คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2 กองโจรซีเนีย(SENIOR THIEFDOM)
ตอนที่ 2 กองโจรซีเนีย(SENIOR THIEFDOM)
เหนือขึ้นมาทางริมฝั่งทะเลสาบซีเนีย(senior)เป็นที่อยู่ของรินดา(Rinda) หญิงสาวผู้เลอโฉมชนชาวมนุษย์ซึ่งมีเหลือรอดไม่มากนัก จากสงครามชิงอำนาจ ซึ่งรินดาเป็นหนึ่งในนั้นและตอนนี้เธอก็ต้องทำมาเลี้ยงชีพโดยการปล้นสดมภ์ของของผู้ที่ผ่านไปผ่านมาตามป่าซะมากกว่าหรือเรียกง่ายๆก็คือ “โจรป่า” (Thiefdom) เธอทำอย่างนี้มาตั้งแต่จบสงครามและคลาดแคลนรินดา ทำงานกันเป็นกลุ่มซึ่งประกอบด้วยบุคคลอีก 4 คือ ซับเซน(Zubzen) ชายหนุ่มร่างใหญ่ ซารุ(Saru) ชายหนุ่ม จากต่างแดน เทีย(Tear) หญิงสาวผมสีบรอนในตาสีฟ้าและลูคัง(Lukang) ชายผู้เป็นที่ปรารถนาของหญิงสาวทั้งหลาย
“นี้จะไปกันได้รึยัง” เทียตะโกนถามขณะเตรียมตัวปล้นสดมภ์ หลังจากได้เป้าหมายในการปล้นครั้งต่อไป
“คราวนี้เป็นไง” ซารุถามเทีย “เซนบอกว่าเป็นคณะเดินทางของราชวังหอคอยวินดั้มมาตั้งค้างแรมริมแม่น้ำบังเกล “เทียตอบรายระเอียด ”งั้นก็ต้องระวังตัวมากละซิคราวนี้ “รินดาบอกทุกคน ” ครั้งนี้มันอาจจะใหญ่เกินมือของพวกเราก็ได้” รินดาเอ่ยต่อ “ถ้าไม่ไหวจริงๆอย่าฟืนล่ะ ฉันไม่อย่าเสียใครไปอีกแล้ว” ฉึก….รินดาพูดพร้อมกับเสียบมีดสั้นลงปลอก ”รีบไปสมทบกับซับเซนเถอะ ชักจะเป็นห่วงแล้วซิ”ลูคังเอ่ยขึ้นและทั้งสี่ก็รีบวิ่งมายังที่ซับเซนอยู่ “วี้ด…วี้ว…”เทียผิวปาก ตุ๊บ…ซับเซนกระโดดลงมาจากต้นไม้มายืนจังก้าอยู่ตรงหน้าเทียทำให้ฝุ่นคละคลุงไปหมด ”ไอ้!!!ย้า~!!” ซารุตกใจร้องบอกมาเสียงดังสนั่นและตั้งท่าจะซัดมีดสั้นใส่ซับเซน ”ว่า..าไง..ง”ซารุร้องทักเสียงสั่น ”มีอาหาร อาวุธ เครื่องใช้และของจะเป็นในการอยู่รอดมากมาย ถ้าเราทำสำเร็จเราอาจจะไม้ต้องปล้นกันอีกนานเลยล่ะ” “งั้นก็แปลว่ามันต้องอันตรายมาก ขอดูหน่อยซิ” ซารุเอ่ยแทรกขึ้นมา และซารุก็ขึ้นต้นไม้เพื่อสอดแนมกันและปรึกษากัน ”มากมายจริง!!”เทียอุทานขึ้น ”อืม…”ลูคังขานรับ ”เตรียมตัวให้พร้อมคืนนี้ลุยกัน”รินดาบอกทุกคน ”ได้เลย!!!!”ทุกคนตะโกนพร้อมกัน และลงมานั่งพลัดกันเป็นเวรยามจนถึงราตรีกาล พอตก กลางคืนรินดาก็เริ่มเคลื่อนไหว ”เอาล่ะแผนของเราคือ ให้เทียยิงลูกธนูไฟไปที่พัก ของข้าศึก หลังจากนั้นพอไฟไหม้ลูคังกับซารุเป็นตัวล่อทหารออกมาและฆ่าให้หมดและเทีย เธอยิงคุมกันด้วย และฉันกับซับเซนจะเข้าไปเอา ของออกมาและถ้าเอาของเสร็จฉันก้จะกลับมาช่วยซารุกับลูคัง เข้าใจใช่มั่ย และถ้าเสร็จภารกิจไปรวมกันที่ต้นไม้ใหญ่ริมทะเลสาบ…….. หรือถ้าเกิดเรื่องฉุกเฉินให้หนีเข้าป่าดิบไปก่อน แล้วค่อยมาที่ทะเลก็ได้ แต่ทางที่ดีฉันไม่อยากให้พวกนั้นรอดไปได้ แม้แต่คนเดียวเข้าแล้ว ลุยเลยยย” รินดาบอกทุกคนและเริ่มเคลื่อนที่กัน “เอาละน้า….”เทียตะโกนบอกทุกคน ปึง...ฟิ้ว...เทียยิงลูกศรลูกแรกออกไปปักโดนที่หลังคาเต็นทะลุไปเฉียวหน้าทหารคนหนึ่งทำให้หลายคนตกใจ “ข้าศึกกกก~!!!!” ทหารคนหนึ่งตะโกนลั่นแต้ก็เท่านั้นเพราะด้วยความเชี่ยวชาญของเทียทำให้ไฟไหม้ไปทั่วแล้ว ส่วนรินดาก็ใช้เวลาอันแสนวุ่นวายนั้นลักลอบเข้าไปนำของใช้ที่จำเป็นออกมาแต่ก็ต้องต่อสู้กันอย่างเลี่ยงไม่ได้ในขณะที่ซับเซนวิ่งออกไปก่อนแล้ว ปึก....ทหารคนหนึ่งฟาดดาบมายังรินดาซึ่งหลบได้อย่างฉิวเฉียด ทางด้านซารุกับลูคังก็พยายามสังหารทหารทุกคนที่อยู่ใกล้ตัวเองอย่างมากที่สุดโดยซารุใช้มีดสั้นสองมือ ฟาดฟันศัตรูด้วยท่าทางพลิ้วไหวสง่างามอย่างยิ่งส่วนลูคังใช้สนับมือต่อสู้โดยใช้แรงมหาศาลของเขาทำให้คู่ต่อสู้ต้องล้มไปนักต่อนัก “10 11 12 13 “ ซารุนับเลขจำนวนคนที่เขาได้ฆ่าไปแข่งกับลูคัง “นายได้เท่าไหร่แล้ว ?” ซารุถาม “20 21 22”ลูคังนับดังขึ้น “19 20” แล้วทั้งสองก็ต่อสู้กันอย่างสนุกสนาน ซับเซนก็วิ่งมาจนถึงต้นไม้ที่เทียคอยยิงธนู ฉึก ~!!! เสียงสยองด้านข้างของซับเซนดังอย่างชัดเจนและหันไปดูก็พบทหารหนึ่งคนเลือดอาบหน้าและเห็นลูกดอกปักทะลุกลางหน้าผากและล้มลง ซับเซนมองขึ้นไปข้างบนพบเทียและได้ส่งยิ้มให้กันและวิ่งต่อไปรินดาถือของหนักและพร้อมต่อสู้ไปด้วยฝีมือของซารุของลูคังและเทียทำให้ทหารลดจำนวนลงไปมากแล้วรินดาวิ่งไปต่อสู้ไปพรางทำให้เสียพลังงานไปมากและก็เสียหลักทำให้ทหารนายหนึ่งฟันไปโดนแขนซ้ายซึ่งแบกของอยู่แต่ริรดาก็สังหารทหารคนนั้นได้สำเร็จรินดาวิ่งต่อไปไม่ไหวแล้วภาพที่เธอเห็นเริ่มพร่ามัวมือก็ฟันดาบไปค่อยค่อยก้าวขาช้าๆแล้วเธอก้ล้มลงหลังจากโดนฟันอีกทีที่รอบเอวและก็มีร่างหนึ่งเข้ามาพยุงเธอไว้ เธอหันไปมองแต่ตาพร่ามัวมองเห็นอะไรไม่ชัดแต่เธอก็รู้ว่านั่นคือใครและก็เป็นซารุอย่างที่เธอคิดไว้จริงๆ “ฉันยังเห็นรินดาออกมาเลย มันจะช้าเกินไปแล้วนะ”เทียบอกซารุ “นายไปหาดูซิซารุ”เทียตะโกน ”ลูคังนายอยู่ที่นี่คนเดียวไหวใช่ไหม”ซารุถามลูคัง ”แน่นอน เออ....ไม่แน่ใจนะ”ลูคังตอบ ”งั้นไปก่อนนะอิอิอิ”แล้วซารุก็วิ่งเข้ามาเจอรินดาในสภาพที่แค่เดินก็แทบจะไม่ไหวจึงไปช่วยแล้วแบกเธอและของออกมายังต้นไม้ที่เทียอยู่และเข้าไปช่วยลูคังต่อจนทหารคนสุดท้ายได้สิ้นชีวิตไปต่อหน้ากองเพลิงที่ลุกโชติช่วงดังภาพของอสูรในโลกอเวจี ทั้ง 4 ก็เดินทางมายังต้นไม้ใหญ่ริมทะเลสาบซีเนียที่ซึ่งซับเซนรออยู่ก่อนแล้วเมื่อซับเซนเห็นซารุแบกรินดาในสภาพหมดสติก็ได้เข้าไปช่วยอุ้มต่อ “เธอเป็นอะไรไป ?”ซับเซนถาม ”โดนฟัน!! ผมห้ามเลือดให้แล้วหมดสติไปไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”ซารุเอ่ยขึ้น ”ขึ้นไปพักก่อนอย่างน้อยเราก็ทำสำเร็จ”ซับเซนบอก ”ใช่ อย่างน้อยก็ไม่ต้องปล้นกันอีกนานละ”ลูคังเอ่ยพร้อมกับถอดเสื้อออก ”ฉันจะไปอาบน้ำก่อนนะ”เทียบอกพร้อมกับเดินไปยังริมทะเลสาบถอดชุดเกราะเบาออกและเดินลงไปในน้ำเพื่อล้างตัว ”ซารุนายก็ไปพักบ้างซิ”ซับเซนพูดพร้อมกับเช็ดตัวให้กับรินดา ”นายไม่ต้องเป็นห่วงรินดาหรอกฉันอยู่ทั้งคน”ซับเซนเอ่ยต่อเมื่อเห็นซารุสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ อืม...ซารุครางรับเบาๆและเดินไปนอนที่กิ่งไม้ใหญ่ ”ซารุนายเป็นไงมั่งรินดาจะต้องไม่เป็นอะไรแน่นอนเชื่อมือซับเซนเถอะ”ลูคังปีนต้นไม้ไปยังกิ่งที่สูงกว่าและมองลงมาที่ซารุในขณะนั้นเองเทียที่อาบน้ำเสร็จก็เดินมาใต้ต้นไม้ตรงกิ่งที่ซารุนอนอยู่ ”ธนูเธอแน่มากนะเทีย”ซารุพูดลอยๆแต่สายตาแลมองมาที่เทีย ”มีดนายก็ไม่แพ้กันแหละ”เทียหยุดเดินพูดลอยๆเช่นกัน ”พักผ่อนกันเถอะพรุ่งนี้เราก็ยังมีงานที่ต้องทำกันอีก”เทียพูดและเดินจากไป......
“คราวนี้เป็นไง” ซารุถามเทีย
“เซนบอกว่าเป็นคณะเดินทางของราชวังหอคอยวินดั้มมาตั้งค้างแรมริมแม่น้ำบังเกล “เทียตอบรายระเอียด
”งั้นก็ต้องระวังตัวมากละซิคราวนี้ “รินดาบอกทุกคน
” ครั้งนี้มันอาจจะใหญ่เกินมือของพวกเราก็ได้” รินดาเอ่ยต่อ
“ถ้าไม่ไหวจริงๆอย่าฟืนล่ะ ฉันไม่อย่าเสียใครไปอีกแล้ว” ฉึก….รินดาพูดพร้อมกับเสียบมีดสั้นลงปลอก
”รีบไปสมทบกับซับเซนเถอะ ชักจะเป็นห่วงแล้วซิ”ลูคังเอ่ยขึ้นและทั้งสี่ก็รีบวิ่งมายังที่ซับเซนอยู่
“วี้ด…วี้ว…”เทียผิวปาก ตุ๊บ…ซับเซนกระโดดลงมาจากต้นไม้มายืนจังก้าอยู่ตรงหน้าเทียทำให้ฝุ่นคละคลุงไปหมด
”ไอ้!!!ย้า~!!” ซารุตกใจร้องบอกมาเสียงดังสนั่นและตั้งท่าจะซัดมีดสั้นใส่ซับเซน
”ว่า..าไง..ง”ซารุร้องทักเสียงสั่น
”มีอาหาร อาวุธ เครื่องใช้และของจะเป็นในการอยู่รอดมากมาย ถ้าเราทำสำเร็จเราอาจจะไม้ต้องปล้นกันอีกนานเลยล่ะ”
“งั้นก็แปลว่ามันต้องอันตรายมาก ขอดูหน่อยซิ” ซารุเอ่ยแทรกขึ้นมา และซารุก็ขึ้นต้นไม้เพื่อสอดแนมกันและปรึกษากัน
”มากมายจริง!!”เทียอุทานขึ้น
”อืม…”ลูคังขานรับ
”เตรียมตัวให้พร้อมคืนนี้ลุยกัน”รินดาบอกทุกคน
”ได้เลย!!!!”ทุกคนตะโกนพร้อมกัน และลงมานั่งพลัดกันเป็นเวรยามจนถึงราตรีกาล พอตก กลางคืนรินดาก็เริ่มเคลื่อนไหว
”เอาล่ะแผนของเราคือ ให้เทียยิงลูกธนูไฟไปที่พัก ของข้าศึก หลังจากนั้นพอไฟไหม้ลูคังกับซารุเป็นตัวล่อทหารออกมาและฆ่าให้หมดและเทีย เธอยิงคุมกันด้วย และฉันกับซับเซนจะเข้าไปเอา ของออกมาและถ้าเอาของเสร็จฉันก้จะกลับมาช่วยซารุกับลูคัง เข้าใจใช่มั่ย และถ้าเสร็จภารกิจไปรวมกันที่ต้นไม้ใหญ่ริมทะเลสาบ…….. หรือถ้าเกิดเรื่องฉุกเฉินให้หนีเข้าป่าดิบไปก่อน แล้วค่อยมาที่ทะเลก็ได้ แต่ทางที่ดีฉันไม่อยากให้พวกนั้นรอดไปได้ แม้แต่คนเดียวเข้าแล้ว ลุยเลยยย”
รินดาบอกทุกคนและเริ่มเคลื่อนที่กัน
“เอาละน้า….”เทียตะโกนบอกทุกคน ปึง...ฟิ้ว...เทียยิงลูกศรลูกแรกออกไปปักโดนที่หลังคาเต็นทะลุไปเฉียวหน้าทหารคนหนึ่งทำให้หลายคนตกใจ
“ข้าศึกกกก~!!!!”
ทหารคนหนึ่งตะโกนลั่นแต้ก็เท่านั้นเพราะด้วยความเชี่ยวชาญของเทียทำให้ไฟไหม้ไปทั่วแล้ว ส่วนรินดาก็ใช้เวลาอันแสนวุ่นวายนั้นลักลอบเข้าไปนำของใช้ที่จำเป็นออกมาแต่ก็ต้องต่อสู้กันอย่างเลี่ยงไม่ได้ในขณะที่ซับเซนวิ่งออกไปก่อนแล้ว ปึก....ทหารคนหนึ่งฟาดดาบมายังรินดาซึ่งหลบได้อย่างฉิวเฉียด
ทางด้านซารุกับลูคังก็พยายามสังหารทหารทุกคนที่อยู่ใกล้ตัวเองอย่างมากที่สุดโดยซารุใช้มีดสั้นสองมือ ฟาดฟันศัตรูด้วยท่าทางพลิ้วไหวสง่างามอย่างยิ่งส่วนลูคังใช้สนับมือต่อสู้โดยใช้แรงมหาศาลของเขาทำให้คู่ต่อสู้ต้องล้มไปนักต่อนัก
“10 11 12 13 “ ซารุนับเลขจำนวนคนที่เขาได้ฆ่าไปแข่งกับลูคัง
“นายได้เท่าไหร่แล้ว ?” ซารุถาม
“20 21 22”ลูคังนับดังขึ้น
“19 20” แล้วทั้งสองก็ต่อสู้กันอย่างสนุกสนาน
ซับเซนก็วิ่งมาจนถึงต้นไม้ที่เทียคอยยิงธนู ฉึก ~!!! เสียงสยองด้านข้างของซับเซนดังอย่างชัดเจนและหันไปดูก็พบทหารหนึ่งคนเลือดอาบหน้าและเห็นลูกดอกปักทะลุกลางหน้าผากและล้มลง ซับเซนมองขึ้นไปข้างบนพบเทียและได้ส่งยิ้มให้กันและวิ่งต่อไปรินดาถือของหนักและพร้อมต่อสู้ไปด้วยฝีมือของซารุของลูคังและเทียทำให้ทหารลดจำนวนลงไปมากแล้วรินดาวิ่งไปต่อสู้ไปพรางทำให้เสียพลังงานไปมากและก็เสียหลักทำให้ทหารนายหนึ่งฟันไปโดนแขนซ้ายซึ่งแบกของอยู่แต่ริรดาก็สังหารทหารคนนั้นได้สำเร็จรินดาวิ่งต่อไปไม่ไหวแล้วภาพที่เธอเห็นเริ่มพร่ามัวมือก็ฟันดาบไปค่อยค่อยก้าวขาช้าๆแล้วเธอก้ล้มลงหลังจากโดนฟันอีกทีที่รอบเอวและก็มีร่างหนึ่งเข้ามาพยุงเธอไว้ เธอหันไปมองแต่ตาพร่ามัวมองเห็นอะไรไม่ชัดแต่เธอก็รู้ว่านั่นคือใครและก็เป็นซารุอย่างที่เธอคิดไว้จริงๆ
“ฉันยังเห็นรินดาออกมาเลย มันจะช้าเกินไปแล้วนะ”เทียบอกซารุ
“นายไปหาดูซิซารุ”เทียตะโกน
”ลูคังนายอยู่ที่นี่คนเดียวไหวใช่ไหม”ซารุถามลูคัง
”แน่นอน เออ....ไม่แน่ใจนะ”ลูคังตอบ
”งั้นไปก่อนนะอิอิอิ”แล้วซารุก็วิ่งเข้ามาเจอรินดาในสภาพที่แค่เดินก็แทบจะไม่ไหวจึงไปช่วยแล้วแบกเธอและของออกมายังต้นไม้ที่เทียอยู่และเข้าไปช่วยลูคังต่อจนทหารคนสุดท้ายได้สิ้นชีวิตไปต่อหน้ากองเพลิงที่ลุกโชติช่วงดังภาพของอสูรในโลกอเวจี
ทั้ง 4 ก็เดินทางมายังต้นไม้ใหญ่ริมทะเลสาบซีเนียที่ซึ่งซับเซนรออยู่ก่อนแล้วเมื่อซับเซนเห็นซารุแบกรินดาในสภาพหมดสติก็ได้เข้าไปช่วยอุ้มต่อ
“เธอเป็นอะไรไป ?”ซับเซนถาม
”โดนฟัน!! ผมห้ามเลือดให้แล้วหมดสติไปไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”ซารุเอ่ยขึ้น
”ขึ้นไปพักก่อนอย่างน้อยเราก็ทำสำเร็จ”ซับเซนบอก
”ใช่ อย่างน้อยก็ไม่ต้องปล้นกันอีกนานละ”ลูคังเอ่ยพร้อมกับถอดเสื้อออก
”ฉันจะไปอาบน้ำก่อนนะ”เทียบอกพร้อมกับเดินไปยังริมทะเลสาบถอดชุดเกราะเบาออกและเดินลงไปในน้ำเพื่อล้างตัว
”ซารุนายก็ไปพักบ้างซิ”ซับเซนพูดพร้อมกับเช็ดตัวให้กับรินดา
”นายไม่ต้องเป็นห่วงรินดาหรอกฉันอยู่ทั้งคน”ซับเซนเอ่ยต่อเมื่อเห็นซารุสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ อืม...ซารุครางรับเบาๆและเดินไปนอนที่กิ่งไม้ใหญ่
”ซารุนายเป็นไงมั่งรินดาจะต้องไม่เป็นอะไรแน่นอนเชื่อมือซับเซนเถอะ”ลูคังปีนต้นไม้ไปยังกิ่งที่สูงกว่าและมองลงมาที่ซารุในขณะนั้นเองเทียที่อาบน้ำเสร็จก็เดินมาใต้ต้นไม้ตรงกิ่งที่ซารุนอนอยู่
”ธนูเธอแน่มากนะเทีย”ซารุพูดลอยๆแต่สายตาแลมองมาที่เทีย
”มีดนายก็ไม่แพ้กันแหละ”เทียหยุดเดินพูดลอยๆเช่นกัน
”พักผ่อนกันเถอะพรุ่งนี้เราก็ยังมีงานที่ต้องทำกันอีก”เทียพูดและเดินจากไป......
+ + + + + + + + + + + + + + + + + ++ ++ + + + + ++
ความคิดเห็น