คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ
บทที่
4
“ุือใร” เธอถามโยไม่ละสายาาเาแม้แ่วินาทีเียว ้วยวามระมัระวัที่ะไม่ทำให้เธอใและโมีเา เาใ้มือับใ้าอหน้าาแล้วยมันออาใบหน้าานั้น็่อยๆถอฮู้ออ
“มัล..มัลฟอย” เนวิลล์เริ่มื่นระหน แ่เฮอร์ไมโอนี่ใ้มือปิปาที่อ้าปา้าอเธอและเรโ็หยุนิ่้อมอเธอ
“เนวิลล์เฝ้าทาออไว้” เธอระิบอย่ารุนแร
เนวิลล์แม้ะมีสีหน้าอย่าเห็นไ้ั็ยัทำามที่เธอบอโยไม่มีารัแย้เาเินไปที่ทาออและมอรอบๆอย่าระมัระวั
เธอเหมาะสมที่ิอันับสูสุอั้นปีมีบาอย่าบ่บอเาว่าแผนารล่อื้อผู้เสพวามายนี้เป็นแผ่นอเธอ
เาเลิิ้วและ้อมอลที่ไม้ายสิทธิ์ “เธอเป็นนวาแผนเรื่อนี้ใ่ไหมเรนเอร์” เาไม่สามารถเ็บวามื่นนาน้ำเสียอเาไ้ แม้ะพยายามเป็นอย่ามา านั้นมุมปาอเธอ็ระุเป็นรอยยิ้มแ่แ่ไม่ี่วินาที็หายไป มีวามรู้สึผิเ้ามาแทน แม้แผนอเธอะสำเร็แ่เธอ็อรู้สึผิไม่ไ้ที่แผนอเธอนั้น้อทำให้นมามายล้มายแม้พวเาะเป็นผูเสพวามาย็เถอะ
เธอระิบเบาๆ ที่มีเพียเาเท่านั้นที่ไ้ยินเธอบอับเาว่า “มาับพวเราสิ” ำพู่าย่ายที่ออมาาริมฝีปาแผ่วเบาแวาอเธอเ็มไป้วยวามหวัเมื่อมอมาที่เา
เรโลืนน้ำลาย เาะามเธอไปทุที่ถ้าเาทำไ้ แ่มันเป็นไปไม่ไ้ถ้าเ้าแห่สาสร์รู้ว่าเาหัหลัะ้อ่าพ่อแม่อเาอย่าไม่ลัเล เาหลบาเธอและ้มหน้าลเล็น้อย
“พวเาะถู่า” เาอบอย่าเียบๆ
เธอลไม้ายสิทธิ์ล และ้อมอใบหน้าที่ราวับรูปปั้นอมัลฟอย เธอพยัหน้า เธอเ้าใี เาเป็นห่วแม่อเา ถึมัลฟอยะเป็นที่นื้อรั่นแ่เา็รัแม่อเามา เาน่าสสารมาในสายาอเธอเาไม่มีทาเลือ ไม่เหลือใรเามีเพียพ่อับแม่
แล้วเธอ็พู่อว่า “เป็น้อเสนอพิเศษสำหรับนาย เมื่อนายพร้อมเรายินีที่ะ่วยนาย”
เามอวาอเธอมีน้ำารื่นๆที่เ็มไป้วยวามผิหวัในัวเา ถ้าพวเาอยู่ที่อื่นมีแ่เธอับเาไม่มีสรามไม่มีเลือบริสุทธิ์เลือสีโลน แ่มันยัไม่ถึเวลาอพวเา….. ไม่ใ่ในีวินี้
เายิ้มให้ับเธอ “สสัยว่า ันไม่ไ้มีีวิอยู่ไ้นานนานั้นหรอเรนเอร์”
เหมือนวามริระแทเ้ามาในหน้าออเามันปวร้าว อยาะึเธอเ้ามาอแ่เา็มอเห็นลอบัท่อมที่ำลัะวิ่มาทาพวเาพร้อมับไม้ายสิทธิ์ในมือ ในสถานาร์แบบนี้ทำให้นไร้สมออย่าลอบัท่อมสสัยและระวนระวายอย่าเห็นไ้ั เมื่อเาิไ้แบบนั้นรอยยิ้มแบบบับมัลฟอย็ปราึ้น
“เฮอร์ไมโอนี่เิอะไรึ้น”
เรโยับเ้าไปใล้ๆเธอและี้ไปที่ระเป๋าที่ผูไว้ับเ็มัอเธอโยไม่สนใลอบัท่อม
“เธอมีุแนำทาอัน”
เธอปลระเป๋าออาเ็มัแล้วยื่นให้เาอย่าไร้เหุผล นิ้วเธออ้อยอิ่สัมผัสมือเาและลูบอย่าแผ่วเบา ลอบัท่อมเรื่มส่เสียประท้วและเฮอร์ไม่โอนี่็ละมือามัลฟอย มืออเรโยัับระเป๋าและยัรู้สึอบอุ่นาที่เธอสัมผัสเา
เมื่อเามอลไปในระเป๋าผ้าอเธอเา็ถอยหายใ้วยวามโล่อทันที เาหยิบุแนำทาึ้นมาและส่ระเป๋าให้เธอ
ลอบัท่อมถามเธออย่าระวนระวาย “เี๋ยว่อน…เฮอร์ไม่โอนี่เธอะบ้ารึไเธอะปล่อยเาไปหรอ แ่เาเป็นผู้เสพวามายนะ” เฮอร์ไมโอนี่เม้นปาเ้า้วยันและพยัหน้าราวับว่าเธอำลัถเถียับและลัเอานั้น็หันลับไป
“ออฟลิเวียอาเ้” เธอร่ายาถาลืมวามทรำอเนวิลล์
เธอหันลับมาหาเรโและเาเห็นน้ำาาๆในวาอเธอ
“เร็วเ้าสิมัลฟอย” เธอเร่เร่าเา
“เฮอร์ไมโอนี่ัน….”เาพูอย่าแผ่วเบาราวับำลับัับให้ัวเอพูออมา
อะรีนาลีนเาพลุ่พล่านหัวใเริ่มเ้นแรึ้น เาไม่รู้ว่าะเอเธออีเมื่อไร เาใ้นิ้วลูบวนรอบ้นแนอเธอ้วยวามรู้สึประมาทที่ะไม่ึเธอเ้ามาใล้และอเธอไว้ เมื่ออ้อเ้าไปในวาอเธอเา่อยๆให้นิ้วหัวแม่มือลูบวามนุ่มนวลอริมฝีปาล่าอเธอ ลมหายใอเธอิัเธอละสายาาเามอลไปที่ริมฝีปาอเาและ้านหลัเาที่ลอบัท่อมยืนอยู่้วยอาารมึนาาถาลบวามำเาสามารถพาเธอไปาที่นี่ไ้พวเาสามรถหนีาเรื่อราวทั้หมไ้
เาโน้มัวลมาเพื่อูบเธอริมฝีปาแะที่ริมฝีปาเธออย่านุ่มนวล แ่่อนที่เาะูบเธออย่าลึึ้ไปว่านี้เธอ่อยๆผลัเาออไป เธอเม้นปาหลับาอย่าอลั่นและส่ายหัว เธอเยหน้าึ้นมอเาาอเธอแมีน้ำาไหล2-3หยบนแ้นนวลเนียนอเธอเาอยาะับมัน
“เร็วเ้าสิ” เธอพู้วยเสียวิวอนอีรั้ เสียอเธอแทบะเป็นเสียระิบ
เาถอยหลัเล็น้อยสายาเาไม่ล่ะาเธอ เาถือุแนำทาในถือมอเธอเป็นรั้สุท้าย่อนหายัวไป
000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
ความคิดเห็น