงพยายามปรับสีหน้าและน้ำเสียงให้ดูปกติที่สุด
“อ่อ.. อ่ะนี่ อี้ชอบกินมากเลยนะ กินเยอะๆล่ะ”
คริสพูดพลางตักกับข้าวใส่จานอี้ชิง เขาจำได้ดีว่าอี้ชิงชอบมันมากแค่ไหน
“ขอบใจ”
“นี่ก็ด้วย” คริสยังคงพยายามเอาใจอี้ชิงโดยที่ไม่ทันได้สังเกตอีกฝ่ายเลยว่าโอเครึป่าวที่เขาทำแบบนี้
“ฮึกๆ พอสักทีฟาน!!” ช้อในมือของอี้ชิงตอนนี้ถูกวางกระแทกลงบนจานอย่างแรงจนเกิดเสียงดังเรียกให้ทุกคนที่อยู่บนโต๊ะอาหารต้องหันมามองด้วยความตกใจ
“พี่อี้ชิง....”ลู่หานเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างออกไปแต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป
“ปล่อยไปเถอะ จะได้ปรับความเข้าใจกันสักที”
เซฮุนที่นั่งอยู่ข้างๆพูดขึ้นมา ยิ่งทำให้ทุกคนสนใจมากขึ้น
“จะกลับมาทำให้ฉันรูสึกดีอีกทำไม !”
“อี้ ฟานขอโทษจริงๆ ขอโทษ”
“ขอโทษ? ฟาน..อี้ขอนะถ้าจะกลับมาแล้วทำให้อี้เจ็บอีก
อย่ากลับมาทำให้อี้รักฟานมากขึ้น อย่าทำมัน ฮึกๆ..”
“อี้ ฟานจะไม่ทำให้อี้เสียใจอีกแล้ว ยกโทษให้ฟานนะอี้…”
“ให้โอกาสฟานอีกครั้งนะ อีกครั้งเดียวนะ”
คริสสวมกอดจากด้านหลังของอี้ชิง เขารักอี้ชิงมากต่อให้เขาต้องง้ออี้ชิงนานแค่ไหนเขาก็จะทำให้อี้ชิงกลับมารักเขาเหมือนเดิมให้ได้
“ฮึก อื้อ พูดแล้วทำให้ได้นะ”
“สัญญาเลยครับ”
คือ... ไรท์ตัดผิดมันเหลืออยู่นิดเดียวเอง ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ตอนหน้าก็จบแล้วนะ ติชมได้นะ มือใหม่ๆ ยังไงก็ติดตามเราต่อไปด้วยนะ
จะพยายามมาอัพให้จบภายในอาทิตย์นี้นะคะ
ความคิดเห็น