คุณนางเอกคะ ช่วยเลิกกับฉันที(Yuri)

"Rrrrrr"

"ฮัลโหล ว่างายย"ฉันตอบปลายสายไปทันที ร่างกายก็เดินเซไปเซมาเพราะฤทธิ์เหล้าที่ฉันดื่มไปมาก

("อยู่ไหนเนี่ยแก แล้วทำไมเสียงเป็นอย่างนั้น เมาหรอ")เพื่อนสนิทฉันยัยบิว เอ่ยอย่างโมโหเพราะฉันโกหกมันว่าจะกลับบ้านนอน แต่ที่ไหนได้ หนีเที่ยวสิจ๊ะ รอไร ฉันไม่เคยเห็นหน้าพ่อเลยสักครั้ง ส่วนแม่ก็จากไปตั้งแต่ฉันยังเด็ก แต่ยังถือเป็นโชคดีของฉันที่แม่ทำพินัยกรรมมอบทรัพย์สินให้ฉันก่อนท่านจะตาย ฉันเลยมีเงินมากพอที่จะส่งตัวเองเรียนจนจบ และมีเงินในการเปิดธุรกิจของตัวเอง 

"ฉ๊านนนอยู่ที่ ผับxxxx"ฉันบอกมันไปทันที เพราะฉันอยากจะให้มันมารับกลับเหมือนกัน เอาจริงๆคือกลับเองไม่ไหว

ทุกคนคงสงสัยกันว่า ทำไมเพื่อนฉันถึงดูแลฉันดีขนาดนี้ ตอบได้เลยมันไม่ใช่แค่เพื่อนแต่มันยังเป็นเลขาของฉันด้วย ส่วนเหตุผลที่ฉันจ้างมัน ก็ไม่ต้องสงสัยเพราะมันคือคนที่ฉันไว้ใจมากที่สุด ตั้งแต่สมัยเรียน มันดูแลฉันดีมาตลอด โดยมันให้เหตุผลกับฉันว่า ครอบครัวมันติดหนี้บุญคุณแม่ฉันมาก

"ไอบอสคะ ไหนบอกว่าจะกลับบ้านนอน พรุ่งนี้มีประชุมมึงรู้ไม ถ้าแม่กูรู้xxxxxxxx"ร่ายยาวจัดจนฟังมันไม่ทันแหละ

"จะกาบแร้วงาย"ฉันบอกมันอีกครั้ง คือที่ฉันบอกที่อยู่ฉันให้มันรู้เนี้ยก็เพื่อจะให้มึงมารับฉันกลับ

"มันก็ต้องเป็นยังงั้นไมมึง กูไม่ปล่อยให้มึงกินอีกแล้ว ..."ระหว่างที่เพื่อนฉันกำลังบ่นอยู่นั้นเสียงปืนก็ดังขึ้น

"ปัง!!!! ปัง!!! ปัง!!!"

"ว๊ายย!!!"

"กรี๊ด!!!"

ผู้คนแตกตื่นกันมากมาย มันเกิดอะไรขึ้นว่ะ ฉันค่อยๆขยับเปลือกตาที่จะปิดลง เพื่อที่จะมองดูรอบๆ สิ่งที่ฉันเห็นคือมีคนถือปืนสองคน สงสัยจะมีเรื่องกัน

"กรี๊ด!!! ไอ มาย มึง มึง!!"บิวมีสีหน้าตกใจเป็นอย่างมากเมื่อหันมามองเพื่อน 

"มึงอะไร?"ฉันถามมันอย่างสงสัย

"มึงถูกยิง!!! ไอมายมึงอย่าเป็นอะไรนะมึง มึงอย่าตายนะเว้ยยย......"

จากนั้นทุกอย่างก็มืดมิดไปหมด

.

.

"Rrrrr"

เสียงโทรศัพท์ใครวะ แต่เดี๋ยวเมื่อคืนฉันถูกยิงไม่ใช่หรอว่ะ เมื่อคิดได้ดังนั่นฉันก็รีบลุกขึ้นนั่งทันที

"ที่นี่ที่ไหนวะ"ฉันมองรอบๆ อย่างงงๆฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง ไม่ใช่ว่าควรอยู่ที่โรงพยาบาลหรอกหรอ

ขณะที่ฉันกำลังนั่งคิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นต่างๆ ภาพในหัวของใครบ้างคนก็แทรกเข้ามา

"โอ้ยยยย ปวดหัว"

.

.

"นี่อย่าบอกนะว่า 'กูเกิดใหม่' "