คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ซอมบี้กับบันได
"ปัง ปังๆ!" เสียงปืนไม่กี่นัดดังขึ้นหลังประตูบาร์
"เชี่ย! ไอ้โง่ตัวไหนทำเสียงดังแบบนี้!" ชายแว่นขอบทองคนหนึ่งวางมือบนหน้าผาก ด้านข้างตามมาด้วยเสียงบ่นครวญของพี่น้องหลายคนอย่างโจ่งแจ้ง
"พี่คุน หรือจะเป็นหวังเหิงคนนั้น เมื่อคืนเห็นเขาในสนามอยู่กับหมอนั่น!"
ชายที่ถูกเรียกว่าพี่คุนสีหน้าเย็นชา ได้ยินชื่อหวังเหิงก็ร้องเฮอะ "เป็นไอ้โง่ไม่มีสมองจริงๆ ทำเสียงดังขนาดนี้ พวกมันรอลงนรก..."
เสียงพูดยังไม่ทันจบ ทันใดนั้นกลุ่มคนที่เข้ามามีคนหนึ่งชี้ไปที่พี่คุนที่อยู่ที่นี่ ไม่ทราบว่าชายคนนั้นพูดอะไรในกลุ่ม
ชายคนหนึ่งเดินออกมา ลูกน้องของเขาแยกซ้ายขวาหลีกทางให้ พุ่งกลมใหญ่เมื่อควบคุู่กับรอยยิ้มน่ากลัว ดูอย่างไรก็คล้ายเกี่ยวข้องกับโลกมืดจริงๆ
"ไอ้โง่? ลงนรก? อู๋ฉางคุน สาปแช่งผู้คนเสียงดังเช่นนี้ ฉันว่าแกคนเดียวมากกว่าม้ังที่รนหาที่ตาย?" ชายคนนั้นยิ้มอันธพาล มือไขว้หลัง วาดเท้าก้าวย่างไปทางด้าน 'พี่คุน'
อู๋ฉางคุนรูม่านตาหด ดวงตาที่ซ่อนอยู่หลังเลนส์แว่นหรี่ลง กระตุกยิ้มเย็น "พี่หวังเอาคำพวกนี้มาจากไหน น้องชายฟังแล้วไม่เข้าใจ"
"จากที่ไหนไม่สำคัญ อย่างไรหลังวันนี้แกก็ไม่ต้องฟังเข้าใจแล้ว" พูดไปพลาง หวังเหิงพุงใหญ่ก็แค่นยิ้มเย็นไปพลาง สะบัดมือขวา ผู้คนที่เฝ้าดูเห็นบางสิ่งที่น่าเหลือเชื่อบนฝ่ามือแบนเรียบ ลูกไฟก่อตัวขึ้นบนฝ่ามือของเขา!
ความสามารถพิเศษ! แท้จริงแล้วเขามีความสามารถพิเศษ! มิน่าเล่าถึงมาที่นี่อย่างไม่กลัวเกรง!
"ตูม!"
"คา-"
เส้นทางที่ลูกไฟต้องผ่านมีสายฟ้าปรากฏออกมา กั้นการโจมตีของลูกไฟ
ท่าทางจองหองแต่เดิมของหวังเหิงถดถอยลงครึ่งหนึ่ง มองดูมือของอู๋ฉางคุนอย่างระมัดระวัง มุมปากของอู๋ฉางคุนกระตุกยิ้มเย็น "น่าเสียดายจัง พี่หวังคาดไม่ถึงสินะ? พระเจ้าไม่ได้ดูแลคุณคนเดียว... ..."
-
"หอพักหมายเลข 3 กำจัดหมดแล้ว!"
"กองกำลังที่ 4 ใกล้เสร็จแล้ว!"
"โรงอาหารกำลังกวาดล้าง..."
"รายงานครับ ทหารที่บาดเจ็บถูกส่งไปฝั่งตะวันตกของจตุรัส ทีมแพทย์กำลังช่วยเหลือเต็มที่!"
ชายในชุดเครื่องแบบคนหนึ่งขมวดคิ้วยืนอยู่ที่หน้าต่างอาคาร ถือกล้องส่องทางไกลดูอาคารที่พัก
"สถาการณ์เป็นยังไง? มีกี่คนที่กลายเป็น... แบบนั้น?"
"รายงานครับ ตอนนี้ฆ่าไปแล้ว 33 คน มากกว่า 10 คนถูกกัด และมากกว่า 30 คนถูกข่วน"
"33 คน..." ชายวัยกลางคนครุ่นคิด ทันใดนั้นมีคนตะโกนรายงานตัวที่ประตู
ทหารที่มารายงานแสดงความเคารพ พูดว่า "รายงานพันโทฮั่น พบทหารหลายสิบนายมี...พลังเหนือธรรมชาติ ทหารหลายนายกล่าวว่าพละกำลัง การได้ยิน การมองเห็น มีประสิทธิภาพกว่าเดิมมาก!"
ดวงตาของพันโทฮั่นวาวแสง เช้านี้หลังจากเริ่มพบว่าบางคนมีความสามารถประหลาด กองทัพก็รีบเข้าควบคุมพวกเขา ในเวลานั้นด้วยความกังวลว่าคนเหล่านี้จะเป็นแบบพวกไม่มีลมหายใจนั่น เอาแต่โจมตีคนธรรมดาเหมือนสัตว์ประหลาดที่ไม่มีเหตุผล แต่ผ่านมาหลายชั่วโมงพวกเขายังคงมีสติดี และยังมีความสามารถแปลกๆด้วย?!
"ขั้นแรกแยกคนที่มีความสามารถพิเศษพวกนั้นจับตาดูทีละคน แล้วปล่อยออกมาให้รวมตัวกัน ตั้งหน่วยล้างบาง... ..."
เสียงของพันโทฮั่นยังไม่ทันหยุด มีทหารอีกนายมาที่ด้านนอก "รายงาน! รายงาน! ด่วน! สุนัขฝึกหลายสิบตัวในกองทัพก็บ้าคลั่งด้วย! อาการเหมือนพวกทหารที่ไล่กัดไปทั่ว! แต่พวกมันเร็วกว่า ยากจะจับ ยิง หรือฆ่า!"
-
สถานีโทรทัศน์ส่วนใหญ่เล่นซ้ำรายการที่ออกอากาศเมื่อคืน โฆษณา และอื่นๆ และรายการข่าวประจำวันตอนเช้าก็ไม่มีให้เห็น
เสียงวิทยุ รับได้เพียงไม่กี่คลื่นที่เล่นเพลงวนอยู่ซ้ำๆ
หลัวซวินมือหนึ่งอุ้มเจ้าตัวเล็ก อีกมือหนึ่งถือกล้องส่องทางไกล ยืนอยู่บนชานบ้านสำรวจสถานการณ์รอบๆ
จากชานบ้านไปมองทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ จะเห็นกำแพงกองทหารอยู่ไกลๆ ภายหลังที่นั่นจะเป็นกองกำลังหลักของค่ายตะวันตกเฉียงใต้ แต่ตอนนี้เกรงว่ากำลังยุ่งกับการเก็บกวาดซอมบี้ภายในกองทัพ? ขณะที่กรมทหารปืนใหญ่อยู่ไกลจากที่นี่มาก
หลัวซวินจำได้ หลังสัปดาห์ที่ 4 กองกำลังทหารจะขยายใหญ่ขึ้นไม่ใช่พื้นที่เล็กๆอีก คนของกรมทหารปืนใหญ่ อาวุธยุทโธปกรณ์ ทั้งหมดจะเข้ามารวมกัน ดูเหมือนว่ามีโรงงานของกองทัพอยู่ไม่ไกลจากกองกำลังทหารด้วย แต่หลัวซวินไม่รู้สถานที่แน่ชัด เขารู้แค่ว่าเพราะมีโรงงานของกองทัพนี้ ในภายหลังวันสิ้นโลกที่ค่ายตะวันตกเฉียงใต้จึงมีความสามารถในการพึ่งพาตัวเอง แม้อาวุธไม่เพียงพอ แต่ต่างจากค่ายอื่นที่ไม่มียุทโธปกรณ์สนับสนุนเลย ในไม่ช้าจะไม่ทำตามกองทัพ
จากชานบ้านมองไปทางทิศใต้เห็นสิ่งก่อสร้างไม่มากนัก ด้านหลังชุมชนหงจิ้งเป็นทุ่งนา ขณะนี้ไม่เห็นว่าปลูกอะไร และทางทิศเหนือ ทิศตะวันตก มีอาคารชุมชนที่พักสูงๆต่ำๆ ยิ่งไปทางทิศเหนือใกล้ตัวเมืองสิ่งก่อสร้างยิ่งคึกคักมากขึ้น ทิศตะวันออกเป็นทุ่งดอกไม้ขนาดใหญ่และสถานที่พักตากอากาศ
ผละจากชานบ้านเดินกลับไปที่ห้องนอน มองลงจากหน้าต่างห้องนอนเห็นทางเข้าชุมชนและพื้นที่รอบๆ ตอนเช้าผู้คนจำนวนมากในชุมชนแม้จะพบสถานการณ์ผิดปกติแต่ก็ไม่กล้าออกไปข้างนอกเพื่อหลบหนี และตอนนี้ผู้คนเริ่มมีการตอบสนองด้วยการแอบปีนลงบันไดอย่างลับๆ พร้อมจะออกไปรวบรวมเสบียงมาที่บ้าน
เสียงกรีดร้องดังขึ้นด้านล่าง หลัวซวินเอากล้องส่องทางไกลมองด้านล่าง เห็นคนที่กรีดร้องเป็นผู้หญิงอายุราว 20 - 30 ปี เธอเดินตามชายอายุใกล้เคียงกัน น่าจะเป็นคู่สามีภรรยา ไม่ไกลออกไปซอมบี้ตัวหนึ่งเดินบิดๆเบี้ยวๆมาหาพวกเขา
นานมากแล้วที่ไม่เห็นภาพแบบนี้ หลัวซวินเกือบลืมไปแล้ว - บางครั้งเสียงมหาประลัยของผู้หญิงยังน่ากลัวกว่าเสียงคำรามต่ำๆของซอมบี้
ช่วงเวลาวันสิ้นโลก ผู้หญิงมีจำนวนน้อยมาก เกือบทุกคนเป็นสมบัติที่ต้องได้รับการปกป้อง ต่อมามีมุกตลกที่เป็นที่นิยมมากในวันสิ้นโลก - วันสิ้นโลกไม่มีไดโนเสาร์ ผู้หญิงทั้งหมดล้วนงดงาม
กลายเป็นเกย์เพราะผู้หญิงมีน้อยเกินไป ยากจะพบเห็น อย่างไรก็ตาม คนสวยบางส่วนถูกขังโดยพวกที่มีความสามารถพิเศษมาตั้งแต่แรก คนธรรมดาอยากเห็นก็ไม่ได้เห็น ถ้ามีคนที่สามารถแต่งงานกับพี่สาวหงส์เพลิง น้องสาวชบา ระดับนั้นมาที่บ้านได้ ต้องจุดธูปขอบคุณพระเจ้าที่เมตตาอย่างแน่นอน
สมองหลัวซวินหยุดวิ่งเนื่องจากเห็นผู้หญิงด้านล่างขณะที่กรีดร้องก็ใช้มีดทำครัวในมือฟันซอมบี้ไม่หยุด มองดูไปเรื่อยๆ... ..ในที่สุดซอมบี้ก็ล้มลงกับพื้น ผู้หญิงคนนั้นยังคงฟันต่อไปขณะฝึกเสียงโซปราโนไปด้วย
...
เอิ่ม หลัวซวินตัดสินใจถอนความคิดก่อนหน้า ผู้หญิงไม่ได้อ่อนแอ บางครั้งความสามารถในการต่อสู้อาจน่ากลัวกว่าผู้ชาย
ผู้ชายที่อยู่ใกล้ๆเห็นซอมบี้ก็กลัวจนขาอ่อน กระทั่งผู้หญิงคนนั้นสับซอมบี้จนกลายเป็นซากถึงตัวสั่นลุกขึ้นยืน ดึงมุมเสื้อของเธออย่างระมัดระวัง
ผู้หญิงหันหลับไปมอง ผู้ชายตกใจถอยหลังครึ่งก้าว ไม่รู้ว่าพูดอะไรกับผู้หญิง ทั้งสองรีบไปที่ข้างตัวรถ ขับรถออกจากชุมชน
ผู้ชายและผู้หญิงไปแล้ว เพราะเสียงกรีดร้องผูัคนจำนวนมากที่ยังมีชีวิตอยู่แอบมองดูจากหน้าต่าง เห็นมีคนออกไปจากชุมชน หลายบ้านที่ไม่มีอาหารเหลือก็เริ่มคิด อยากใช้โอกาสนี้ที่ข้างนอกค่อนข้างปลอดภัยแอบลงไปเงียบๆ พร้อมจะออกไปข้างนอก
เสียงกรีดร้องเมื่อครู่ไม่เพียงดึงดูดความสนใจคนธรรมดา กระทั่งเหล่าซอมบี้ที่ได้ยินก็เคลื่อนไหวด้วย
เมื่อบางคนพร้อมที่จะขับรถออกไป ซอมบี้จากแต่ละโถงทางเดินก็ค่อยๆออกมาช้าๆ และมีหลายคนกระทั่งเจอกับซอมบี้ขณะอยู่ในอาคาร
อาคารที่หลัวซวินอยู่มีซอมบี้จำนวนมาก โดยเฉพาะบนชั้น 14 อย่างน้อยก็ 5 - 6 ตัวออกจากบ้านเตร่ไปรอบๆ แต่หลัวซวินไม่กังวลว่าพวกมันจะมาที่ชั้น 16 เพราะ - ซอมบี้ระดับต่ำขึ้นบันไดไม่ได้
ซอมบี้อย่างไรเสียก็ตายแล้ว เข่าและแขนของพวกมันแม้สามารถงอได้ แต่แข็งกระด้างมาก การต้องงอขาทุกขั้นบันไดเป็นการกระทำที่ยากลำบาก หรือไม่ก็ยากสำหรับสิ่งมีชีวิตที่น่าสงสารเหล่านี้
แน่นอนว่าขึ้นชั้นบนไม่ได้ ไม่ได้หมายความว่าจะลงชั้นล่างไม่ได้
พวกมันไม่เพียงแต่ลงไปชั้นล่างได้ ความเร็วยังค่อนข้างรวดเร็ว
คุณลองคิดตามดูนะ ซอมบี้งึกๆงักๆกระตุกไปที่บันได เท้าข้างหนึ่งเตะความว่างเปล่า ม้วนกลิ้งลงมาเสียงดัง แม้ว่าแขนขาหัก ตราบเท่าที่สมองเน่าๆของพวกมันยังไม่กระแทกพื้นตรงๆ ก็สามารถลุกขึ้นมางึกๆงักๆตกลงไปชั้นถัดไป ดังนั้นความเร็วในการลงชั้นล่าง พวกเราคนธรรมดาสามารถเทียบได้ด้วยเหรอ?
ดังนั้นหลังได้ยินเสียงนักรบหญิงกรีดร้อง ซอมบี้จึงประกาศสงครามด้วยการกลิ้งปึงๆปังๆลงมาด้วยสภาพทรุดโทรม เดินเตร่ส่ายไปมาด้านนอก
เสียงกรีดร้อง เสียงกระทบ เสียงสตาร์ทรถ เสียงรถชน ดังมากระทบหู
ในบางแง่มุม ความสามารถในการปรับตัวของมนุษย์แข็งแกร่งมาก โดยเฉพาะในวันนี้ ชั่วขณะความเป็นความตายนี้
ขอบคุณที่ทุกวันนี้ระบบเครือข่ายพัฒนา ภาพยนตร์ ซีรี่ย์ นิยาย เกม แม้ว่าคนส่วนใหญ่จะไม่เคยเห็นซอมบี้ แต่ก็เคยได้ยินเกี่ยวกับซอมบี้มาไม่น้อย หัวคือจุดอ่อนของพวกมัน ถูกกัดอาจติดเชื้อ
ไม่ต้องการอะไรมาก แค่จำสองสิ่งนี้ได้ก็สามารถจัดการซอมบี้ขั้นต้นได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งใบหน้าหลังกลายเป็นซอมบี้ ส่วนใหญ่เป็นสีเทา สีฟ้า แตกต่างจากคนปกติโดยสิ้นเชิง แม้การฆ่าพวกมันจะทิ้งเงาในใจ แต่เมื่อเผชิญหน้ากับความเป็นความตายจากซอมบี้ที่ไม่รู้จัก เพื่อเอาชีวิตรอดทุกคนยังสามารถกลายเป็นนักฆ่า
ซอมบี้ที่เตร่ในชุมชนค่อยๆถูกกำจัดไปกว่าครึ่ง
หลัวซวินขณะดีใจกับความสามารถในการปรับตัวและความกล้าของเหล่าคนที่ขับรถออกไป อีกด้านหนึ่งก็คิดเงียบๆ - หรือจะช่วยเก็บกวาดดี?
ชุมชนหงจิ้งคือสถานที่ที่เขาเตรียมใช้ชีวิตในอนาคต แม้รู้ว่ากองทัพจะส่งคนมาเก็บกวาดที่นี่ในเร็วๆนี้ แต่เพื่ออาศัยอยู่ที่นี่ด้วยใจสงบ และลดการกลายเป็นซอมบี้ของผู้อาศัยอยู่นี่ที่ ตอนนี้ที่นี่ยังเป็นดินแดนซอมบี้ ยิ่งกำจัดเร็วเท่าไหร่ยิ่งสบายใจเท่านั้น
ในกรณีที่ออกจากประเภทซอมบี้ขั้นต้นเข้าสู่ซอมบี้ระดับสูง เกรงว่าตัวเขาจะมีอันตราย
หลัวซวินขบคิดในใจ ขณะเสียงเห่าของสุนัขดังมาจากทางเข้าประตูชุมชน หลัวซวินประหลาดใจรีบหยิบกล้องส่องทางไกลขึ้นมาดู - จากทิศทางของห้องนั่งเล่นบ้านหลัวซวิน เห็นแค่ประตูชุมชนและถนนอีกนิดหน่อย ร่างสุนัขจรจัดหลายตัวกระโดดข้ามประตูทางเข้าด้านหน้า... ...
ไม่รู้ว่าสุนัขพวกนั้นมีที่เป็นซอมบี้หรือไม่ แต่ไม่สงสัยเลย การออกไปข้างนอกอันตรายกว่าที่เขาคิดในตอนแรกมาก
ความคิดเห็น