คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตกแต่งภายในขนานใหญ่
ใจกลางเมือง A ค่ำคืนนั้นคึกคักกว่ากลางวันเสมอ
ที่บาร์แห่งหนึ่ง ชายหญิงบางคนได้ฉวยโอกาสจากความมืดยามค่ำคืนสนุกสนานกับงานรื่นเริ่งที่นี่
หญิงช่างยั่วในชุดกระโปรงรัดรูปขยับเอว 55 เซนติเมตรเป็นรูปทรง S ก้าวเดินอย่างแมวไปยังโซฟาตรงมุมหนึ่ง
"สุดหล่อ ดื่มกันสักแก้วไหม?" สาวเซ็กซี่มองชายหนุ่มด้วยดวงตาเร่าร้อน แต่เมื่อเขามองกลับมายังเจ้าหล่อน วิญญาณก็เหมือนหลุดลอยออกจากร่าง
ชายคนนี้มีดวงตาดอกท้อที่สุดแสนจะกระชากจิตใจผู้คน ใต้ดวงตาซ้ายมีปานรูปหยดน้ำแสนทรงสเน่ห์ เมื่อเอนตัวพิงโซฟาอย่างเกียจคร้าน อย่าว่าแต่ผู้หญิงคนนี้เลย - รวมผู้หญิงทั้งบาร์เข้าด้วยกัน ก็ยังสู้รูปลักษณ์และท่วงท่าของชายคนนี้ไม่ได้
ชายหนุ่มหรี่ตาลงเล็กน้อย ดูคล้ายกำลังยิ้ม แต่ดวงตาของเขากับฉายความเย็นชาออกมา ริมฝีปากบางขยับเป็นคำพูดว่า - "ไสหัวไป"
หญิงสาวนิ่งค้าง คล้ายจะไม่ได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มพูด ไม่ต้องรอให้เธอได้พูดอะไรอีก มือใหญ่ก็ตบลงบนไหล่ของเธอ "คนสวย ตรงนี้ไม่ใช่ที่ของเธอนะ"
หญิงสาวหันกลับไปมอง ต้องประหลาดใจที่เห็นชายแก่ 4 - 5 คน ด้านหลังยังตามมาด้วยคนที่ดูเหมือนบอดี้การ์ดยืนอยู่ข้างโซฟา หัวใจรู้สึกบีบคั้น รีบหลบหนีไปทันที - คืนนี้กลับเลยดีกว่า!
"บัตรนี้มีอยู่ 1 ล้าน ให้แม่ของแกซะ" ชายวัยกลางคนนั่งตรงข้ามชายหนุ่ม บัตรเครดิตวางบนโต๊ะที่กั้นระหว่างทั้งสองคน
"ธุระของฉัน? คุณไม่ให้เธอเองล่ะ?" ชายหนุ่มเชือนแช หยันว่า "คุณเรียกผมออกมาเพราะเรื่องนี้?"
"แกเป็นคนให้เธอจะดีกว่า อย่างน้อยก็สายเลือดเดียวกัน จะได้ไม่เหมือนครั้งที่แล้วที่บอกว่าไม่ได้ส่งเสียเลี้ยงดู" ชายแก่ขมวดคิ้ว "แกบอกเธอด้วยว่าเร็วๆนี้อาของแกจะได้รับคำตัดสิน ให้เขาระวังเรื่องจากปัญหาเก่า ตอนนี้ยังขยับตัวจัดการอะไรไม่ได้"
ชายหนุ่มใช้สองนิ้วคีบบัตร ยิ้มน้อยๆแกว่งด้านหน้าเขา "คุณจะไม่หย่า แต่แค่ทำเรื่องเล็กๆน้อยๆก็ยังต้องให้ผมเป็นตัวกลาง? เอี๋ยนฮั่น ผมไม่ใช่ลูกน้องคุณนะ เรื่องนี้ผมไม่สน แค่ส่งใครสักคนรอบๆคุณไปสิ!" แล้วบัตรก็ร่วงลงบนโต๊ะ เขาลุกขึ้นเดินไปที่ประตู
เอี๋ยนฮั่นหน้าครึ้ม สีหน้าดูไม่ดีอย่างมาก "ฉันอยากเจอแกด้วย..."
"ผมยังมีชีวิตอยู่ คุณไม่ต้องกังวล" ชายหนุ่มไม่กลับไปที่บาร์จนกระทั่งเขาออกไปจากพื้นที่กดดันก็สูดลมหายใจลึกๆ - อากาศข้างนอกดีกว่าเยอะ
-
วันรุ่งขึ้นหลัวซวินตื่นเพราะเสียงกดออดประตู
ของที่สั่งไว้มาแล้ว? เร็วมาก!
หลัวซวินถอนหายใจพลางทอดถอนใจ เมื่อก่อนตอนอยู่เมือง M สั่งของออนไลน์ไม่เคยเจอเหตุการณ์อย่างนี้มาก่อน อย่างน้อยกว่าพนักงานขนส่งจะมาหาก็ลากยาวไป 10 - 15 วันจนเป็นปกติ ไม่คาดมาก่อนว่าเมืองใหญ่บริษัทขนส่งจะแข็งแกร่งขนาดนี้!
เปิดโทรศัพท์ตรวจรายละเอียดข้าวของที่สั่งซื้อว่าเกือบทั้งหมดอยู่ในสถานะกำลังจัดส่งแล้ว และยิ่งไปกว่านั้นสองรายการกำลังอยู่ในสถานะกำลังนำสินค้ามาส่งให้แล้ว
เอาล่ะ วันนี้อยู่บ้านเตรียมตัวรับสินค้าดีกว่า
หลัวซวินถ่ายภาพ สินค้ามือสองบางอย่างที่จำเป็นต้องลงมือแปรสภาพยังมาไม่ถึง หมุนตัวกลับไปในห้องเพื่อยืนยันสภาพแต่ละห้อง เขาต้องจัดสรรพื้นที่ในการใช้สอยของแต่ละห้อง
ไม่ต้องพูดถึงว่า ส่วนของชานขนาดใหญ่และระเบียงต้องเอาไว้ปลูกผัก ห้องครัวใช้ประโยชน์แบบเดิม ห้องเก็บของอยู่ติดห้องครัวและไม่มีหน้าต่าง สามารถเปลี่ยนมันเป็นห้องเพาะเลี้ยงได้ เพาะพันธุ์สัตว์หรืออะไรทำนองนั้น ห้องนั่งเล่นในชั้นแรกค่อนข้างกว้าง สามารถกั้นพื้นที่บางส่วนไว้เก็บของ
ชั้นสองมีสองห้องนอน เลือกมาสักห้องหนึ่งไว้สำรองเป็นห้องเก็บของ อีกห้องหนึ่งก็ไว้เป็นห้องนอนของเขาเอง ชั้นสองมีห้องอาบน้ำที่มีอ่างอาบน้ำ ฝักบัว และอื่นๆ ไม่ต้องย้ายมันในตอนนี้
ถือแผนผังการก่อสร้างบ้านไว้ในมือข้างหนึ่ง มืออีกข้างของหลัวซวินก็ไม่ลืมจะวาดสิ่งที่คิดลงไป - อย่างไรเสีย ของสิ่งนี้ส่งคืนไปก็ไร้ประโยชน์ ไม่มีใครมาเรียกร้องเอาจากเขาหรอก...
เสียงออดดังขึ้นอีกครั้ง ของที่สั่งไว้มาส่งแล้ว
-
"ซื่อ- ซื่อ-"
เสียงสว่านไฟฟ้าที่ทำให้ผู้คนที่ได้ยินอดไม่ได้จะปวดหัว
เสียงสว่านไฟฟ้าดังที่ตึกเจ็ดเป็นเวลานานกว่าครึ่งเดือนแล้ว ชั้น 16 ห้องทางตะวันออก บนพื้นทั่วบ้านนั้นเต็มไปด้วยเครื่องมือหลากหลายชนิด กล่องเล็กกล่องใหญ่ และอุปกรณ์ดัดแปลงหน้าตาโบราณแปลกๆ
วันนี้วันที่ 22 ตุลาคม สิ่งทั้งหลายที่หลัวซวินสั่งซื้อทางออนไลน์ได้ถูกส่งมาที่บ้านหมดแล้ว
ตอนนี้เขาแบ่งห้องนั่งเล่นเป็นสองส่วน ส่วนที่ติดกับชานบ้านเต็มไปด้วยเครื่องมือที่ถูกดัดแปลง ส่วนที่ติดกับประตูหน้าบ้านจัดวางเฟอร์นิเจอร์และของอย่างอื่น
อาหารทั้งหมด เมล็ดพันธุ์ ข้าวของสำรอง อาหารสำเร็จรูป ทั้งหมดจัดหมวดหมู่เก็บไว้ในห้องเก็บของชั้นหนึ่ง และชั้นสองในห้องนอนเล็ก
เฟอร์นิเจอร์ ของพวกนี้จำเป็นต้องซื้อ อย่างน้อยภายในห้องนั่งเล่นก็ต้องมีโต๊ะ เก้าอี้ โซฟา ห้องนอนก็ต้องมีเตียงสักหลังหนึ่ง?
เพิ่งแปลงสภาพท่อ PVC ฆ่าเชื้อทำเป็นชั้นๆ หลัวซวินถอนหายใจ ทุบเอวที่ปวดเหมือนคนแก่แล้วเดินไปห้องน้ำเพื่อล้างมือ เมื่อออกมาก็ไปที่ไมโครเวฟเพื่ออุ่นหมูย่าง
ไมโครเวฟเมื่อซื้อกลับมาที่บ้านแล้ว อีกวันหลังจากตรวจสอบว่าไม่มีปัญหาเรื่องคุณภาพ หลัวซวินก็แกะฝาหน้าออก - เพื่อกันปัญหาเรื่องเสียงไปดึงดูดความสนใจในวันสิ้นโลก
พึงพอใจที่เห็นห้องเป็นระเบียบ หลัวซวินเอนพิงโซฟา เครื่องมือที่ต้องดัดแปลงทั้งหมดก็ทำเสร็จแล้ว ใช้เวลาสองวันเต็มน่าจะทำความสะอาดได้เรียบร้อย เวลาที่เหลือก็เอาไว้เตรียมการอย่างอื่นเช่นการเพาะเลี้ยง อย่างเช่นการสีข้าว การทำแป้งสาลี อย่างไรเสียการจุดไฟทุกวันในช่วงวันสิ้นโลกก็ไม่ใช่นิสัยที่ดี
กินเสร็จแล้วก็โยนถุงพลาสติกทิ้งถังขยะ หลัวซวินตบมือแล้วลุกขึ้นมาทำความสะอาดห้องอีกครั้ง นอกจากเศษเล็กๆน้อยๆไม่มีประโยชน์อะไร ทั้งหมดที่ดูแล้วอาจเอามาใช้งานได้ถูกรวมไว้ในห้องนอนเล็กชั้นสอง
เอาชั้นวางไฮโดรโปนิกส์ กล่องเพาะเลี้ยง และอื่นๆ ไปจัดวางไว้บนชานบ้าน บนระเบียงชั้นบน ทันใดนั้นห้องก็ดูสะอาดขึ้นมาทันที
โซฟาถูกผลักไปด้านหนึ่ง แล้วเอาตู้ปลาขนาดใหญ่เข้ามาในห้องนั่งเล่น หลัวซวินโล่งอกล้มตัวลงนอนบนโซฟา หยิบมือถือขึ้นมาขมวดคิ้วเริ่มคิดอีกครั้ง
ตอนนี้เขาเหลือเงินอยู่แค่ 5 หมื่น แม้ว่าเงินจำนวนนี้จะสามารถซื้ออาหารและยารักษาโรคได้มาก แต่เขาอยากจะซื้ออย่างอื่น เช่น... ...อยากเลี้ยงสัตว์ไว้ในบ้าน?
ในช่วงแรกที่วันสิ้นโลกมาถึง นอกจากมนุษย์แล้ว สัตว์อื่นๆบางตัวจะกลายเป็นซอมบี้ในทันที แล้วหลังจากนั้น นอกจากซอมบี้สัตว์ก็ยังมีสัตว์กลายพันธุ์อีก ยิ่งสัตว์กลายพันธุ์มีจำนวนมากเท่าไหร่ มนุษย์ก็ยิ่งมีชะตากรรมเลวร้ายยิ่งกว่าเจอซอมบี้มากเท่านั้น
แต่ถ้ามันเชื่อง แม้ว่าภายหลังจะกลายพันธุ์ สัตว์กลายพันธุ์ก็จะไม่บ้าคลั่งและยังมีความสามารถในการต่อสู้สูงอีกด้วย
อย่างน้อยถ้าคุณเลี้ยงหมาไว้ในบ้าน เมื่อคุณออกไปข้างนอกเพื่อรวบรวมสัมภาระมันก็จะเฝ้าบ้านให้คุณ
หลัวซวินยังจำได้ว่าเมื่อวันสิ้นโลกมาถึงสัตว์จำนวนมากกลายเป็นซอมบี้ และมันทำอันตรายต่อมนุษย์มากกว่าซอมบี้มนุษย์ ดังนั้นผู้คนจำนวนมากจึงหลีกเลี่ยงพวกสัตว์
เวลานั้นเขายังอยู่ในเมือง M มีชายแก่คนหนึ่งเลี้ยงหมาพันธุ์ปั๊ก หมาตัวนี้ไม่กลายเป็นซอมบี้ วันสิ้นโลกทำให้กฎระเบียบในสังคมไร้ความหมาย ผู้คนทุบทำลายเข้าไปในบ้านของคนอื่นเพื่อขโมยของ แต่ครอบครัวนั้นเพราะว่าเลี้ยงหมาไว้พวกขโมยเลยไม่กล้าเข้าไป!
แต่ถ้าเขาเลี้ยงหมา หนึ่งคือเขาต้องเตรียมอาหารหมา กระดูกขัดฟัน และของอย่างอื่น สองคือถ้าหมาที่เขาเลี้ยงไว้เกิดกลายเป็นซอมบี้ตั้งแต่วันสิ้นโลกวันแรกล่ะ? แม้ว่าครั้งแรกอาจไม่เปลี่ยนแปลง แต่ถ้าการกลายพันธุ์ในระลอกสองทำให้มันคลั่งขึ้นมา เช่นนั้นเขาไม่โชคร้ายกระทั่งชีวิตตัวเองก็รักษาไว้ไม่ได้...
"เฮ้อ... รออีกสักหน่อยก็แล้วกัน" สัตว์อื่นๆก็เหมือนกัน ถ้าบ้านเลี้ยงไก่ แม้ว่าจะมีไข่ให้กินในวันสิ้นโลก มีเนื้อไก่ให้กิน แต่ไก่ก็อาจส่งเสียงทำให้คนสนใจ หลัวซวินไม่อยากหาเรื่องใส่ตัว แต่ถ้าเป็นหมา... ...เขาก็อยากจะเลี้ยงสักตัวหนึ่ง
ห้องเพาะเลี้ยง หลัวซวินหย่อนเมล็ดลงในแผงเพาะ ห้องได้ถูกปรับเปลี่ยนให้ทั้งอุณหภูมิห้องและความชื้นเหมาะสมกับเมล็ดพวกนี้งอกต้นกล้าออกมาในไม่กี่วันให้หลัง
เพราะว่าจำเป็นต้องคิดถึงฤดูหนาว แม้ว่าเขาจะมั่นใจเรื่องอุณหภูมิห้อง แต่ก็ไม่กล้าปลูกผักจำนวนมาก หนึ่งคือเขากินเองไม่หมด ตอนนี้ไม่เหมาะจะเอาไปขาย สองคือนอกจากสัตว์จะกลายพันธุ์แล้ว พืชเองก็ด้วย
ถ้าผักที่ปลูกไว้กลายพันธุ์ตอนยังเป็นต้นอ่อน หลัวซวินสามารถจัดการมันได้อย่างรวดเร็ว แต่ถ้ามีจำนวนมากเกินไป เช่นนั้นเขาก็อาจจะแตะต้องพวกมันไม่ได้ จำต้องทำลายโดยตรง
แม้ว่าระเบียงสามารถปลูกพืชได้โดยง่าย แต่หลัวซวินให้ความสำคัญกับไฮโดรโปนิกส์มากกว่า แน่นอนว่าผักได้ปลูกไปแล้ว และเขาก็กำลังจะไปขุดดินแถวๆนี้กลับมาในเร็วๆนี้
การปลูกพืชแบบไฮโดรโปนิกส์หนึ่งคือดูแลง่าย สองคือใช้พื้นที่ไม่มาก ตราบเท่าที่สารอาหารยังอยู่ในเกณฑ์ สามารถซื้อได้โดยตรงจากอินเตอร์เน็ต รอจนวันสิ้นโลกมาถึงเขาก็สามารถกำหนดราคาของเขาเองได้ โชคดีที่เขามีประสบการณ์ด้านนี้พอสมควร
เมล็ดผักที่เขาลองเพาะชั่วคราวตอนนี้มีจำนวนเพียงเล็กน้อย มีผักชีฝรั่ง กะหล่ำปลี ผักกาดหางหงษ์ รวมทั้งของที่สั่งซื้อทางออนไลน์ตอนแรกคือต้นกล้าส้ม ต้นกล้าแอปเปิ้ล ต้นกล้าเชอร์รี่ และอื่นๆ ซึ่งได้เอาลงกระถางไว้ในบ้านแล้ว
เหลือเวลาให้เตรียมการอีกไม่กี่วันก่อนวันสิ้นโลกจะมาถึง เมล็ดถั่วเขียวเมล็ดไม่งอกออกมาเป็นถั่วเหลืองก็เพียงพอแล้ว
อยู่บ้านไม่กี่วัน เมล็ดในถาดเพาะเลี้ยงก็งอกออกมาเกือบทั้งหมด ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ยังแน่ใจไม่ได้ว่ามันจะไม่กลายเป็นซอมบี้
หลัวซวินค่อยๆตัดฟองน้ำอย่างระมัดระวัง นำพวกมันไปปลูกด้วยวิธีไฮโดรโปลิกส์ในท่อ ต่อท่อปั้มออกซิเจนเล็กๆที่ใช้ในตู้ปลาเพื่อเพิ่มอัตราสารอาหารให้เพียงพอ วางการปลูกพืชไฮโดรโปนิกส์บนหิ้งเล็กๆก็เป็นอันเสร็จสมบูรณ์
เพราะได้ปลูกผักในวันสิ้นโลก ดังนั้นหลัวซวินจึงเลือกชั้นวางที่ค่อนข้างเล็ก แต่ละสายพันธุ์มีไม่กี่สิบต้นเท่านั้น หลายชั้นใช้ถังเก็บน้ำร่วมกัน
มองแบตเตอรี่ลูกที่ห้าที่ชาร์จกับแผงโซลาร์เซลล์มานานแล้ว มองห้องซึ่งจัดวางข้าวของอย่างเป็นระเบียบ หลัวซวินเดินไปมาในบ้านสี่ห้ารอบจนสุดท้ายก็มั่นใจ... ...เหมือนจะไม่มีอะไรให้ทำ?
ความคิดเห็น