ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ภารกิจหาบ้าน(2) กับ การเรี่ยรายเงิน(2)
ภารกิจหาบ้าน(2) กับ การเรี่ยรายเงิน(2)
“โอ้ว”เสียงอุทานของหญิงชราที่ทำหน้าที่เฝ้าดูแลโบสถ์หลังงามแห่งนี้ถึงกับอุทานอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลย
“ท่านช่างมีจิตใจที่โอบอ้อมยิ่งนัก”เสียงสั่นเครือด้วยความดีใจของหญิงชราเรียกอาการเขินอายให้แก่คนตรงหน้าทันที
“ไม่เท่าไหร่หรอกครับ ถือสะว่าผมชดใช้เป็นคนที่พักก็แล้วกัน จริงไหมลูจัง”ใบหน้าที่บูดเบี้ยวของคนที่ต้องลงทุนช่วยเก็บขยะ! ดูไม่สู้ดีสักเท่าไหร่ เมื่อต้องทำหน้าที่ขนขยะ แยกขยะ และก็เผาขยะบางอย่างตามที่เจ้านายสั่ง
“หิว!”ไทม์พยักหน้ารับ เพราะตนก็หิวเหมือนกัน แต่จะให้เดินออกไปจากที่นี้ในสภาพที่ เอ่อ..เหม็นและซกมกขนาดนี้คงขอผ่านดีกว่า
“อืม เอาสิ แต่ต้องอาบน้ำก่อนนะ”ระบบเกมของ TO หรือทู มีความเหมือนจริงมากในเรื่องกลิ่นและความสกปรกของเสื้อผ้า เพราะในระบบของเกมส์มีร้านเสื้อผ้าที่ต้องใช้เงินจากโลกจริงซื้อและตกแต่งให้แหวกแนวได้ด้วย
“เอิ๊ก~”เสียงเหรอทัก รักเทอของคุณชายมาดเท่ห์ ผมสีทอง หน้าหล่อ เย็นชาย ดังขึ้น พร้อมกับคำกล่าวราตรีสวัสดิ์ที่ตามมา
“อืม ฝันดีนะลูจัง”ไทฒ์ได้แต่นั่งมองสัตว์อสูรในสังกัดที่นอนยาวอยู่บนเก้าอี้ในโบสถ์อย่างสบาย เฮ้อ เกิดเป็นลูจังนี้ดีจัง สวดมนต์ก่อนนอนดีกว่า
“ฮ้าวๆๆๆ นอนๆๆๆๆๆ”ไทม์ล้มตัวลงนอนทันทีและหลับลึกลงไป โดยไม่สังเกตเลยว่ากำลังมีบางอย่างเปลี่ยนแปลงไป
‘ผู้เล่นไทม์ผ่านภารกิจลับเฉพาะ ผู้เล่นไทม์ได้รับอาชีพลับ ผู้ชำระล้าง ผู้เล่นไทม์ได้รับภารกิจ XXX ผู้เล่นไทม์ได้รับ.....................’ร่างของไทม์ถูกยกลอยและส่องแสงสว่างจ้าจนแสบตาคนที่แสร้งหลับอยู่บนเก้าอี้ข้างๆให้ลุกขึ้นมาแสยะยิ้มให้กับคนที่ทำตัวลับๆล่อๆ
“หมอนี้เป็นของฉัน เธอห้ามมายุ่ง วีนัส!”
“ฉันเพิ่งรู้ว่านายห่วงของนะลูจัง อิอิ เค้าน่ารักดีน่าไม่คิดเหรอ ซื่อใส แต่ไม่โง่ นี้ล่ะสเป๊คข้าเลย”ร่างของสาวงามผมสีทองประกายรับกับแสงตะวัน เส้นผมม้วนเป็นเกลียวเหมือนคลื่นทะเลที่แสนงดงาม ริมฝีปากบางที่ฉาบด้วยสีแดงฉาดแห่งธรรมชาติกำลังคลี่ยิ้ม พร้อมกับลอยเหนือพื้น ล่องลอยมาอยู่ตรงหน้าสหายเก่าแก่ที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับ
“รู้ไหมวีนัส ในบรรดาเหล่าเทวทูตทั้งหมด ข้าล่ะเกลียดเจ้าเป็นที่สุด”เทพวีนัสพยักหน้ารับ และเบนสายตาไปมองร่างของชายหนุ่มที่ยังส่งแสงไม่หยุด แต่อีกไม่นานแสงก็คงดับลง เช่นเดียวกับหน้าที่ของนางที่จบลงด้วย แต่ในไม่ช้านี้เราคงได้พบกันอีก พ่อหนุ่มน้อย~
“เจ้าควรไปทำหน้าที่ของเจ้าได้แล้ว อ้อ แล้วฝากบอกเจ้ามิคาเอลให้ล้างคอรอข้าได้เลย หึหึ รวมทั้งพระเจ้าที่ทอดทิ้งข้าด้วยเช่นกัน! 5555”
“อื้อ!”ทำไมหนักๆตัวเนี่ย
“เฮ้ย ตัวอะไรฟ่ะ”ไทม์มองเจ้าของประหลาดตาถล่น รูปร่างกลมๆรีๆ สีขาวบริสุทธิ์เหมือนปุ่ยเมฆ เฮ้ย! มีตาด้วย แถมยังมีปากอีก! ผีหลอกแล้วตู นี้ขนาดอยู่ในโบสถ์นะเนี่ย
“อรุณ-สะ-หวัดค่า จ้าวววนาย”เสียงยานค้างจากปากของอสูรน้อยเล่นเอาคนที่จิตแข็ง อ่อนและหล่อนเลยที่เดียว
“นี่ยายบ้า ลงไปจากร่างเจ้านายซะ” เฮ้ย! อะไรอีกเนี่ย ไทม์ได้แต่เกาหัวมองเจ้าก้อนปุยๆสองก้อนเถียงกัน จะต่างก็แค่สีเท่านั่น เพราะอีกก้อนหนึ่งขาว อีกก้อนนึ่งดำแถมฟ้าแลบออกมาจากตัวทำให้พลังชีวิตลดเล่นๆ
“ลูจางง!”
“นายจะแหวกปากหาสวรรค์อะไรของนาย ส่วนแกสองตัวถ้าไม่เงียบพ่อจะเชือดให้”คนขี้เซ้ารีบล้มตัวลงนอนต่อทันทีไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น
“อึกๆๆ น่ากลัวจังค่ะเจ้านาย”เจ้าเมฆปุยสีขาวลอยมาแอบที่แผ่นหลังและพูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้นจนคนฟังอดสงสารสงสัยไม่ได้
“จะ..เจ้านายช่วยผมด้วย อึกๆๆฮือ”พวกนี้ยังเด็กสินะ ไทม์มองเจ้าก้อนเมฆทั้งสองก้อนที่ก้อนกันกลมและตัวสั่นผวาไม่หยุด
“งั้นเราออกไปข้านอกกันเถอะ ปล่อยให้คนขี้เซานอนต่อไป”ไทม์เลือกที่จะตัดปัญหาเช่นนั้นไป เพราะไม่งั้นมีหวังเจ้าสองตัวนี้ได้กลายเป็นเมฆกำพร้าแน่!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น