คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6
Chapter 6
"ว้าววววววว ทุ่งดอกยูแจ"เสียงใสหวานๆที่ดูกระดี๊กระด๊าเป็นพิเศษเมื่อเห็นมัน วิ่งไปรอบๆทุ่งดอกไม้สีเหลืองสวย คนสวยหันมาหาชายหนุ่มหน้าคมที่ยืนพิงรถเช่าคันเล็กๆมา ยิ้มนิดๆกับท่าทางของคนรัก
"ชอบมั้ย? ฉันกะว่าจะพานายมานานแล้วล่ะ ช่วงนี้ไม่มีงานเข้าพอดี"
"ชอบสิ สวยดีแล้วนี่ยิ่งตอนกลางคืนที่ฟ้าเปิดแล้วก็มีดา....."คนสวยเริ่มพูดต่ออย่างยืดยาวแต่ก็ต้องหยุดเมื่อเอริคดึงตัวไปกอดจากด้านหลังเอาคางเกยไหล่ไว้ ก็ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้มาที่นี่จริงๆมาไกลตั้งเกาะเชจูแน่ะ
"ดีใจจัง นึกว่าไม่ชอบ"
"บ้า ต้องชอบสิเพราะนายเลยนะ ^ ^"เฮซองยิ้มก่อนจะลูบหัวคนที่กอดตนจากข้างหลัง สักพักก็มีเสียงโทรศัพท์มาปรากฏว่าเป็นของเฮซอง เมื่อเห็นหน้าจอว่าเป็นใครก็รีบผละจากเอริคทันที
"ไปรับโทรศัพท์แปปนึงนะ นายไปรอในรถก่อนก็ได้"เอริคทำตามอย่างว่าง่ายทันที
"ว่าไง แอนดี้"
"พี่เฮซองอยู่ไหนหรอฮะ?"เสียงทุ้มน่ารักดังมาตามปลายสาย
"อ่อ พี่อยู่เกาะเชจูน่ะ มีอะไรรึเปล่า?"
"เปล่าฮะ ผมถามดูพอดีว่า"พี่สาว"ผมมาที่ร้านแล้วพี่น่าจะอยากคุยถ้างั้นไม่เป็นไรฮะ"
"มาอีกแล้วงั้นหรอ? อืมๆ เอ้อ....แอนดี้พี่ถามเรื่องหนึ่ง"เฮซองนึกเรื่องสำคัญได้เลยรีบถามก่อนที่จะลืม
"ตอนที่พี่สาวนายมาคืนนั้นน่ะ พอเธอกลับไปแปปเดียวพี่ก็เจอเอริคแต่พี่ไม่แน่ใจว่าเอริคได้ยินที่พี่คุยรึเปล่า? "เฮซองเสียงสั่นกำโทรศัพท์แน่น
"..................."แอนดี้นิ่งไม่ได้ตอบรับกลับมา
"แอนดี้...นายยังอยู่ใช่มั้ย?"เฮซองลองส่งเสียงกลับไปอีกครั้ง
"อ้อ...ครับ อยู่ครับ พี่ใจเย็นๆก่อนนะ"แอนดี้ปลอบ"ทำเฉยๆไปก่อนดีกว่านะครับ"แอนดี้แนะ
"อืม โอเคพี่จะพยายามนะ แล้วถ้าพี่กลับไปเดี๋ยวจะแวะไปหา"
"ครับ ผมจะรอขอฝากจากพี่ซองน้า"ปลายสายออดอ้อนเสียงหวานจนเฮซองยิ้ม ไม่ว่ายามเศร้าเมื่อไหร่ก็มีแอนดี้ทำให้ยิ้มเสมอ เมื่อเสร็จจากธุระเฮซองก็กลับไปที่รถทันที ท่าทางคงรอนานแล้วมั้งนั่งคอพับเลย เฮ้อ....คนเรานะคนเรา
"เอริค รอนานรึเปล่า?"เฮซองถามตามมารยาท
"ไม่หรอก...แล้วใครโทรมาน่ะ"ไม่หรอกแล้วอีนั่งหลับคอพับนี่อะไร พ่ออีทีเงือกทันทีที่ร่างบางเข้ามาในรถ
"แอนดี้น่ะ โทรฝากซื้อของฝากกลับไปให้นายคิดว่าฉันคุยกับกิ๊กหรือไงฮะ?"เฮซองยิ้ม"ป่ะ!! กลับที่พักกันเถอะ"รถออกตัวไปยังโรงแรมที่จองไว้ทันที.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
กลางดึกคืนนั้นเอริคฝันฝันเดิมๆซ้ำๆมาตลอด 1 สัปดาห์ ในฝันที่ตอนแรกจะสีขาวโพลนก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่างโดยมีเขาที่อยู่บนเส้นทางดินสองฝั่งเป็นผืนหญ้าสีเขียวขจี เขาเดินไปตามเส้นทางเรื่อยๆก่อนจะเจอกับบ้านหลังเล็กๆที่ดูไม่เล็กมาก เป็นแบบคลาสสิคแบบโมเดิร์น มีรั้วเล็กๆสีขาวสวยสะอาด เอริคเห็นคนๆหนึ่งกำลังตากผ้าผืนใหญ่กว่าตัวอยู่มาก แต่กลับมองไม่เห็นหน้า เห็นแค่ด้านหลังและผมที่ยาวพอๆไหล่บางๆ อยู่ๆคนคนนั้นก็หันมาโบกไม้โบกมือให้เอริคที่ยืนอยู่ด้านนอกพร้อมเสียงตะโกน แต่ชื่อที่เรียกไม่คุ้นหูเขาซะเลย
"จองฮยอก~~ "คนคนนั้นเรียกรู้สึกได้ว่ามันเป็นชื่อที่ไม่คุ้นหูแต่ความรู้กลับถวิลหาชื่อนี้ใจจะขาด แต่เพราะเหตุใดไม่รู้ที่ไม่ว่าจะเพ่งมอง หรี่ตามองหรืออะไรก็แล้วแต่แสงมันจ้าจนไม่สามารถเห็นหน้าได้ เอริคเห็นก็โบกมือกลับไปและทำท่าเหมือนจะก้าวเข้ามาในบ้าน ร่างผอมบางวิ่งมากอดทันที
"กลับมาซะที ฉันคิดถึงนายจะแย่ เห็นมั้ยๆดูสิ ฉันตากผืนนี้ได้แหละ"เสียงที่สดใสร่าเริงพูดฉอดๆจนเอริคยิ้ม
"ร่างกายยังไม่แข็งแรง มายืนตากลมแบบนี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก"ไม่รู้ทำไมปากเขาถึงไวออกขนาดนั้น ถึงนี่จะเป็นตัวเขาแต่เหมือนไม่ใช่ตัวเขา ไม่สามารถขยับตัวได้เลย ทำได้แค่มองดูตัวเองพูดคุยกับคนตรงหน้าเท่านั้น
"งือออออออ ก็อยากจะช่วยนายบ้างนี่นา นายช่วยฉันมาตลอดเลยน้า"คนตัวบางพูดเสียงงอนหน่อยๆ
"โอเคๆ ว่าแต่เข้าบ้านเถอะ เดี๋ยวเป็นหวัด"
"แต่......"คนตัวเล็กท่าทางจะค้าน
"ไม่ได้หรอก นายต้องเข้าไปเตรียมจานได้แล้วน้า พิลกโยอ่า~~ "คนร่างสูงว่าก่อนจะจูงมือคนร่างบางเข้าบ้านทันที ทั้งที่ตัวเขาเข้าไปในบ้านแล้ว แต่เหมือนตัวเขาอีกคนจะยังยืนอยู่ตรงนี้แหะ
"พิลกโยหรอ? "เอริคพึมพำ ทำไมพอได้ยินชื่อนี้แล้วมันเจ็บตรงอกยังไงก็ไม่รู้เหมือนเคยลืมเลือนชื่อนี้ไปนานมากแล้ว และความฝันก็จบลงด้วยการที่เอริคตื่นมากลางดึกเป็นแบบนี้ทุกคืนเลยสิน่า ไม่ทันจะได้รู้ความจริงก็ตื่นมันทุกที
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"แอนดี้ ว่าไงบ้าง?"
"พี่เฮซองกับพี่เอริคอยู่เกาะเชจูน่ะฮะ น่าจะไปเที่ยว"คนตัวเล็กตอบก่อนจะมานั่งข้างๆจอนจิน
"ไปเที่ยว? หมอนั่นน่ะนะจะพาสุดที่รักไปเที่ยวเห็นสองสามปีมานี่ดวดแต่เหล้านี่หว่า?"มินอูสงสัยโดนดงวานเคาะหัวไปที
"แล้วพี่แอนเดรียมาทำไมหรอฮะ? มีข่าวอะไรอีกหรือเปล่า?"แอนดี้ถามหญิงสาวหน้าละม้ายคล้ายกันที่นั่งระหว่างดงวานแล้วแอนดี้ หญิงสาวหยิบแก้วไวน์สีแดงสวยทับทิมขึ้นมาก่อนจะกระดกรวดเดียว
"ฮ่า~~ ไวน์ที่นี่มันอร่อยจริงจริ๊งงงง"หญิงสาวหลับตาสัมผัสรสชาติไวน์ชั้นเยี่ยมที่พึ่งผ่านลำคอไป
"พี่ฮะ~~ "แอนดี้ยู่ปาก
"รู้แล้วๆ ว่าแต่......เมื่อกี้ถามว่าไรนะ?"แป่ว สรุปไม่ได้ฟังเรอะ!!
"ผมถามว่าพี่มีข่าวอีกเหรอ?"
"อ้อ ใช่เบื้องบนพึ่งจะสั่งมา"หญิงสาวดีดนิ้วเปาะ ก่อนจะปรากฏกระดาษแผ่นโบราณมีหนังสือเรืองแสงสีทองเรืองๆอยู่บนกระดาษแอนดี้รีบคว้ามาอ่านทันที หญิงสาวยังนั่งจิบไวน์ต่อ
"หา!!! นี่มันอะไรกัน สั่งจับกุมพี่เฮซองและคู่สัญญา"แอนดี้ตกใจกับคำสั่งการของทางเบื้องบน ซึ่งที่เหลือก็ตกใจไม่แพ้กัน
"ก็ตามนั้นแหละ อ้อแล้วก็ข่าววงในอีกเรื่องหนึ่ง"เพราะแอนเดรียเป็นเทพระดับสูงที่สามารถเข้าๆออกวังของพระเจ้าได้ ทั้งสี่ตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อ
"พวกนายคงจำเอริคได้สินะ"ทั้งหมดพยักหน้า
"มีข่าวว่าวิญญาณหมอนั่นทำให้พวกเทพล่างๆ สามารถยกระดับให้เป็นเทพระดับกลางได้โดยไม่ต้องทำอะไรเลย แค่กินวิญญาญหมอนั่นเท่านั้น ถ้าเทพระดับกลางก็จะกลายเป็นระดับสูงเหมือนพี่"ทั้งหมดยังอึ้งกับสิ่งแอนเดรียพูดออกมา
"ก็แปลว่า........"จอนจินพูดแทรกขึ้นมา
"เฮซองกับเอริคตกอยู่ในอันตรายน่ะสิ!!!"มินอูพูดต่อ
"ก็ตามเหตุผลที่พูดไปก่อนหน้านี้ พวกเทพล่างๆกับระดับกลางๆ จ้องมาที่คู่นี้หมดเลย"แอนเดรียพูดก่อนดื่มไวน์ไปอึกใหญ่
"จริงๆ ถ้าระวังไม่ให้ถูกจับจนถึงเวลานั้นก็ไม่น่าจะเป็นปัญหานะ คิดว่า"
"อ...อะไร ฉันแค่พูดตามที่คิดเฉยๆอ่ะ"ดงวานเลิ่กลั่ก มินอูเลยจับมาหอมแก้มโดยไม่ทันตั้งตัว
"เก่งมากกกกก ที่รักฉลาดที่สุด >< "
"หยุดเลยมินอู!!!"ดงวานดุอีกคนบวกกับพยายามดันหน้ามินอูออกไปไกลๆ สาวเจ้าก็นั่งจิบไวน์อย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวท่าทางเฉยๆกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้น
"ถ้าไม่ได้พี่ที่อยู่ระดับสูงบอกข่าวให้ละก็.....ป่านนี้จะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้"แอนดี้ก้มหน้าเศร้า แอนเดรียเห็นจึงลูบหัวปลอบเบาๆ
"ไม่เป็นไรหรอก หมอนั่นก็เคยอยู่ระดับเดียวกับฉัน"
"แล้วคุณไม่ชิงวิญณาญเหมือนกันหรอ?"จอนจินถามด้วยความอยากรู้
"ไม่หรอก ขืนไปตอแยมีแต่ตายกับตายละมั้ง ถ้าไปจัดการแบบไม่ระวังมิสิทธิ์ได้เลย"แอนเดรียเทของเหลวมึนเมาลงในถ้วยใบเดิมที่เริ่มพร่อมแล้วก่อนยกขึ้นมาดื่มอีกรอบ
"ทำไมล่ะ?"มินอูถามกลับบ้าง
"ก็เฮซองน่ะ........."
"เป็น'ยมฑูต'น่ะสิ"
"ยมฑูต....ที่ฆ่าเทพอย่างเราๆได้ ฆ่ามนุษย์ได้"คำตอบของแอนเดรียไขความกระจ่างของสองมนุษย์อย่างมินอูและจอนจินได้ทันที
"ถึงมันจะเป็นยศต่ำสุดก็เถอะ แต่ก็มีอำนาจเกือบมากสุดเลยก็ว่าได้มั้ง"แอนดี้พูดเบาๆ
"แต่เราก็ทำพวกนั้นได้เหมือนกันแหละน่า แอนดี้ ถึงจะฆ่าไม่ได้ก็เหอะ"แอนเดรียขยี้หัวน้องชายเบาๆ"แต่ในหมูเทพนี่ยังไม่ค่อยมีใครรู้ว่าเฮซองเป็นยมฑูตนะ น่าจะมีแค่พวกเรานี่ละมั้งที่รู้"
"เราคงต้องวางแผนป้องกันไว้ด้วยแหละ"มินอูว่า มีแผนป้องกันไว้ดีกว่าไม่มีอะไรเลย
"พี่มินพูดถูกนะ ว่าแต่เราจะรู้ได้ไงว่าพวกไหนเป็นเทพระดับไหน?"จอนจินหันไปหาเทพทั้งสามที่นั่งเรียงกันอยู่ ทั้งสามมองหน้ากันก่อนจะซุบซิบ
"พวกเราจะเตรียมไว้ให้ อย่าห่วงเลย หึหึ"แอนเดรียยิ้มอย่างมีเลศนัย จนมินอูและจอนจินเสียวสันหลังวาบ
TBC.
_____________________________________________________________________________________
จบไปอีกหนึ่งตอนแล้วค่ะ มันดูสั้นๆเนอะ 55555
รอก่อนนะ กำลังรีบปั่นๆเลยจ้า ^^ ตอนนี้ก็เฉลยแล้วว่าซองเป็นใครอะไรยังไงเนอะ? (มานงมาเนอะ)
อย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะค้าาาา
ความคิดเห็น