ผู้ถือครอบครองพลังลึกลับทั้ง 4

ลำดับตอนที่ #6 : หอจักรวาล & บุคคลปริศนา

เมื่อพิธีการคัดเลือกหอสำเร็จไปได้ด้วยดี รุ่นพี่ที่มิเกลล์คิดว่าเป็นสมาชิกของหอจักรวาลก็พาปี1ที่เพิ่งจะมาเป็นสมาชิกของหอเมื่อไม่กี่วินาทีนี้ มายังสถานที่ที่หนึ่ง 

มันเป็นทุ่งหญ้าสีดำสนิท ....ฟังไม่ผิดหรอกกก ... มันมีสีดำจริงๆ ดอกไม้บริเวณโดยรอบสีดำอมน้ำเงิน แต่ดอกไม้ที่เด่นและดูสง่างามมากที่สุดคงจะเป็นดอก กุหลาบสีดำอมน้ำเงิน นั้น น่าแปลกที่สถานที่แห่งนี้ดูเหมือนเป็นสถานที่ที่น่ากลัว แต่ไม่ใช่เลย มันกลับแตกต่างออกไปเพราะตั้งแต่ก้าวเข้ามายังสถานที่นี้ มิเกลล์ก็รู้สึกได้ว่าสถานที่นี้ดูเศร้าสร้อย ดูเปล่าเปลี่ยว  มีลมพัดมาเบาๆ ทำให้หนาวเล็กน้อย 


รุ่นพี่ที่พาพวกเราประมาณ 10 คนที่เป็นสมาชิกใหม่ของหอมายังสถานที่นี้ กำลังทำปากขมุบขมิบท่องบทคาถาเวทยืบางอย่างที่มิเกลล์ไม่รู้ว่ามันคือคาถาเวทย์ใด พอรุ่นพี่สาวกล่าวจบ ก็ปรากฎภาพของปราสาทใหญ่โตงดงาม พื้นผนังของปราสาทแห่งนี้ทำด้วยคริสตัลสีรัตติกาล มันดูองอาจและแลดูสวยงามเจิดจรัส 


ชี้แจง
โรงเรียนเวทย์หญิง ซิลเวเนีย รับนักเรียนแค่ 40 คน เท่านั้น 



" เอาหล่ะน่ะนี่คือหอจักรวาล หอที่พี่คิดว่าสวยกว่าหออื่นๆเป็นไหนๆ หอที่พวกเธอทั้ง 10 จะต้องอยู่ไปตลอด 4ปีนี้ เข้ามาเลยเว้ยพวกน้องๆทั้งหลาย"
เมื่อรุ่นพี่สาวกล่าวจบก็เดินนำเข้าไปในปราสาทสีรัตติกาลนั้น เมื่อทุกคนก้าวผ่านประตูของปราสาท ทุกชิวิตต้องชะงักลงเพราะความสวยของมันที่สวยถึงขั้นสวยมากข้างในมีดอกแองเจลลิส ดอกไม้ที่กลิ่นหอมหวานไม่แพ้ดอกเจลลิส ดอกใหญ่ที่อยู่ในแจกันที่ตั้งตระหง่านอยู่ที่พื้นหินอ่อนสีครีม โซฟาที่ทำด้วยขนสัตว์ดูอบอุ่น ผนังห้องโถงข้างในมีรูปของดาวต่างๆโคมไฟที่อยู่สูงส่องแสงสว่างจ้า มีบันไดวนเพื่อเดินขึ้นไปชั้นบน ที่คาดว่าน่าจะเป็นห้องพักของทุกคน


"ทั้ง 10 คนมาแนะนำกับพี่ๆกันหน่อยเร็ว" รุ่นพี่สาวที่พามาพูดขึ้น หลังจากนั้นไม่นานก็ปรากฎร่างของรุ่นพี่อีกประมาณ 30 คนปรากฎตัวขึ้นรวมรุ่นพี่สาวที่พามาตรงหน้าด้วย ก่อนที่รุ่นพี่ยบางคนเริ่มจะแนะนำตัว


"เฮ้ๆ ไอ้น้องหวัดดีเว้ย!!! พี่ชื่อ แคทเธอร์รีน ชิลลี่ เป็นประธานหอจักรวาล ปี4 ยินดีที่ได้มาพบหน้า (?)" หยิงสาวหน้าตาสะอาดสะอ้าน นัยต์ตาสีน้ำตาลเข้ม ผมสีคาราเมล ใบหน้าคมเรียว ริมฝีปากบางได้รุปสีชมพู รับกับจมูกโด่งเป็นสัน กล่าวแนะนำตัว ก่อนจะตามมาด้วยรุ่นพี่ที่พาพวกเรามาส่ง


" พี่ชื่อ เวียเรน่า โมเอล เป็นรองประธานหอจักรวาลน่ะเว้ย!! ปี 4 ยินดีที่ได้รู้จัก " หญิงสาวร่างบอบบาง นัยต์ตาสีเขียวมรกต เรือนผมสีทองเงางาม  ริมฝีปากสีแดงน่าดึงดูุด (?) 



หลังจากแนะนำตัวกันเสร็จรุ่นพี่ก็พามายังห้องพักของปี 1 ซึ่งห้องพักนั้นคือนอนรวม มิเกลล์แล้วอีก 3 สาวเลือกนอนข้างกัน มิเกลล์นั้นนอนติดหน้าต่างก่อนจะจัดข้าวของเครื่องใช้เข้าที่ตู้ลิ้นชักข้างๆเตียง 


"ดีจังเลยน่ะที่เราได้นอนข้างๆกันเนี่ย ฮิฮิ " เสียงของนีโอเริ่มบทสนทนาก่อนจะตามมาด้วยเสียงของยูริลล์ทีดูกระดี้กระด้าเ็นพิเศษ


"ใช่ๆ ดีจังเลยน่ะ " 


"พรุ่งนี้โรงเรียนหยุด ให้เราไปซื้อของที่ใช้สำหรับเรียนที่โรงเรียน เราไปตลาดกลางกันน่ะ " เสียงของบุคคลที่ได้ชื่อว่าเย็นชาและเงียบที่สุดดังขึ้นเชิยชวนทั้ง  3 คน นั้นคือ.....ไซโนลล์... สาวน้อยยิ้มยากผู้นี้ ตอนนี้กำลังยิ้มให้ทั้ง 3 อย่างน่ารักนั้นทำให้คนที่อยู่ในห้องพักนี้และมิเกลล์ ที่ได้รู้ว่าหญิงสาวผู้นี้ไม่ได้เย็นชาอย่างที่คิดแต่ก็แค่ไม่กล้าจะพูดอะไรก็แค่นั้น


"อืมๆ ไว้ค่อยไปกันพรุ่งนี้เช้าก็แล้วกันแต่วันนี้ของี้บหน่อยหล่ะง่วงมากเลย ฮ้าวๆๆๆๆๆๆ " มิเกลล์พูดด้วยอาการงัวเงียสุดๆก่อนจะนอนหลับไป ตามด้วยคนอื่นๆ ที่ทยอยกันนอนตาม


แต่จะมีใครรู้หรือไม่ว่ามีร่างของชายหนุ่มและหญิงสาวปริศนากำลังจ้องมองมายังพวกเธอทั้ง 3 อยู่ ซึ่งก้คือ มิเกลล์ นีโอ ไซโนลล์ ยูริลล์ 


" มันเป็นเรื่องจริงหรอเนี่ย ที่เด็กพวกนี้ยังมีชีวิตอยู่ หึ ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ " หยิงสาวปริศนาเค้นเสียงหัวเราะเยาะ 


" หัวเราะต่อไปเถอะเด็กน้อย เมื่อถึงเวลานั้นเจ้าจะไม่ได้หัวเราะอีก หึหึ " เสียงของชายหนุ่มปริศนาดังขึ้นเป็นเสียงต่อมา


"กลับไปรายงานนายท่านกันเถอะ โซล "หญิงสาวปริศนาเอ่ยเรียกชายหนุ่มนามว่า โซล 


" อืมมม ริว เรารีบไปรายงานนายท่านกันดีกว่า ว่าพบเด็กในตำนานนั้นแล้ว " โฌซล ชายหนุ่มปริศนาพูดขึ้น ก่อนที่ร่างทั้งสองจะหายลับสายตาไป

   





Fainol                    

อ่าจบไปกับอีกตอนหนึ่ง ฮิฮิ ไม่ได้อัพนานต้องขอโทดด้วยน๊าาา