ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ALICE LESSON 9 : อดีตของราชาพิโรธ+อดีตที่เลวร้าย
ต่อจากต่อนที่แล้ว
"เรื่องก็มีอยู่ว่า....................นานมาแล้วได้มีการก่อตั้งดินแดนขึ้น"
__________________________________________________________
เดี๋ยวมาต่อเน้อ จะนอนแล้วจ้า
ต่อๆ
__________________________________________________________
"ดินแดนนี้ถูกเรียกว่าดรีมแลนด์ โดยถูกก่อตั้งโดยท่านอิเอมิสึ(รุ่นที่9)น่ะนะ เพราะท่านคิดว่าดินแดนนี้น่าจะเป็นดินแดนของทุกคนที่ก้าวเข้ามา"สึนะเล่าต่อ
"อืมๆ.............แล้วยังไงต่อ่ะ"มาม่อนพยักหงึกหงักไปด้วยความงงก่อนคิดว่ารุ่นที่9เกี่ยวไรด้วยหว่า??
"และดินแดนนี้ก็ดำรงไปด้วยความสุข ตลอดมาจนกระทั่ง......................"หลังจากนี้จะย้อนไปอดีตของแซนซัสนะคะ
เมื่10ปีก่อน
"ท่านปู่ฮะ!! ดูนี่สิฮะ ผมจับปลามาด้วยละ ดูสิๆ"เด็กชายตัวน้อยน่ารักผมดำวิ่งมาหาบุพการีของตน
"โฮ่ๆ งั้นเรอะเจ้าหลานรัก " อิเอมิสึว่าพลางลูบหัวเด็กน้อยหน้าแย้ม
"งั้นผมขอไปเล่นในป่าอีกสักระยะ ได้ไหมฮะ"แซนซัสตัวน้อยว่า พร้อมสวมกอดบุพการีตน
"ได้สิ แต่อย่ากลับเย็นละ ในป่าอันตรายมากมายเชียวละ"อิเอมิสึว่าพร้อมบอกลาเด็กน้อยที่วิ่งเข้าไปในป่ากับพี่เลี้ยงของตน
เดี๋ยวมาต่อนะจ้ะ
_________________________________________________________________________________
มาต่อแล้วค่ะ
หลังจากที่หายไปเป็นเดือน(รึเป็นปี?)ต้องขออภัยทุกๆท่านเลยนะคะ เพราะว่าไรเตอร์ขึ้นม.4งานเยอะมากๆเลย ขออภัยอย่างยิ่งค่ะ
"นี่ๆ ซากุยะ เราไปเล่นอะไรดีล่ะ เดี๋ยวเราจะเก็บดอกไม้ไปให้ท่านแม่ด้วยละ อ๊ะ!! ดอกเนจฟลอร์สีขาว ซากุยะช่วยกันเก็บเป็นช่อใหญ่ๆให้ทีสิ" ซากุยะ(พี่เลี้ยง)ตอบรับด้วยใบหน้ายิ้มหวาน ก่อนลงมือช่วยเด็กน้อยเก็บดอกเนจฟลอร์
ตัดกลับมาที่ปราสาทอิเอมิสึ
"คุณพ่อคะ ยังไม่เข้าข้างในอีกหรอคะ อากาศเย็นลงแล้วนะคะ" แม่ของแซนซัสบอกอิเอมิสึ ให้รีบเข้าข้างในเพราะตอนกลางคืนอากาศจะเย็นจนติดลบ
"เข้าไปเถอะเซเรีย(ตั้งเอง) ฉันจะรอหลานฉันอีกสักหน่อยน่ะ" อิเอมิสึว่าก่อนจะนั่งลงโดยหยิบถ้วยชาอุ่นๆขึ้นมาจิบ
"ค่ะ คุณพ่อ เดี๋ยวดิฉันไปเตรียมอาหารให้ลูกชายสักเดี๋ยวนะคะ"เซเรียว่าพลางยิ้มน้อยๆก่อนจะเข้าไปในปราสาท
'ถ้าพวกนั้นไม่มาก็ดีสินะ ในเวลาแบบนี้ ' อิเอมิสึคิดก็จะรอหลานของตนต่อไป
กลับมาที่แซนซัส
"ได้เยอะแล้วล่ะ ซากุยะ กลับกันเถอะท่านแม่ต้องดีใจที่เห็นดอกไม้ที่ชอบแน่ๆเลย"
แซนซันว่า วิ่งกลับไปที่ปราสาท
ก่อนจะได้เห็นสภาพปราสาทลุกท่วมไปด้วยเพลิงสีแดงสลับส้มในดวงตา เสียงกรีดร้องของสาวใช้โวยวายเป็นยกใหญ่ ก่อนจะทิ้งช่อดอกไม้แล้ววิ่งเข้าไปหวังจะช่วยท่านแม่ออกมา
"ท่านแม่!!!!!!!!!!!!!!!!!! ท่านอยู่ไหน ท่านแม่!!!!! ตอบทีสิ!!!! แค่กๆๆๆ" แซนซัสวิ่งไปยังห้องต่างตะโกนร้องพร้อมน้ำตา จนแซนซัสวิ่งไปเจอเซเรียอยู่ในห้องครัว
"ท่านแม่เป็นอะไรไหม ใครก็ได้ช่วยที แค่กๆๆ ท่านแม่เราจะออกไปจากที่นี่กันนะ ทนหน่อยนะครับ"แซนซัสว่าพลางหาผ้าชุบน้ำคลุม เซเรียเอาไว้ก็พยายามอุ้มเซเรียไปข้างนอก
"แซนซัส!!!!!! เซเรีย!!!!!! อยู่ไหนกัน ตะโกนออกมาหน่อย!!!!"แซนซัสได้ยินเสียงปู่ของตนหมายที่จะตะโกนแต่ในขณะนั้น แซนซัสได้หมดสติไป
"เรื่องก็มีอยู่ว่า....................นานมาแล้วได้มีการก่อตั้งดินแดนขึ้น"
__________________________________________________________
เดี๋ยวมาต่อเน้อ จะนอนแล้วจ้า
ต่อๆ
__________________________________________________________
"ดินแดนนี้ถูกเรียกว่าดรีมแลนด์ โดยถูกก่อตั้งโดยท่านอิเอมิสึ(รุ่นที่9)น่ะนะ เพราะท่านคิดว่าดินแดนนี้น่าจะเป็นดินแดนของทุกคนที่ก้าวเข้ามา"สึนะเล่าต่อ
"อืมๆ.............แล้วยังไงต่อ่ะ"มาม่อนพยักหงึกหงักไปด้วยความงงก่อนคิดว่ารุ่นที่9เกี่ยวไรด้วยหว่า??
"และดินแดนนี้ก็ดำรงไปด้วยความสุข ตลอดมาจนกระทั่ง......................"หลังจากนี้จะย้อนไปอดีตของแซนซัสนะคะ
เมื่10ปีก่อน
"ท่านปู่ฮะ!! ดูนี่สิฮะ ผมจับปลามาด้วยละ ดูสิๆ"เด็กชายตัวน้อยน่ารักผมดำวิ่งมาหาบุพการีของตน
"โฮ่ๆ งั้นเรอะเจ้าหลานรัก " อิเอมิสึว่าพลางลูบหัวเด็กน้อยหน้าแย้ม
"งั้นผมขอไปเล่นในป่าอีกสักระยะ ได้ไหมฮะ"แซนซัสตัวน้อยว่า พร้อมสวมกอดบุพการีตน
"ได้สิ แต่อย่ากลับเย็นละ ในป่าอันตรายมากมายเชียวละ"อิเอมิสึว่าพร้อมบอกลาเด็กน้อยที่วิ่งเข้าไปในป่ากับพี่เลี้ยงของตน
เดี๋ยวมาต่อนะจ้ะ
_________________________________________________________________________________
มาต่อแล้วค่ะ
หลังจากที่หายไปเป็นเดือน(รึเป็นปี?)ต้องขออภัยทุกๆท่านเลยนะคะ เพราะว่าไรเตอร์ขึ้นม.4งานเยอะมากๆเลย ขออภัยอย่างยิ่งค่ะ
"นี่ๆ ซากุยะ เราไปเล่นอะไรดีล่ะ เดี๋ยวเราจะเก็บดอกไม้ไปให้ท่านแม่ด้วยละ อ๊ะ!! ดอกเนจฟลอร์สีขาว ซากุยะช่วยกันเก็บเป็นช่อใหญ่ๆให้ทีสิ" ซากุยะ(พี่เลี้ยง)ตอบรับด้วยใบหน้ายิ้มหวาน ก่อนลงมือช่วยเด็กน้อยเก็บดอกเนจฟลอร์
ตัดกลับมาที่ปราสาทอิเอมิสึ
"คุณพ่อคะ ยังไม่เข้าข้างในอีกหรอคะ อากาศเย็นลงแล้วนะคะ" แม่ของแซนซัสบอกอิเอมิสึ ให้รีบเข้าข้างในเพราะตอนกลางคืนอากาศจะเย็นจนติดลบ
"เข้าไปเถอะเซเรีย(ตั้งเอง) ฉันจะรอหลานฉันอีกสักหน่อยน่ะ" อิเอมิสึว่าก่อนจะนั่งลงโดยหยิบถ้วยชาอุ่นๆขึ้นมาจิบ
"ค่ะ คุณพ่อ เดี๋ยวดิฉันไปเตรียมอาหารให้ลูกชายสักเดี๋ยวนะคะ"เซเรียว่าพลางยิ้มน้อยๆก่อนจะเข้าไปในปราสาท
'ถ้าพวกนั้นไม่มาก็ดีสินะ ในเวลาแบบนี้ ' อิเอมิสึคิดก็จะรอหลานของตนต่อไป
กลับมาที่แซนซัส
"ได้เยอะแล้วล่ะ ซากุยะ กลับกันเถอะท่านแม่ต้องดีใจที่เห็นดอกไม้ที่ชอบแน่ๆเลย"
แซนซันว่า วิ่งกลับไปที่ปราสาท
ก่อนจะได้เห็นสภาพปราสาทลุกท่วมไปด้วยเพลิงสีแดงสลับส้มในดวงตา เสียงกรีดร้องของสาวใช้โวยวายเป็นยกใหญ่ ก่อนจะทิ้งช่อดอกไม้แล้ววิ่งเข้าไปหวังจะช่วยท่านแม่ออกมา
"ท่านแม่!!!!!!!!!!!!!!!!!! ท่านอยู่ไหน ท่านแม่!!!!! ตอบทีสิ!!!! แค่กๆๆๆ" แซนซัสวิ่งไปยังห้องต่างตะโกนร้องพร้อมน้ำตา จนแซนซัสวิ่งไปเจอเซเรียอยู่ในห้องครัว
"ท่านแม่เป็นอะไรไหม ใครก็ได้ช่วยที แค่กๆๆ ท่านแม่เราจะออกไปจากที่นี่กันนะ ทนหน่อยนะครับ"แซนซัสว่าพลางหาผ้าชุบน้ำคลุม เซเรียเอาไว้ก็พยายามอุ้มเซเรียไปข้างนอก
"แซนซัส!!!!!! เซเรีย!!!!!! อยู่ไหนกัน ตะโกนออกมาหน่อย!!!!"แซนซัสได้ยินเสียงปู่ของตนหมายที่จะตะโกนแต่ในขณะนั้น แซนซัสได้หมดสติไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น