คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Cube x Cursed x Curious:Chapter1 part4.2
Part 4.2
ทันทีที่ชั้นเรียนเลิก ฮารุอากิและโคโนฮะก็มาเจอกันที่ประตูโรงเรียน
“วันนี้เธอไม่ได้มีประชุมสภานักเรียนหรอกเหรอ?”
“ฉันคิดว่าวันนี้ฉันโดดประชุมดีกว่านะ”
ทั้งสองคนเข้าใจตรงกันว่าเพราะอะไรพวกเขาถึงต้องรีบกลับบ้าน
ทันทีที่มาถึงหน้าประตูบ้าน พวกเขาก็เปิดมันออกอย่างรวดเร็ว และเมื่อก้าวเข้าไปข้างใน พวกเขาก็พบกับ----
“อะไรกันเนี่ย?!”
สภาพภายในบ้านดูน่าสยดสยอง โต๊ะล้มพลิกอยู่ในท่าเอียงกระเท่เร่ ขาโต๊ะทิ่มประตูบานเลื่อนจนทะลุ ตู้เก็บของล้มคว่ำ ข้าวของที่ควรจะอยู่ในตู้กระจัดกระจายเกลื่อนกลาดอยู่ตามพื้น
...เพียงข้ามวัน ที่พักของเขาก็กลายสภาพไปเป็นสถานที่แห่งความยุ่งเหยิงเละเทะ ต้องมีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นแน่
ฮารุอากิรีบตามหาเด็กสาวผมสีเงินทันที หัวใจของเขาเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง
“แย่แล้วละ! ที่ห้องครัวก็มีสภาพแย่ไม่ต่างกันเลย!”
“เกิดอะไรขึ้นที่นี่กันแน่...เฟียร์! บอกมาสิ เฟียร์!”
“อุก...เลิกเขย่าฉันซะที...ฉันไม่ได้เป็นอะไร”
“เธอไม่เป็นอะไรแน่นะ?”
“อือ แต่นายไม่รู้หรอกว่าฉันเพิ่งจะผ่านอะไรมา”
เฟียร์ลุกขึ้นนั่งตัวตรง หัวของเธอขยับขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ ราวกับว่าเธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่างที่สำคัญมากๆ ในที่สุดเธอก็ชูคอขึ้นแล้วพูดว่า;
“ฟังให้ดีนะ...เอเลี่ยนเรืองแสงตัวสีเขียวมีสามขาได้มาที่นี่แล้วก็----”
“อ๊า-----!”
ก่อนที่เฟียร์จะพูดจบ ฝ่ามือของฮารุอากิก็พุ่งเข้าด้านหลังหัวของเธอ เกิดเสียงแป๊ะที่ดังใช้ได้ออกมา
“จะ-จู่ๆก็ทำอะไรของนายน่ะ?! อยากให้ฉันสาปนายรึไง?!”
“ฉันน่าจะเป็นฝ่ายถามเธอมากกว่านะ ว่าเธอทำบ้าอะไรของเธอ! อ๋อ...ฉันเข้าใจละ เธอว่างมากก็เลยพยายามพังบ้านหลังนี้ทิ้งใช่มั้ย? ดูสิว่าเธอทำอะไรลงไป!”
“มะ-ไม่ใช่อย่างนั้นนะ...”
เฟียร์เบือนหน้าหนี
“งั้นก็ช่วยอธิบายทีว่าทำไมชุดจานหายากที่ฉันสะสมไว้ถึงได้โดนเครื่องดูดฝุ่นดูดเข้าไปแบบนี้ นี่มันเป็นการพยายามแสดงความโกรธแค้นกับฉันชัดๆ! ฉันไปทำอะไรให้เธอรึไง?!”
ฮารุอากิถามต้อนเธอ เฟียร์ทำหน้าบึ้งแล้วจ้องฮารุอากิเขม็ง
“หุบปากไปซะ! ฉันไม่สนใจหรอกว่านายจะว่าอะไรฉัน! ฉันง่วง ฉันจะไปนอนแล้ว! อย่าได้เข้ามากวนฉันอีกล่ะ!”
เธอวิ่งกลับออกไปที่ห้องของเธอ ฮารุอากิอึ้งไปพักหนึ่งจากการระเบิดอารมณ์ของเธอ และเขาหมดแรงที่จะตามเธอไปแล้ว
“ยัยเด็กนั่น...ชิ, เธอควรจะต้องเป็นคนเก็บกวาดข้าวของพวกนี้ต่างหาก! นี่เธอตอบแทนความใจดีของฉันแบบนี้สินะ!”
“...เอ่อ ขอโทษนะ?”
โคโนฮะสะกิดไหล่ของฮารุอากิ ก่อนจะพูดกับเขาด้วยท่าทีกระอักกระอ่วน
“ฉันคิดว่าเหตุการณ์เมื่อครู่ เธอเองก็มีส่วนผิดอยู่บ้างนะรู้มั้ย”
“หา? ฉันยังหาเหตุผลไม่ได้เลยว่าเธอพยายามจะเล่นบ้าอะไรกับฉัน”
“ก็...ถ้าเธอสังเกตดูรอบตัวให้ดีๆ เธอก็น่าจะรู้ว่าฉันหมายความว่าอะไร ลองมองไปที่สวน หรือที่ครัวดูสิ”
ฮารุอากิพยายามมองตามที่เธอบอก สภาพของมันต่างจากในตอนเช้าอย่างสิ้นเชิง เขายังไม่เห็นอะไรนอกจากว่าเฟียร์พยายามจะ----
“...หือ?...ยัยเด็กนั่น...หรือว่าเธอตั้งใจจะ...?”
สิ่งแรกที่เฟียร์ทำเมื่อเข้ามาในห้องของเธอคือหยิบหมอนขึ้นมาชกเพื่อระบายอารมณ์จนเธอหายใจไม่ทัน แล้วก็คลุมตัวด้วยฟูก แต่เธอก็ยังไม่หายโกรธ
“ฮึ่ม...ฮึ่ม! เจ้าบ้านั่น เจ้าเด็กหน้าไม่อาย! ...ไม่เห็นจะต้องทำถึงขนาดนี้เลย...”
“เขาไม่ได้พยายามจะฟังฉันอธิบายด้วยซ้ำ น่าโมโหที่สุด”
แต่พูดตามตรงแล้วเธอก็ไม่ได้อยากอธิบายความจริงให้เขาฟังสักเท่าไหร่
“ยังไงฉันก็ไม่มีทางบอกเขาหรอกว่าจริงๆแล้วฉันตั้งใจจะทำอะไร”
เธอไม่สามารถอธิบายให้เขาฟังได้ มันน่าอายเกินไป และยังน่าผิดหวังมากๆด้วย
เธอนั้นหยิ่งทะนงในศักดิ์ศรี สิ่งที่เกิดมันเป็นเรื่องช่วยไม่ได้แต่ว่า---มันน่าโมโหที่สุด
หลังจากที่เธอพ่นลมหายใจออกมาอย่างแรงแล้ว เธอก็จัดฟูกใหม่แล้วดึงมันขึ้นมาคลุมโปงอีกครั้ง
ความคิดเห็น