คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : สวัสดีผู้ชายของฉัน
"เพื่อน"... ฉันเป็นเพื่อนนาย นายเป็นเพื่อนฉัน แต่ถ้าหากฉันต้องการมากกว่าคำว่าเพื่อน นายจะให้ฉันได้ไหม?
.......................................
ความวุ่นวายในโรงอาหารที่มักจะเกิดขึ้นทุกทีในเวลาเที่ยงวัน ทุกที่เต็มไปด้วยนักศึกษาที่ต่างก็มาหาอาหารทานเพื่อประทังชีวิตในชั่วโมงเรียนถัดไป บ้างนั่งทานคนเดียว บ้างก็นั่งทานเป็นกลุ่ม ทานไปด้วยคุยไปด้วย สีหน้าผู้คนหลากหลายอารมณ์ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คงมีใบหน้าที่หงิกงอของฉัน เหงื่อเม็ดเป้งที่ผุดขึ้นที่หน้าผาก ทรงผมกระเซอะกระเซิง เหมือนกับพึ่งไปมุดเล้าไก่ที่ไหนมาซักที่ ดูแล้วฉันนี้มันจุดบอดของมหาฯลัยดีๆ นี่เอง
“เฮ้ย! เก้าไมทำหน้าตาแบบนี้เนี่ยะ หน้าตายั่งกะไปกัดกะหมาที่ไหนมาแหละว่ะ ฮ่าๆๆ" เสียงทุ้มที่แสนจะคุ้นเคยพูดขึ้น ตามด้วยเสียงหัวเราะที่แสนจะสำราญใจ
“หมาที่พูดแถวนี้แหละว่ะ" ฉันพูด พลางเดินนำหน้าไปเพื่อไปหาที่นั่งทานข้าว ก่อนจะมาที่โรงอาหารไอ้ตองมันได้กระทำชำเราฉันโดยการขยีหัวฉันจนผมของฉันออกมาเป็นทรงรังนกเนี่ยะแหละค่ะ บวกกับอาการร้อนๆของโลกที่เริ่มจะแปรปรวน ฉันถึงได้มีสภาพเยี่ยงคำที่มันกล่างมาข้างต้น
“เอาแล้วเว้ยไอ้ตอง หนูเก้าอารมณ์ไม่ดี รีบไปหาไรมาเซ่นเลยมึง" ไม่รู้ว่าไอ้โป๊มันโผล่มาจากไหน แต่มันตามสถานการณ์รอบตัวมันได้ดีเยี่ยมจริงๆค่ะ
ฉันยังเดินนำหน้าพวกมันไปจนเจอโต๊ะว่างริมที่ทิ้งขวดน้ำ ที่ตรงนี้ถือว่าเป็นที่วีไอพีเลยที่เดียว ที่ทิ้งขวดทำมาจากเหล็กดัดที่นำมาเชื่อมกันเป็นกรงเพื่อบรรจุขวดพลาสติกโดยเฉพาะ ดังนั้นระหว่างที่คุณกำลังนั่งทานข้าวอยู่อย่างสบายใจ จู่ๆคุณก็จะได้ยินเสียงขวดน้ำพลาสติกตกลงที่กรงทิ้งอย่างแรง จนคุณแทบจะสำลักข้าว จึงเป็นเหตุที่ตรงนี้มักจะเหลือว่างตลอด ถ้าหากไม่มีที่นั่งเหลือจริงๆ ก็จะมีคนมานั่งรับกรรมอยู่ที่โต๊ะนี้ อย่างเช่นพวกฉันที่กำลังจะเป็นผู้รับกรรมคนต่อไป
ฉันชื่อเก้าค่ะ เป็นเด็กบ้านนอก เรียนก็เรียนที่มหาฯลัยในจังหวัด ซึ่งก็คือต่างจังหวัด เหนือสุดในสยามของไทย พอจบมัธยมปลายแถวบ้าน ฉันก็ต้องจำใจเรียนต่่อที่มหาฯลัยในจังหวัด เหตุเนื่องจากคุณบิดามิได้อนุญาตให้ไปเรียนต่างจังหวัด คงอีกนานกว่าฉันจะได้ออกไปเผชิญโลกภายนอก จะบอกว่าพ่อหวงก็ได้ค่ะ ชีวิตของฉันมันช่างน่าเศร้า พ่อของฉันไม่เคยอนุญาตให้สนิทสนมกับผู้ชาย นั้นจึงทำให้ฉันมักจะเกร็งทุกครั้งที่คุยกับผู้ชาย แต่ไปๆมาๆ ฉันกลับมาสนิทกับผู้ชาย และไม่เคยจะเกร็งกับพวกมันเลย
ฉันเรียนอยู่สำนักวิชาศิลปศาสตร์ค่ะ สาขาวิชาภาษาอังกฤษ อยู่ปีสอง ฉันก็ไม่ได้ถนัดอะไรในวิชานี้มากมายหรอกค่ะ ก็พอถูไถพอให้ผ่านไปได้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องขอบคุณไอ้พวกนี้อีกเช่นกันที่ค่อยตบ (หัว) ค่อยด่า ค่อยว่าเสี้ยมสอนวิทยายุทธพอให้ฉันผ่านไปได้ในแต่ละเทอม บอกแล้วค่ะ ว่าชีวิตของฉันมันช่างน่าเศร้า ยิ่งกว่านั้นฉันยังต้องไปแอบชอบมันอีก เฮ้อ อยากรู้ใช่มั้ยละคะว่าเป็นใคร
“เก้าคร้าบบ อยากกินอะไรคราบบบ เดี๋ยวตองสุดหล่อจะไปซื้อมาให้นะ" เสียงทุ้มที่แสร้งประจบประแจงดังขึ้น ตามด้วยนิ้วที่จิ้มตรงหัวไหล่และยิ้มหวานๆ
ไม่ไหวค่ะ ใจจะละลาย อย่างมายั่วได้ม๊ายยยย เดี๋ยวจะไม่ได้เป็นแค่เพื่อนนะ โฮะๆๆ คนนี้แหละค่ะที่ฉันได้เปรยๆไว้
ตองเป็นเด็กกรุงเทพที่กระแดะมาเรียนซะไกลบ้าน เหตุผลเพราะมันอยากจะใช้ชีวิตด้วยตัวเอง มันเป็นลูกเสี้ยวอังกฤษ แม่เป็นลูกครึ่งอังกฤษ- ไทย ส่วนพ่อมันเป็นคนจีน เชื้อสายไทย หน้าตามันเลยออกมาแบบมั่วๆ ซั่วๆ ประเทศนั้นนิด ประเทศนี้หน่อย ง่ายๆ ก็คือหล่อ รูปร่างสูงโปร่ง คิ้วของตองจะเข้มๆ จมูกโด่ง ตาคมๆสีน้ำตาลอ่อน และผิวพรรณดีมากกก ทรงผมที่ซอยสไลด์สีน้ำตาลเข้มตามสมัยนิยมรับกับรูปหน้าได้เป็นอย่างดี ไม่ใช้เพราะมันหล่อ แต่ที่ฉันชอบมันก็เพราะว่าการกระทำที่มันทำให้เห็นทั้งหมดมากกว่า มันไม่กร่าง ไม่รังเกียจคนที่ด้อยกว่ามัน (เช่น ฉัน เป็นต้น) มันมักจะช่วยเหลือทุกคนหากใครต้องการความช่วยเหลือ เพราะความใจดีของมันเนี่ยะแหละค่ะ ที่ทำให้ฉันตกหลุมพรางของมันเต็มๆ
“โอ๊ะ ไม่ตอบงั้นก็เอาวุ้นเส้นต้มยำไม่เอาลูกชิ้นแล้วก็ตับเหมือนเดิมใช่มั้ย" ฉันหันหน้าไปยิ้มรับแล้วพยักหน้า นี้แหละค่ะ มันรู้ใจฉันไปซะทุกอย่าง ไม่ชอบได้ไง
“ว้าววว องค์ขรักตอง รู้ใจเจ้าหญิงเก้าดีจริง"
“เงียบไปเลยไอ้ชื่ออุบาทก์"
“ขอโทษครับคุณเก้า แต่ว่าชื่อนี้แม่ผมตั้งให้นะ" ฉันเคยถามมันตอนรู้จักกับมันตอนปีหนึ่ง ว่าทำไมถึงชื่อโป๊ มันบอกว่าแม่มันตั้งให้ เพราะตอนเกิดมามันโป๊ พอมันเล่าจบแหละค่ะทุกคนถามทำถามนี้กับมันทุกคน 'คุณแม่ของโป๊ค่ะ เด็กที่ไหนเกิดมาแล้วใส่เสื้อผ้าครบชุดบ้างค่ะ'
“แม่แกก็ช่างคิดเนอะ ฮ่าๆๆ แล้วไม่ไปหาซื้อไรกินหรอ"
“เดี๋ยวนั่งเป็นเพื่อนแกก่อน ไอ้ตองมาเดี๋ยวค่อยไป"
“เฮ้ย ไม่เป็นไร เดี๋ยวไอ้แพรมา"
“จริงดิ งั้นฉันไปละ" โหหห พอไล่ก็ไปเลยนะค่ะคุณโป๊
“เก้าาาาา กึดเติงหาตั๋วขนาด" พูดถึงปุบก็มาปับเลยค่ะ แพรเป็นเพื่อนผู้หญิงที่ฉันสนิทที่สุดในมหาฯลัยนี้ แพรเป็นคนเชียงใหม่ เวลาเราคุยกันสองคนมักจะพูดเหนือกัน ไอ้พวกต่างบ้านต่างเมืองก็งงไปตามๆกัน
“เปิ้ลกะกึดเติงหาเหมือนกั๋น" เรานั่งกอดกันอยู่ซักพัก ไอ้คุณตองก็ถือชามก๋วยเตี๋ยวมาวางบริการถึงโต๊ะพอดี
“แยกกันได้ยังเนี่ยะ ยั่งกะคู่เลสเบี้ยน" ไอ้ตองบ่น พลางแกะตะเกียบออกจากซองแล้วส่งให้ฉันอันหนึ่ง ของมันอันหนึ่ง ไอ้ตองมักจะกินเหมือนฉันตลอดค่ะ มันบอกว่าขี้เกียจคิด ฉันกินอะไรมันก็กินได้หมด ปลื้มค่ะ อิอิ จู่ก็มีใครสักคนมาหยุดอยู่ตรงโต๊ะที่พวกเรานั่งทานอาหารกันอยู่ เธอคนนั้นสวนกระโปรงทรงเอสั้น รองเท้าส้นสูงเทรนด์ใหม่ล่าสุด ฉันมองได้แค่นั้นก็พอจะเดาออกว่าเป็นใคร เธอผู้นั้นคือคนที่ทำให้ฉันต้องเจ็บปวดใจยิ่งขึ้น
“ตอง ชีทของตองอ่ะ" ไอ้ตองเงยหน้าขึ้นจากชามก๋วยเตี๋ยวทันที เจ๊แปนเป็นแฟนของไอ้ตองค่ะ เป็นรุ่นพี่เรียนอยู่ปีสาม สาขาชีววิทยา
“อ้าว มันไปอยู่ที่เจ๊ได้ไงเนี่ยะ" มันมักจะเรียกแฟนมันว่าเจ๊ค่ะ มันบอกว่าจะให้เรียกแปนเฉยๆก็ยังไงอยู่ พี่เขาชื่อเจแปนค่ะ ลูกครึ่งญี่ปุ่น ขาว สวย หมวย เอ็กซ์ ตัวเล็ก นมโต ครบสูตรสเป็คของผู้ชายหลายๆคน รวมทั้งไอ้ตอง เจ๊แปนเป็นพี่ มันกะเลยเรียกเจ๊แทน
“เจ๊หยิบติดมือไปเมื่อตอนเช้าอ่ะ โทษทีๆ เดี๋ยวต้องรีบไปละ อ้อ หวัดดีจ่ะน้องเก้ากับน้องแพร พี่ไปละนะ บายจ่ะ" นิสัยพี่แปนก็น่ารักอีก ไม่รักไม่หลง ก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว ไอ้เรามันก็เด็กบ้านนอกตัวดำ ก็ไม่ได้ดำมากแต่ก็ไม่ได้ขาวขนาดพี่เจแปน ไม่สวย ไม่หมวย นมก็ไม่ค่อยจะมี ตัวเล็กนี่ไม่มั่นใจ เพราะฉันสูง 166 แต่ว่าก็ไม่ได้อ้วนนะ งั้นก็ถือว่าตัวเล็กละกัน อิอิ
“เฮ้อออ อิจฉาไอ้ตองจริงจริ๊งง เจ๊แปนช่างดีแสนดี เมื่อไรกรูจะได้แฟนดีๆ แบบนี้บ้างว่ะเนี่ยะ" ไอ้โป๊กล่าวน้ำเสียงตัดพ้อในชะตาชีวิตของตัวเอง
ไอ้โป๊มันเป็นพวกหน้าตาจัดอยู่ในเกณฑ๊ดี - ดีมาก ขาว ตี๋ นิสัยมันจะออกกะล่อน ตอแหล หื่น ทะลึง ลามก สมชื่อมัน มันมีแต่กิ๊กทั่วบ้านทั่วเมือง แต่แฟนจริงๆ ของไอ้โป๊ ปานนี้ฉันก็ยังไม่เคยเห็น
“แกก็รีบหาซะทีดิว่ะ สาวๆในสต๊อกก็มีตั้งเยอะ ไม่มีคนไหนเป็นแฟนแกเลยหรือไงว่ะ" แพรหันกลับไปถามไอ้โป๊ด้วยความสงสัย แบบประชดประชัน
“แฟนฉันอ่ะนะ จะต้องเป็นผู้หญิงรักนวลสงวนตัว เป็นแม่ศรีเรือน เรียบร้อยอ่อนหวาน น่ารัก....”
“ฉันว่านะไอ้โป๊ แกน่าจะไปจีบเอื้อยอะ ลูกปลาบู่ทองอ่ะแก สเป๊คแกแน่ๆ ซื่อสัตย์ กตัญญูด้วยนะเว้ย" ฉันพูดแทรกไอ้โป๊ ก่อนที่มันจะสาธยายนางในฝันของมันจนจบ
“โหหหหห ไอ้เก้า เงียบไปเลยนะแก รีบกินเข้าไป"
“ค่ะ ค่ะ"
“เฮ้ย!! เย็นนี้ไปร้านหมู่กระทะกันเว้ย" ไอ้ปายที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ เดินเข้ามานั่งร่วมที่โต๊ะ
“วันนี้มีบอลนี้หว่าา" ไอ้โป๊ทำหน้าราวกับมีพี่น้องลงแข่งด้วยงั้นแหละ "ไปเว้ยไป... ไอ้เก้าไปป่ะ"
ไอ้โป๊หันมาถามฉัน ที่กำลังนั่งโซ้ยก๋วยเตี๋ยวอย่างเอร็ดอร่อยอยู่
“มึงจะชวนไอ้เก้าทำไมเอี้ยโป๊... ไอ้เก้ามันไปอยู่แล้ว ใช่ไหม" ไอ้ตองพูดประโยคแรกกับไอ้โป๊ ส่วนประโยคหลังมันพูดกับฉัน ก่อนจะวางท่อนแขนหนักๆ ของมันที่ไหล่ของฉัน แกทำแบบนี้คนเรามันก็หวั่นไหวเป็นนะเว้ย
“ใครบอกว่าฉันจะไป" ฉันพูดเสียงเรียบๆ พลางผลักแขนมันออกจากไหล่
“แล้วก็ไม่ต้องมาโอดครวญว่าหิวตอนดึกนะ" อ้าววว เฮ้ย เล่นตัวนิดๆ หน่อยๆ ทำไมมันไม่สนล่ะ T^T ง้อต่อดิเดี๋ยวไปแน่นอน
..........................................................
Talk
สวัสดีค่ะรีดเดอร์ทุกท่าน เรียกไรเตอร์ว่า "ตี้" ได้นะค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่อยากเอามาลงให้รีดเดอร์ได้อ่านบ้าง (ปกติแต่งเองอ่านเอง 555+) สำนวณภาษาอาจจะฟังแล้วไม่ลื่น ก็อยากให้รีดเดอร์ทุกท่านช่วยแนะนำและ ติชมได้ตามใจเลยค่ะ
ดูเหมือนว่าตอนแรกจะสั้นๆไป เดี๋ยวตอนที่สองจะลงให้ยาวกว่านี้นะค่ะ
ความคิดเห็น