ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (แปลแบบดำน้ำ) โอตาคุวันสิ้นโลก [ BL / Yaoi ]

    ลำดับตอนที่ #13 : ช่วย? หรือไม่ช่วย?

    • อัปเดตล่าสุด 31 ก.ค. 60


     "คุณอยู่ชั้นไหน"


     "... ... ชั้น 16" ชายคนนี้ตอนนี้ยังไม่ตาย  เป็นไปได้มากว่าจะหาบ้านว่างและกลายเป็นผู้พักอาศัยในอาคารนี้ในอนาคต  เผชิญหน้าเพื่อนบ้านที่แข็งแกร่ง  หลัวซวินไม่จำเป็นต้องโกหก


     "คุณแต่งตัวแบบนี้... ..." ไม่ปกติอย่างมาก  เอี๋ยนเฟยไม่สามารถหาคำใดๆมาอธิบายได้


     หลัวซวินกล่าวอย่างชอบธรรมว่า "ออนไลน์บอกว่าของเหลวจากร่างกายและสมองของซอมบี้อาจทำให้ติดเชื้อ  แนะนำให้ใส่!" นี่ไม่ใช่เรื่องโกหก  มีคนบอกไว้ในอินเตอร์เน็ตจริงๆ!  หลัวซวินพูดอย่างมีประสบการณ์  โลกนี้มีผู้คนที่อุดมด้วยจินตนาการและมันกลายเป็นจริง  ข่าวลือทุกประเภทลอยฟุ้งไปทั่วอินเตอร์เน็ต


     "ออนไลน์?  ตอนนี้ใช้อินเตอร์เน็ตได้หรือ?!" วันนี้ทั่วโลกต่างดิ้นรนเพื่อรับมือกับการกลายพันธุ์  เอี๋ยนเฟยประหลาดใจมาก  สองวันนี้เขาไม่ได้แตะต้องสิ่งที่เรียกว่าโทรศัพท์มือถือ  โทรแจ้งภัยก็ไม่มีใครรับ  คิดว่าสถานีพังไปแล้ว!


     "ใช้ได้แน่นอน  สถานีส่งสัญญาณยังดีอยู่" หลัวซวินพยักหน้า "ถ้าโทรไปแล้วไม่รับ  แสดงว่าคนทางนั้นอาจจะ... ...เกิดอุบัติเหตุอะไรสักอย่าง"


     ตำรวจไม่สามารถรับโทรศัพท์แจ้งเตือนได้เพราะสถานที่เกิดเหตุมีมากเกินไป  นอกจากนี้ภายในของตำรวจเองก็เกิดเหตุเช่นกัน  ไม่มีเวลามาดูแลเรื่องพวกนี้  โทรศัพท์สาธารณะอื่นๆก็ด้วย


     เอี๋ยนเฟยตาสว่างวาบ  ไม่พูดอะไร


     หลัวซวินรู้ตัวว่ามันจะดูแย่ถ้าตอนนี้ทิ้งชายคนนี้แล้วกลับบ้าน  ทันใดนั้นก็คิดถึงความสามารถของเขา - ความสามารถควบคุมโลหะ?!  บางทีตัวเขาและชายคนนี้อาจมีผลประโยชน์ร่วมกัน?!


     หัวใจเต้นถี่รัว  ชั่วขณะนี้หลัวซวินค้นพบวิธีใช้ความสามารถของชายคนนี้ให้มีประสิทธิภาพ!


     แม้ชีวิตก่อนเขาไม่เคยได้ยินถึงผู้มีพลังควบคุมเหล็กที่แข็งแกร่งในค่าย  อาจกล่าวได้ว่าความสามารถนี้มีเพื่อตัวเขาและคนส่วนใหญ่ในอนาคต  มันช่วยคนจำนวนมาก!


     ก่อนนี้ตัวเขายังกังวลเรื่องกระสุนไม่พอ  ถ้ามีผู้มีพลังควบคุมเหล็กอยู่ข้างกาย  เช่นนั้นลูกศรหน้าไม้ของเขาจะไม่มีวันหมด!  ไม่ต้องพูดถึงสิ่งน้อยใหญ่อื่นๆ  เพียงมีชายคนนี้  แม้แต่กระสุนก็อาจสร้างได้โดยตรง!


     ชีวิตก่อนหลัวซวินไม่เคยได้ยินว่ามีคนเช่นนี้ในค่าย  แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่มีชื่อเสียง  หลัวซวินรู้ว่าพวกผู้มีพลังพิเศษส่วนใหญ่ที่ตัวเขาเคยได้ยิน  มาจากการจงใจโฆษณาคนที่แข็งแกร่งของแต่ละกลุ่ม  แต่แท้จริงแล้วผู้เข้มแข็งในกองทัพโดยปกติคนธรรมดาไม่มีทางรู้จัก


     ผู้มีพลังพิเศษที่สำคัญบางส่วนถูกปกป้องโดยกองทัพ  พวกเขาส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในกองทัพ  ไม่อาศัยร่วมกับคนธรรมดา  ถ้าชายตรงหน้าเป็นผู้มีพลังแบบพิเศษจริงๆ  ไม่รู้ว่าเขาจะเป็นเช่นที่ได้ยินในชีวิตก่อนหรือไม่  ยิ่งไปกว่านั้น  ในช่วงแรกของวันสิ้นโลกไม่รู้ว่าผู้มีพลังแบบพิเศษตั้งเท่าไหร่ที่ตายเพราะเหตุนั้นเหตุนี้?


     ถ้า... ...ถ้าสามารถมีผู้ช่วยเหลือเช่นนี้  วางการติดต่อในช่วงแรกของวันสิ้นโลก  แล้วในอนาคตยังสามารถให้การสนับสนุนอาวุธในระยะยาวแก่ตัวเขาอย่างต่อเนื่อง... ...


     ทันใดนั้นหัวใจก็เต้นอย่างบ้าคลั่ง  มองผู้คนที่ทรุดลงบางส่วนบนพื้น  ดวงตาของหลัวซวินเปล่งประกายเจิดจ้า


     เอี๋ยนเฟยเห็นสายตา "เร่าร้อน" ก็อดไม่ได้ยกมือขึ้นแตะผ้าปิดปากบนใบหน้า - ยังสวมผ้าปิดปากอยู่ชัดๆ  หรือว่าคนๆนี้สามารถมองเห็นใบหน้าแท้จริงของเขาผ่านผ้าปิดปาก?


     เอี๋ยนเฟยรู้ดีว่าใบหน้าของตนนั้นโดดเด่นมากเพียงใด  แต่นั่นไม่ได้หมายถึงตัวเขาที่สวมผ้าปิดปากสีขาว  เลือดเปื้อนหน้า  ผมเผ้าเสื้อผ้ายุ่งเหยิง  ไม่ได้สุขุมเป็นหมาป่าเดียวดายที่น่าดึงดูดใจเหมือนเก่า  ดังนั้นเด็กคนนี้มีความต้องการทางเพศมากเกินไป?


     ไม่รอให้เอี๋ยนเฟยตั้งคำถาม  ด้วยบรรดาของในอากาศที่เอี๋ยนเฟยไม่สามารถควบคุมได้  กลุ่มของตะปู ราวบันไดเหล็ก ที่กั้นระหว่างทั้งสอง  ทั้งหมดเทไปทางหลัวซวิน - นี่คือผู้มีพลัง  แข็งแกร่ง  อนาคตไร้ขีดจำกัด  บางทีตัวเขาอาจสามารถใช้การพยากรณ์และความเชี่ยวชาญด้านการปลูกผักเล็กน้อยจากการเกิดใหม่สร้างสัมพันธ์ที่ดีกับชายคนนี้  ตอนนี้สามารถช่วยเขาได้ครั้งหนึ่ง  แต่มันยังไม่มีผลผูกพันให้ต้องจัดหาอาวุธให้ตนในระยะยาว  ไม่ต้องพูดถึงตัวเขาเองไม่สามารถบังคับให้ผู้คนผูกติดอยู่รอบตัวได้


     แต่ถ้าตอนนี้สร้างสัมพันธ์ที่ดี  อนาคตใช้อาหารที่ตนปลูกเจรจาแลกเปลี่ยนกับเขาไม่น่าเป็นปัญหา


     "นั่น... ...ชั้นบนบ้านว่าง 2 - 3 บ้าน  คุณอยากขึ้นไปพักก่อนไหม?" หลัวซวินคิดแล้วให้คำแนะนำ  บ้านของเขามีสิ่งที่จำเป็นต้องซ่อนมากเกินไป  แน่นอนว่าไม่อาจให้คนแปลกหน้าไม่รู้ที่มาเข้าไปอยู่อาศัย


     เอี๋ยนเฟยโล่งใจ  พยักหน้าเล็กน้อย  เหตุผลที่เขาหลบหนีมาอาคารนี้  ค่อยๆปีนบันไดทีละชั้น  ก็เพื่อหาสถานที่ซ่อนตัว  ตัวเขายังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนพวกนั้นชั่วคราว


     "แล้วก็  สิ่งพวกนี้... ...ทำให้กลับเหมือนเดิมได้ไหม?  ไม่อย่างนั้นจะใช้บันไดไม่ได้" หลัวซวินชี้ไปยัง 'อาวุธ' ที่ลอยอยู่ระหว่างทั้งสอง


     ราวเหล็กกลับคืนตำแหน่งเดิมและตะปูร่วงลงพื้น  ในที่สุดบันไดก็ไม่ได้ดูอันตราย  แต่หลัวซวินเกิดความคิดว่า  ภายหลังถ้าไม่จำเป็นอย่างถึงที่สุด  จะไม่พึ่งพาราวบันไดที่ครั้งหนึ่งเคย "ปลดปล่อย" พวกนี้  พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าหลังจากถูกรื้อถอนไปครั้งหนึ่งมันจะยังปลอดภัยอยู่ไหม?


     อาการบาดเจ็บของเอี๋ยนเฟยเห็นได้ชัดว่าสาหัสมาก  ไม่รู้ว่าเขาปีนขึ้นมาถึงที่นี่เมื่อไหร่  แต่สามารถปีนตลอดทางจนถึงที่นี่ได้คงเสียเลือดไปเยอะมาก  ร่างกายแข็งแกร่งดังเหล็กของเขาเวลานี้ไม่สามารถเดินได้ด้วยตัวเองอีกแล้ว


     หลัวซวินถอดเสื้อกันฝนของเขา หมวกกันน็อก ไม้เบสบอลที่ไม่มีตะปูติด  วางไว้บนพื้นชั่วคราว  เตรียมช่วยพาผู้คนไปยังสถานที่ค่อนข้างปลอดภัยก่อนเป็นอย่างแรก


     "ห้องด้านในสุดคือบ้านของผมเอง  ที่เหลืออีก 3 บ้านทั้งหมดว่าง ไม่มีคนอยู่ ไม่มีเจ้าของ  กระทั่งตาแมวก็ยังไม่ได้ติดตั้ง  แล้วก็ยังตกแต่งไม่เสร็จด้วย" แนะนำสถานการณ์บนชั้นนี้แบบคร่าวๆ  เอี๋ยนเฟยชี้ห้องถัดไปบอกว่าเขาเลือกห้องนี้


     ไม่ว่าเด็กหนุ่มคนนี้จะมีความคิดชั่วร้ายหรือไม่  เขาต้องพึ่งพาความช่วยเหลือจากเด็กหนุ่มชั่วคราว  อยู่ข้างบ้านจะสะดวกกว่า


     มองหลัวซวินเอาพวง "เครื่องมืออาชญากรรม" งัดแงะเปิดประตูห้อง 1603 อย่างคล่องแคล่วไม่มีที่เปรียบ  คิ้วของเอี๋ยนเฟยก็เลิกขึ้นสูง  การเคลื่อนไหวที่เปี่ยมไปด้วยทักษะนี้... ...ตอนนี้เขาคิดอย่างจริงจังว่าเด็กหนุ่มคนนี้ทำงานจำพวกนั้นหรือเปล่า?


     ชั้น 16 ทั้ง 3 ห้องเป็นบ้านหยาบๆ  แม้แต่พื้นก็ยังเป็นพื้นปูนซีเมนส์หยาบๆ  ผนังหยาบๆ  ในห้องไม่ได้ขัดผิวอะไรเลย  ไม่ต้องพูดถึงเอี๋ยนเฟย  แม้แต่หลัวซวินหลังเปิดประตูก็ตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง


     ในห้องว่างเปล่า  ห้องครัวว่างเปล่า  ห้องนอนว่างเปล่า  ห้องนั่งเล่นว่างเปล่า  บนผนัง  บนพื้น  มีที่สงวนไว้สำหรับท่อระบายน้ำซึ่งทั้งหมดยังไม่ติดตั้งตัวกรอง  มีที่สงวนไว้สำหรับช่องระบายลมของเครื่องปรับอากาศเป็นช่องว่างลมเข้าออก  ดูๆแล้ว  แม้จะเอาอะไรไปอุดก็ไม่อบอุ่นอย่างแน่นอน!


     ในใจของเอี๋ยนเฟยถอนหายใจอย่างเชื่องช้า  ถ้าสามารถรู้ล่วงหน้าว่ามีสิ่งแปลกๆพวกนั้น  เขาจะซื้อบ้านชานเมืองหลายหลังล่วงหน้า  ตกแต่งล่วงหน้าให้เรียบร้อย!


     นั่งบนพื้นเย็น  ฟังเสียงประตูห้องข้างๆเปิด  มีเสียงเห่าไม่กี่ครั้งของลูกสุนัขจากที่นั่น - บ้านเขาเลี้ยงสุนัขด้วย?


     คิดถึงก่อนหน้านี้ตอนหลบหนีอยู่บนถนนเห็นสุนัขบ้าคลั่งอยู่นิดหน่อย  เอี๋ยนเฟยใจร่วง  เต้นไม่เป็นจังหวะ  แล้วจึงผ่อนคลาย - คนๆนี้ดูค่อนข้างระวัง  ถ้าสุนัขที่บ้านของเขากลายพันธุ์เป็นแบบนั้น  ไม่มีทางอยู่มาจนถึงตอนนี้


     เมื่อจิตใจผ่อนคลาย  อยู่ๆเอี๋ยนเฟยก็รู้สึกวิงเวียนศีรษะ  ภาพทุกสิ่งตรงหน้าพร่ามัวขึ้น  ไม่รู้ว่าเกิดจากเสียเลือด  หรือหลายวันมานี้ไม่ได้กินไม่ได้พักดี  ทำให้... ... 


     หลัวซวินกลับมาที่ห้องของเขา  เจ้าตัวเล็กร่าเริงกระโดดอย่างคึกคะนองอยู่ในกรง


     เริ่มจากเติมนมผงบางส่วนแช่ในอาหารลูกสุนัข  ให้เจ้าตัวเล็กได้สารอาหารที่เหมาะสม  หลัวซวินลากร่างกายที่ค่อนข้างอ่อนล้าขึ้นไปยังชั้นสอง


     อาคาร 7  มีเพียงสองมุมชั้นบนสุดเท่านั้นที่มีระเบียงชั้นลอย  ดังนั้นห้องชั่วคราวของเอี๋ยนเฟยจึงเป็นห้องชั้นเดียว  ส่วนห้องหลัวซวินเป็นชั้นครึ่ง  การจัดชั้นแรกจึงต่างกับห้องอื่น - ห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ผิดปกติ


     หลัวซวินไปเอายาในห้องนอนขนาดใหญ่ชั้นสองซึ่งมีกล่องยาจำนวนมาก  เวลานี้หลัวซวินคำนึงถึงบาดแผลของเอี๋ยนเฟยขณะค้นหายา


     เขาไม่เข้าใจเรื่องการแพทย์  แต่อย่างไรในชีวิตก่อนก็ผ่านวันสิ้นโลกมาหลายปี  เป็นธรรมดาที่จะรู้ว่าบาดแผลบางอย่างต้องใช้ยาเฉพาะของมัน  ยาต้านการอักเสบเป็นสิ่งจำเป็น  ไม่รู้ว่าชายคนนั้นกระดูกซี่โครงหักหรือเปล่า  ถ้ากระดูกซี่โครงหักแล้วแทงอวัยวะภายใน  ด้วยสภาพการแพทย์ในขณะนี้เกรงว่าพระเจ้าก็ไม่สามารถช่วยเขาได้


     ถือยาลงบันไดอีกครั้ง  ขั้นแรกสำรวจสถานการณ์บนทางเดิน - ดีมาก  ไม่มีคน  ไม่มีซอมบี้


     งัดแงะประตูจนกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญ  หลัวซวินเข้าไปในห้อง 1603 ประหนึ่งกลับบ้านของตัวเองอย่างคล่องแคล่วสบายๆ


     เอี๋ยนเฟยตอนนี้ล้มลงกับพื้น  ทั้งร่างขดตัวเป็นวงกลม  ขมวดคิ้วแน่น


     หลัวซวินตะลึงงัน  รีบย่อตัวลงด้านข้างผู้คน  ลองวัดอุณหภูมิบนหน้าผาก - บัดซบ  ไข้ขึ้น!


     ไม่จำเป็นต้องถาม  เขาต้องบาดเจ็บภายในหรือมีเลือดออกภายในแน่ๆ


     "จริงๆเลย... ...ถ้าเขาตาย  ฉันไม่ขาดทุนเหรอ!" หลัวซวินถอนหายใจอย่างทำอะไรไม่ถูก  ตอนนี้เขาคิดว่า  ก่อนหน้าที่ตนจะย้อนกลับมา  ชายคนนี้อาจจะตายตั้งแต่แรก!  ได้รับบาดเจ็บ  เป็นไข้  ซอมบี้  ถูกหักหลัง... ...


     หลัวซวินขณะกลืนอารมณ์ลงท้อง  พลางอยากดึงผ้าปิดปากของชายคนนี้เพื่อป้อนยา  ทันใดนั้นได้ยินเสียงบางอย่างจากข้างนอก  มีคนอยู่ในทางเดิน!!


     รีบวางคนลง  หลัวซวินวิ่งไม่กี่ก้าวไปที่บันได  เสียงมาจากข้างล่างจริงๆ!  เพียงไม่รู้ว่าเป็นหลายคนที่ติดอยู่ในอาคารจะออกไปข้างนอก?  หรือคนข้างนอกเข้ามาในอาคาร?


     เพียงคิดถึงบาดแผลของชายคนนั้น - เห็นได้ชัดว่าเป็นฝีมือของคน  หลัวซวินใจร่วงไปอยู่ที่ตาตุ่ม  รีบก้มลงเก็บเสื้อกันฝน หมวกกันน็อก ตะปู ที่กระจายอยู่บนบันได... ...


     เมื่อหลัวซวินเก็บสิ่งเหล่านี้หมดแล้วก็กลับไปที่บันไดอีกครั้ง  ฟังเสียงความเคลื่อนไหวต่อไปเพื่อยืนยันเจตนาของคนที่มา - ฟังดูใกล้กว่าชั้นก่อน  ใช้แรงบังคับเปิดประตูบ้านอื่น!  เกรงว่าพวกเขาไม่มาจับคน  ก็ใช้ช่วงเวลาที่บ้านไม่มีคนอยู่ทำลายประตูหาอาหาร!


     ทันใดนั้นคิดขึ้นมาได้  ผู้มีพลังโลหะห้อง 1603 ที่ตนเพิ่งช่วยนั้น  หลัวซวินขมวดคิ้ว  คนที่อยู่ในห้องว่างนั่น  ถ้าคนที่เข้ามาเป็นศัตรูของเขา  เกรงว่าคราวนี้เขาต้องตายอย่างแน่นอน  แต่ถ้าช่วยเขากลับมาที่บ้านตน  เป็นไปได้ว่าจะเปิดเผยข้าวของในบ้านและทำให้ผู้คนสงสัย... ...สำหรับความสามารถควบคุมโลหะ  สำหรับไม่รู้ว่าจะกลายเป็นพันธมิตรหรือหมาป่าขาว  ความเสี่ยงนี้  สุดท้ายแล้วมันคุ้มค่าให้ลองหรือไม่?!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×