ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [AU]Fic KNB || ✿ For You ✿ || Kujo Fumio
✿ Application ✿
"ไม่มีใครมาชอบคนขี้เหร่เหมือนลูกเป็ดอย่างฉันหรอก ^^ "
คู่ :: นิจิมูระ ชูโซว
ชื่อ :: คุโจ ฟุมิโอะ ( Kujo Fumio )
ชื่อเล่น :: มิโอะ ( Mio )
หมายของชื่อ :: คุโจ แปลว่า การเรียกร้อง
ฟุมิโอะ แปลว่า ผู้คงแก่การเรียน
อายุ :: 26 ปี
ลักษณะรูปร่างหน้าตา :: ฟุมิโอะเป็นหญิงสาวที่มีใบหน้าเรียวเล็กที่ประดับไปด้วยคิ้วเล็กสีน้ำตาลอ่อนและมีดวง
ตากลมโตสุกสกาวสีน้ำตาลอันแสนซื่อที่สามารถดึงดูดสายตาให้ผู้คนจ้องมองอย่างไม่วางตาโดยไม่รู้ตัวและล้อมรอบไปด้วย
แพขนตาที่งอนยาวรับกับดวงตาของเธอ จมูกเชิดเล็กน้อยทำให้ดูเหมือนเด็กสาวตัวน้อยน่าเอ็นดู และริมฝีปากบางที่ทำให้
ใบหน้านี้ดูน่ารักจิ้มลิ้ม อีกทั้งยังมีเรือนผมยาวประบ่าสีน้ำดำล้อมรอบกรอบใบหน้าที่ดูสวยและน่ารักไปในตัวและเธอยังมี
สรีระรูปร่างที่พร้อมเพรียวระหงดูสมส่วนไปซะทุกอย่างและผิวขาวนวลที่เนียน
นุ่มเหมือนผิวเด็กทารก ซึ่งองค์ประกอบรวมทุกๆอย่างจึงทำให้เธอมีเสน่ห์แบบธรรมชาติจนไม่รู้ตัว
ลักษณะคำพูด :: ฟุมิโอะเป็นคนที่เป็นมิตร เข้าหาคนได้ง่ายจึงมีลักษณะการพูดที่สบายๆ เรียบง่ายและเป็นกันเองจึงทำให้ผู้ที่
สนทนากับเธอรู้สึกไม่เกร็งแถมยังสบายใจที่จะคุยกับเธออีกด้วย โดยที่เวลาเธอจะสนทนากับใครทั่วๆไปจะเรียกแทนตัวเองว่า 'ฉัน'
และแทนผู้ที่เป็นคนสนิทรู้จักกันหรือเพื่อนว่า 'เธอ' หรือ 'นาย' หรือบางทีก็จะเรียกชื่อของคนๆนั้นๆเลย แต่ถ้าหากเป็นคนที่อาวุโส
กว่าเธอหรือลูกค้าและคนที่ไม่รู้จักก็เรียกแทนว่า 'คุณ' หรือ เติม 'ซัง' ไว้ท้ายนามสกุลของคนคนนั้น แทนตัวเองว่า 'ดิฉัน' และเธอก็
จะพูดจาสุภาพ อ่อนน้อม ให้เกียรติผู้อื่นอีกทั้งเป็นคนที่รู้จักมารยาทในการพูดคุยกับผู้ใหญ่หรือคนแปลกหน้าและเป็นผู้ฟังที่ดีเวลาที่
มีผู้คนพูดคุยกับเธอ เธอจะรับฟังอย่าเงียบๆแต่เก็บรายละเอียดที่พูดคุยได้ตั้งแต่ต้นจบจบและยังเป็นที่ปรึกษาที่ดีได้เวลามีเรื่องทุกข์
ร้อนและอยากได้ความช่วยเหลือ ฟุมิโอะสามารถให้คำปรึกษาได้เลยทันทีแต่ต้องเป็นเรื่องที่เธอสามารถให้คำปรึกษาได้จริงๆเท่านั้น
[ เวลาปกติ หรือเวลาคุยกับคนที่รู้จัก ]
"ว่าแต่เป็นอะไรล่ะ หน้าบึ้งมาเชียวนะ"
"แหม ขอบคุณนะจ้ะที่ชมฉันแต่ว่าเธอก็ชมกันเกินไป"
"ใครจะไปกล้าบอกละ! ก็ฉันไม่สวยนี่หน่า"
"ดื่มนมอุ่นๆก่อนสิ เผื่อช่วยทำให้นายดีขึ้น"
"จริงๆแล้วนายไม่ต้องช่วยฉันหรอกนะ ฉันเกรงใจ"
[เวลาพูดคุยกับลูกค้า หรือ ผู้อาวุโส คนที่ไม่รู้จัก ]
"สวัสดีค่ะ ดิฉันคุโจ ฟุมิโอะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"
"ร้านตัดผมคุโจ ยินดีต้อนรับค่ะ"
"ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าอยากตัดทรงไหนหรือคะ?"
"มีอะไรให้ดิฉันช่วยไหมคะ?"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ดิฉันเต็มใจช่วย"
"คุณน้าอยากได้อะไรรึเปล่าคะ?"
"หากคุณลูกค้าไม่พอใจ ทางร้านของเรายินดีจะรับผิดชอบค่ะ"
[เวลาโกรธ เสียใจ]
"ขอโทษทีนะ แต่ฉันอยากอยู่คนเดียว"
"นายนี้ใจร้ายจังนะที่โกหกฉัน"
"นายไม่ผิดหรอก มันผิดที่ฉันเองที่เชื่อนายง่ายไป"
"เห็นทีเราสองคนคงไม่ต้องพบเจอกันอีก"
ส่วนสูง :: 164 ซม.
น้ำหนัก :: 49 กก.
อาชีพ :: เจ้าของกิจการร้านตัดผม
วันเกิด :: 5 กันยายน
ราศี :: กันย์
กรุ๊ปเลือด :: O
ลักษณะนิสัย ::
[เรียบร้อย อ่อนหวาน มีสิ่งที่ผู้หญิงควรมี]
ฟุมิโอะเป็นหญิงสาวที่มีคุณสมบัติของความเป็นผู้หญิงเพียบพร้อมไปหมดทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเรื่องรูปร่างหน้าตา เธอนั้นมีรูปร่าง
หน้าตาที่ดีและรูปร่างที่ดูดีอีกด้วย ใครๆต่างก็บอกว่าเธอนั้นสวยและมีเสน่ห์เห็นได้จากตอนสมัยที่เธอเรียนอยู่ตั้งแต่ชั้นอนุบาลจนถึง
มหาวิทยาลัย เธอเป็นผู้หญิงที่เหล่าผู้ชายทั้งหลายต่างหมายปองอยากจะเป็นแฟนกับเธอแต่เธอไม่เคยสังเกตว่ามีคนแอบชอบเธอ
เยอะมากมายขนาดนี้และตอนสมัยเรียนม.ปลาย เธอเคยถูกทาบทามให้ไปถ่ายแบบนิตยสารชื่อดังของวัยรุ่นแต่เธอปฏิเสธไป และ
ยังเรื่องนิสัยของเธอที่เรียบร้อย เพราะเธอนั้นถูกอบรมจากผู้เป็นแม่ว่าจึงทำให้กิริยามารยาทของเธอนั้นสง่างามเรียบร้อยเหมือนผ้า
พับไว้และนอกจากกิริยามารยาทนั้นยังเป็นเรื่องจิตสำนึกของเธอว่าเวลาอยู่ที่ไหนก็ตามแม้จะเป็นบ้านก็ต้องรู้จักรักษามารยาทและรู้
กาลเทศะและเคารพให้เกียรติผู้อื่นเวลาอยู่ด้วยกัน ไม่ควรสร้างความเดือดร้อนให้ผู้อื่นแต่ต้องคอยช่วยเหลือและดูแลผู้อื่นเสมอ อีก
ทั้งกิริยาท่าทางของเธอนั้นก็อ่อนหวาน มีความอ่อนช้อยและเคลื่อนไหวงดงามดุจดั่งนางฟ้าจากสวรรค์ไม่ว่าจะเดิน กินข้าว นั่ง หรือ
แม้กระทั่งหลับ เธอก็ยังคงสวยสด งดงาม และอ่อนหวานอยู่เสมอ และเธอยังเป็นผู้หญิงที่มีความรู้และความสามารถที่ไม่ด้อยไป
จากคนอื่นๆ ในสมัยเรียนเธอเป็นคนที่เรียนเก่งและยังสอบได้อันดับต้นๆของห้องและความสามารถต่างๆที่ผู้หญิงควรมี ไม่ว่าจะเป็น
งานบ้านงานเรือน ทำอาหาร งานเย็บปักถักร้อยเธอคนนี้ก็สามารถทำได้ทุกอย่างเหมือนผู้หญิงในสมัยก่อนๆ และยังสามารถเล่น
กีฬาและดนตรีได้เกือบทุกชนิดออกมาได้ดี จึงไม่แปลกใจถ้าหากเธอจะเป็นที่หมายองของคนอื่น
[ใจดี มองโลกในแง่ดี จิตใจเมตตา ขี้สงสาร]
ฟุมิโอะเป็นคนที่มีนิสัยใจดี ชอบแบ่งปันสิ่งของให้ผู้อื่นอยู่เสมอไม่ว่าเธอจะได้อะไรมาเธอมักจะเอามาให้คนในครอบครัว ญาติๆ หรือ
เพื่อนสนิทของเธอ และการซื้อของจากตลาดหรือในห้างเธอก็มักจะซื้อของติดตัวเอาไปให้คนอื่นๆอยู่เสมอและยังเป็นคนที่ใจเย็น ไม่
วู่วามหรือผลีผลาม เพระเธอเชื่อว่าหากทำอะไรลงไปด้วยความใจร้อนงานที่ทำมักจะไม่สำเร็จ และนี้จึงทำให้เวลาเธอจะทำอะไรก็
ต้องใจเย็นไม่ให้อารมณ์ควบคุมตนเองและยังทำให้เธอไม่โกรธคนอื่นขึ้นมาง่ายๆ จึงทำให้เธอดูเป็นคนใจดี และฟุมิโอะเป็นคนที่เติบโต
จาการถูกสั่งสอนให้มีความคิดในเชิงบวกว่าทุกๆอย่างไม่มีอะไรที่แย่เสมอไป จึงทำให้เธอมีทัศนคติต่อกรใช้ชีวิตบนโลกใบนี้ในแง่
บวกว่ารอบๆตัวเรานั้นยังมีสิ่งที่ดีๆ และการอยู่ร่วมในสังคมนั้นเราจะต้องรู้จักคอยช่วเหลือ ดูแลและห่วงใยทุกๆคนและต้องรู้จักเป็น
มิตรกับผู้อื่น ไม่ควรสร้างศัตรู หากใครทำผิดก็ควรให้อภัยและให้โอกาสเขาอีกครั้ง จึงทำให้การมองและดูคนอื่นๆเธอก็มักจะมองผู้
อื่นในแง่บวกทุกครั้งเสมอว่าคนผู้นั้นเป็นคนดี จึงทำให้เธออาจถูกหลอกได้ง่าย และยังมีจิตใจเมตตา ขี้สงสาร หากมีใครประสบ
ปัญหาเจอความทุกข์หรือต้องการความช่วยเหลือ ฟุมิโอะจะยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือโดยทันที เพราะเธอคิดว่าทุกๆคนควรช่วยเหลือซึ่ง
กันและกันเพื่อให้ผู้อื่นนั้นมีความเป็นอยู่อย่างสุขสบายและมีความสุขเหมือนๆกัน และเธอไม่อยากให้ใครคนใดคนหนึ่งต้องเจอกับ
ความทุกข์เหมือนกับถูกกลั่นแกล้งให้แตกต่างจากคนอื่นๆ
[ขยัน มีความพยายาม มานะ อดทน]
ฟุมิโอะนั้นเป็นคนที่เกิดมาไม่ใช่คนที่ฉลาดหรืออัจฉริยะมาแต่กำเนิด เธอรู้ตัวดีว่าเธอไม่ใช่คนที่เรียนรู้อะไรได้รวดเร็ว
และทำออกมาได้โดยทันที เธอจึงตั้งใจฝึกซ้อมและฝึกทำในสิ่งๆนั้นจนชำนาญและมีความรู้ความทักษะ และในการ
เรียนของเธอนั้นเธอก็ตั้งใจเรียนในคาบที่ครูสอนและอ่านหนังสือทบทวนตนเองให้เข้าใจเนื้อหาทั้งหมด จึงทำให้เธอ
สอบได้อันดับต้นๆเสมอเพราะมาจากความขยันของเธอหาใช่แค่ความเก่งกาจของเธอเท่านั้น และเหตุนี้จึงทำให้เธอ
เป็นคนที่ศึกษาค้นคว้าหาความรู้ประดับตัวเธอไว้อยู่เสมอไม่เคยขาดเพื่อให้เธอนั้นได้รับรู้และก้าวตามทันผู้อื่นเสมอ
อีกทั้งหากเวลาที่เธอตั้งใจทำอะไรสักอย่างให้ได้ให้สำเร็จนั้นเธอก็จะใช้สมาธิและสติจดจ่อกับสิ่งนั้นอยู่และอดทนอด
กลั้น พยายามทำให้สิ่งๆนั้นสำเร็จลุล่วงไปให้ได้ หากทำไม่ได้เธอก็จะไม่ไปไหนจนกว่าจะต้องให้ได้!! และเธอนั้นยัง
เป็นคนที่อดทนเก่งมากๆเธอจะไม่แสดงอาการใดๆออกมาเวลาที่กำลังเจอสถานการณ์ที่ยากลำบากเพราะไม่อยากให้
ใครต้องมาเป็นห่วง
[ที่ปรึกษาและผู้ฟังที่ดี]
ฟุมิโอะเป็นคนที่ชอบรับฟังผู้อื่นอยู่เสมอเพราะเธอเป็นคนที่ไม่ใช่คนที่ชอบพูดอยู่แล้วประจวบกับเธอชอบฟังเวลาที่มี
ใครเข้ามาพูดคุยกับเธอ แม้จะไม่ใช่เรื่องที่มีสาระสำคัญแต่ฟุมิโอะก็จำได้เสมอว่าคนๆนั้นพูดเรื่องอะไรลงไปบ้าง
เพราะอย่างนี้จึงทำให้คนสนิทของเธอต่างก็เข้ามาพูดคุยเรื่องราวต่างๆให้เธอฟังเพราะพวกเขารู้อยู่แล้วว่าไม่ว่าจะพูดคุย
เรื่องอะไร เธอคนนี้ก็จะรับฟังเรื่องราวทั้งหมดทุกครั้งเหมือนได้รับความใส่ใจจากหญิงคนนี้ อีกทั้งเธอคนนี้ยังเป็นที่
ปรึกษาได้ดีคนหนึ่เลยที่เดียว ไม่ว่าจะเป็นปัญหาหรือเรื่อทุกข์ใจอะไรก็ตามผู้หญิงคนนี้จะคอยให้คำปรึกษา แนะนำ แล
ให้กำลังใจทุกๆคนที่เข้ามาปรึกษากับเธอเสมอ แต่ปัญหานั้นจะต้องเป็นเรื่องที่เธอให้คำปรึกษาได้เท่านั้นจริงๆ
[ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง ขี้เกรงใจ]
ถึงแม้เธอจะเป็นคนที่มีคุณสมบัติครบถ้วนทุกอย่างจนไม่มีจุดอ่อนใดๆแสดงออกมาให้คนอื่นเห็นเลยแต่เธอกลับเป็นที่ขี้
อายมากๆ ไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลยสักครั้งเพราะเธอมีปมในอดีตที่ฝังใจมากๆจึงทำให้เธอคิดว่าตนเองไม่ได้มีดี
อะไรเหมือนคนทั่วไป แม้จะชอบให้กำลังใจคนอื่นๆแต่กลับตัวเองนั้นหาได้เหมือนที่ให้กำลังใจคนอื่นๆไม่ เวลาที่เธอ
จะทำอะไรเธอมักจะชอบยั้งคิดยั้งทำอยู่ตลอดเสมอว่าควรจะทำไหม เพราะเธอกลัวว่าหากทำลงไปแล้วคนอื่นจะไม่
ชอบและมองเธอด้วยสายตาแปลกๆหรือถูกต่อว่าเธอจึงชอบที่จะแสดงอะไรออกมาแบบพอดีๆพอควรตามที่เธอคิดว่า
เหมาะและจะไม่กล้าที่จะแสดงตัวให้ตัวเองโดดเด่นมากนัก โดยในสมัยที่เธอเรียนก็ได้มีแมวมองมาชักชวนให้ไปถ่าย
แบบในนิตยสารชื่อดังถึงแม้เธออยากจะลองทำดูแต่สุดท้ายก็มักจะคิดว่าตนเองดูดีไม่พอและไม่สวยจึงทำให้เธอต้อง
ตอบปฏิเสธคนอื่นๆไป และฟุมิโอะก็ยังเป็นคนที่ขี้เกรงใจได่โล่ห์เลยทีเดียวหากมีใครให้สิ่งของหรือจะเข้ามาช่วยเหลือ
เธอแม้กระทั่งช่วยถือของ เธอมักจะปฏิเสธทุกๆคนอยู่เสมอเพราะเธอไม่อยากให้คนอื่นต้องเดือดร้อนเพราะเรื่องของ
เธอหรือเข้ามาลำบากช่วยเหลือเธอจนเสียเวลา แต่ด้วยนิสัยนี้ของเธอมักจะชอบทำให้คนสนิทมักรำคาญมากกว่า
เข้าใจว่าเหตุใดเธอถึงได้ขี้เกรงใจอะไรขนาดนี้
[รักความเป็นระเบียบเรียบร้อย รักความสะอาด]
ฟุมิโอะนั้นแม้จะดูเหมือนเป็นคนง่ายๆสบายๆไม่เรื่องมากแต่ในความเป็นจริงแล้วเธอก็มีอีกมุมที่ใครๆต่างก็ไม่คาดคิดว่าเธอจะเ็นคน
ที่ชอบความเป็นระเบียบเรียบร้อย ข้าวของทุกอย่างภายในตัวบ้านหรือร้านตัดผมของเธอจะถูกจัดให้อยู่ตามที่ต่างๆที่เธอเห็นว่า
เหมาะสมและดูเป็นระบบระเบียบเรียบร้อยดูสะอาดสะอ้านตา เธอจะไม่ชอบอยู่ในที่ที่รกรุงรังและกองสุมต่างๆเพราะเธอรู้สึกว่ามัน
ช่างเป็นสิ่งที่ทำให้เธออึดอัดหายใจไม่ออกและดูไม่สบายตัวเธอเลยเพราะฉะนั้นถ้าเธอเห็นว่าที่ไหนเริ่มมีของรกไม่มากไม่น้อยก็ตาม
เธอจะรีบทำความสะอาดจัดเก็บทุกอย่างให้เข้าที่เข้าทางทุกอย่างให้ได้ อีกทั้งรักความสะอาดสุดๆจนได้ฉายามาว่าเป็น "เจ้าแม่
จอบเนี้ยบ" เนื่องจากที่จะชอบจัดนู้นเก็บนี้แล้วเธอจะชอบดูว่าข้าวของสิ่งไหนที่เริ่มสกปรกหรือดำขึ้นแล้วถ้าเห็นว่ามีสิ่งไหนที่เริ่ม
สกปรกเธอจะเริ่มทำความสะอาดปัดกวาดเช็ดถูให้กลับมาสะอาดจนจะกลายเป็นสีขาวให้ได้ เพราะเธอต้องการที่จะให้ข้าวของทุก
อย่างยังคงสภาพให้เหมือนเดิมและอยู่กับเธอไปนานๆ จะได้ไม่ต้องเสียเงินไปซื้อแล้วซื้ออีกซ้ำไปซ้ำมา ยกตัวอย่างความเป็นเจ้าแม่
จอมระเบียบของเธอเลยก็คือ เมื่อเธอตัดผมให้ลูกค้าเสร็จแล้วเรียบร้อยเธอมักจะปัดกวาดเส้นผมของลูกค้าที่กระจายอยู่ตามพื้น
โดยที่ไม่ให้หลงเหลือแม้แต่เพียงเส้นผมเส้นเดียวหรือทุกๆวันเธอมักจะนำอุปกรณ์ตัดผมของเธอทุกอย่างมาทำความสะอาดและเช็ด
กระจกให้ดูวาววับทุกวัน เป็นต้น
ประวัติส่วนตัว :: คุโจ ฟุมิโอะ บุตรสาวคนโตของบ้านคุโจเธอเติบโตมาจากครอบครัวขนาดเล็กที่อบอุ่นและมีฐานะปานกลาง ซึ่ง
ในครอบครัวของเธอระกอบไปด้วยเธอ พ่อ แม่ และน้องสาวของเธอที่ห่างกัน 2 ปี เธอเติบโตมาอย่างอบอุ่นและได้รับความรักจาก
ทุกๆคนในครอบครัวและอีกทั้งครอบครัวของเธอนั้นได้มีธุรกิจร้านตัดผมคุโจ ซึ่งเป็นธุรกิจของตระกูลเธอตั้งแค่สมัยคุณทวดและสืบ
ทอดต่อๆมาจนมาถึงรุ่นของเธอที่เธอเป็นผู้สืบทอดคนปัจจุบัน ซึ่งอาชีพปัจจุบันของเธอนั้นเป็นอาชีพที่เธอรักที่สุดเพราะในสมัย
เด็กๆเธอจะชอบมาอยู่คลุกคลีกับร้านตัดผมบ่อยๆทำให้เธอได้เห็นเวลาคุณพ่อของเธอทำงานและมองว่าเป็นเรื่องที่น่าสนุกและอยาก
ลองทำดู จึงเกิดเป็นแรงบันดาลใจทำให้เธออยากเป็นช่างตัดผมเหมือนคุณพ่อจนในที่สุดเธอก็ทำตามความฝันของเธอได้สำเร็จ
ฟุมิโอะนั้นในสมัยเด็กๆเป็นเด็กผู้หญิงที่ร่าเริง ใจดี เป็นมิตรกับทุกๆคนและเป็นคนที่กล้าหาญ เพราะคุณพ่อของเธอปลูกฝังให้เธอ
มองโลกในแง่ดีอย่าคิดอะไรที่ไม่ดีเพราะจะทำให้เรารู้สึกไม่สบายใจ ทำให้ในสมัยเด็กๆเธอจึงเป็นคนที่มีเพื่อนฝูงเยอะมากๆ อีกทั้ง
ผู้ใหญ่ต่างก็เอ็นดูเธอจึงทำให้เธอกลายเป็นที่รักของทุกๆคน ซึ่งในตอนนั้นเป็นช่วงที่เธอมีความสุขกับการที่จะเป็นตัวของเธอเอง
แบบนี้ จนกระทั่งถึงจุดเปลี่ยนชีวิตของเธอ เมื่อเธอได้ก้าวมาสู่การเป็นนักเรียนชั้นม.ต้นในโรงเรียนใหม่ทำให้เธอได้พบเจอสิ่งใหม่ๆ
และเพื่อนใหม่ทำให้เธอรู้สึกสนุกและตื่นเต้น จนกระทั่งเวลาต่อมาเธอก็เข้าสู่ช่วงการเป็นวัรุ่นแน่น่อนว่าเธอนั้นก็คงไม่หลุดพ้นจาก
การ "แอบรัก" เพื่อนในห้องเรียน ใช่ เธอแอบรักผู้ชายคนหนึ่งซึ่งก็คือเพื่อนร่วมห้องของเธอ เธอชอบเขาที่เขาเป็นคนมีเสน่ห์เป็นที่
ชื่นชอบของผู้หญิงทุกๆคน เรียนเก่งและยังเป็นนักกีฬาที่เก่งที่สุดไม่แปลกที่เธอจะชอบคนอย่างเขา เธอเก็บเรื่องที่เธอแอบชอบเขา
มาตลอดไว้เป็นความลับไม่ให้คนอื่นรู้ จนกระทั่งเมื่อถึงวันที่เธอตัดสินใจที่จะบอกคนคนนั้นไป ในวันนั้นเธอตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียม
ตัวที่จะบอกความรู้สึกกับเขาคนนั้น เธอเลือกที่จะทำตัวเองให้ออกมาดูดีที่สุดเพื่อที่จะทำให้เขาประทับใจและหลังจากที่เธออกจาก
บ้านเธอก็ได้ตรงไปที่ร้านขายดอกไม้ทั้งที่เมื่อก่อนเธอไม่เคยคิดจะมาเหยียบที่นี้เพื่อซื้อดอกกุหลาบสำหรับเขา และเมื่อถึงโรงเรียน
เธอได้มุ่งหน้าไปหาเขาที่สนามฟุตบอล ที่ที่เขาชอบมาอยู่ที่สุดและเธอก็ได้พบเจอกับเขา ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจเดินเข้าไปหาเขา
และพร้อมกับยื่นดอกกุหลาบที่เธอตั้งใจจะให้เขาต่อหน้าเขาและเอ่ยกับเขาออกไปว่า
'ฉันชอบนายนะ มาคบกับฉันไหม?'
หลังจากที่เธอเอ่ยความในใจของเธอแล้วเธอก็เฝ้ามองปฏิกิริยาของผู้ชายตรงหน้าของเธอว่าเขาจะทำอย่างไร เขาจะตกใจ เขาจะ
ดีใจไหม หรือเขาจะรู้สึกอย่างไรเธอก็หวังว่าเขาคงจะไม่รังเกียจในความรักของเธอนะและเขาจะรับดอกกุหลาบจากเธอรึเปล่า ใน
ตอนนั้นผู้ชายคนนั้นก็ได้มองหน้าเธอสักพักอย่างที่เธอคาดเดาอารมณ์ไม่ได้ และสุดท้ายเขาก็เอื้อมมือรับดอกกุหลาบจากเธอซึ่งเมื่อ
เห็นดังนั้นเธอก็รู้สึกดีใจที่อย่างน้อยเขาก็ไม่รังเกียจแถมยังตอบรับความรู้สึกของเธอ ในระหว่างที่เธอกำลังดีใจอยู่นั้นฝันของเธอก็
ต้องสลายลงไปในทันทีเมื่อผู้ชายคนนั้นกลับปาดอกกุหลาบลงพื้นและใช้เท้าของเขานั้นเหยียบขยี้ดอกกุหลาบของเธออย่างแหลก
ละเอียดและเงยหน้าขึ้นมามองเธออย่างยิ้มเยาะ ซึ่งมันทำให้เธอช็อคและตกใจอย่างรุนแรง
'เธอคิดว่าฉันจะรับดอกกุหลาบและตกลงคบกับเธออย่างนั้นเหรอ หะๆ แต่ขอโทษนะที่ต้องดับฝันของเธอน่ะ' เสียงทุ้ม
ของชายหนุ่มที่เธอเคยคิดว่ามันน่าฟังซะเหลือเกิน กลายเป็นเสียงที่ช่างแทงใจดำเธอเสียแล้วเมื่อเขาได้เอ่ยคำพูดที่สุดแสนจะ
ใจร้ายออกมา
'ทำไมทำอย่างนี้ละ!! ฉันอุตส่าห์ให้มันไว้แทนความรู้สึกของฉันนะ' ฟุมิโอะเอ่ยถามเสียงดังด้วยความตกใจ ไม่คิดเลยว่าผู้ชาย
ที่แสนดีคนนี้ทำไมถึงได้กลายเป็นคนที่ไม่มีหัวใจเสียเลย
'ทำไมฉันต้องแคร์ด้วยละ! ในเมื่อฉันไม่ได้ชอบเธอสักหน่อยและอยากรู้มั้ยว่าทำไมฉันถึงไม่ชอบเธอ?' ใบหน้าคมคายของ
อีกฝ่ายแสดงความเอือมระอาออกมาอย่างไม่ปิดบังเมื่อได้ยินน้ำเสียงสุดแสนจะรำคาญของหญิงสาวตรงหน้าและท่าทีที่ดูจะเหมือน
ร้องไห้ ช่างเหมือนผู้หญิงน่ารำคาญคนอื่นๆที่เข้าหาเขาทุกคนเพียงแค่หวังจะเคียงข้างเขาเป็นหญิงผู้โชคดีที่ได้ผู้ชายที่เพอร์เฟ็คอย่าง
เขา เขาชักจะรำคาญหล่อนผู้นี้ไม่น้อยซะแล้วเห็นทีคงต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อไล่เธอไปให้ไกลจากตัวเขา
'.........'
'เพราะเธอมันน่ารังเกียจยังไงล่ะ!'
'!!!!!!'
'ผู้หญิงน่ารังเกียจอย่างเธอไม่คู่ควรกับคนอย่างฉันหรอก ออกไป!'
'ยัยน่ารังเกียจ'
'ยัยน่ารังเกียจ ฮ่าๆ'
เสียงคำด่าสารพัดมากมายจากกลุ่มเพื่อนๆของผู้ชายคนดังปีะเดประดังเข้ามาหาเธอจนทำให้เธอช็อคและเสียใจไปในคราวเดียวกัน
ตั้งแต่เหตุการณ์นั้นเป็นต้นเธอก็ได้เปลี่ยนไปจากที่ร่าเริง และกล้าหาญ มั่นใจ ก็กลับกลายเป็นเงียบลงและไม่มีความมั่นใจมาเลย
ตั้งแต่คราวนั้น เธอกลัวที่จะเกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นซ้ำสองทำให้เธอไม่กล้าที่จะทำตัวเองให้โดดเด่นมาเลยตั้งแต่คราวนั้นจนถึง
ปัจจุบัน เธอเองก็อยากที่จะลองทำอะไรตามที่เธอเองต้องการที่อยากจะทำแต่เธอเองก็ไม่มั่นใจอีกตามเคยโดยเฉพาะเรื่องความรัก
ตั้งแต่เหตุการณ์นั้นเป็นต้นมาเธอเองก็ไม่กล้าที่จะมีความรักอีกเลย เพราะเธอนั้นได้แต่คิดไว้ว่าคงไม่มีใครหรอกที่จะรักผู้หญิงที่
น่ารังเกียจ และ อัปลักษณ์ อย่างเธอ แต่เธอเองก็เคยแอบคิดไว้ว่าสักวันหนึ่งเธอเองก็อยากลองที่จะรักใครสักคน และคนๆนั้นจะ
ต้องเป็นคนที่รักเธอจากตัวตนของเธอและไม่สนใจเรื่องรูปลักษณ์ภายนอกของเธอเลย
งานอดิเรก :: - ฟังเพลงClassic เพราะคุณพอเธอชอบเปิดให้เธอฟังตั้งแต่เด็กๆจนเธอเองก็ชอบตามคุณพ่อ
- จัดทำทรงผมให้คนอื่นๆ เพราะเธอชอบทำผมให้น้องสาวของตัวเองตั้งแต่เด็กๆและให้กับเพื่อนๆ และเธอชอบ
ทำให้ผู้อื่นดูดีและมีความสุขยามที่เห็นตัวเองดูดี
- ถ่ายรูป เพราะเธอชอบที่จะเก็บความทรงจำของตนเองเวลาไปเจอสิ่งต่างๆที่เธอมีความสุขและไม่อยากลืม
ชอบ :: - นม เพราะเธอชอบกินตอนเด็กๆและเห็นว่ามันขาวและอร่อย
- ทะเล เพราะเธอชอบอยู่กับน้ำและสายลมเย็นๆมันช่วยทำให้เธอผ่อนคลาย
- กลิ่นแชมพู เพราะมีกลิ่นหอมและมันทำให้ผมของเธอมีกลิ่นหอมเหมือนมันอีกด้วย
- สิ่งสะอาด เพราะมันทำให้ดูสบายใจ ดูสบายตา
ไม่ชอบ :: - กลิ่นเหม็น เพระเธอไม่ชอบอะไรที่ระคายเคืองจมูกของเธอ
-สิ่งสกปรกหรือขยะ เพราะเธอไม่ชอบให้อะไรๆกองกันแล้วรกๆหรือดูกระจัดกระจาย
แพ้ :: - กุ้ง เพราะตอนเด็กๆเธอเคยไปเที่ยวทะเลกับครอบครัวและได้รับประทานกุ้งหลายกิโล ปรากฏว่าคืนนั้นเธอมีผื่นขึ้นตาม
ตัวอีกทั้งเริ่มหายใจไม่ออกจึงทำให้ต้องถูกส่งตัวไปโรงพยบาลและได้รู้ความจริงว่าเธอนั้นแพ้กุ้ง ตั้งแต่นั้นเธอจึงต้องระมัดระวังตัว
เองเสมอเวลาจะกินอะไร
Character Voice :: คลิ๊กเลยค่ะ
เพิ่มเติม :: หลังจากจบม.ปลายฟุมิโอะตัดสินใจที่จะเรียนโรงเรียนสอนเฉพาะทางด้านการตัดผมไม่ได้ไปเรียนต่อมหาวิทยาลัย
เหมือนคนอื่นๆทั่วไป เพราะเธอใฝ่ฝันอยากจะเป็นช่างตัดผมอยู่ทุนเดิมเธอจึงเล็งเป้าหมายไปเรียนด้านเฉพาะทางดีกว่าที่จะไปเรียน
มหาวิทยาลัยเหมือนเพื่อนๆของเธอ จนในที่สุดเธอก็จบการศึกษาจากที่นั้นเร็วกว่าเพื่อนๆของเธอที่เรียนอยู่มหาวิทยาลัย
Talk To Me
✿ สวัสดีค่ะ..เราไดอาน่าเองง จะเรียกไดอาก็ได้นะ! แล้วผปค.ชื่ออะไรเอ่ย?
:: ชื่อธีน่าค่ะ เจ้าเก่าเจ้าเดิม!
✿ ใบสมัครกับคำถามเราอาจจะเยอะไป(ไม่)หน่อย ขออภัยด้วยนะคะ! *กราบงามๆ*
:: ไม่เป็นไรหรอกค่ะ กำลังพอดีพองาม
✿ ทำไมถึงเลือกคู่กับคนนี้คะ?
:: พล็อตคู่นี้ดึงดูดและมีความน่าสนใจค่ะ ชอบคาร์ของนางเอกคู่พี่รุ้ง และอีกข้อที่สำคัญค่ะอยากเป็นนางเอกของพี่เขาค่ะ-----
✿ ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้ค---แค่ก
:: คำตอบยอดฮิตค่ะ พล็อตเรื่องน่าสนใจดีค่ะ -...- 55
✿ เรื่องนี้อาจจะมีการดองหรือลงช้าเป็นบ้างครั้งนะคะ รอได้รึเปล่าเอ่ย?
:: ไม่เป็นไรหรอกค่ะ สายดองอย่างธีน่าเข้าใจดีค่ะ.......
✿ ถ้าไม่ติด..เราขอโทษนะคะ ,_, ))
:: ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถือว่าเป็นประสบการณ์ในการลองอะไรใหม่ๆ ^^
✿ สุดท้ายนี้ มีอะไรจะบอกเรามั้ยคะ? รักนะ ❤ 。◕‿◕
:: ขอให้ปั่นฟิคสนุกๆอย่างนี้ไปตลอดนะคะ และก็อย่าลืมรักษาสุขภาพร่างกายและจิตใจให้แข็งแรงและแจ่มใสนะคะ รักนะคะ <3
* ปล.สีฟ้า คือตัวเพิ่มเติมหรือแก้ไขนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น