คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Special JINDY : เมื่อความรักร่วงหล่นจากฟากฟ้า 2
Chapter 2
"แล้วคู่แท้ของฉันเป็นใครอ่ะ?"จอนจินถามด้วยตาที่แวววาวและความอยากรู้อยากเห็น
"ฉันบอกได้แค่นั้นละ มันเป็นความลับนะ"แอนดี้พูดไปโดยที่ในมือมีห่อมันฝรั่งถุงใหญ่ที่จอนจินซื้อเก็บไว้ นั่งดูทีวีสบายอารมณ์
"โถ่ บอกหน่อยก็ไม่ได้นะ"จอนจินที่นั่งอยู่ข้างหยิกแก้มใสๆเล่น
"นี่!! มันเจ็บนะ"แอนดี้ที่เพี๊ยะเข้าที่มือหนาแสนซุกซน
"เอาเหอะๆ ฉันไปทำงานก่อนนะ อาจจะกลับดึกนายนอนไปก่อนก็ได้ถ้าหิวก็ทำอะไรกินล่ะ"จอนจินลุกไปเตรียมตัวเพื่อเข้าทำงานในบาร์ช่วงเย็น แอนดี้พยักหน้าให้ประมาณว่ารู้แล้ว เมื่อแอนดี้ได้ยินเสียงปิดประตูก็ยกนาฬิกาขึ้นมากดปุ่มแล้วมีเหมือนภาพโฮโลแกรมฉายขึ้นมา ในนั่นมีเมนูหลายอย่างและเป็นแอนดี้คนเดียวที่เห็นภาพนี้ ถ้าในมุมมองคนอื่นจะเห็นแค่ว่าแอนดี้ยกนาฬิกาเช็คเวลาเท่านั้น
"เอาเหอะ จะเริ่มช้าเริ่มเร็วก็ต้องได้เจอกันอยู่ดี"แอนดี้ว่าก่อนจะกดตรงรูปนาฬิกาเล็กเข็มทั้งสองที่ชี้เลขสิบสองเริ่มเคลื่อนไหว ราวกับเหมือนมีชะตากำลังลิขิตบนหน้าปัด ชะตาคู่แท้ของปาร์ค จอนจินเริ่มเดินแล้ว
แอนดี้จัดการภารกิจตรงหน้าเสร็จก็เริ่มทำการสำรวจคอนโดของจอนจินทันทีแอนดี้พบว่าห้องนี้มันกว้างมาก กว้างมากกว่าที่จะอยู่คนเดียวแถมมีข้าวของไม่มากนัก มันแปลก แปลกเกินไปแล้ว และของทุกอย่างเหมือนจะตั้งคู่ไว้เสมอเหมือนกับว่าห้องนี้มันสำหรับคู่รักชัดๆ แอนดี้สะบัดหัวทิ้งเรื่องเครียดๆก่อนจะกลับมานั่งที่โซฟาตัวเก่าเมื่อเช้า
"ไม่มีอะไรทำเลย"แอนดี้บ่นทำได้ก็แค่นั่งรอเจ้าของห้องกลับมา
โครกกกกกก~~
"อ๋าาาาา"เสียงท้องร้องดังสนั่นเพราะทั้งห้องที่เงียบเลยยิ่งทำให้ได้ยินเสียงน่าอายเข้าไปใหญ่ จำได้ว่าหมอนั่นบอกว่าถ้าหิวก็ทำอะไรกินสินะ ว่าแล้วคนตัวเล็กก็เดินไปที่ตู้เย็นยักษ์เปิดมันและค้นหาของที่พอจะทำอะไรกินได้
"หัวหอม ขนมปังฝรั่งเศส ชีส พาสต้า แฮม ทำไมมีแค่นี้ละเนี่ย นึกว่าจะเยอะกว่านี้"แอนดี้บ่นอีกรอบ แต่ก็ต้องขอบคุณที่มีน้ำผลไม้รสที่แอนดี้ชอบอยู่ด้วย
"เอาเถอะ ถึงจะไม่มากแต่ก็น่าจะพอทำกินได้แหละนะ"แอนดี้ตรงเข้าจับกระทะทันทีเพราะในท้องเริ่มประท้วงหาของกินซะแล้ว
ปัง!!
เสียงประตูเนื้อดีปิดให้พอรู้ว่ากลับมาแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาตี2แล้วที่จอนจินกลับถึงคอนโด ภายในนั้นเงียบสนิทไร้ซึ่งแสงไฟ จอนจินเปิดไฟตรงห้องครัวก็พบชามซุปกราแตงกับพาสต้าห่อพลาสติกอยู่บนโต๊ะพร้อมโน้ตเล็กๆ
ฉันไม่รู้นายจะกลับมากี่โมง เลยทำไว้ให้เพราะคิดว่าจะหิว ถ้าหิวก็เอาไปอุ่นซะนะ
แอนดี้
เทพผู้น่ารัก
จอนจินอมยิ้มกับท้ายกระดาษก่อนจะจัดการอุ่นอาหารตรงหน้าทาน และจอนจินพบว่ามันอร่อยกว่าที่เขาทำมากทีเดียว การดำเนินชีวิจของทั้งสองเป็นไปอย่างราบรื่นมีทั้งตีกันทั้งคืนดีหรือร่วมหัวเราะไปด้วยกัน จนกระทั่ง.....
.
.
.
.
.
.
.
.
"นายได้แฟนแล้ว?"แอนดี้ขมวดคิ้วกับสิ่งทีาจอนจินบอก ได้ไงอ่ะ เครื่องนี้ไม่เห็นแสดงอาการอะไรเลยว่าทั้งสองเริ่มตรงกันแล้วหรือมันจะเสีย
"ใช่ เมื่อสองสัปดาห์ก่อนนะ ชื่อ จูฮี เรารู้จักกันตอนที่เธอโดนขโมยกระเป๋าน่ะ"จอนจินเล่าให้ฟัง
"ว่าแต่ใช่คนนี้ป่ะ?"จอนจินโชว์รูปให้ดูแอนดี้ทำได้แค่เพียงส่ายหน้า
"ไม่ใช่?"
"ไม่รู้ต่างหาก"
"อ่าว ไหงงั้น?"จอนจินเบ้ปากใส่
"ฉันมีหน้าที่ทำมห้มันเกิดเร็วขึ้น ข้อมูลเบื้องลึกฉันไม่รู้หรอก"ตอบไปงั้นละ แต่ก็ไม่รู้จริงๆอะนะ
"แต่ยังไงสุดท้าย....มันก็อยู่ที่หัวใจนายเองว่าจะเลือกใคร ฉันบอกได้แค่นี้ละ"แอนดี้ทิ้งคำคมไว้ให้จอนจินก่อนจะเดินเข้าครัวไป จอนจินคิดกับสิ่งที่แอนดี้พูดมา
"เลือกใครงั้นหรอ?"
"แล้วนายจะไปเดทกันเมื่อไหร่ล่ะ?"เสียงใสๆดังออกมาจากครัว
"วันอาทิตย์นี้ละ"
"นายดูไม่ตื่นเต้นเลยนะ"
"ไม่รู้สิ อาจจะตื่นเต้นก็ได้"จอนจินว่าก็นี่เป็นสาวคนแรกหลังจากที่เขาเคยมีแฟนตอนมัธยมน่ะสิ ตอนนี้กับตอนนั้นมันต่างกันนะ ลองดูก็ไม่เสียหายมั้ง? จูฮีก็น่ารักอยู่อ่ะนะ นิสัยก็ดี ฮิฮิฮิ
"เป็นอะไร? ยิ้มอยู่ได้คนเดียว"แอนดี้ที่เดินออกมาแขวะไปทีหนึ่ง
"ก็คนมีความสุขอ่ะ ฮ่าๆๆๆ โอ้ยๆๆ"แอนดี้ที่เห็นท่าทางการหัวเราะของจอนจินแล้วก็รู้สึกหงึดหงิดอย่างบอกไม่ถูก เลยหยิกแขนเข้าให้
คืนวันเสาร์
"แอนดี้ๆๆ"คนร่างสูงบนเตียงกว้างกับร่างเล็กที่ขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มนั้น จอนจินกำชังสะกิดแอนดี้อย่างเอาเป็นเอาตาย
"อะไร?"แอนดี้ตอบกลับมาอย่างเซ็งและง่วงนอนคนจะหลับจะนอนนนน!!!
"นอนไม่หลับ"เออ ตอบมาได้นะ ปัญหาโลกแตกมากกก
"นับแกะไปดิ"เสนอทางออกไปหนึ่ง
"ทำแล้ว"
"นับเลข"
"ทำแล้วอ่ะ ไม่หลับ"
"นอนหลับตาเฉยๆสิ"
"ถ้าทำแล้วหลับทำไปนานแล้ว"และด้วยความที่หงุดหงิดขั้นสุดของแอนดี้ ประโยคต่อมาทำให้ร่างสูงเงียบกริบและไม่กวนคนตัวเล็กอีกเลย
.
.
.
.
.
"นอนอยู่เฉยๆแล้วหุบปากเงียบซะ จอนจิน!!"
เช้าวันอาทิตย์
"อุ๊บ!! ฮ่าๆๆๆ นายแต่งตัวทำผมอะไรของนายเนี่ย?"แอนดี้ที่เห็นสภาพอีกคนก็กลั้นขำไม่อยู่ก็ที่ใส่อยู่นี่มันเชยสะบัด ไม่มีสเน่ห์เล้ยยยย
"อย่าหัวเราะดิ!! ก็...ก็มันตื่นเต้นอ่ะ"เอ้า ยังแถได้อีกๆ แอนดี้ทนไม่ได้เลย เลยจะจับแต่งตัวใหม่ยังพอมีเวลาสักชั่วโมงแปลงโฉมผู้เชย(ผู้ชาย+เชย)อยู่
"นั่งนี่ๆ ฉันจะทำผมให้นายใหม่ ทรงอะไรเนี่ยฟูแถมเซอร์ซะ"แอนดี้ขยี้ผมก่อนจะหยิบไดร์มาเป่าให้เป็นทรง
"แอนดี้"
"ว่าไง?"ตอบไปโดยที่ตายังมองผมจอนจินอยู่
"การพบกันของฉันกับจูฮีมันเป็นพรหมลิขิตรึเปล่า?"
"แล้วแต่จะคิดนะ อาจจะใช่หรือไม่ใช่"
"ทำไมกำกวมจังแอนดี้"
"ก็บอกแล้วไง มันอยู่ที่หัวใจนายต่างหากเล่า ว่านายเลือกใคร"
"แล้วถ้านี่เป็นคู่ที่พระเจ้าเลือกให้แต่ฉันกลับทิ้งมัน เพื่อไปหาคนอื่นล่ะจะเป็นยังไง?"แอนดี้นิ่งไปสักครู่ก่อนถอนหายใจ
"ฉันไม่เคยเจอเคสนั้นนะ อืม...น่าสนใจดีจะลองศึกษาดู เอ้า!!! เสร็จแล้วส่วนชุดก็ใส่เสื้อยืดกับแจ็คเก็ตตรงนั้นละกัน"แอนดี้ว่าก่อนชี้ชุดตรงตู้เสื้อผ้า จอนจินพยักหน้าขอบคุณก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้า
"อ้อ!!! เอาดอกไม้สักช่อติดมือไปด้วยก็ดีนะ"แอนดี้แนะนำก่อนจะยิ้มให้ ร่างสูงโบกมือลาและปิดประตูลง แอนดี้จับตรงอกแล้วรู้สึกใจหวิวแปลกๆ
"ทำไม....ในอกมันเจ็บแปลบไปหมดนะ?"แอนดี้ส่ายหัวไปมาไล่ความคิดไร้สาระ ก็เรามาช่วยจอนจินให้มีคู่นี่นา ทำไมต้องสนใจ....
แปะ
"เอ๊ะ..เอ๋ ทำไมน้ำตาไหลล่ะเนี่ย? ไหลไม่หยุดเลย"หยาดน้ำตาใสร่วงเผาะลงพื้น ดวงตาช่ำน้ำมากมายสองมือบ้างปิดหน้าพยายามกลั้นไว้แต่ท่าทางจะไม่ไหว
โกหกตัวเองได้ แต่โกหกร่างกายและหัวใจไม่ได้....
แต่จะทำไงได้ล่ะ ในเมื่อยังไง...
ก็ต้องจากกันอยู่ดี
TBC.
______________________________________________________________________________
ตอนต่อไปก็คงเร็วกว่านี้หน่อยมั้งคะ 555555 ก็รอดูกันไปน้อออออ
ความคิดเห็น