คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : [NINE REDDY] CHAPTER {1} 100%
CHAPTER {1}
ฉันหลับตาลงรอฝ่ามือที่จะฟาดมาตรงหน้า ปากถูกเม้มให้เป็นเส้นตรงด้วยความกลัว แต่กลังจากเกิดเสียงเพียะดัง แทนที่ฉันจะรู้สึกเจ็บแสบที่ใบหน้า แต่ฉันกลับไม่รู้สึกอะไรเลยแม้แต่น้อย ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมองไปยังตรงหน้า ยัยคุณหล่อนตรงนั้นตอนนี้กำลังทำหน้าเหวอ แก้มเธอแดงเป็นรื่อๆจนเห็นได้อย่างชัดเจน ฉันละสายตาจากยัยหล่อนตรงหน้าไปมองยังบุคคลที่มาช่วยเหลือฉันอย่างหวุดหวิด
“เอ่อ...คือ” เธอพูดตะกุกตะกักเมื่อตั้งสติได้ว่าคนที่มารับฝ่ามือของเธอเป็นใคร
“…” คนที่มาช่วยฉันเงียบไม่ตอบอะไร สายตาเรียวมองยังเด็กผู้หญิงตรงหน้า สีหน้าของเขาไม่แสดงอารมณ์อะไรออกมาสักนิด
“ขอโทษคะพี่ หนูไม่ได้ตั้งใจ” เธอยกมือไหว้เจ้าของสายตาเรียวอย่างลวกๆ แต่ก็ต้องถอดสีหน้าเมื่อคนที่ถูกขอโทษไม่สนใจ มือหนาคว้าข้อมือของฉันก่อนจะนำฉันออกจากบริเวณนั้นตรงไปยังรถ Audi สีแดงเพลิงที่จอดอยู่หน้าโรงเรียน ถึงฉันจะยังไม่เข้าใจสถานการณ์ว่าเขามาอยู่ที่นี้ได้ยังไงก็ตาม
“พี่มายังไง” ฉันถามเขาหลังจากที่เราขึ้นมาอยู่บนรถกันเรียบร้อยแล้ว เมื่อคันเร่งถูกเหยียบลงรถ Audi ก็พึ่งทะยานสู่ถนน
“ก็แค่ผ่านมา แล้วเห็นฉากเด็ด” เขาเหล่ตามองฉันเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะเลื่อนสายตากลับไปมองยังถนนตามเดิม “แล้วเจอแบบนี้ตลอดเลยหรอ ที่บ้านเธอรู้รึยัง ถ้าแม่เธอรู้เข้าคงจะเป็นเรื่องใหญ่”
อย่าว่าแต่มัมมี่เลยคะ...แค่เจ๊แปดรู้ก็คงมีเรื่องกันแล้วละ
“พี่เงียบไปเลย แล้วอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใคร”
“แล้วเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่...” เขาเว้นช่วงให้ฉันตอบ แต่พอฉันไม่ตอบเขาก็ยิงคำถามใหม่ ฉันเบิกตากว้างทันที “เดียวนี้พี่ไม่สิทธิรู้เรื่องของเธอแล้วหรอ”
“…”
“ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน... ถามจริงนะเก้า ความสัมพันธ์ของเรามันจะเป็นยังไงต่อไปกัน” น้ำเสียงของเขาอ่อนลง นัยน์ตาที่ส่องสว่างอยู่เสมอกลับดูมืดมนในทันที
“ขอโทษนะ แต่พี่ก็รู้ใช่มั้ย...ว่าฉันไม่อยากให้พี่เดือดร้อนเรื่องการงาน ตอนนี้ วง violent กำลังรุ่งไม่ใช่หรอ”
“ไอ้บอสตัน ไอ้ซัน มันก็ยังประกาศแฟนมันได้เลย แล้วทำไมพี่ถึงประกาศไม่ได้วะเก้า!”
พี่เคาท์ทุบพวกมาลัยรถจนเกิดเสียงดัง ตุ้บ! เพื่อระบายอารมณ์ที่คละคลุ้งอยู่ภายในร่างกาย เขาคงจะหงุดหงิดมากแต่เขาก็ไม่กล้าที่จะเอาความหงุดหงิดนั้นมาลงที่ฉัน เพราะเขารู้ว่าฉันรับมันไม่ไหว
ตุ้บ! ตุ้บ! ตุ้บ!
“พี่พอได้แล้ว! หยุดสักที!” ฉันรั้งมือของเขาไว้ เมื่อเขายังคงทุบกำปั้นลงกับพวกมาลัยอยู่ แต่แค่แรงของฉันมันก็ยังไม่สามารถห้ามเขาเอาไว้ได้เลย ฝ่ามือของพี่เคาท์เริ่มกลายเป็นสีแดงจัดเพราะแรงกระแทก
“ปัดโถ่เว้ย!!!”
“ถ้าฉันพร้อมจะเปิดตัวเมื่อไหร่ ตอนนั้นฉันจะไม่ห้ามพี่เลยนะ...ถือว่าฉันขอร้องได้มั้ยพี่เคาท์ อย่าพึ่งบอกใครเลยนะ”
“แม้แต่ที่บ้านเธอสินะ เหอะ!” พี่เคาท์สบถ
เรื่องราวระหว่างฉันกับพี่เคาท์เราดูใจกันมาได้สักพักหนึ่งแล้ว ตั้งแต่ตอนที่พี่ซันคิวกำลังตามจีบไอ้สิบอยู่กระมัง ถ้านับก็คงจะประมาณเดือนหนึ่งได้แล้ว เราคบกันแบบลับๆ ไม่ให้ใครรู้แม้กระทั่งที่บ้านของฉันหรือพวกเพื่อนๆของพี่เคาท์เอง
ฉันไม่ได้มีเจตนาจะทำร้ายจิตใจของพี่เคาท์หรอกนะ แต่ความคิดของแต่ละคนย่อมไม่ตรงกัน ฉันรู้ว่าถ้าเราประกาศสถานะของเราออกไปตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนจะเกิดเรื่องร้ายจนทำให้ฉันกับพี่เคาท์ต้องเลิกกันแน่ๆ
ติ๊ด! ติ๊ด!
‘ฉันเห็นนะ เธอกับท่านเคาท์!!!’
ข้อความๆหนึ่งถูกส่งมาแบบนี้ทุกวันราวกับว่าฉันถูกใครบางคนจับตามองอยู่ นี้เป็นสาเหตุที่ฉันยังไม่พร้อมจะบอกว่าฉันกับพี่เคาท์เราเป็นอะไรกัน ฉันเชื่อว่าคนที่ส่งข้อความแบบนี้มาคงจะเป็นแฟนคลับของพี่เคาท์เป็นแน่
“มีอะไรหรือเปล่า ใครส่งอะไรมาหรอ”
พี่เคาท์ถามอย่างสงสัย ฉันจึงรีบปิดหน้าจอโทรศัพท์ก่อนจะยัดมันลงในกระเป๋ากระโปรงทันที เขาเลยมองฉันด้วยสายตาไม่น่าไว้ใจ ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะเอ่ยถามขึ้น
“ตกลงมีสินะ เรื่องอะไรพี่ถึงรู้ไม่ได้”
ร่างบางนอนแผ่ราบกับเตียงนุ่มๆอย่างเหนื่อยอ่อน สรุปแล้วฉันก็ไม่ได้บอกเรื่องข้อความนั้นกับพี่เคาท์ หลังจากนั้นพี่เคาท์ก็พาฉันมาส่งที่บ้านก่อนที่เขาจะออกไปเตรียมตัวเล่นดนตรีที่ผับคืนนี้
ช่วงนี้มีแต่เรื่องเครียดๆเข้ามาจนฉันต้องกินยาเป็นอาหารแทนข้าว เก้าคนนี้อยากจะบ้าตาย! ไหนจะเรื่องเตรียมสอบเข้ามหา’ลัย ถึงแม้ว่าฉันจะมีสิทธ์เข้าได้เลยโดยไม่ต้องสมัครก็ตามทีเถอะนะ แต่ฉันอยากเข้าโดยใช้ความสามารถของตัวเองเหมือนพวกเจ๊ๆเฮียๆ ไหนจะเรื่องสอบ O-Net ที่ใกล้ๆจะสอบในเร็วๆนี้อีก แล้วไหนจะเรื่องฉันกับพี่เคาท์ เรื่องคนส่งข้อความอีกละ
เหนื่อยคะจริงๆ!!!
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เข้าไปได้มั้ย” เสียงทุ้มต่ำดังที่หน้าประตูหลังจากเสียงเคาะดังขึ้น ฉันเดินไปเปิดประตูให้อีกฝ่ายเข้ามา ร่างสูงเดินเข้ามาก่อนที่เขาจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ไม้
“มีอะไรหรือเปล่า ไม่บ่อยนะที่จะเห็นเฮียมาหาฉันแบบนี้” ฉันถามเฮียหกตรงๆ
“ช่วงนี้เฮียเห็นเธอมีสีหน้าดูไม่สบายใจนะ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”
นะ...หน้าฉันมองออกขนาดนั้นเลยหรอ
“แถมเฮียเห็นนะเรื่องข้อความที่ส่งมาหาเราน่ะ แต่เดียวอย่าหาว่าเฮียเสือกนะเว้ย แค่บังเอิญเห็นเท่านั้นเอง”
“คะ ไม่เป็นไรคะ”
“เฮียสืบให้มั้ย”
“เฮียว่างขนาดมานั่งสืบเรื่องของฉันเลยหรอ”
“- -;;;”
โอเครู้แล้วจ๊ะว่าเฮียว่างจริง อย่าทำหน้าแบบนั้นได้มั้ย น้องกลัว
@โรงเรียนมัธยม GQ
ปึก!
จู่ๆก็มีคนวิ่งมาชนไหล่ของฉัน แรงกระแทกทำให้ฉันเซถอยหลังไปหลายก้าวเลยทีเดียว หนังสือที่ถือเอาไว้ก็ล่วงหล่นลงพื้นเพราะแรงชนเมื่อกี้ ฉันก้มลงเก็บหนังสือของตัวเองแต่ดูเหมือนมันจะช้าไปเพราะจังหวะเดียวกันก็มีหนุ่มน้อยก้มลงเก็บหนังสือคืนฉันเรียบร้อยแล้ว
“ขอบคุณจ๊ะ”
“ไม่เป็นไรฮะพี่เก้า” ดูเหมือนหมอนนี้จะเด็กกว่าฉันจริงๆซะด้วยสิ
ฉันไล่สายตาสำรวจตั้งแต่ริมฝีปากสีแดงสด จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตากลมน่ารัก และผมสีครีมอ่อนๆ ทำให้หมอนนี้ดูเหมือนเด็กผู้หญิง ฉันคงคิดว่าหมอนี้เป็นเกย์ไปแล้วแน่ๆถ้าไม่ติดว่าการกระทำของหมอนี้ดูเหมือนผู้ชายซะมากกว่า แต่...แต่เดียวนี้เกย์ก็สามารถที่จะแอบแมนได้นี้น่า
“ผมชอบพี่มากๆเลยฮะ ผมอยากคุยกับพี่เป็นการส่วนตัวจะได้มั้ยฮะ”
คงไม่ใช่ว่าหมอนี้กำลังจีบฉันหรอกนะ
“เอ่อ....” ฉันก้มลงดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือ เวลาพักเหลืออีกแค่ไม่กี่นาทีฉันต้องมีเรียนเสริมต่ออีก ฉันยิ้มให้หนุ่มน้อยหน้าหวานก่อนจะปฏิเสธหมอนั้นเธอตรงๆ “พี่มีเรียนต่อจ๊ะ”
หนุ่มน้อยทำหน้าเศร้า หมอนั้นกรอกสายตาหวานๆไปมาราวกับนึกคิด “งั้นไม่เป็นไรครับ เดียวผมจะหาทางติดต่อพี่เองให้ได้เลย” เขายิ้มให้ฉัน หนุ่มหน้าหวานทิ้งท้ายประโยคไว้ให้ฉันก่อนที่เขาจะโบกมือลาแล้ววิ่งกลับไปที่ห้องเรียนของตัวเอง "ผมชื่อมินมินนะฮะ พี่อย่าลืมชื่อผมนะ!”
ฉันว่าการที่มีเพื่อนคนแรกเป็นรุ่นน้องมันก็คงไม่เลวหรอกนะ
เลิกเรียน
เมื่อวันก่อนฉันโดนพี่เคาท์ดุไปเรื่องที่ฉันไม่บอกเขาเกี่ยวกับชีวิตในโรงเรียน วันนี้เขาเลยกำชับไว้ว่าต้องอยู่รอเขามารับ ถ้าไม่ติดว่าฉันกลัวโดนเขาทำโทษฉันก็คงจะหนีกลับไปก่อนแล้วละ
ระหว่างที่ฉันกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆ จู่ๆเสียงนกเสียงกาก็ดังแว่วเข้ามาในหู เสียงมันดังมาจากทางด้านหลังของฉัน และฉันตัดสินใจไว้ว่าจะไม่หันไปมองมันเด็ดขาด! เก้าเธอต้องทำเป็นไม่รู้ไม่สนสิ! แต่ดูเหมือนมันจะช้าไปเพราะร่างของฉันได้มายืนหยุดอยู่ตรงกำแพงข้างๆยัยคนที่เมื่อวันก่อนมาหาเรื่องฉัน และเธอกำลังนินทาฉันให้เพื่อนอีกสองสามคนฟัง โดยไม่รู้ตัวเลยว่าฉันมายืนอยู่ใกล้ๆพวกเธอ
ฉันตัดสินใจแอบอยู่ด้านหลังกำแพงเพื่อรอฟังต่อไป
“เธอ รู้มั้ยว่าพี่น้องของยัยเก้าน่ะบ้าผู้ชายน่ะ แค่มีพี่สาวอยู่วงเดียวกับเข้าชายทั้งสามของฉันหน่อยก็ทำเป็นทีเขาไปตีสนิทแล้วจับท่านซันท่านบอสไปหมดแล้ว” ยัยเด็กเมื่อวานเริ่มเล่า
“แล้วยังไงต่อหรอ” เด็กหน้าปลวกหมายเลขหนึ่งถาม
“ก็วันก่อนนะสิฉันจะเข้าไปตบยัยนั้นข้อหาหยิ่ง! แต่ท่านเคาท์ของฉันนะสิมาจากไหนก็ไม่รู้! แถมยังมาช่วยยัยเก้าอีก!” ยัยเด็กเมื่อวานพูดต่อ เธอกำหมัดและดิ้นไปมาเหมือนจะลงแดงตาย (เพราะผู้ชายไม่เข้าข้าง เอ๊ะ!?!)
อ้อ...อิจฉาละสิ
“แล้วยังไงต่อๆ” เด็กหน้าปลวกหมายเลขสองถาม
“ฉันคิดว่ายัยนั้นต้องคิดจะจับพี่เคาท์เหมือนพวกที่บ้านของหล่อนนะสิ เหอะ! ฐานะทางบ้านก็ดีซะเปล่า แต่ทำไมลูกสาวทำตัวสวะกันจังเลยนะ!”
ฉันจิกเล็บลงกับข้อมือตัวเองเพื่อตอกย้ำให้ตัวเองใจเย็นๆ
“รู้หรือเปล่าแกว่าแม่ของเก้านะมีลูกตั้งแต่อายุไม่ถึง 20 เลยด้วยซ้ำ ไวไฟทั้งแม่ทั้งลูกเลยเนอะ!”
ไม่ทนแม่งละ!
พรึ่บ!
ฉันพุ่งเข้ากำที่คอปกเสื้อของยัยตัวนำ พวกเธอนิ่งเงียบเมื่อเห็นฉัน แต่ยัยตัวนำกลับมองฉันด้วยสายตาเย้ยหยิ่ง ดี! หยิ่งเข้าไปสิยัยโง่! จะเอาแม่งให้เละคามือเลย
“ทำไม...แม่ฉันมีลูกไวแล้วทำไมหรอ ฟังอยู่มาตั้งนาน อดทนมาตั้งนาน ก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะ...แต่อย่ากร่างได้มั้ย สวะจริงๆ!”
“ก็มันจริงๆไม่ใช่หรอ ทั้งบ้านเธอน่ะมันก็เข้าหาผู้ชายกันทั้งนั้น!”
ท่าจะเป็นเอามากแหะ....
“มากไป...”
“อะไรคือมากไป” ยัยตัวนำมองฉันอย่างไม่เข้าใจ
“เสือกกับกูมากเกินไปยังไงละไอ้เหี้ย!!!”
เพียะ!
เหมือนเชือกฟางเส้นสุดท้ายได้ขาดลง สติของฉันควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไป ฝ่ามือของฉันฟาดลงที่แก้มของยัยตัวนำจนหน้าของยัยนั้นหันตามแรงตบไป เธอหันมาจ้องฉันด้วยแววตาโกรธจัด โกรธหรอ...เอาสิ เอาให้ตายกันไปข้างเลยไง!
ยัยนั้นพยายามจะพุ่งเข้ามาตบฉันคืน แต่ฉันเคยถูกแด๊ดและเฮียหนึ่งสอนการป้องกันตัวมาฉันเลยสามารถหลบยัยนั้นได้ ฉันต่อยลงที่หน้าท้องของยัยนั้นจนเธอรับไม่ไหวและทรุดลงกับพื้น เฮียหนึ่งเคยบอกฉันเอาไว้ว่าถ้าต่อยที่ท้องเน้นๆใครๆก็ต้องจุกไปสักพักหนึ่ง
“ตัวอื่นไม่เข้ามาหรอ...” ฉันไล่สายตามองเด็กหน้าปลวกที่เหลืออีกสามคนที่ได้แต่มองผู้นำที่ทรุดลงกับพื้น
“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย!” เสียงแว้ดๆอันคุ้นเคยทำเอาฉันหยุด “มีคนบอกเห็นเจ๊มีเรื่องกับผู้หญิง ฉันก็รีบมาดูไม่นึกว่าจะมีจริงๆ”
เพียะ!
เพียงฉันหันไปหาน้องของฉัน ‘สิบ’ หนึ่งในสามปลวกนั้นก็กระชากผมฉัน ก่อนที่ฝ่ามือจะฟาดลงมาที่หน้า หน้าเรียวงามหันตามแรงตบ กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งอยู่ในปาก ฉันใช้ลิ้นแตะๆตรงปริเวณที่คาดว่าน่าจะมีแผล และมันก็มีจริงๆ
ไอ้พวกลอบกัด!
“นั้นไงน้องมันมาแล้ว เป้าหมายอีกตัวของเรา!” หนึ่งในสามคนนั้นหันไปหาสิบและเตรียมที่จะพุ่งเข้าหาเธอ แต่ทว่า!
“หยุดได้แล้ว!”
ความคิดเห็น