Time Online ภาค ปฐมบทเเห่งราชา

ลำดับตอนที่ #3 : ถ้ำชุบตัว 1

ถ้ำชุบตัว 1

สองเท้าของไทม์เดินยำน้ำที่เจิ่งนองเข้าไปตามทิศทางของลมที่ชายหนุ่มรู้สึก ชายหนุ่มเดินมานานนับชั่วโมงแต่ยังไม่เห็นแม้กระทั้งทางออกไปจากที่นี้เลย พอเห็นเพียงแต่หิ่งห้อยที่บินไปมาเป็นฝูงส่องแสงประกายวาบวับสวยจับตา สถาพรอบด้านในถ้ำก็คงยังเป็นหินสีดำสนิทมีตะไคร่น้ำสีเขียวเกาะอยู่ โดนสองข้างกำแพงมีคบไฟถูกจุดใช้งานอยู่

“เหวอ”ไทม์ร้องเสียงหลงเมื่อตัวเองเดินไปพบกับสะพานเชือกที่แก่วงไปมาอย่างน่ากลัว โดนด้านล่างเป็นพื้นเหวที่ลึกสุดตามิสามารถมองเห็นได้ โดนมีป้ายที่สะพานเขียนไว้ว่า

‘เหวชุบตัว’ซึ่งนี้ลูกศรชี้ตรงไปเขียนอยู่

‘ที่ตาย’โดยเจ้าลูกศรที่ของป้ายนี้ชี้ลงไปยังก้นเหวที่ลึกจนมองไม่เห็น ไทม์ที่ไม่รู้ว่าจะไปทางไหนดีก็ลองเปิดประเป๋าหยิบห่อข้าวขึ้นมาพร้อมกับก้อนหินขนาดใหญ่โยนลงไป โดยไทม์ได้โยนก้อนหินลงไปก่อน โดนไม่มีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น ไทม์จึงลองโยนห่อข้าวที่เปิดแล้วพร้อมกับก้อนหินอีกก้อน สิ่งที่เกิดขึ้นคือเสียงอันดังพร้อมกับเสียงขู่ฟ่อๆ คล้ายงูขนาดใหญ่กำลังต่อสู้กันไทม์จึงเดินไปหยิบคบเพลิงโยนลงไป สิ่งที่ไทม์เห็นคืองูขนาดใหญ่เท่ากับรถเก๋ง ยาวเป็น 10 เมตร ผิวสีดำเหลือมนับสิบกำลังรุมห่อข้าวที่ตนโยนลงไปอยู่ สิ่งที่เห็นเรียกขนแขนของไทม์ให้ลุกซู่ไม่ได้ มันช่างน่าหวาดผวาจริงๆ ไทม์รอจนเจ้าพวกงูที่หิวโซสงบซึ่งมันก็ใช้เวลาไม่นานมากนัก ไทม์จึงลองชะโงกหน้าไปมองยังพื้นด้านล่างที่สามรถมองเห็นก้นเหวได้อย่างระมัดระวัง

“มันกลัวไฟ”ไทม์กล่าวพึมพำเพราะตอนนี้พวกงูทั้งหลายพยายามหลบแสงไฟก็คบเพลิงที่ตนโยนลงไป ไทม์ไม่รอช้าวิ่งไปหยิบคอเพลิงตามทางเดิมและโยนลงไปยังก้นเหวทันที คบเพลิงนับสิบถูกโยนลงไปยังเหวลึกที่เป็นที่อาศัยของเหล่างูที่ตอนนี้พยายามเลื่อยหลบไปมาเพื่อมิให้โดนเสียงและความร้อน สักพักหลังจากที่ไทม์โยนคบเพลิงอันสุดท้ายที่สามารถเก็บได้จนหมด เสียงระเบิดสนั่นหวั่นไหวก็ดังขึ้น เปลวไฟพุ่งสูงขึ้นมาจนไทม์ต้องวิ่งหลบที่ซอกลืบหินเพราะตอนนี้เปลวไฟได้วิ่งทะลุผ่านทางที่ตนเดินผ่านมาไปอย่างรวดเร็ว

“เกือยตาย”ไทม์มองไปที่สะพายอีกครั้งก็พบว่าสะพานดังกล่าวที่ดูเก่าและน่ากลัวไม่ได้รับผลกระทบจากเปลวไฟนั้นเลย

‘ผู้เล่นไทม์ได้ทำการสังการ พญางูพิษระดับ 20 จำนวน 50ตัว

ผู้เล่นไทม์ได้ทำการสังหาร พญางูพิษระดับ 30 จำนวน 20 ตัว

ผู้เล่นไทม์ได้ทำการสังหาร พญางูพิษระดับ 40 จำนวน 10 ตัว

ผู้เล่นไทม์ได้ทำการสังหาร ราชาพญางูพิษระดับ 60 จำนวน 1 ตัวผู้เล่นไทม์ได้รับ ทักษะนักวางเพลิงกระดับ 1 หลบหนีเปลวเพลิงระดับ 1 หลบหลีกระดับ 1 ร่างกายระดับ 10 ผู้เล่นได้ค่าประสบการณ์ 80 หน่วย’เสียงรายงานจบลงพร้อม ไทม์ค่อนข้างงงว่าตัวเองไปสังหารตั้งแต่เมื่อไหร่กันแถมจำนวนยังเยอะเวอร์อีกด้วย แล้วไอ้ทักษานักวางเพลิงนี้คืออะไรกันจะโดนจับเข้าคุกหรือเปล่า แต่ไทม์ไม่มีเวลาคิดมากนักเพราะตอนนี้ด้านล่างไทม์เต็มไปด้วยกองเงินกองทองและของต่างๆว่างระเกระกะเต็มไปหมด

“เราจะลงไปดีหรือเปล่า”ไทม์มองไปที่ป้ายบอกทางอีกครั้ง ป้ายที่เขียนว่า ‘ที่ตาย’ เลือนหายไปแล้วมีคำว่า

‘ทางลง’เขียนเอาไว้เท่านั้น ไทม์ไม่รอช้าที่จะค่อยๆปีนลงไปอยากทุลักทุเล ตอนนี้ทักษาการปีนของตัวเองขึ้นมาอยู่ที่ 5 แล้ว

 

“ซวยแล้วครับท่าน~”เสียงของ GM.ที่เฝ้าสังเกตการแหกปากเสียงดังลั่น ทำเอาผู้คนในห้องต่างพากันตกอกตกใจไปหมด

“อะไรของนาย พูนทรัพย์”ทวีหัวหน้าแผนกถึงกับเดินหน้าทะมึนเข้ามาหาลูกน้องที่โวยวายเสียงดัง

“มีผู้เล่นเข้าไปในถ้ำชุบตัว แถมยังฆ่าบอสที่ฝ่ายเควสนำไปปล่อยชั่วคราวตายเกลี้ยงเลยครับ”ทวีถึงกับรีบเดินมาดู เพราะถ้ำแห่งนี้เป็นแพชใหม่ที่กำลังจะอัพและเปิดตัวเป็นพื้นที่ลับในไม่ช้านี้ แต่ตอนนี้กลับมีคนมาเจอไปเสียก่อนที่จะได้โฆษณา

“เค้าทำอย่างไง”ภาพของไทม์ผู้เล่นที่สามรถพิชิตเจ้างูยักแสนโหดได้ถูกฉายซ้ำอีกครั้ง

“โครต~! โชคดี”นั้นคือเสียงในใจของทุกคน

“จับตาเอาไว้ ทางที่ดีนายเปิดทางออกก่อนไปถึงถ้ำให้ผู้เล่นคนนี้เลย”ทวีสั่งจบก็เดินไปต่อสายคุยกับหัวหน้าฝ่ายเควสทันที

 

“ไอ้หมอนี้มันโชคดีในความโชคร้ายว่ะ”พูนทรัพย์เอ่ยขึ้นท่ามกลางเสียงวิพากย์วิจารของเพื่อนๆ

“อะไรของแกไอ้พูน นอนเยอะไปเหรอว่ะ”เพื่อนต่างส่งเสียงฮาทันที เพราะไอ้หมอนี้ทันชอบหลับในตลอดเวลา

“แกคิดถูก ตีพญางูพิษได้เชี่ยวนะโว้ย ได้ค่าประสบการณ์แค่ 1หน่อย ต่อ 1 ตัว เอาเวลาไปตีกระต่ายหรือหอยทากยังจะดีกว่า”ซึ่งทุกคนเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง แต่จะทำไงได้ก็ผู้เล่นดันไปตีสัตว์อสูรตัวที่ยังไม่ได้ลงบนอัพแพชเกม

 

‘ผู้เล่นไทม์ได้รับกระเป๋างูระดับC 10 ใบ ระดับ B 3 ใบ ระดับ A 1 ใบ ระดับ SSS 1 ใบ’

‘ผู้เล่นไทม์ได้รับยาพิษพญางู 80 ขวด เขี้ยวงู 80 คู่ ’

‘ผู้เล่นไทม์ได้รับเสื้อหนังงู 5 ชุด’

‘ผู้เล่นไทม์ได้รับอัญมณีธาตุดินระดับ C 500 ลูก B 100ลูก A 3ลูก S 1 ลูก ’

‘........................... ผู้เล่นไทม์ได้รับเงิน 500โกล’ไทม์ถึงกับหอบแฮกในการก้มเก็บของรางวัลที่มากมายและกระจุกกระจิก ถือว่าคุ้ม ไทม์อดที่จะภูมิใจไม่ได้กับเหนื่อยที่ได้มาซึ่งเงินทองมากมาย เอาไปแลกคงได้หลายอยู่ ไปต่อดีกว่าเรา ไทม์ออกเดินทางอีกครั้งโดยการปีนขึ้นไปด้านบนและเดินตามลูกศรไป ไทม์ไม่ได้ข้ามสะพานเชือกเพราะไทม์คิดว่าถ้าปีนขึ้นอีกฝั่งของบอกถ้ำจะได้ไม่ต้องเดินอ้อมไปมาให้เสียเวลา