คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ต่อสู้ครั้งแรกและชำนาญสะเดาะกลอนเล็กน้อย
เดินอย่างระมัดระวังไปที่ปากทางเดิน เปิดประตูชั้นหนึ่งออกไปดูด้านนอกแล้วไม่เห็นใคร หลัวซวินเดินอย่างระมัดระวังไปหยุดที่จินเปยของเขาที่จอดอยู่ด้านหน้าประตู ใส่ข้าวของ สตาร์ทรถ
ได้ยินเสียงรถยนต์ในชุมชน ไม่กี่ครอบครัวหลีกเลี่ยงความยากลำบาก ผู้คนตื่นขึ้นมาพบว่าโลกเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ยื่นหน้ามองดูโลกภายนอกจากหน้าต่างห้อง
ไม่สนใจผู้รอดชีวิตเหล่านั้น ชุมชนหงจิ้งขณะนี้อัตราเข้าพักอาศัยต่ำมาก ถ้าหากในสถานการณ์เช่นนี้พวกเขายังถูกซอมบี้ฆ่าอีก... หลัวซวินคงได้แต่พูดอย่างเฉยชาว่า "คุณไม่เหมาะจะมีชีวิตรอดในวันสิ้นโลกหรอก" เพราะวันนี้เป็นเพียงวันแรกของการติดเชื้อ ผู้คนมากมายรู้สึกโชคดีที่ - การติดเชื้อเกิดขึ้นในช่วงกลางคืน ซอมบี้มากมายอยู่ภายในบ้าน ไม่สามารถออกมาหาอาหารได้
ถนนเขตตะวันตกเฉียงใต้ของเมืองร้างเป็นพิเศษ จินเปยมือสองขับผ่านซอมบี้สองตัวในเครื่องแต่งกายคนงานสุขาภิบาล พวกมันเดินโซเซตามเสียงรถมา หลัวซวินทิ้งห่างพวกมันไปไกล เขาไม่มีเวลามาเก็บกวาดซอมบี้พวกนี้ ซอมบี้ตอนนี้ยังเพิ่งอยู่ในรูปแบบขั้นต้น การเคลื่อนไหวต่ำ สมองไม่มีนิวเคลียส ไม่มีความฉลาดแม้แต่นิดเดียว
ขับรถบนถนนหลักตลอดเส้นทางไปยังทิศเหนือ เกือบครึ่งชั่วโมงให้หลังก็มาถึงย่านร้านขายวัสดุก่อสร้างที่หลัวซวินเคยมาก่อนหน้านี้ พร้อมจะรวบรวมวัสดุ
จากระยะไกลสามารถเห็นประตูย่านร้านวัสดุก่อสร้างเปิดอยู่ครึ่งหนึ่ง หลัวซวินขับรถไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง พบว่าบนประตูเหล็ก บนพื้น มีเลือดสาดกระจาย
เกรงว่ายามคงถูกโจมตีตอนเปิดประตู ใช่ไหม?
หลัวซวินนั่งอยู่ในรถเตือนตัวเองให้ระวัง 12 รอบ มือข้างหนึ่งกำลูกศรที่ทำเองอย่างพิถีพิถัน มองไปยังตัวอาคารของย่านร้านวัสดุก่อสร้างที่เปิดอยู่
ที่ประตูไม่มีร่างใคร ศพ เลือดลากยาวตลอดทางไปยังประตูอาคารที่อยู่ไม่ไกล หลัวซวินชะลอรถ ถือหน้าไม้ด้วยมือเดียวขณะเลื่อนกระจกลงอย่างระมัดระวัง
ทันใดนั้น สามร่างส่งเสียงคำรามจากประตูอาคาร วิ่งง่อนแง่นมาทางนี้!
"เชี่ย! หมาซอมบี้!"
หลัวซวินหน้าเปลี่ยนสี ถ้าเป็นแค่ซอมบี้รูปแบบขั้นต้น ต่อให้มาทีเดียว 6 - 7 ตัว เขาก็จัดการเองไหว หรือพระเจ้าเห็นการย้อนกลับมาของเขาช่างขัดหูขัดตา? เลยอยากมอบอุปสรรคใหญ่ให้เขา?!
ซอมบี้สัตว์และมนุษย์แตกต่างกัน ไม่รู้ว่าทำไมมนุษย์กลายเป็นซอมบี้ในช่วงแรกถึงเคลื่อนไหวช้า ตอบสนองช้า แม้ว่าความพยายามสูง กัดแล้วติดเชื้อ แต่รวมๆแล้วยังคงจัดการง่าย
พวกซอมบี้สัตว์แตกต่างออกไป พวกมันมีการเคลื่อนไหวที่คล่องตัว การตอบสนองรวดเร็ว บัดซบยิ่งกว่านั้นคือพวกสัตว์จำนวนมากยังคงมีสัญชาติญาณและความตื่นตัวเหมือนเดิม
สามร่างแยกกันมาจากสามทิศทาง มองการวางรูปแบบตีวงล้อมของซอมบี้สุนัข หลัวซวินสบถเสียงดัง ยกหน้าไม้ในมือยิงใส่กลางดวงตาสุนัข
น่าเสียดายที่ยิงแล้วไม่เจาะถึงส่วนสมอง
สุนัขโดนยิงร้องเสียงดัง ตัวสั่นมุ่งมายังหลัวซวิน อีกสองตัวก็วิ่งมาอย่างดุร้ายเช่นกัน ได้ยินเสียง "ปึก" สุนัขตัวหนึ่งกระแทกประตู เสียง "ผัวะ" กระจกข้างถูกสุนัขอีกตัวชน!
หลัวซวินมือซ้ายถือหน้าไม้ มือขวาหยิบลูกศร ข้างๆมีไม้เบสบอลพร้อมใช้งานได้ทันท่วงที ลั่นไกหน้าไม้ในมือซ้าย ลูกศรพุ่งแทงหัวสุนัขทะลุออกมา ทันทีที่สมองเสียหาย ซอมบี้สุนัขที่ทุบประตูรถก็ร่างกายโงนเงนล้มลงกับพื้น
"โฮ่ง!" ดวงตาเหลือบเห็นสุนัขที่ถลาจะกัดหลัวซวิน! หลัวซวินรีบชักมือซ้ายกลับ มือขวาคว้าไม้เบสบอลแทงกระแทกปากสุนัขที่กำลังเห่า กลิ่นเหม็นคาวขึ้นจมูก สุนัขพุ่งสี่ขากระแทกประตูอย่างดุร้าย ส่งเสียงดังและบาดหู เห็นว่าประตูแต่เดิมไม่ได้แข็งแรงอะไรอยู่แล้วมันคงจะทนได้อีกไม่กี่ครั้ง!
หลัวซวินทึ้งหัวขณะมึนงง รีบยกหน้าไม้ในมือซ้ายขึ้นเล็งคอแล้วยิง แทงทะลุเข้าสู่สมองส่วนหลัง... ...
ไม่มีเวลาพัก สุนัขตัวสุดท้ายวิ่งเข้ามาอีกครั้ง หลัวซวินออกแรงเหวี่ยงไม้เบสบอลไปที่ร่างของสุนัขที่พุ่งเข้ามา ทำให้มันม้วนกลิ้งกับพื้นสองรอบ คำราม ยืนขึ้นสั่นๆอีกครั้ง! เสียง "ฟึบ" ดังขึ้น ลูกศรแทงทะลุเฉียงเข้าไปในสมอง กระตุกสองที ล้มลงกับพื้นไม่ขยับอีก
หอบหายใจ หลัวซวินมองรอบๆอย่างระแวดระวังอีกครั้ง ไม่รู้ว่าเสียงที่นี่จะดึงดูดซอมบี้ตัวอื่นหรือเปล่า
เขาประมาท
ความจริงแล้วมันเป็นเวลานานมากที่เขาไม่ได้สู้ตัวต่อตัวกับซอมบี้เลยจนกระทั่งย้อนกลับมา ชีวิตในเขตปลอดภัยค่อนข้างปลอดภัยและมั่นคง คนธรรมดาเกือบทุกคนเมื่อได้เข้ามาอยู่ในเขตปลอดภัย สามารถหาวิธีหาเลี้ยงครอบครัวได้ ก็ไม่ต้องการออกไปข้างนอกอีก
พวกเขาเป็นเพียงคนธรรมดา และโลกภายนอกเป็นของซอมบี้ สัตว์และพืชกลายพันธุ์ มีเพียงผู้มีพลังพิเศษเท่านั้นที่สามารถเดินทางในโลกได้อย่างอิสระ ล่าสัตว์กลายพันธุ์มาแลกค่าตอบแทนสูง
ถ้าไม่มีเหตุผลพิเศษ คนธรรมดาย่อมเลือกดิ้นรนอยู่ในชนชั้นล่างสุดของสังคมค่าย ไม่ต้องการเอาชีวิตของตนไปเสี่ยง และหลัวซวินก็เป็นหนึ่งในนั้น เขาจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เขาเผชิญหน้ากับซอมบี้คือหลังจากเมือง A สร้างพื้นที่ปลอดภัยได้ 6 ปี คลื่นซอมบี้ขนาดใหญ่ที่สุดเข้าโจมตี บังคับให้พวกเขาต้องไปที่กำแพงเพื่อป้องกัน
โชคดีที่ตั้งแต่ย้อนกลับมาเขาให้ความสำคัญกับการสร้างลูกศรและออกกำลังกายทุกวัน ไม่อย่างนั้น... ...วันนี้เขาคงแย่
โชคดียิ่งกว่านั้นคือเขาสร้างหน้าไม้นี้ขึ้นมา ไม่อย่างนั้นจะยิงครั้งหนึ่ง ใส่ลูกศรครั้งหนึ่ง ถ้าถูกล้อมโจมตีถึงมีหน้าไม้ก็ยังตาย!
เช็ดเหงื่อเย็นบนหน้าผาก เก็บลูกศรที่ยังดีอยู่ หลัวซวินลองเปิดปิดประตูไม่กี่ครั้งแล้วเปิดค้างไว้ ประตูถูกซอมบี้สุนัขกระแทกจนผิดรูปไปบ้าง มีรอยเล็บสุนัขนิดหน่อยบนผิว และกลิ่นเหม็นมากจากของเหลวที่หยดบนประตู
หลัวซวินไม่คิดจัดการสภาพประตูรถ เขาเดินไปเก็บลูกศรหน้าไม้ 4 ดอกที่ยิงออกไปมาใช้ใหม่ - สิ่งเหล่านี้เป็นของทำเอง ไม่สามารถสั่งซื้อลูกศรหน้าไม้แบบเหล็กจากทางออนไลน์ได้ กระทั่งหน้าไม้คุณภาพสูงก็หาซื้อไม่ง่าย ดังนั้นเขาจึงซื้อวัตถุดิบมาทำเอง
แม้ยังมีวัสดุเหลืออยู่ แต่เวลาทำลูกศรหน้าไม้เสียงดังน่ารำคาญมาก ถ้าไม่จำเป็นเขาไม่อยากทำของพวกนี้ที่บ้าน ดังนั้นไม่ควรให้เสียเปล่า
เก็บลูกศรหน้าไม้กลับมาครบ กลับมานั่งในรถ หลัวซวินขับรถไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง แต่โชคดีที่ดูเหมือนพระเจ้ายังไม่เกลียดชังเขามากนัก หลังจากเผชิญหน้ากับสุนัขซอมบี้สามตัวก็ไม่เห็นซอมบี้ตัวอื่นอีก
มองแถวของร้านเพื่อหาเป้าหมายของเขา เอาเครื่องมือปลดล็อกทำเองออกมา หลัวซวินสะเดาะกลอนอย่างคล่องแคล่ว เปิดล็อค!
อย่าถามว่าเขาเรียนทักษะสะเดาะกลอนนี้ได้อย่างไร ตลอดเส้นทางหลบหนีเขาต้องหาเสบียง ที่หลบภัย ที่พัก และอื่นๆ เกือบทุกคนที่รอดชีวิตได้ฝึกฝนทักษะปลดล็อคมาเป็นอย่างดี เพียงแต่หลัวซวินใช้เทคนิค คนส่วนใหญ่ใช้ความรุนแรง
แผงโซลาร์เซลล์ กล่องเครื่องมือช่าง วัสดุ หลัวซวินไม่โลภมาก เอาไปเท่าที่เขาจำเป็นต้องใช้เท่านั้น หลังผ่านไปครึ่งชั่วโมงอย่างเร่งรีบ หลัวซวินก็ได้ของที่ต้องการทั้งหมด ขับรถผ่านประตูอีกครั้ง
สุนัขซอมบี้สามตัวยังคงนอนอยู่บนพื้น ส่วนลึกของร้านเหมือนมีเสียงบางอย่างลอดออกมา ไม่รู้ว่าเป็นเสียงคนเป็นหรือเสียงซอมบี้
หลังออกจากประตูใหญ่ พบรถยนต์บนถนนบ้างเป็นครั้งคราว หลัวซวินไม่แน่ใจว่าพวกเขาไม่รู้สถานการณ์แล้วออกไปทำงาน? หรือรู้ว่าสถานการณ์ผิดปกติจึงต้องการหนีให้เร็วที่สุด?
จนกระทั่งหลัวซวินขับผ่านห้างสรรพสินค้าทางขวามือติดกับกับย่านร้านวัสดุก่อสร้าง สงสัยว่ามีสิ่งที่ต้องเข้าไปรวบรวมเสบียงหรือไม่ เสียง "เพล้ง" ประตูกระจกของห้างสรรพสินค้าที่อยู่ไม่ไกลถูกรถขับชนจนแตก... ...
หยิบกล้องส่องทางไกลขึ้นมา หลัวซวินมองไปที่ประตูห้างสรรพสินค้า ปากอดไม่ได้จะกระตุกสองครั้ง ไม่รู้ต้องชื่นชมว่าโง่เง่าหรือกล้าหาญดี? กลุ่มรถ 3 - 4 คัน นำโดยรถแลนด์โรเวอร์ดันแปลงสภาพพุ่งเข้าชนประตู รถด้านหลังรีบขับตามเข้าไปในห้าง เสียงสัญญาณเตือนภัยดังก้องห้างสรรพสินค้า
รถยนต์ส่วนบุคคลมากกว่า 10 คันขับเข้าชั้นหนึ่งของห้างสรรพสินค้าใหญ่ มีไม่กี่คันเท่านั้นที่ลงจากรถยนต์มาเอารถเข็นวิ่งเข้าไปในห้าง
ผู้คนเหล่านี้ดูเหมือนจะตื่นขึ้นมาแล้วพบความผิดปกติ และเห็นบางคนกลายเป็นซอมบี้ ปฏิกิริยาภายหลังที่ตามมา เข้าใจว่า Resident Evil ภาคชีวิตจริงได้มาถึงแล้ว
ทันทีที่พวกเขาพบความผิดปกติก็รีบขับรถมาที่ห้างสรรพสินค้าใหญ่ใกล้ๆเพื่อรวบรวมข้าวของ แต่เพราะไม่มีประสบการณ์ กระทั่งชนเพื่อเข้าไปในห้างสรรพสินค้าที่ยังไม่ได้เปิดประตู... ...การหาอาหารของซอมบี้ หนึ่งผ่านเสียง สองผ่านกลิ่น และตอนนี้มีผู้คนมากมายมารวมตัวกันที่นี่ มีกลิ่นมากพอ เสียงดังมากพอ... ....พวกเขาพร้อมจะเป็นอาหารให้ซอมบี้เพิ่ม?
หลัวซวินส่ายหัวเงียบๆ เขาก็ตั้งใจจะกวาดของในห้างหรืออะไรแบบนั้นตอนถนนโล่ง แต่ตอนนี้... ...เขาไม่อยากวุ่นวายกับเหล่าคนกล้าพวกนี้ นอกจากนั้น ความจริงแล้วที่บ้านมีอาหารเก็บไว้จำนวนมาก ของจำพวกบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปมีอายุการเก็บรักษาแค่หกเดือนเท่านั้น ถึงเอามาเพิ่มก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าใช้แลกเปลี่ยนกับบางสิ่ง และที่สำคัญยิ่งกว่า - เขาอยากรีบกลับบ้าน พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าจะไม่มีใครเข้ามาขโมยของในชุมชน? ในบ้านมีแค่เจ้าตัวเล็ก ถ้าไม่กลัวซอมบี้แล้วทำลายประตูเข้าไป?
เร่งเครื่องผ่านห้างสรรพสินค้า หลัวซวินขับผ่านสี่แยกเห็นร่างโซเซหลายตัวเดินส่ายไปยังทิศทางห้างสรรพสินค้าอย่างช้าๆ ใน
ตลอดทาง ผู้คนที่ตอบสนองอย่างรวดเร็ว ผู้คนที่กล้าวิ่งออกจากบ้าน ผู้คนจำนวนมากขับรถวุ่นไปทั่วถนน มีที่รีบออกไปจากเมือง หาคนรักหาครอบครัว แต่ก็มีเหมือนกลุ่มคนก่อนหน้าที่กวาดทุกสิ่งที่สามารถเอาไปได้จาก
ตลอดทางหลัวซวินไม่หยุดที่ไหน จนกระทั่งเจอร้านขายยา
ประตูร้านขายยาแง้มเปิดอยู่ บานประตูเหล็กปิดลงมาครึ่งหนึ่ง ที่พื้นมีรอยเลือดลากเป็นทางยาว
คิดไตร่ตรองดีแล้ว หลัวซวินก็สวมหมวกกันน็อคจอดรถหน้าประตูร้าน มือหนึ่งถือไม้เบสบอล สะพายหน้าไม้ทำเอง ลงจากรถเดินไปที่หน้าประตูร้าน
นอกร้านไม่มีใคร ว่างเปล่าไม่เห็นแม้แต่ครึ่งคน
หลัวซวินก้มลงกวาดตามองเข้าไปข้างใน เมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีคนก็ลงมือใช้ลูกศรงัดแงะตัวล็อคของประตูประจกอย่างคล่องแคล่ว... ...ไม่มีกฎหมาย การสะเดาะกลอนเป็นเรื่องธรรมชาติ
ขณะหลัวซวินย้อนกลับมา บ่อยครั้งที่เห็นรถมอเตอร์ไซต์จอดอยู่ ร้านขายของที่ล็อคไว้ แล้วจิตใต้สำนึกมันอยากฝึกฝีมือดู หากไม่กลัวเผลอทำพลาดแล้วถูกส่งไปสถานีตำรวจจะทำให้การเตรียมการก่อนวันสิ้นโลกล่าช้า เขาอาจฝึกฝีมือตั้งแต่แรกๆ
ความคิดเห็น