คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มต้น
ในคืนวันอังคารที่ 27 เมษายน 2530 ได้มีเด็กแฝดเกิดขึ้นในเมือง โยโกฮามา กับครอบครัวหนึ่ง ซึ่งโดยทั่วไปแล้ว เฉลี่ยร้อยละ 3 % เท่านั้นที่จะมีฝาแฝดเกิดขึ้นในเมืองนี้ จิโฮะ เกิดก่อนริโอะ เพียง 5 นาทีเท่านั้น ถึงแม้ว่าหน้าตาจะเหมือนกัน แต่นิสัยของเขาทั้ง 2 นั้น ไม่ได้เหมือนกันเลย แม้แต่นิดเดยว
“ อันนี้ของริโอะนะ ของจิโฮะอยู่ทางโน้น ” น้องคนเล็กพูดด้วยความโกรธเล็กน้อยเนื่องจากพี่สาวของเธอ มาแย่งของเล่นที่เป็นตุ๊กตาสุดหวง
“ ไม่ใช่อันนี้ของจิโฮะ ”
“ ของริโอะนะ ”
“ ของจิโฮะต่างหาก ” เมื่อพูดจบจิโฮะก็ดึงตุ๊กตามา แต่ริโอะไม่ยอมเลยดึงกลับทำให้ตุ๊กตาตัวนั้นถุกดึงจนขาดเป็น 2 ส่วน
“ แง ๆๆๆๆ แม่คะริโอะแกล้งหนู ทำตุ๊กตาของหนูพังหมดแล้ว ”
“ ไม่ใช่!!! จิโฮะ เป็นคนทำพังต่างหากแล้วมาโทษริโอะได้ไง ”
“ ริโอะทำพัง ”
“ จิโฮะต่างหาก ” ทั้ง 2 เริ่มกระแทกเสียงใส่กัน
“ หยุดทั้งคู่นะ แม่ซื้อให้คนละตัวแล้วทำไมยังมาแย่งกันเล่นอีก หา!!! ” ผู้เป็นแม่ตะคอกใส่เด็กทั้งสองคน
“ หนูนั่งเล่นอยู่ดี ๆ จิโฮะก็มาแย่งหนูเล่นแล้วบอกว่าเป็นของตัวเอง ” ริโอะอธิบาย
“ ใครบอกตัวนี้ของจิโฮะ ริโอะมาแย่งของจิโฮะเล่นต่างหาก ”
“ หยุดเถียงกันเดี๋ยวนี้นะ!!!! ถ้าเถียงกันแบบนี้ก็ไม่ต้องเล่นแล้ว ” ผู้เป็นแม่ได้ดึงตุ๊กตาของทั้ง 2 ไป
“ แง ๆ ๆ ๆ แม่ใจร้าย ” จิโฮะพูดออกมา
“ ต่อไปนี้ริโอะจะไม่เอาของเหมือนจิโฮะอีกแล้ว ”
---------- 12 ปีต่อมา ณ โรงเรียน ซังโค ----------
“ อรุณสวัสดิ์ ริโอะ จิโฮะ ”
“ อรุณสวัสดิ์จ๊ะ เคอิชิคุง ซากิจัง ”
“ ไงจ๊ะ เคจัง ซากี้ ” ^0^ สาวเสียงใสทักผู้เป็นเพื่อนทั้ง 2 คนด้วยอาการที่อารมณ์ดีแบบสุด ๆ ใบหน้าของเธอมองดูแล้วจะน่ารัก( ษา ) หรือเปล่า ผมสั้นที่ซอยปะบ่าและทำสีชาอ่อน ๆ ถือว่าเธอติด 5 อันดับสาวฮอตที่ป๊อบที่สุดในโรงเรียนพร้อมกับเพื่อนสนิทของเธอ อีก 2 คนที่ติดด้วยตำแหน่งเดียวกันกับเธอ และหนุ่มขี้เล่นมาดแมน เกือบทุก ๆ เช้าเธอจะมากับสาวแฝดของเธอที่เป็นสาวฮอตอันดับหนึ่งของโรงเรียน ที่นิสัยทั้งเรียบร้อย และน่ารัก แต่ทำไมนิสัยของเธอช่างแตกต่างกับแฝดสาวผู้พี่จริง ๆ ถึงแม้หน้าตาพวกเขาจะเหมือนกัน
“ นี่ยายบ้า เรียกชื่อฉันดี ๆ หน่อยไม่ได้หรือไงย่ะ ”
“ โธ่ ตอนเช้าอารมณ์เสียไม่ดีนะจ๊ะ เดี๋ยวแก่เร็ว ”
“ จริงหรอ ?? ตายแล้ว!! แบบนี้ก็แย่น่ะสิ ”
“ แย่เรื่องอะไรงั้นหรอ ”
“ ก็เดี๋ยวไม่มีหนุ่มมาจีบชั้นไง ”
“ แก่ไม่แก่ ก็มีค่าเท่ากันไม่ใช่หรอ เพราะตอนนี้ก็ไม่มีหนุ่มมาสนใจเธอเลยไม่ใช่หรอ ” จึก!!! คำพูดของริโอะแทงใจดำซากี้ เพราะเธอพึ่งจะทิ้งแฟนคนที่ 101ไปเมื่อวานนี้นั่นเอง
“ ว่าไงนะ ยัยบ้า ” จากนั้นซากิก็เริ่มวิ่งไล่ ริโอะ ทั่วสนามหน้าโรงเรียน
“ มาเช้าจังนะวันนี้ ”
“ เคอิชิคุง มาเช้าจัง ตื่นเช้าแบบนี้ทุกวันเลยหรอ ”
“ อืม ”
“ จิโฮะ อรุณสวัสดิ์จ๊ะ ”
“ อรุณสวัสดิ์จ๊ะ อายะ ”
“ ไปห้องเรียนกันเถอะ ”
“ จ๊ะ ไปก่อนนะเคอิชิคุง ฝากบอกริโอะด้วย ”
“ ได้ ”
“ นี่ พวกเธอ 2 คนจะไม่เข้าห้องเรียนหรอ ”
“ เข้าสิไปกันเถอะ ซากิ ”
“ อืม ”
---------- หน้าห้องเรียน ----------
“ อรุณสวัสดิ์ ยูจิ ”
“ อรุณสวัสดิ์ ริโอะ เมื่อคืนกลับถึงบ้านโดยสวัสดิภาพสินะ ”
“ อืม ”
“ ไง ริโอะ มาเช้าดีนะวันนี้ ”
“ ฉันก็มาเช้าอย่างนี้ทุกวันอยู่แล้วนี่ แล้วก็ขอบคุณนะที่เมื่อวานเลี้ยงเหล้านะ ไว้คราวหน้าฉันเลี้ยงบ้าง ”
“ ไม่เป็นไรหรอก จิ๊บจ๊อยน่า ”
“ ให้ตายเถอะ พวกเธอเป็นฝาแฝดกันจริง ๆ หรือเปล่าเนี่ย ” เคอิชิพูดแทรกเข้ามา
“ นั่นสิ ถึงหน้าตาเหมือนกันก็เหอะนะ แต่นิสัยแตกต่างกันลิบลับเลย ” ซากิเสริม
“ ว่าไงเนี่ย ริโอะ ”
“ ก็ไม่มีอะไรนี่นา ”
“ ถามจริง ๆ เถอะนะ ว่าเมื่อไรเธอจะเลิกเสเพล ซะทีเนี่ย ”
“ นั่นสิ การเรียนเธอก็ดี แต่นิสัยสุด ๆ เลย ” ซากิเห็นด้วย
“ ไม่รู้สิ ไปเถอะ อย่าบ่นเลย ”
ความจริงฉันก็ทำได้นะ แต่ฉันไม่อยากถูกเปรียบเทียบกับจิโฮะว่าใครดีกว่ากัน ทุกครั้งที่ฉันและเขามีของเหมือนกัน ในตอนสุดท้ายมันต้องเหลืออันเดียวเสมอ ฉันจึงไม่อยากแย่งกับจิโฮะและพยายามที่จะเลือกของไม่เหมือนเขา แต่แล้วในที่สุดมันก็ต้องลงเอยแบบนั้น ริโอะคิด
---------- ในชั่วโมงโฮมรูม ----------
“ วันนี้ห้องของเราจะมีสมาชิกเพิ่มขึ้นอีก 1 คนครูฝากพวกเธอดูแลเขาด้วยนะ ” และแล้วนักเรียนทุกคนก็ได้หันไปมองทางด้านหน้าประตูห้อง เทคิได้เดินเข้ามาพร้อมกับแนะนำตัวเอง
“ สวัสดีครับ ทุกคน ผมซาคาวาอิ เทคิโตะ ขอฝากเนื้อ ฝากตัวด้วยนะครับ ”
“ เอาล่ะ ใครจะอาสาพาเพื่อนไปเดินชมโรงเรียนบ้าง ”
“ อาจารย์คะ หนูอาสาค่า… ” อามาคิอิ ซากิ ยกมือขึ้นพร้อมตะโกนบอกอาจารย์
“ ดีมาก งั้นครูฝากด้วยนะ ส่วนที่นั่งของเธอ ไปนั่งข้าง ๆ คิซามุระก็แล้วกัน ”
“ ครับ ” จากนั้นเทคิโตะก็ได้เดินไปนั่งที่
“ พวกเธอเตรียมตัวเรียนวิชาแรกกันได้แล้วนะ ”
“ ค่ะ / ครับ ”
“ นักเรียนทำความเคารพ ขอบคุณค่ะ / ครับ ” ริโอะบอก เมื่อนักเรียนทำความเคารพเสร็จ อาจารย์ก็เดินออกจากห้องไป นักเรียนหญิงในห้องส่วนใหญ่ ลุกขึ้นไปที่โต๊ะ เทคิโตะ
" นี่ ขอเรียกว่าเทคิโตะคุงได้มั้ย เพราะที่นี่เขาเรียกแต่ชื่อกัน ไม่ค่อยมีใครเขาเรียกนามสกุลกันหรอกนะ ได้มั้ย "
" อืม ได้สิ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว " เทคิพุดพร้อมกับยิ้มทำเอาสาว ๆ ที่อยู่รอบโต๊ะนั้น เป็นลมไประนาว
“ นี่ ซาคาวาอิคุง ความจริงไม่น่ารีบมาเลยนะ น่าจะรอให้ผ่านอาทิตย์ นี้ไปก่อน ” นักเรียนหญิงคนหนึ่งพูดขึ้น
“ ทำไมหรอ ”
“ ก็อาทิตย์หน้าโรงเรียนเราจะมีการสอบหฤโหดนะสิ ” เคอิชิ หันหน้ามาพูด
“ หวัดดี ” เทคิโตะทัก ^- ^
“ อืม ฉัน คิซามารุ เคอิชิ ส่วนยัยนั่น ” เคอิชิชี้มือไปทางซากิกับริโอะ
“ คนทางซ้าย อามาคิอิ ซากิ กับอีกคนหนึ่งก็คือ มัสสึวากะ ริโอะ สองสาวที่ติดอันดับสาวฮอตที่หนุ่มอยากเป็นแฟนมากที่สุด ” ( บอกอย่างละเอียดเชียวนะเคจัง กลัวเพื่อนจะขึ้นคานหรอจ๊ะ)
“ HI ” ^ 0 ^ ซากิและริโอะทักพร้อมกัน พร้อมกับเดินเข้ามาหาเทคิ
“ นี่ ซาคาวาอิ นายจะเข้าชมรมไหนหรอ ” ริโอะถาม
“ แล้วที่นี่มีชมรมอะไรบ้างล่ะ ”
“ อืม..ก็มีชมรม วอลเล่ย์บอล บาสเกตบอล เทนนิส แบดมินตัน กรีฑา แล้วก็พวกนักอ่านทั้งหลาย มีเยอะนะ ฉันจำได้ไม่หมดหรอก แล้วตกลงนายเลือกชมรมอะไรล่ะ ”
“ ริโอะ จิโฮะมาหา ”
“ THANKS จ๊ะซากิ เดี๋ยวฉันมานะ ”
“ มีอะไรหรอจิโฮะ ” ริโอะเดินมาที่หน้าประตูห้องเรียน
“ เย็นนี้ว่างมั้ยจ๊ะ ”
“ อืม…เย็นนี้หรอ ?? เดี๋ยวนะ ” จากนั้นริโอะก็หันมาทางเคอิชิ
“ นี่เคอิชิ หยิบสมุดจดบันทึกงานให้หน่อยสิ ” ริโอะตะโกน
“ นี่แล้วทำไมต้องเป็นฉันด้วยล่ะ หายายบ้า!!! ”
“ ก็นายเป็นเบ๊ฉัน เอ๊ย!!! นายเป็นเพื่อนที่ฉันไว้ใจมากที่สุดไง ” ^ - ^
“ เออ…เออก็ได้ รอรับนะ ”
“ โอเค ”
“ เอ้า…ริโอะรับนะ ” เคอิชิตะโกนพร้อมโยนสมุดบันทึกให้ริโอะ
“ ขอบคุณ… ( แต่มันตกพื้น) นี่โยนให้มันถึงฉันหน่อยไม่ได้หรือไง ”
“ I ’ m Sorry มันไกลไปติ๊ดนึง ” --_--U
“ ไอ้บ้าเอ๊ย ” จากนั้นริโอะก็เดินไปหยิบสมุดบันทึกขึ้นมาพร้อมเปิดดู
“ ขอโทษนะเย็นนี้มีประชุมกับชมรมของตัวเองแล้วก็ต้องแข่งบอลด้วยน่ะ ”
“ อืม ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่ริโอะนั่นใครหรอ ไม่เคยเห็นหน้าเลย ”
“ อ๋อ ซาคาวาอิ เทคิโตะ เป็นนักเรียนที่ย้ายมาใหม่น่ะ เพิ่งมาวันนี้วันแรก ทำไมหรอ”
“ อืม ไม่มีอะไรหรอก งั้นฉันไปก่อนนะริโอะ บายจ๊ะ ”
“ อืม บาย ” จากนั้นจิโฮะก็เดินไปกลับที่ห้องของตัวเอง
“ นี่คิซามารุ นั่นใครหรอ ”
“ อ๋อ…พี่สาวของยัยริโอะน่ะ เรียกเคอิชิก็ได้ ไม่ต้องเรียกเต็มยศขนาดนั้นหรอก ”
“ หน้าตาเหมือนกันเปี๊ยบเลย ”
“ จะไม่เหมือนกันได้ยังไงล่ะ ก็เขาเป็นฝาแฝดกันนี่นา ” ซากิหันมาพูด
“ โห…OoO!!! ในชาตินี้ยังมีฝาแฝดหลงเหลืออยู่ด้วยหรอ ”
“ มีสิย่ะ ถ้าไม่มีแล้วฉันจะเกิดขึ้นมาพร้อมกับจิโฮะได้ยังไงเล่า ” -- _ -- = พูดพร้อมกับเดินเข้ามา
“ ขอโทษที ”
“ เฮ้อ…ช่างมันเถอะ แล้วตกลงนายจะเข้าชมรมอะไรเนี่ย ”
“ ชมรมวิทย์มั้งนะ เพราะฉันไม่ถนัดกีฬากับเขาหรอก ”
“ แล้วพวกเธออยู่ชมรมอะไรกันบ้างล่ะ ”
“ ฉันอยู่ชมรมหนังสือพิมพ์ ” เคอิชิพูด
“ ฉันอยู่ชมรมบาส ” ซากิบอก
“ ฉันอยู่วิทย์ แต่เหมือนฉันก็ไม่ค่อยได้อยู่หรอกนะ”
“ ทำไมล่ะ ”
“ ก็ ยัยนี่มีพรสวรรค์ด้านกีฬาอ่ะสิเลยต้องเลยมีหลาย ๆ ชมรมเขามาขอให้ช่วย ” เคอิชิบอก
“ หน้าอย่าเธอนี่มี พรสวรรค์ทางด้านกีฬากับเขาด้วยหรอ ”
“ หุบปากไปเลย นะเทคิโตะ ” ริโอะโต้กลับ
“ ริโอะยูคาริกับมาริเอะมาหาจ๊ะ ” คนในห้องตะโกนบอกฉัน
“ จ้าาา ” จากนั้นริโอะจึงเดินเข้าไปหายูคาริกับมาริเอะ
“ ริโอะ จ๊ะเย็นนี้ช่วยชมรมเราหน่อยนะจ๊ะ ” ยูคาริและมาริเอะเดินเข้ามาหาริโอะ
“ อืม แล้วแข่งกับโรงเรียนอะไรล่ะยูจัง ”
“ แทริมคงโค จ๊ะ เห็นได้ข่าวมาว่าฟุตบอลหญิงที่นี่แกร่งด้วยสิ ”
“ ได้จ๊ะ เดี๋ยวคาบชมรมฉันลงไปซ้อมนะ ”
“ จ๊ะ ฝากด้วยนะจ๊ะ ”
“ นั่นใครหรอ ซากิ ???”
“ อ๋อ…ยูคาริเป็นผู้จัดการชมรมฟุตบอลหญิงของโรงเรียนเราน่ะ ”
“ แล้วคนข้าง ๆ ล่ะ ” ( ซักใหญ่เลยนะ จะจีบเป็นแฟนหรอจ๊ะ งั้นฝันไปเลยน้าาาเทคิคุง ^ - ^ เพราะ 2 คนนั้นเขามีแฟนแล้วจ๊ะ )( ว้าาาา…น่าเสียดายจัง :เทคิบ่นพึมพำ )
“ มาริเอะจังเป็นถึงกัปตันทีมน่ะ เล่นเข้าขาได้ดีกับริโอะมาก ๆ ด้วย ”
“ โม้หรือพูดเล่นล่ะ ”
“ เรื่องจริงย่ะ รู้สึกนายนี่จะอยากจะปากแตกตั้งแต่หัววันเชียวนะ ” ริโอะพูด
“ นี่นั่งที่เถอะ อาจารย์มาแล้ว ”
“ อืม ”
---------- หลังเลิกเรียน ----------
“ ต่อไปเป็นการแข่งขันฟุตบอลชิงแชมป์รอบชิงชนะเลิศ ระหว่าง แทริมคงโคและซังโค ”
นักกีฬาของทั้ง 2 ทีมค่อย ๆ ทยอยลงสู่สนามโดยมีเสียงเชียร์ดังลั่นทั้งสนาม ว่าแทริมคงโค และซังโคเป็นจังหวะ ๆ ไป หลังจากนั้นไม่นาน เกมส์ การแข่งขันก็เริ่มขึ้นโดย ซังโคเป็นผู้เขี่ยลูกก่อน เมื่อหมดครึ่งแรกซังโคตามหลังอยู่ 1 – 0 ในช่วงครึ่งหลัง ซังโคสามารถตีตื้นขึ้นมาเป็น 1 – 1 ในนาทีสุดท้าย ริโอะช่วยยิงประตู คว้าชัยชนะไป จบเกมส์ ซังโคชนะด้วยคะแนน 2 – 1
( ต้องขออภัยผู้อ่านทุกท่าน หากอ่านการบรรยายผลฟุตบอลไม่ได้เรื่องไปบ้าง หรืออาจจะน่าเบื่อไปนิดนึง หรือคำพูดเยอะเกินไปต้องขอโทษด้วย )
“ ขอบคุณมากเลยนะจ๊ะริโอะ ถ้าไม่ได้เธอเราแพ้แน่เลย ”
“ ไม่เป็นไรหรอก งั้นชั้นไปก่อนนะ ”
“ จ๊ะ ขอบคุณจริง ๆ นะ ”
“ อืม ”
จากนั้น เคจังก็เริ่มเดินเข้ามาหาริโอะ และแต่ละคนก็ค่อย ๆ ทยอยตามกันเข้ามา
“ เยี่ยมเลยเพื่อน ” เคจังพูดพร้อมกับตบไหล่ของริโอะ
“ ขอบคุณ ที่ชม แต่เหนื่อยจริง ๆ ตามที่ยูคาริกับมาริเอะบอกเลยด้วยว่า บอลหญิงที่นี่แกร่งมาก ”
“ แต่ก็ชนะแล้วไม่ใช่หรอ ” ซากี้พูด
“ เกือบจะแพ้เหมือนกัน ถ้าลูกสุดท้ายนั่นไม่เข้าเราก็แห้วน่ะสิ ”
“ เอาเถอะ กลับบ้านกันดีกว่า ”
“ อืม ” จากนั้นทั้งหมดก็เริ่มทยอยเดินกลับบ้าน
“ กลับมาแล้วค่า ”
“ กลับมาแล้วหรอจ๊ะริโอะ ไปอาบน้ำก่อนนะแล้วค่อยลงมากินข้าวกัน ”
“ ค่ะ แม่ แล้วจิโฮะล่ะคะ ”
“ อยู่ในห้องน่ะจ๊ะ ”
“ ริโอะกลับมาแล้วหรอ วันนี้แข่งบอลได้เยี่ยมมากเลย ” จิโฮะ วิ่งลงมาทักฉันขณะที่ฉันเดินขึ้นบันได
“ ขอบใจนะ ”
“ นี่แล้วพวกซากิเขาไม่ได้ไปเชียร์เธอหรอ ”
“ ไปนะ ก็มีคุยกันตอนขากลับนี่แหละ ช่วงนี้ฉันก็เห็นพวกเขายุ่งอยู่เหมือนกัน ”
“ มีอะไรหรือเปล่า ”
“ เปล่าหรอก ไปอาบน้ำเถอะ ”
“ อืม ”
---------- วันรุ่งขึ้น ----------
“ อรุณสวัสดิ์ ริโอะ เป็นอะไรหรือเปล่าหน้าซีดไปนะ ” เทคิโตะทัก
“ เปล่านี่ หน้าของฉันก็เป็นอย่างนี้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ”
“ แต่วันนี้มันดูผิดปกติไปนะ ”
“ นี่นายเป็นคนดูแลฉันตั้งแต่เมื่อไรกันเนี่ย ”
“ เปล่าหรอกแค่เห็นผิดปกติไปจากเมื่อวานเท่านั้นเอง ”
“ ไม่ใช่มั้ง ” ตุบ เสียงร่างของริโอะลงไปนอนกลับพื้น
“ เฮ้ย!!! O o O!!! ริโอะ ”
ฉันได้ยินเสียงเรียกของเทคินะ แล้วจู่ ๆ โลกมันก็มืดไปหมด รู้สึกตัวอีกทีฉันก็มานอนอยู่ในห้องพยาบาลแล้ว
“ นี่ ริโอะฟื้นแล้ว ”
เสียงซากี้จังของฉัน ส่งเสียงดังลั่นห้องพยาบาล จนถูกอาจารย์ห้องพยาบาลดุไปหลายรอบเหมือนกัน
“ เป็นไงบ้าง ”
“ ไม่มีอะไรมากหรอกแค่ ไม่ค่อยได้นอนก็เท่านั้นเอง ”
“ ยายบ้าเอ๊ย ทำให้ฉันเป็นห่วงซะแทบแย่ ฉันคิดว่าเธอจะตายไปซะแล้ว " /// ^ - ^ /// เทคิพูดเสียงค่อย ๆ
“ ช่วงนี้เธอยุ่งอะไรนักหนาห๊ะ ”
" ก็ไม่ได้ยุ่งอะไรนี่นา แค่มีงานต้องเคลียร์เล็กน้อย "
ความจริงก็ไม่ยุ่งอะไรหรอกแค่ อ่านหนังสือเตรียมสอบก็เท่านั้น ริโอะคิด
“ แล้วพวกนายทำไมไม่เข้าห้องเรียนล่ะ ”
“ นี่มันช่วงพักกลางวันแล้วล่ะยายบ้า ” ซากิพูดออกมา
“ ว้ากกกก!!!!! O o O นี่ฉันหลับไปเกือบ 4 ชั่วโมงเชียวหรอ ”
“ ช่างมันเถอะ ” เคอิชิบอก
“ นี่ไปกินข้าวกันเถอะ ฉันหิวแล้วนะ ” ซากี้จังบ่นอีกรอบ
“ จ้า จ้า ”
จากนั้นทุก ๆ คนรวมทั้งฉัน ก็ออกจากห้องพยาบาลไปยังโรงอาหาร และเตรียมตัวเข้าห้องเรียนในวิชาต่อไปซึ่งเป็น วิชาประวัติศาสตร์ของประเทศต่าง ๆ เมื่อเริ่มเรียนวิชานี้ หนังตาของเพื่อน ๆ ทุกคนก็ค่อย ๆ ปิดลงเหมือนกับว่า มีเหล็กมาทับ มันช่างเป็นบรรยากาศที่แสนดีเลยหลังกินอาหารกลางวันเสร็จ พร้อมกับนั่งอยู่ในห้องที่มีกลิ่นดอกไม้ลอยและกระแสลมที่บางเบา เข้ามาเป็นระยะ ๆ น่ะเนี่ยว่ามั้ยคะ ท่านผู้อ่าน ( เฮ้…เฮ้ แล้วผู้อ่านเข้าไปเกี่ยวอะไรด้วยล่ะเนี่ย) และแล้ววัน ๆ นึงก็เริ่มจบลง ( เมื่ออ่านถึงตอนนี้แล้วเราก็เริ่มง่วงเหมือนกันนะเนี่ย )
“ นี่ริโอะ พรุ่งนี้ไปดูหนังกันนะ ”
“ ไปสิ ช่วงนี้กำลังเซ็งชีวิตอยู่พอดี ”
“ นี่ แล้วยูกิคุงแฟนเธอล่ะ ทิ้งเขาไว้อย่างนั้นจะดีหรอ ”
“ อะไร เธอนี่ตกข่าวอีกแล้วนะ ฉันน่ะเลิกกับยูกิตั้งแต่ 2 อาทิตย์ก่อนแล้ว ”
“ อะไรกันยะ 2 – 3 อาทิตย์ก่อนยังเห็นพวกเธอกำลังสวีทวี้ดวิ้วกันอยู่เลยไม่ใช่หรอ ”
“ ช่างเถอะ ตกลงไปไม่ไป ”
“ ไปจ้า ”
“ งั้น วันอาทิตย์ 10โมงเช้าเจอกัน ห้ามไปสายนะยะ ”
“ โอเค งั้นเจอกันวันอาทิตย์นะ ”
“ อืม บาย ”
“ บายจ๊ะ ”
ความคิดเห็น