[แปล] Die Fast [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #1 : ผู้ยิ่งใหญ่ (1)

คำเตือน: โปรดทำใจก่อนอ่าน ตั้งถุงกาว แล้ววางสติลงซะ

          เฉินโยว่มีชีวิตที่เหมือนพร้อมตกหลุมตลอดเวลา  เมื่อตอนที่เขาเป็นเด็ก  เขาไปที่หมู่บ้านพร้อมเพื่อนวัยเด็กเพื่อขโมยแตงโม อ้อย  คนอื่นๆ นั้นหลบหนีไปได้  มีเพียงเขาที่ถูกจับและถูกส่งกลับ

          ตอนเขาเรียนอยู่ในโรงเรียน  นักเรียนส่งจดหมายเวียนหากันเป็นทอดๆ  แล้วอาจารย์ก็เรียกเขา

          เมื่อเขาเป็นวัยรุ่น  เขาตกหลุมรัก  และในห้องก็มีคู่รักหลายคู่  เขาไม่อาจต้านทานหัวใจรุ่มร้อนของตนและชวนเด็กสาวไปสวนสนุกด้วยกัน

          โชคร้ายอีกครั้ง  เขาถูกสารวัตรนักเรียนจับได้ตั้งแต่ในครั้งแรก  ถูกจับได้แบบคาหนังคาเขา  และถูกนำมาพูดถึงอย่างสนุกปากในระดับชั้น  ทำให้ไม่เคยมีแฟนเลย

          เฉินโยว่ไม่มีอะไรให้กลัว  มีแค่ว่าอยากจะร้องแต่ดันร้องไห้ไม่ออก  เมื่อเขาสมัครเข้าเรียนวิทยาลัยการแสดง  หัวข้อที่ได้คือการร้องไห้

          มหาลัยในฝันผายลมน่ะสิ!

          เฉินโยว่ใช้เวลาเรียนซ้ำอีกหนึ่งปีเพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัย

          ในช่วงฤดูหนาวของวันรับน้องปีหนึ่ง  เฉินโยว่พบว่าตัวเขาเริ่มชื่นชอบการมอง 'นก' ของคนอื่น

          ไม่เพียงแค่มอง  เขาอยากใช้สองมือของเขาไปแตะต้อง

          เขาปฏิเสธตนเอง  ขณะแอบเยี่ยมชมเว็บไซต์ใหญ่อย่างลับๆ  พึ่งพาใบหน้าหล่อเหลาของจางหยางกวงในการปลดปล่อยประชากร

          หลังจากศึกษาตนเองไปบ้างแล้ว  ก็ถึงเวลาตรวจสอบ

          เฉินโยว่พบว่าตัวเขาไม่เพียงแต่เป็นเกย์เท่านั้น  แต่ยังเป็นคนโรคจิต  ชอบแต่เพียงการชมดู 'นก'

          โลกนี้มันจบสิ้นแล้ว

          ในช่วงเวลานั้น  เฉินโยว่ไม่เหี่ยวเฉาอีกต่อไป

          ทศวรรษแห่งโชคลาภได้มาถึงแล้ว  เขารู้สึกได้  มันกำลังจะถึงเวลานั้นแล้ว

          ผลลัพธ์คือ  เมื่อเขาเล่นเกมในร้านเน็ต  เขาลุกขึ้นแล้วเกิดอาการเวียนหัว  จึงวางศีรษะลงบนแป้นพิมพ์  เมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้ง  โลกทั้งใบก็เปลี่ยนไป

          ร่างกายไม่ใช่ของเขา  ในหัวก็เต็มไปด้วยความทรงจำแปลกใหม่  และยังมีบางสิ่งที่อ้างตัวว่าเป็นระบบหมายเลข 444

          ฟื้นคืนในร่างคนตาย?

          เขากลิ้งไปมาแล้วฟุบหน้าลง  ขุ่นเคืองกับความตายของตน

          เจ้าของร่างนี้ชื่อว่า โจวอี  เพราะว่าเขาเกิดในวันจันทร์  และแซ่โจว

          ครอบครัวนั้นดีต่อโจวอี  เมื่อเขาเรียนอยู่ม.หก  บริษัทของครอบครัวก็ล้มละลาย  พ่อของเขาเริ่มดื่มกินและพนัน  เมื่อพ่อติดคุก  แม่ของเขาก็หนีไปกับชายอื่น

          ชีวิตในปีนั้นเหมือนพลิกคว่ำ  เขาลาออกจากโรงเรียนแล้วกลายเป็นคุณชาย  ขายตูด เล่นยา  ดิ่งโดยสมบูรณ์

          ในปีนี้  คนที่เหมือนหมายิ่งเหมือนหมามากขึ้นไปอีก  ความต้องการในตลาดก็สูงขึ้น  ดังนั้น  คนมากมายก็มาขายตูด

          เมื่อตัวหารเพิ่มขึ้น  ความต้องการแขกมากขึ้น  กลยุทธ์มากขึ้น  ธุรกิจก็ซบเซา

          โจวอีวัยยี่สิบหกปี  ในธุรกิจนี้เรียกว่าเป็นพี่ชายใหญ่  ไม่ชุ่มชื่นเหมือนหนุ่มน้อย  ไม่มีเงิน  ติดยา  แล้วก็กินยาเพื่อฆ่าตัวตาย

          เฉินโยว่ร้องคราง  เป็นอย่างที่คำโบราณว่าไว้  ไม่มีแย่ที่สุด  มีแต่แย่ยิ่งกว่า

          เขาใช้ชีวิตมาเกือบยี่สิบปี  ไม่เคยโชคดีสักครั้ง  มีแต่ Pit

          ทันใดนั้นเสียงระบบก็ดังขึ้น  "ติ้ง  คุณเฉิน  ในโลกจริงคุณตายแล้ว"

          เฉินโยว่ "นั่นเยี่ยมมาก"

          เขามองไปในอากาศ "ติ้ง  ตองสี่  นายรีบๆ ปล่อยฉันไปเกิดใหม่ได้แล้ว"

          444 "..." อะไรคือ ตองสี่ ?

          "ติ้ง  คุณเฉิน  ถ้าภารกิจเสร็จสมบูรณ์  คุณจะได้กลับโลกจริง"

          เฉินโยว่ไม่ลังเลแม้แต่น้อย "ฉันยอมแพ้"

          เสียงสังเคราะห์ของระบบดังขึ้นอีกครั้ง "ติ้ง  คุณเฉิน  จะไม่ลองคิดดูสักหน่อยเหรอ?"

          เฉินโยว่คำรามในใจอีกครั้ง "แกและแม่ของแกหาร่างแบบนี้ให้เหล่าจู้  ติดยาแบบนี้  MB แบบนี้  จะให้ทำอะไรได้?"

          "ติ้ง  มันเป็นการสุ่ม"

          เฉินโยว่ "โอ้"

          444  "ติ้ง  คุณเฉินไม่ต้องคิดมาก  สภาพร่างกายไม่มีผลต่อวิญญาณของคุณ  ยิ่งกว่านั้น  ถ้าภารกิจสำเร็จแล้ว  ก็จะไปโลกอื่น"

          เฉินโยว่กลอกตา  ก็จริง  วิญญาณเป็นของเขา

          ครู่หนึ่ง  เฉินโยว่ก็ถามว่า "ภารกิจคืออะไร"

          "ติ้ง  รับค่าความคิดชั่วร้าย"

          เฉินโยว่ไม่เข้าใจ "หมายถึงอะไร?"

          444 "ติ้ง  ในความคิดของมนุษย์ทุกคนเต็มไปด้วยความคิดชั่วร้าย  ภารกิจของคุณเฉินคือตามหาคนที่มีค่าความคิดชั่วร้ายมากที่สุด  แล้วเอาค่าความคิดชั่วร้ายทั้งหมดมาจากเขาโดยวิธีการหลากหลาย  หลังจากนั้นเมื่อคุณได้รับแจ้งว่าภารกิจเสร็จสิ้น  ก็จะเริ่มนับถอยหลังเวลาออกจากโลกนี้"

          เฉินโยว่กลืนน้ำลาย  "ฉันเข้าใจว่าเป้าหมายคือฆาตกรบ้าคลั่ง สมองมีปัญหาได้ไหม?"

          นั่นถูกต้อง  ถ้าคุณมีความคิดชั่วร้าย  คุณไม่สามารถเป็นคนดีได้หรอก

          เสียงระบบเงียบ

          เฉินโยว่ทรุดแล้วถามว่า "เป้าหมายของโลกแรกนี้คือใคร?"

          "ติ้ง  เมื่อเป้าหมายปรากฏตัว  คุณเฉินจะเห็นค่าความคิดชั่วร้ายของเขา  รวมทั้งรายละเอียดข้อมูล"

          "นั่นฟังดูเยี่ยม  สดใหม่  ตื่นเต้น..." เฉินโยว่พูด "ทำลายสมองได้ดี"

          444  "..."

          เฉินโยว่ถามอีก "มีอะไรจะบอกอีกไหม"

          444  "ติ้ง  คุณเฉิน  เนื่องจากลูกค้าที่ผมดูแลอยู่ส่วนใหญ่เป็นมือใหม่  และธุรกิจก็ยุ่งเหยิง  จึงอาจออฟไลน์อยู่บ่อยครั้ง  ได้โปรดทิ้งข้อความไว้"

          เฉินโยว่เหมือนมองเห็นอนาคตอันรันทดของตนเอง

          "ทิ้งข้อความ  นายล้อฉันเล่นใช่ไหม?  ถ้าฉันตาย  รอจนกว่านายจะมา  ฉันคงแห้งกรอบแล้ว"

          "ติ้ง  จะมีการแจ้งเตือนหากเกิดเหตุการณ์ใหญ่ๆขึ้น  คุณเฉินไม่ต้องกังวลว่าผมจะมาไม่ทัน"

          เฉินโยว่ "แล้วถ้ามีเหตุการณ์เกิดขึ้นกับฉัน?"

          444  "ติ้ง  คุณต้องสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วผ่อนคลาย  คุณกังวลมากไปแล้ว"

          เฉินโยว่หัวเราะหยัน "ให้รางวัลนายคำหนึ่ง  ลาก่อน"

          "ติ้ง  เหมือนว่าคุณเฉินจะไม่เก่งคณิตศาสตร์"

          เฉินโยว่ "..."

          เสียงชวนให้หงุดหงิดหายไปในที่สุด

          เฉินโยว่ดึงใบหน้าออกจากผ้าห่ม  ภายนอก  ภายใต้ความกดดัน  ท้องของเขาเปล่งเสียงรำพึง

          เงินทั้งหมดของเจ้าของร่างเดิมอยู่บนโต๊ะ  มี 36 หยวนให้ใช้  แต่เขาต้องจ่ายค่าเช่าห้องพรุ่งนี้ 1100 หยวน

          เฉินโยว่รู้สึกว่าโชคของเขาไม่เพียงแค่แย่  แต่ยังเสื่อมทราม

          เขาเปลี่ยนเสื้อผ้า  ล้างหน้า  แล้วออกไปข้างนอก

          หน้าประตูที่พักมีร้านค้า  ธนาคาร  ร้านอาหารข้างถนน  อะไรที่พวกเขากิน  อะไรที่พวกเขาขาย  กลิ่นและเสียงลอยมาทีละอย่าง

          เงินที่เฉินโยว่มีนั้นน้อยนิด  เขาเดินไปมาและซื้อเพียงเต้าหู้เหม็นราคาห้าหยวน

          หลังเขมือบเสร็จ  ก้นของเฉินโยว่ถูกจับและหลังถูกแนบด้วยเนื้อ  นี่เป็นลูกค้าเก่าที่มาหาเจ้าของร่างเดิม

          "เสียงร้องน้อยๆ  เธอมีกลิ่นนะ"

          เฉินโยว่หัวเราะ  กระชากมือออกจากท้อง  เขาฉลาดพอจะไม่หันกลับไป  ไม่งั้นคงได้คายเต้าหู้เหม็นทิ้ง  เงินห้าหยวนจะให้เสียเปล่าไม่ได้

          บนถนนมีผู้คนผ่านไปมามากมาย  นี่มันไร้ยางอายมาก  ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นคงแย่

          เฉินโยว่ตอบข้าๆ "เต้าหู้เหม็น"

          "บัดซบ  ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมกลิ่นเป็นแบบนี้"

          อีกฝ่ายรีบถอนจมูกแล้ววิ่งหนีไป

          เฉินโยว่จิบอีกอึก

          เขาเดินเตร่ไปตามถนนอย่างไร้จุดหมาย  แกว่งแขนเริงร่าไปที่ทำงานของเจ้าของร่างเดิม —— จินเซ่อ

          มีคนเข้าออกประปราย  ส่วนใหญ่พวกเขากอดกันและเป็นผู้ชาย

          เฉินโยว่เข้าไปเพื่อหาอะไรกิน  แล้วเขาก็พบคนบ้านเกิดเดียวกับเจ้าของร่างเดิมเพื่อยืมเงินไปจ่ายค่าเช่า