ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Athena's Room

    ลำดับตอนที่ #3 : [AU]Fic KNB || ✿ For You ✿ || Kujo Fumio

    • อัปเดตล่าสุด 28 ส.ค. 61








    ✿ Application 


     
     

     
    "ไม่มีใครมาชอบคนขี้เหร่เหมือนลูกเป็ดอย่างฉันหรอก ^^ "
     


    คู่
    :: นิจิมูระ  ชูโซว

     
    ชื่อ ::  คุโจ  ฟุมิโอะ   ( Kujo  Fumio )
     

    ชื่อเล่น ::  มิโอะ  ( Mio )


    หมายของชื่อ ::   คุโจ  แปลว่า  การเรียกร้อง
                             
                               ฟุมิโอะ  แปลว่า  ผู้คงแก่การเรียน
     

    อายุ ::  26 ปี
     

    ลักษณะรูปร่างหน้าตา :: ฟุมิโอะเป็นหญิงสาวที่มีใบหน้าเรียวเล็กที่ประดับไปด้วยคิ้วเล็กสีน้ำตาลอ่อนและมีดวง

    ตากลมโตสุกสกาวสีน้ำตาลอันแสนซื่อที่สามารถดึงดูดสายตาให้ผู้คนจ้องมองอย่างไม่วางตาโดยไม่รู้ตัวและล้อมรอบไปด้วย

    แพขนตาที่งอนยาวรับกับดวงตาของเธอ  จมูกเชิดเล็กน้อยทำให้ดูเหมือนเด็กสาวตัวน้อยน่าเอ็นดู  และริมฝีปากบางที่ทำให้

    ใบหน้านี้ดูน่ารักจิ้มลิ้ม  อีกทั้งยังมีเรือนผมยาวประบ่าสีน้ำดำล้อมรอบกรอบใบหน้าที่ดูสวยและน่ารักไปในตัวและเธอยังมี

    สรีระรูปร่างที่พร้อมเพรียวระหงดูสมส่วนไปซะทุกอย่างและผิวขาวนวลที่เนียน

    นุ่มเหมือนผิวเด็กทารก  ซึ่งองค์ประกอบรวมทุกๆอย่างจึงทำให้เธอมีเสน่ห์แบบธรรมชาติจนไม่รู้ตัว
     


    ลักษณะคำพูด :: ฟุมิโอะเป็นคนที่เป็นมิตร  เข้าหาคนได้ง่ายจึงมีลักษณะการพูดที่สบายๆ เรียบง่ายและเป็นกันเองจึงทำให้ผู้ที่

    สนทนากับเธอรู้สึกไม่เกร็งแถมยังสบายใจที่จะคุยกับเธออีกด้วย  โดยที่เวลาเธอจะสนทนากับใครทั่วๆไปจะเรียกแทนตัวเองว่า  'ฉัน' 

    และแทนผู้ที่เป็นคนสนิทรู้จักกันหรือเพื่อนว่า 'เธอ' หรือ 'นาย' หรือบางทีก็จะเรียกชื่อของคนๆนั้นๆเลย  แต่ถ้าหากเป็นคนที่อาวุโส

    กว่าเธอหรือลูกค้าและคนที่ไม่รู้จักก็เรียกแทนว่า 'คุณ'  หรือ เติม 'ซัง' ไว้ท้ายนามสกุลของคนคนนั้น  แทนตัวเองว่า 'ดิฉัน' และเธอก็

    จะพูดจาสุภาพ อ่อนน้อม ให้เกียรติผู้อื่นอีกทั้งเป็นคนที่รู้จักมารยาทในการพูดคุยกับผู้ใหญ่หรือคนแปลกหน้าและเป็นผู้ฟังที่ดีเวลาที่

    มีผู้คนพูดคุยกับเธอ   เธอจะรับฟังอย่าเงียบๆแต่เก็บรายละเอียดที่พูดคุยได้ตั้งแต่ต้นจบจบและยังเป็นที่ปรึกษาที่ดีได้เวลามีเรื่องทุกข์

    ร้อนและอยากได้ความช่วยเหลือ  ฟุมิโอะสามารถให้คำปรึกษาได้เลยทันทีแต่ต้องเป็นเรื่องที่เธอสามารถให้คำปรึกษาได้จริงๆเท่านั้น      


    [ เวลาปกติ หรือเวลาคุยกับคนที่รู้จัก ]

    "ว่าแต่เป็นอะไรล่ะ  หน้าบึ้งมาเชียวนะ"

    "แหม  ขอบคุณนะจ้ะที่ชมฉันแต่ว่าเธอก็ชมกันเกินไป"

    "ใครจะไปกล้าบอกละ!  ก็ฉันไม่สวยนี่หน่า"

    "ดื่มนมอุ่นๆก่อนสิ  เผื่อช่วยทำให้นายดีขึ้น"

    "จริงๆแล้วนายไม่ต้องช่วยฉันหรอกนะ  ฉันเกรงใจ"


    [เวลาพูดคุยกับลูกค้า หรือ ผู้อาวุโส คนที่ไม่รู้จัก ]

    "สวัสดีค่ะ ดิฉันคุโจ  ฟุมิโอะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"

    "ร้านตัดผมคุโจ ยินดีต้อนรับค่ะ"

    "ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าอยากตัดทรงไหนหรือคะ?"

    "มีอะไรให้ดิฉันช่วยไหมคะ?"

    "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ  ดิฉันเต็มใจช่วย"

    "คุณน้าอยากได้อะไรรึเปล่าคะ?"

    "หากคุณลูกค้าไม่พอใจ  ทางร้านของเรายินดีจะรับผิดชอบค่ะ"


    [เวลาโกรธ เสียใจ]

    "ขอโทษทีนะ  แต่ฉันอยากอยู่คนเดียว"

    "นายนี้ใจร้ายจังนะที่โกหกฉัน"

    "นายไม่ผิดหรอก มันผิดที่ฉันเองที่เชื่อนายง่ายไป"

    "เห็นทีเราสองคนคงไม่ต้องพบเจอกันอีก"




     
    ส่วนสูง :: 164 ซม.
     

    น้ำหนัก ::  49 กก.
     

    อาชีพ :: เจ้าของกิจการร้านตัดผม
     

    วันเกิด :: 5 กันยายน
     

    ราศี :: กันย์
     

    กรุ๊ปเลือด :: O
     

    ลักษณะนิสัย ::


    [เรียบร้อย  อ่อนหวาน  มีสิ่งที่ผู้หญิงควรมี]

    ฟุมิโอะเป็นหญิงสาวที่มีคุณสมบัติของความเป็นผู้หญิงเพียบพร้อมไปหมดทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเรื่องรูปร่างหน้าตา   เธอนั้นมีรูปร่าง

    หน้าตาที่ดีและรูปร่างที่ดูดีอีกด้วย  ใครๆต่างก็บอกว่าเธอนั้นสวยและมีเสน่ห์เห็นได้จากตอนสมัยที่เธอเรียนอยู่ตั้งแต่ชั้นอนุบาลจนถึง

    มหาวิทยาลัย   เธอเป็นผู้หญิงที่เหล่าผู้ชายทั้งหลายต่างหมายปองอยากจะเป็นแฟนกับเธอแต่เธอไม่เคยสังเกตว่ามีคนแอบชอบเธอ

    เยอะมากมายขนาดนี้และตอนสมัยเรียนม.ปลาย เธอเคยถูกทาบทามให้ไปถ่ายแบบนิตยสารชื่อดังของวัยรุ่นแต่เธอปฏิเสธไป    และ

    ยังเรื่องนิสัยของเธอที่เรียบร้อย เพราะเธอนั้นถูกอบรมจากผู้เป็นแม่ว่าจึงทำให้กิริยามารยาทของเธอนั้นสง่างามเรียบร้อยเหมือนผ้า

    พับไว้และนอกจากกิริยามารยาทนั้นยังเป็นเรื่องจิตสำนึกของเธอว่าเวลาอยู่ที่ไหนก็ตามแม้จะเป็นบ้านก็ต้องรู้จักรักษามารยาทและรู้

    กาลเทศะและเคารพให้เกียรติผู้อื่นเวลาอยู่ด้วยกัน  ไม่ควรสร้างความเดือดร้อนให้ผู้อื่นแต่ต้องคอยช่วยเหลือและดูแลผู้อื่นเสมอ  อีก

    ทั้งกิริยาท่าทางของเธอนั้นก็อ่อนหวาน  มีความอ่อนช้อยและเคลื่อนไหวงดงามดุจดั่งนางฟ้าจากสวรรค์ไม่ว่าจะเดิน กินข้าว นั่ง หรือ

    แม้กระทั่งหลับ  เธอก็ยังคงสวยสด งดงาม และอ่อนหวานอยู่เสมอ    และเธอยังเป็นผู้หญิงที่มีความรู้และความสามารถที่ไม่ด้อยไป

    จากคนอื่นๆ  ในสมัยเรียนเธอเป็นคนที่เรียนเก่งและยังสอบได้อันดับต้นๆของห้องและความสามารถต่างๆที่ผู้หญิงควรมี ไม่ว่าจะเป็น

    งานบ้านงานเรือน   ทำอาหาร  งานเย็บปักถักร้อยเธอคนนี้ก็สามารถทำได้ทุกอย่างเหมือนผู้หญิงในสมัยก่อนๆ และยังสามารถเล่น

    กีฬาและดนตรีได้เกือบทุกชนิดออกมาได้ดี  จึงไม่แปลกใจถ้าหากเธอจะเป็นที่หมายองของคนอื่น



    [ใจดี  มองโลกในแง่ดี  จิตใจเมตตา  ขี้สงสาร]

    ฟุมิโอะเป็นคนที่มีนิสัยใจดี  ชอบแบ่งปันสิ่งของให้ผู้อื่นอยู่เสมอไม่ว่าเธอจะได้อะไรมาเธอมักจะเอามาให้คนในครอบครัว ญาติๆ หรือ

    เพื่อนสนิทของเธอ  และการซื้อของจากตลาดหรือในห้างเธอก็มักจะซื้อของติดตัวเอาไปให้คนอื่นๆอยู่เสมอและยังเป็นคนที่ใจเย็น  ไม่

    วู่วามหรือผลีผลาม  เพระเธอเชื่อว่าหากทำอะไรลงไปด้วยความใจร้อนงานที่ทำมักจะไม่สำเร็จ  และนี้จึงทำให้เวลาเธอจะทำอะไรก็

    ต้องใจเย็นไม่ให้อารมณ์ควบคุมตนเองและยังทำให้เธอไม่โกรธคนอื่นขึ้นมาง่ายๆ จึงทำให้เธอดูเป็นคนใจดี  และฟุมิโอะเป็นคนที่เติบโต

    จาการถูกสั่งสอนให้มีความคิดในเชิงบวกว่าทุกๆอย่างไม่มีอะไรที่แย่เสมอไป   จึงทำให้เธอมีทัศนคติต่อกรใช้ชีวิตบนโลกใบนี้ในแง่

    บวกว่ารอบๆตัวเรานั้นยังมีสิ่งที่ดีๆ   และการอยู่ร่วมในสังคมนั้นเราจะต้องรู้จักคอยช่วเหลือ ดูแลและห่วงใยทุกๆคนและต้องรู้จักเป็น

    มิตรกับผู้อื่น  ไม่ควรสร้างศัตรู  หากใครทำผิดก็ควรให้อภัยและให้โอกาสเขาอีกครั้ง จึงทำให้การมองและดูคนอื่นๆเธอก็มักจะมองผู้

    อื่นในแง่บวกทุกครั้งเสมอว่าคนผู้นั้นเป็นคนดี  จึงทำให้เธออาจถูกหลอกได้ง่าย  และยังมีจิตใจเมตตา  ขี้สงสาร  หากมีใครประสบ

    ปัญหาเจอความทุกข์หรือต้องการความช่วยเหลือ  ฟุมิโอะจะยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือโดยทันที เพราะเธอคิดว่าทุกๆคนควรช่วยเหลือซึ่ง

    กันและกันเพื่อให้ผู้อื่นนั้นมีความเป็นอยู่อย่างสุขสบายและมีความสุขเหมือนๆกัน   และเธอไม่อยากให้ใครคนใดคนหนึ่งต้องเจอกับ

    ความทุกข์เหมือนกับถูกกลั่นแกล้งให้แตกต่างจากคนอื่นๆ



    [ขยัน  มีความพยายาม มานะ อดทน]


    ฟุมิโอะนั้นเป็นคนที่เกิดมาไม่ใช่คนที่ฉลาดหรืออัจฉริยะมาแต่กำเนิด  เธอรู้ตัวดีว่าเธอไม่ใช่คนที่เรียนรู้อะไรได้รวดเร็ว

    และทำออกมาได้โดยทันที   เธอจึงตั้งใจฝึกซ้อมและฝึกทำในสิ่งๆนั้นจนชำนาญและมีความรู้ความทักษะ  และในการ

    เรียนของเธอนั้นเธอก็ตั้งใจเรียนในคาบที่ครูสอนและอ่านหนังสือทบทวนตนเองให้เข้าใจเนื้อหาทั้งหมด จึงทำให้เธอ

    สอบได้อันดับต้นๆเสมอเพราะมาจากความขยันของเธอหาใช่แค่ความเก่งกาจของเธอเท่านั้น  และเหตุนี้จึงทำให้เธอ

    เป็นคนที่ศึกษาค้นคว้าหาความรู้ประดับตัวเธอไว้อยู่เสมอไม่เคยขาดเพื่อให้เธอนั้นได้รับรู้และก้าวตามทันผู้อื่นเสมอ   

    อีกทั้งหากเวลาที่เธอตั้งใจทำอะไรสักอย่างให้ได้ให้สำเร็จนั้นเธอก็จะใช้สมาธิและสติจดจ่อกับสิ่งนั้นอยู่และอดทนอด

    กลั้น พยายามทำให้สิ่งๆนั้นสำเร็จลุล่วงไปให้ได้  หากทำไม่ได้เธอก็จะไม่ไปไหนจนกว่าจะต้องให้ได้!!    และเธอนั้นยัง

    เป็นคนที่อดทนเก่งมากๆเธอจะไม่แสดงอาการใดๆออกมาเวลาที่กำลังเจอสถานการณ์ที่ยากลำบากเพราะไม่อยากให้

    ใครต้องมาเป็นห่วง



    [ที่ปรึกษาและผู้ฟังที่ดี]

    ฟุมิโอะเป็นคนที่ชอบรับฟังผู้อื่นอยู่เสมอเพราะเธอเป็นคนที่ไม่ใช่คนที่ชอบพูดอยู่แล้วประจวบกับเธอชอบฟังเวลาที่มี

    ใครเข้ามาพูดคุยกับเธอ  แม้จะไม่ใช่เรื่องที่มีสาระสำคัญแต่ฟุมิโอะก็จำได้เสมอว่าคนๆนั้นพูดเรื่องอะไรลงไปบ้าง   

    เพราะอย่างนี้จึงทำให้คนสนิทของเธอต่างก็เข้ามาพูดคุยเรื่องราวต่างๆให้เธอฟังเพราะพวกเขารู้อยู่แล้วว่าไม่ว่าจะพูดคุย

    เรื่องอะไร  เธอคนนี้ก็จะรับฟังเรื่องราวทั้งหมดทุกครั้งเหมือนได้รับความใส่ใจจากหญิงคนนี้  อีกทั้งเธอคนนี้ยังเป็นที่

    ปรึกษาได้ดีคนหนึ่เลยที่เดียว  ไม่ว่าจะเป็นปัญหาหรือเรื่อทุกข์ใจอะไรก็ตามผู้หญิงคนนี้จะคอยให้คำปรึกษา แนะนำ แล

    ให้กำลังใจทุกๆคนที่เข้ามาปรึกษากับเธอเสมอ  แต่ปัญหานั้นจะต้องเป็นเรื่องที่เธอให้คำปรึกษาได้เท่านั้นจริงๆ



    [ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง  ขี้เกรงใจ]

    ถึงแม้เธอจะเป็นคนที่มีคุณสมบัติครบถ้วนทุกอย่างจนไม่มีจุดอ่อนใดๆแสดงออกมาให้คนอื่นเห็นเลยแต่เธอกลับเป็นที่ขี้

    อายมากๆ   ไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลยสักครั้งเพราะเธอมีปมในอดีตที่ฝังใจมากๆจึงทำให้เธอคิดว่าตนเองไม่ได้มีดี

    อะไรเหมือนคนทั่วไป  แม้จะชอบให้กำลังใจคนอื่นๆแต่กลับตัวเองนั้นหาได้เหมือนที่ให้กำลังใจคนอื่นๆไม่   เวลาที่เธอ

    จะทำอะไรเธอมักจะชอบยั้งคิดยั้งทำอยู่ตลอดเสมอว่าควรจะทำไหม   เพราะเธอกลัวว่าหากทำลงไปแล้วคนอื่นจะไม่

    ชอบและมองเธอด้วยสายตาแปลกๆหรือถูกต่อว่าเธอจึงชอบที่จะแสดงอะไรออกมาแบบพอดีๆพอควรตามที่เธอคิดว่า

    เหมาะและจะไม่กล้าที่จะแสดงตัวให้ตัวเองโดดเด่นมากนัก   โดยในสมัยที่เธอเรียนก็ได้มีแมวมองมาชักชวนให้ไปถ่าย

    แบบในนิตยสารชื่อดังถึงแม้เธออยากจะลองทำดูแต่สุดท้ายก็มักจะคิดว่าตนเองดูดีไม่พอและไม่สวยจึงทำให้เธอต้อง

    ตอบปฏิเสธคนอื่นๆไป  และฟุมิโอะก็ยังเป็นคนที่ขี้เกรงใจได่โล่ห์เลยทีเดียวหากมีใครให้สิ่งของหรือจะเข้ามาช่วยเหลือ

    เธอแม้กระทั่งช่วยถือของ   เธอมักจะปฏิเสธทุกๆคนอยู่เสมอเพราะเธอไม่อยากให้คนอื่นต้องเดือดร้อนเพราะเรื่องของ

    เธอหรือเข้ามาลำบากช่วยเหลือเธอจนเสียเวลา   แต่ด้วยนิสัยนี้ของเธอมักจะชอบทำให้คนสนิทมักรำคาญมากกว่า

    เข้าใจว่าเหตุใดเธอถึงได้ขี้เกรงใจอะไรขนาดนี้



    [รักความเป็นระเบียบเรียบร้อย รักความสะอาด]

    ฟุมิโอะนั้นแม้จะดูเหมือนเป็นคนง่ายๆสบายๆไม่เรื่องมากแต่ในความเป็นจริงแล้วเธอก็มีอีกมุมที่ใครๆต่างก็ไม่คาดคิดว่าเธอจะเ็นคน

    ที่ชอบความเป็นระเบียบเรียบร้อย  ข้าวของทุกอย่างภายในตัวบ้านหรือร้านตัดผมของเธอจะถูกจัดให้อยู่ตามที่ต่างๆที่เธอเห็นว่า

    เหมาะสมและดูเป็นระบบระเบียบเรียบร้อยดูสะอาดสะอ้านตา  เธอจะไม่ชอบอยู่ในที่ที่รกรุงรังและกองสุมต่างๆเพราะเธอรู้สึกว่ามัน

    ช่างเป็นสิ่งที่ทำให้เธออึดอัดหายใจไม่ออกและดูไม่สบายตัวเธอเลยเพราะฉะนั้นถ้าเธอเห็นว่าที่ไหนเริ่มมีของรกไม่มากไม่น้อยก็ตาม

    เธอจะรีบทำความสะอาดจัดเก็บทุกอย่างให้เข้าที่เข้าทางทุกอย่างให้ได้   อีกทั้งรักความสะอาดสุดๆจนได้ฉายามาว่าเป็น "เจ้าแม่

    จอบเนี้ยบ" เนื่องจากที่จะชอบจัดนู้นเก็บนี้แล้วเธอจะชอบดูว่าข้าวของสิ่งไหนที่เริ่มสกปรกหรือดำขึ้นแล้วถ้าเห็นว่ามีสิ่งไหนที่เริ่ม

    สกปรกเธอจะเริ่มทำความสะอาดปัดกวาดเช็ดถูให้กลับมาสะอาดจนจะกลายเป็นสีขาวให้ได้  เพราะเธอต้องการที่จะให้ข้าวของทุก

    อย่างยังคงสภาพให้เหมือนเดิมและอยู่กับเธอไปนานๆ จะได้ไม่ต้องเสียเงินไปซื้อแล้วซื้ออีกซ้ำไปซ้ำมา   ยกตัวอย่างความเป็นเจ้าแม่

    จอมระเบียบของเธอเลยก็คือ  เมื่อเธอตัดผมให้ลูกค้าเสร็จแล้วเรียบร้อยเธอมักจะปัดกวาดเส้นผมของลูกค้าที่กระจายอยู่ตามพื้น

    โดยที่ไม่ให้หลงเหลือแม้แต่เพียงเส้นผมเส้นเดียวหรือทุกๆวันเธอมักจะนำอุปกรณ์ตัดผมของเธอทุกอย่างมาทำความสะอาดและเช็ด

    กระจกให้ดูวาววับทุกวัน เป็นต้น




     



    ประวัติส่วนตัว ::  คุโจ  ฟุมิโอะ  บุตรสาวคนโตของบ้านคุโจเธอเติบโตมาจากครอบครัวขนาดเล็กที่อบอุ่นและมีฐานะปานกลาง  ซึ่ง

    ในครอบครัวของเธอระกอบไปด้วยเธอ พ่อ แม่ และน้องสาวของเธอที่ห่างกัน 2 ปี เธอเติบโตมาอย่างอบอุ่นและได้รับความรักจาก

    ทุกๆคนในครอบครัวและอีกทั้งครอบครัวของเธอนั้นได้มีธุรกิจร้านตัดผมคุโจ  ซึ่งเป็นธุรกิจของตระกูลเธอตั้งแค่สมัยคุณทวดและสืบ

    ทอดต่อๆมาจนมาถึงรุ่นของเธอที่เธอเป็นผู้สืบทอดคนปัจจุบัน   ซึ่งอาชีพปัจจุบันของเธอนั้นเป็นอาชีพที่เธอรักที่สุดเพราะในสมัย

    เด็กๆเธอจะชอบมาอยู่คลุกคลีกับร้านตัดผมบ่อยๆทำให้เธอได้เห็นเวลาคุณพ่อของเธอทำงานและมองว่าเป็นเรื่องที่น่าสนุกและอยาก

    ลองทำดู    จึงเกิดเป็นแรงบันดาลใจทำให้เธออยากเป็นช่างตัดผมเหมือนคุณพ่อจนในที่สุดเธอก็ทำตามความฝันของเธอได้สำเร็จ   

     ฟุมิโอะนั้นในสมัยเด็กๆเป็นเด็กผู้หญิงที่ร่าเริง  ใจดี  เป็นมิตรกับทุกๆคนและเป็นคนที่กล้าหาญ   เพราะคุณพ่อของเธอปลูกฝังให้เธอ

    มองโลกในแง่ดีอย่าคิดอะไรที่ไม่ดีเพราะจะทำให้เรารู้สึกไม่สบายใจ  ทำให้ในสมัยเด็กๆเธอจึงเป็นคนที่มีเพื่อนฝูงเยอะมากๆ  อีกทั้ง

    ผู้ใหญ่ต่างก็เอ็นดูเธอจึงทำให้เธอกลายเป็นที่รักของทุกๆคน   ซึ่งในตอนนั้นเป็นช่วงที่เธอมีความสุขกับการที่จะเป็นตัวของเธอเอง

    แบบนี้   จนกระทั่งถึงจุดเปลี่ยนชีวิตของเธอ   เมื่อเธอได้ก้าวมาสู่การเป็นนักเรียนชั้นม.ต้นในโรงเรียนใหม่ทำให้เธอได้พบเจอสิ่งใหม่ๆ

    และเพื่อนใหม่ทำให้เธอรู้สึกสนุกและตื่นเต้น   จนกระทั่งเวลาต่อมาเธอก็เข้าสู่ช่วงการเป็นวัรุ่นแน่น่อนว่าเธอนั้นก็คงไม่หลุดพ้นจาก

    การ "แอบรัก" เพื่อนในห้องเรียน   ใช่   เธอแอบรักผู้ชายคนหนึ่งซึ่งก็คือเพื่อนร่วมห้องของเธอ  เธอชอบเขาที่เขาเป็นคนมีเสน่ห์เป็นที่

    ชื่นชอบของผู้หญิงทุกๆคน  เรียนเก่งและยังเป็นนักกีฬาที่เก่งที่สุดไม่แปลกที่เธอจะชอบคนอย่างเขา   เธอเก็บเรื่องที่เธอแอบชอบเขา

    มาตลอดไว้เป็นความลับไม่ให้คนอื่นรู้   จนกระทั่งเมื่อถึงวันที่เธอตัดสินใจที่จะบอกคนคนนั้นไป    ในวันนั้นเธอตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียม

    ตัวที่จะบอกความรู้สึกกับเขาคนนั้น  เธอเลือกที่จะทำตัวเองให้ออกมาดูดีที่สุดเพื่อที่จะทำให้เขาประทับใจและหลังจากที่เธออกจาก

    บ้านเธอก็ได้ตรงไปที่ร้านขายดอกไม้ทั้งที่เมื่อก่อนเธอไม่เคยคิดจะมาเหยียบที่นี้เพื่อซื้อดอกกุหลาบสำหรับเขา   และเมื่อถึงโรงเรียน

    เธอได้มุ่งหน้าไปหาเขาที่สนามฟุตบอล   ที่ที่เขาชอบมาอยู่ที่สุดและเธอก็ได้พบเจอกับเขา   ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจเดินเข้าไปหาเขา

    และพร้อมกับยื่นดอกกุหลาบที่เธอตั้งใจจะให้เขาต่อหน้าเขาและเอ่ยกับเขาออกไปว่า



        'ฉันชอบนายนะ  มาคบกับฉันไหม?'


    หลังจากที่เธอเอ่ยความในใจของเธอแล้วเธอก็เฝ้ามองปฏิกิริยาของผู้ชายตรงหน้าของเธอว่าเขาจะทำอย่างไร  เขาจะตกใจ  เขาจะ

    ดีใจไหม  หรือเขาจะรู้สึกอย่างไรเธอก็หวังว่าเขาคงจะไม่รังเกียจในความรักของเธอนะและเขาจะรับดอกกุหลาบจากเธอรึเปล่า   ใน

    ตอนนั้นผู้ชายคนนั้นก็ได้มองหน้าเธอสักพักอย่างที่เธอคาดเดาอารมณ์ไม่ได้   และสุดท้ายเขาก็เอื้อมมือรับดอกกุหลาบจากเธอซึ่งเมื่อ

    เห็นดังนั้นเธอก็รู้สึกดีใจที่อย่างน้อยเขาก็ไม่รังเกียจแถมยังตอบรับความรู้สึกของเธอ   ในระหว่างที่เธอกำลังดีใจอยู่นั้นฝันของเธอก็

    ต้องสลายลงไปในทันทีเมื่อผู้ชายคนนั้นกลับปาดอกกุหลาบลงพื้นและใช้เท้าของเขานั้นเหยียบขยี้ดอกกุหลาบของเธออย่างแหลก

    ละเอียดและเงยหน้าขึ้นมามองเธออย่างยิ้มเยาะ    ซึ่งมันทำให้เธอช็อคและตกใจอย่างรุนแรง



    'เธอคิดว่าฉันจะรับดอกกุหลาบและตกลงคบกับเธออย่างนั้นเหรอ  หะๆ  แต่ขอโทษนะที่ต้องดับฝันของเธอน่ะ' เสียงทุ้ม

    ของชายหนุ่มที่เธอเคยคิดว่ามันน่าฟังซะเหลือเกิน กลายเป็นเสียงที่ช่างแทงใจดำเธอเสียแล้วเมื่อเขาได้เอ่ยคำพูดที่สุดแสนจะ

    ใจร้ายออกมา



    'ทำไมทำอย่างนี้ละ!!   ฉันอุตส่าห์ให้มันไว้แทนความรู้สึกของฉันนะ' ฟุมิโอะเอ่ยถามเสียงดังด้วยความตกใจ ไม่คิดเลยว่าผู้ชาย

    ที่แสนดีคนนี้ทำไมถึงได้กลายเป็นคนที่ไม่มีหัวใจเสียเลย



    'ทำไมฉันต้องแคร์ด้วยละ!  ในเมื่อฉันไม่ได้ชอบเธอสักหน่อยและอยากรู้มั้ยว่าทำไมฉันถึงไม่ชอบเธอ?' ใบหน้าคมคายของ

    อีกฝ่ายแสดงความเอือมระอาออกมาอย่างไม่ปิดบังเมื่อได้ยินน้ำเสียงสุดแสนจะรำคาญของหญิงสาวตรงหน้าและท่าทีที่ดูจะเหมือน

    ร้องไห้  ช่างเหมือนผู้หญิงน่ารำคาญคนอื่นๆที่เข้าหาเขาทุกคนเพียงแค่หวังจะเคียงข้างเขาเป็นหญิงผู้โชคดีที่ได้ผู้ชายที่เพอร์เฟ็คอย่าง

    เขา เขาชักจะรำคาญหล่อนผู้นี้ไม่น้อยซะแล้วเห็นทีคงต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อไล่เธอไปให้ไกลจากตัวเขา



    '.........'



    'เพราะเธอมันน่ารังเกียจยังไงล่ะ!'



    '!!!!!!'



    'ผู้หญิงน่ารังเกียจอย่างเธอไม่คู่ควรกับคนอย่างฉันหรอก  ออกไป!'


    'ยัยน่ารังเกียจ'


    'ยัยน่ารังเกียจ ฮ่าๆ'


    เสียงคำด่าสารพัดมากมายจากกลุ่มเพื่อนๆของผู้ชายคนดังปีะเดประดังเข้ามาหาเธอจนทำให้เธอช็อคและเสียใจไปในคราวเดียวกัน   
    ตั้งแต่เหตุการณ์นั้นเป็นต้นเธอก็ได้เปลี่ยนไปจากที่ร่าเริง และกล้าหาญ  มั่นใจ  ก็กลับกลายเป็นเงียบลงและไม่มีความมั่นใจมาเลย

    ตั้งแต่คราวนั้น  เธอกลัวที่จะเกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นซ้ำสองทำให้เธอไม่กล้าที่จะทำตัวเองให้โดดเด่นมาเลยตั้งแต่คราวนั้นจนถึง

    ปัจจุบัน    เธอเองก็อยากที่จะลองทำอะไรตามที่เธอเองต้องการที่อยากจะทำแต่เธอเองก็ไม่มั่นใจอีกตามเคยโดยเฉพาะเรื่องความรัก

    ตั้งแต่เหตุการณ์นั้นเป็นต้นมาเธอเองก็ไม่กล้าที่จะมีความรักอีกเลย   เพราะเธอนั้นได้แต่คิดไว้ว่าคงไม่มีใครหรอกที่จะรักผู้หญิงที่  

    น่ารังเกียจ และ อัปลักษณ์ อย่างเธอ  แต่เธอเองก็เคยแอบคิดไว้ว่าสักวันหนึ่งเธอเองก็อยากลองที่จะรักใครสักคน    และคนๆนั้นจะ

    ต้องเป็นคนที่รักเธอจากตัวตนของเธอและไม่สนใจเรื่องรูปลักษณ์ภายนอกของเธอเลย
     



    งานอดิเรก ::   - ฟังเพลงClassic   เพราะคุณพอเธอชอบเปิดให้เธอฟังตั้งแต่เด็กๆจนเธอเองก็ชอบตามคุณพ่อ
     
                           -  จัดทำทรงผมให้คนอื่นๆ   เพราะเธอชอบทำผมให้น้องสาวของตัวเองตั้งแต่เด็กๆและให้กับเพื่อนๆ และเธอชอบ

    ทำให้ผู้อื่นดูดีและมีความสุขยามที่เห็นตัวเองดูดี

                           -  ถ่ายรูป   เพราะเธอชอบที่จะเก็บความทรงจำของตนเองเวลาไปเจอสิ่งต่างๆที่เธอมีความสุขและไม่อยากลืม


     

    ชอบ ::     - นม   เพราะเธอชอบกินตอนเด็กๆและเห็นว่ามันขาวและอร่อย

                    - ทะเล  เพราะเธอชอบอยู่กับน้ำและสายลมเย็นๆมันช่วยทำให้เธอผ่อนคลาย

                   - กลิ่นแชมพู  เพราะมีกลิ่นหอมและมันทำให้ผมของเธอมีกลิ่นหอมเหมือนมันอีกด้วย

                   - สิ่งสะอาด   เพราะมันทำให้ดูสบายใจ ดูสบายตา
     


    ไม่ชอบ ::  - กลิ่นเหม็น  เพระเธอไม่ชอบอะไรที่ระคายเคืองจมูกของเธอ
                     
                     -สิ่งสกปรกหรือขยะ   เพราะเธอไม่ชอบให้อะไรๆกองกันแล้วรกๆหรือดูกระจัดกระจาย
     


    แพ้ ::     - กุ้ง   เพราะตอนเด็กๆเธอเคยไปเที่ยวทะเลกับครอบครัวและได้รับประทานกุ้งหลายกิโล  ปรากฏว่าคืนนั้นเธอมีผื่นขึ้นตาม

    ตัวอีกทั้งเริ่มหายใจไม่ออกจึงทำให้ต้องถูกส่งตัวไปโรงพยบาลและได้รู้ความจริงว่าเธอนั้นแพ้กุ้ง    ตั้งแต่นั้นเธอจึงต้องระมัดระวังตัว

    เองเสมอเวลาจะกินอะไร
     


     


    เพิ่มเติม ::    หลังจากจบม.ปลายฟุมิโอะตัดสินใจที่จะเรียนโรงเรียนสอนเฉพาะทางด้านการตัดผมไม่ได้ไปเรียนต่อมหาวิทยาลัย

    เหมือนคนอื่นๆทั่วไป   เพราะเธอใฝ่ฝันอยากจะเป็นช่างตัดผมอยู่ทุนเดิมเธอจึงเล็งเป้าหมายไปเรียนด้านเฉพาะทางดีกว่าที่จะไปเรียน

    มหาวิทยาลัยเหมือนเพื่อนๆของเธอ  จนในที่สุดเธอก็จบการศึกษาจากที่นั้นเร็วกว่าเพื่อนๆของเธอที่เรียนอยู่มหาวิทยาลัย


     








     
    Talk To Me
     

     
    ✿ สวัสดีค่ะ..เราไดอาน่าเองง จะเรียกไดอาก็ได้นะ! แล้วผปค.ชื่ออะไรเอ่ย?

    ::     ชื่อธีน่าค่ะ  เจ้าเก่าเจ้าเดิม!
     

    ✿ ใบสมัครกับคำถามเราอาจจะเยอะไป(ไม่)หน่อย ขออภัยด้วยนะคะ! *กราบงามๆ*

    ::    ไม่เป็นไรหรอกค่ะ   กำลังพอดีพองาม
     

    ✿ ทำไมถึงเลือกคู่กับคนนี้คะ?

    ::  พล็อตคู่นี้ดึงดูดและมีความน่าสนใจค่ะ  ชอบคาร์ของนางเอกคู่พี่รุ้ง และอีกข้อที่สำคัญค่ะอยากเป็นนางเอกของพี่เขาค่ะ-----
     

    ✿ ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้ค---แค่ก

    ::   คำตอบยอดฮิตค่ะ  พล็อตเรื่องน่าสนใจดีค่ะ -...- 55
     

    ✿ เรื่องนี้อาจจะมีการดองหรือลงช้าเป็นบ้างครั้งนะคะ รอได้รึเปล่าเอ่ย?

    ::  ไม่เป็นไรหรอกค่ะ  สายดองอย่างธีน่าเข้าใจดีค่ะ.......
     

    ✿ ถ้าไม่ติด..เราขอโทษนะคะ ,_, ))

    ::   ไม่เป็นไรหรอกค่ะ  ถือว่าเป็นประสบการณ์ในการลองอะไรใหม่ๆ ^^


     ✿ สุดท้ายนี้ มีอะไรจะบอกเรามั้ยคะ? รักนะ ❤ 。◕‿◕

    ::   ขอให้ปั่นฟิคสนุกๆอย่างนี้ไปตลอดนะคะ  และก็อย่าลืมรักษาสุขภาพร่างกายและจิตใจให้แข็งแรงและแจ่มใสนะคะ  รักนะคะ <3


    * ปล.สีฟ้า คือตัวเพิ่มเติมหรือแก้ไขนะคะ
        










    H a s h
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×