ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Yaoi] When I fall in love with U [SJ]

    ลำดับตอนที่ #3 : - Charpter 2 - แอบเที่ยวว [ HanMin+Wonhyuk ]

    • อัปเดตล่าสุด 28 ม.ค. 53




     - หอพัก ของ ฮยอก -


    "นี่ ฮยอกแจ ตกลงชั้นทำอะไรผิด ?"

    "นี่แกไม่รู้จริง ๆ หรอ ซองมิ นน --^"  อ่า ~ นี่ผมทำผิดขนาดนั้นเลยหรอ ? > .<

    "หึ ! ไม่รู้จริง ๆ ! "

    "ก็พี่คนนั้นน่ะ เค้าชื่อ พี่ดงเฮ เค้าช่วยนายไว้ตอนที่แก คุยโทรสับกับคยู ตอนที่ชั้นเข้าไปเห็น ก็เห็นเหมือนว่าแกจะล้ม แล้วพี่เค้าก็รับแกไว้ แล้วแกก็ไม่ขอบคุณพี่เค้าซักคำ !"     ห๊า ? จริงหรอ ... โห้ วว ! ผมนี่แย่จัง  แย่จนแฟนทิ้ง เศร้า T.T

    "ง่ะ ! จริงดิ  แล้วทำไมแกไม่บอกชั้นหละ ? -*-"

    "โอ๊ ยย ! ซองมิน  ชั้นไม่พูดกะแกและ  ไปอาบน้ำไป  อานี่ชุด ! "   ฮยอกพูดพร้อมยื่นชุดของเค้ามาให้ผม

    "นี่แก  จะนอน แล้วต้องใส่เชิ้ต กะ เดฟ ด้วยหรอ ? "

    "ใครบอกว่าจะนอนอ๊ะ ? ! "

    "เอ้า !! เฮ้ ยย ! แกคิดไรกะชั้นป้ะเนี่ย ?"

    "ไอ่บ้า ! โรคจิต !  แกอกหักไม่ใช่หรอ ?  อกหักก็ต้องไปลั๊ลลา ~"

    "จะดีหรอแก ?"

    "เออ เอาน่า  ไปได้แล้ว ๆ "   ผมยอมไปอาบน้ำแต่โดยดี !




    *******************************************************************************************************************


    - ณ สถานบันเทิงยามค่ำคืนแห่งหนึ่ง - << ไรเตอร์ : ใช้คำได้โอเว่อได้อีกอ่า 55.


    "นี่ฮยอก แกคิดดีแล้วหรอ ? ที่มาที่เนี่ย ? "   ผมมองไปรอบ ๆ ด้วยความหวาดระแวง  ผมเองไม่ชินกับสถานที่แบบนี้นัก  แน่สินี่มันครั้งแรกหนิ !!

    "แกป๊อด หรอ ซองมิน ! "

    "เฮ้ ยย ! ป่าวเว่ย ๆ คนอย่างชั้นไม่เคยกลัวอะไรอยู่แล้วว "  ทั้งที่ฉี่แทบราด  ผม ก็ยังกัดฟันพูดออกไป --*  โอ้ ! ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา เป็นมามิ๊ จาว่ายังไงเนี่ย ? --^

    ตุ้ บบ !

    "โอ๊ ยย ! " ตอนนี้ผมหล่อลงไปกองกับพื้น เมื่อหันไปมองก็เห็นผู้หญิงคนนึง  หน้าตาสวยใช้ได้ทีเดียว  แต่แต่งตัวแรงมาก ! เปิดนู่นเปิดนี่  ทำไมไม่แก้ผ้าไปเลยหละเจ๊ ?  อายุ  ดูท่าทางจะมากกว่าผมประมาณ 3-4 ปี   แทนที่ผู้หญิงคนนี้จะขอโทษผม กับยืนจ้องผมตาเขม็ง เหมือนกับว่าผมผิด

    "นี่ไอ่เด็กบ้า ! ทำไมไม่หลบชั้นห๊ะ ?"

    "อ๊ะ ! ขอโทด ที่ผมเกิดมาไม่มีตาหลัง ! "

    "ไอ่เด็กนี่เป็นใคร  ไม่รู้รึไงว่าชั้นเป็นใคร !? "

    "แล้วเจ๊เป็นใครหละครับ !^^ "  ผมยิ้มยียวนกวนปราสาท ยัยเจ๊บ้านั่น

    "กรี๊ดดดดดดดด !!!! "

    "เกิดอะไรขึ้นหรอจ๊ะ เบบี๋ ?"   ฮันคยอง ! อ่อ นี่แฟนนายหรอ ?  ร้ายพอ ๆ กัน เหมาะสมกันดีหนิ ! :p

    "เด็กบ้านี่น่ะสิค๊ะ ดาร์ลิง --"   ยัยผีบ้านั่น พูดพร้อมสะบัดหน้ามาทางผม

    "ลี ซองมิน ! O.o "  ตกใจเว่อไปไหม ฮันคยอง ?

    "อืม  ! ทำไมหรอ ? ชั้นเอง !^^ "  ผมยิ้มยั่วโมโห อีกครั้ง

    "ป่า ววว ~ "

    "ดาร์ลิง ค๊ะ  รู้จักหรอ ?"

    "อ่อ รุ่นน้องที่โรงเรียนน่ะ  ไปเถอะ ๆ อย่าไปเอาเรื่อง  เด็กมันเลย"

    "แต่ ! ดาร์ลิงค๊ะ ? ! T.T"

    "คุนไปรอผมที่โต๊ะ ก่อนนะจ๊ะเบบี๋ ^3^ "  ฮันคยองพูดพร้อม ก้มลงไปจุ๊บแก้ม ยัยผีบ้านั่น ทีนึง  ยัยผีบ้านั่นจึงยอมไปแต่โดยดี  อี๋ ~ แหวะ  จาอ้วก ;p

    "แหวะ ;p"

    "เป็นรัยของนาย ! "

    "มันเลี่ยน ! "

    "นายมาที่นี่ทำไม  อายุก็ยังไม่ถึง ! --* "

    "แล้วทำไม ?  ชั้นจะมา ! "

    "โอ๊ ยย ! พอเถอะซองมิน ! อย่ามีเรื่องเลย "  ฮยอกพูดขึ้น หลังจากที่เงียบมานาน

    "เอ้าเพื่อนนายหรอ? ไม่เห็นแนะนำให้ชั้นรู้จักเลย "   ผมกำลังจะตอบโต้ แต่ฮยอกก้าวขึ้นมาข้างหน้าและตอบแทน

    "ชั้นมีปาก ! พูดเองได้   ลี ฮยอกแจ ! ชื่อของชั้น ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็ขอตัว ! ไปกันเถอะซองมิน "


    "เห้ยย ๆ ตำรวจมาเว้ ยย !!!!! "  เสียงคนตะโกนโหวกเหวก โวยวาย และพากันวิ่งหนี   ฮันคยองคว้ามือผมเตรียมจะพาผมหนี !

    "เฮ้ ยย ! ปล่อย ! "  ผมสะบัดมือ ฮันคยองออก

    "อะไรเล่า ?  หนีเร็ ว ! "

    "ทำไมต้องหนี ? ชั้นไม่ได้ทำไรผิด ! "

    "ผิดแน่อายุนายยังไม่ถึงเรยย"

    "เฮ้ ยย ! จริงด้วยย !  ฮยอก  ฮยอกหายไปไหน ? "

    "คงหนีไปแล้วแหละ นายรีบไปเถอะ "  ฮันคยองพูดจบก็คว้ามือผมวิ่งไปเต็มที่ วิ่งสุดชีวิต    ทั้งที่ผมเป็น โรคหอบ


    "ปลอดภัยแล้วแหละ "

    "แฮ่ก ๆ ๆๆๆ "

    "แค่นี้เหนื่อยหรอ ? ลีซองมิน "

    "ชั้นเป็น ระ .. โรค หอบบ ! "

    "เฮ้ ยย ! จริงดิ ! "   ล้อเล่นมั้งไอ่บ้า  ฮันคยองกดโทรสับพยายามโทรหาใครสักคน

    "เอ่อ โรงพยาบาล xxxx หรอครับ คือ บลา ๆๆๆๆ ~ "  เค้าโทรเรียกรถพยาบาลมาให้ผมนี่เอง  ความจริงนายก็เป็นคนดีใช้ได้นะ ฮันคยอง ....

    "อีกซักพักรถพยาบาลก็คงมาแล้วแหละ ! "

    "โทรหา ฮยอก ! "




    ************************************************************************************************************************************



     - Hyuk mode -


    "เห้ยย ๆ ตำรวจมาเว้ ยย !!!!! "  เสียงคนตะโกนโหวกเหวก โวยวาย และพากันวิ่งหนี   ใครบางคนคว้ามือผมไป  คงจะเป้นซองมินน่ะแหละ   ไหนบอกไม่เคยมา  แต่รับรู้ว่าต้องหนีเร็วชะมัด !

    "  มีกระดาษไม๊พี่ ?"  พี่ ?  ทำไม ซองมินเรียกผมว่าพี่ ?

    "เห้ ยยยยย ! นายเป็นใคร ?"     นี่ผมมากับใครไม่รู้  ไม่ใช่ซองมิน  ผมกับเค้าจึงเอ่ยขึ้นพร้อม ๆ กัน

    "ก็นาย ดึงชั้นมาหนิ !"

    "ก็ใครจะไปรู้หละว่าเป็นนาย  ก็นึกว่าพี่ชาย ชั้น ! แล้วป่านนี้พี่ชายชั้นไม่แย่หรอเนี่ย ? "

    "พี่ ?  แย่ ?"

    "พี่ชั้นเพิ่งมาสถานที่แบบนี้ครั้งแรก !! "

    "เฮ้ ยยย ! จิงสิ  ซองมิน T.T โธ่เอ๊ ยยย !"  ซองมินก็เพิ่งมาครั้งแรกเหมือนกันหนิ   ตายแน่ ๆ เลย T.T

    ตึก ๆๆ   << โปรดจินตนาการว่า คือ เสียงคนเดิน

    "มีคนเดินมาอ่ะ ! "

    "ชู่ ววว ~   นายมีกระดาษไหม ? "  เค้ากระซิบกับผม เบา ๆ 

    "ขอดูก่อนนะ"  ผมเปิดกระเป๋าตัวเองแล้วรื้อดู  อ๊ะเจอแล้วว !

    "อา นี่ ! "  เค้ารับกระดาษจากผมแล้วก็หยิบปากกาที่เสียบไว้บนกระเป๋าเสื้อเชิ้ตตัวหรู  แล้วก็เขียนอะไร ขยุกขยิก ๆ

    "นั่นนายจะทำไรน่ะ ?" ผมถามในขณะที่เค้าค่อย ๆ เปิดประตูแล้วเดินย่องออกไปแปะ เสียบกระดาษไว้ที่หน้าประตู

    "เบา ๆ สิ "  เค้าดุผมพร้อมค่อยๆปิดประตูเข้ามาดังเดิม~


    กึก ๆ ๆๆ  เสียงคนเดินเริ่มเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ

    "พี่ครับผมวาคงไม่มีนะ  นี่ก็ห้องน้ำเก่า ไฟก็ไม่มีมืดไปหมด  คงไม่มีใครเข้ามาหรอกครับบ ! "   ฮู่ ววววววว  โล่ง !

    " ไม่แน่หรอก  นายลองเปิดดูก่อน ! "    ฮึกก ! ไอ่ตำรวจบ้า รอบคอบแท้ฟร๊ะ -*-   ผมได้ยินเสียงเปิดประตู แต่ละห้อง ๆ และเสียงเริ่มใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ๆๆ

    "ไม่มีหรอกครับพี่ ! "

    "ห้องสุดท้ายหละ ? "

    "มันเสียครับ มีป้ายบอกอยู่  เปิดไม่ได้หรอกครับ"  ป้าย ? อ่อ  เข้าใจแล้ววหมอนี่ฉลาดจริง ๆ

    กึก ๆ ๆๆ  แล้วตำรวจก็เดินจากไป  ผมกำลังจะเปิดประตูออกไป  แต่ หมอนั่นจับมือเป็นการห้ามผมไว้ซะก่อน

    "รอให้แน่ใจก่อนสิ "

    "อืม ๆ โอเค ๆ ก็ได้"


    วี๊หว่อ ๆ ๆ ๆ ๆ >> ไรเตอร์ : ไรเตอร์มิทราบว่าเสียงรถตำรวจมันเป็นยังไง  สมมุติแล้วกัน ๆ

    "ฟู่ วววววว"  โล่งอก !  ผมจึงเปิดประตูออกมาจากห้องแคบ ๆ

    When I fall in love with you
    Anything is out of the blue~  เสียงโทรสับผมดังขึ้นพร้อม ๆ กับเค้า เพลงเดียวกันอีก

    "ฮัลโหล/ห้าโหล "

    "เอ่อ ขอโทษ ! "  ผมขอโทษเค้าที่ผมพูดเสียงดัง  ผมจึงเดินออกมาคุยห่าง ๆ

    (ฮยอกแจ เพื่อน ซองมิน ใช่ไม๊ ? ตอนนี้ ซองมินอยู่ที่โรงพยาบาล xxxx รีบมานะ)  ตู๊ดด ๆ ๆ

    "ซองมิน ! "

    "พี่เย่"  หมอนั่น พูดถึงใครสักคน ด้วยความตกใจไม่ต่างจากผม

    "ชั้นขอตัวนะ พี่ชั้นอยู่ โรงพยาบาล xxxx ชั้นต้องรีบไป  ขอโทดด้วยที่ลากนายมา  อาจทำให้นายตกใจ"

    "โรงพยาบาล xxxx   เอ่อ ! เดี๋ยว ! "

    "ชั้นบอกว่าชั้นรีบ ! "

    "นายทำให้ชั้นตกใจนะ ! "

    "แล้วจะเอาไง ? "

    "ให้ชั้นติดรถไป โรงพยาบาล xxxx  ด้วยดิ  พลี สสสสส "

    " ....... "

    "ความรับผิดชอบน่ะ ! "

    "หยุดแพ่มได้แล้ วว ! จะไปก็รีบตามมาสิ "




    ****************************************************************************************************************************************
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×