ผู้ถือครอบครองพลังลึกลับทั้ง 4

ลำดับตอนที่ #3 : การสอบเข้าเรียน 2

                                   ** การสอบเข้าเรียน 2 **


ฉันเดินเข้ามาที่ประตูมิติ จากนั้นประตูมิติก็พาฉันมายังที่ๆฉันไม่รู้จัก ฉันมองหันซ้ายหันขวาแต่ก้เห็นเพียงห้องโถงใหญ่ที่ว่างเปล่า ไม่มีอะไรเลย

ฉันเดินมาส่วนตรงกลางของห้องโถง เอ๊ะ ฉันรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังถูกจับจ้องอยู่

ฉันหันหน้าไปทางที่ฉันรู้สึกว่าจะมีใครอยู่ตรงนั้นแล้วก็ต้องตกใจ (นิดหน่อย) เพราะคน 4 คนที่อยู่เบื้องหน้าของฉันช่างสวยงามยิ่งนัก พวกเธอมองมาที่ฉันพร้อมกับยิ้มให้ รอยยิ้มนั้นช่างสวยงามเหมือนพระอาทิตย์ที่ส่องแสงเจิตจรัส พวกเธอเดินเข้ามาหาฉันใกล้ขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็มาหยุดยืนตรงหน้าของฉันก่อนที่พวกเธอจะเอ่ยถามออกมาด้วยเสียงที่ไพเราะ



"เธอคือ มิเกลล์สิน่ะ ฉัน อเวลิซ่า เป็นผู้ที่สถิตอยู่ที่หอสุริยัน ยินดีที่ได้รู้จักน่ะมิเกลล์ " คนที่สวยราวกับนางฟ้าคนที่ 1 หรือ อเวลิซ่า พูดขึ้น ตามด้วยคนต่อไป



"ฉัน ไวล่า เป็นผู้ที่สถิตอยู่ที่หอจันทรา ยินดีที่ได้รู้จักน่ะมิเกลล์ สาวน้อยผู้มีใบหน้าที่งดงามราวกับนางฟ้าที่แสนวิเศษ อิอิ " เธอ ไวล่า พูดด้วยสีหน้าทะเล้น 55 ชอบเธอคนนี้จัง 



"ฉัน เฮซี เป็นผู้ที่สถิตอยู่ที่หอดวงดาว หรือ หอดารา ยินดีที่ได้รู้จักน่ะจ้า มิแลงเกลล์ " เธอ เฮซีผู้ที่สวยสง่าที่สุดพูดด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม 



"ฉัน ราเนีย เป็นผู้ที่สถิตอยู่ที่หอจักรวาล ยินดีที่ได้รู้จักน่ะจ๊ะ หลานสา  ว  ฮะ เฮ้ยๆ ไม่ใช่ๆ ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะสาวน้อย "เธอ ราเนีย พูดแนะนำตัวเป็นคนสุดท้าย ดูเหมือนว่าตอนนี้เธอจะโดนอีก 3 คนมองด้วยสายตารเอือมระอา เธอคนนี้ดูตลกดีแฮะ


"พวกคุณเป็นใคร "ฉันถามออกไปด้วยสีหน้างงงวย  ก่อนที่หนึ่งในจะ หรือเฮซี จะพูดขึ้นตอบคำถามของฉัน

"พวกเราเป็นใครเดี๋ยวเธอก็จะรู้เองแต่ว่าตอนนี้มาเข้าเรื่องเลย ดีกว่าน่ะ " เฮซีพูดจบก็ตามมาด้วยเสียงของไวล่า 


"พวกเราจะเป็นคนคุมการสอบรอบที่ 2 ของเธอเอง " ไวล่าพูดจบอีกเสียงก็ดังขึ้นอีกฃ



"การทดสอบครั้งนี้คือ... " อเวลิซ่าพูดจบแค่นั้นก็มองไปที่อีกฟากหนึ่งของห้องโถงฉันจึงมองตามสายตาไปแต่ก็ต้องตกใจอย่างมากที่คนตรงหน้าของฉันคือ........







" ท่านแม่... "ฉันเห็นท่านแม่กำลังยิ้มให้ฉันด้วยสายตาที่อ่อนโยน อบอุ่น รอยยิ้มนี้ ความอ่อนโยนและอบอุ่นแบบนี้ฉันคิดถึงมันจังเลย ความอบอุ่นที่มีให้แก่ฉันไม่เหมือนคนอื่นเลยเพราะมันอบอุ่นกว่าคนอื่นมาก ฉันคิดถึงจังเลย


"ฮึก ฮึก " ทำไมฉันถึงอ่อนแอขนาดนี้น่ะทั้งที่สัญญากับท่านแม่ไว้เเล้วเชียวว่าจะเข้มแข็งและไม่ร้องไห้แต่ฉันก็ผิดสัญญาฉันอดกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ได้ ขอโทษน่ะค่ะท่านแม่ ฮึก


"เธอมิเกลล์ ธะ เธอกำลังร้องไห้ ... " ราเนียพูดขึ้นพลางมองฉันที่กำลังร้องไห้ด้วยสีหน้าตกใจอย่างเห็นได้ชัด 



" นี่มิเกลล์ไม่ต้องร้องไห้น่ะ เพราะนี่เป็นแค่ปีศาจโคลนที่มีชีวิตและยังมีรุปร่างเหมือนมนุษย์อีก การที่เธอเห็นแม่ของเธอนั้นก็เพราะว่าเธอต้องการเจอแม่ของเธอมากยังไงหล่ะ เธอจึงเห็นปีศาจโคลนเป็นแม่ของเธอ ปีศาจโคลนมันจะทดสอบจิตใจของเธอว่าตอนนี้เธอเข้มแข็งพอรึยัง เข้าใจไหม ฉะนั้น เลิกร้องไห้เถอะน่ะ" เธอบอกฉันด้วยแววตาที่เป็นห่วงเป็นใย ฉันพอได้ยินอย่างนั้นแล้วก็รีบปาดน้ำตาออกแล้วหันไปเผชิญหน้ากับปีศาจโคลนตัวนั้น ฉันจะไม่อ่อนแอ.... จะไม่อ่อนแอ....................................ไม่อ่อนแอ


"ฉันพร้อมที่จะทำการสอบรอบที่ 2 แล้วค่ะ "ฉันพูดออกไป ทุกคนมองมาที่ฉันอย่างชื่นชม

"งั้นก็ไปจัดการปีศาจโคลนตัวนั้นที่มันแปลงกายเป็นแม่ของเธอได้เลย ลุย.. " ราเนียบอกฉัน ฉันเดินเข้าไปใกล้ไอ้ปีศาจโคลนนั้นและเตรียมร่ายเวทย์ใส่มัน อันที่จริงมันก็ฆ่าได้ง่ายๆ แค่ เพียงดีดนิ้ว มันก็สลายกลายเป็นผุยผงแล้วแต่ฉันอยากออกกำลังกายด้วยอ่ะเลยเล่นกับมันสักหน่อย
และตอนนี้ฉันก็ไม่สนใจแล้วว่าที่อยู่ตรงหน้านั้นคือแม่ของฉัน แต่มันไม่ใช่มันคือของปลอมแม่ของฉันมีแค่คนเดียวเท่านั้น ใครที่มันกล้ามาปลอมตัวเป็นแม่ของฉันแล้วมาหลอกฉัน ..................    ฉันจะฆ่ามัน!!!



ฉันยกดาบคู่กายของฉันหรือ ดาบวิโรต ขึ้นแล้วเตรียมตัวฆ่ามัน มันเริ่มเดินเข้ามาใกล้แล้วใช้ดาบของมันตวัดใส่ฉันแต่ฉันก็สามารถหลบได้ง่ายๆ หึ ฝีมือแค่นี้เนี่ยน่ะ แม่ของฉันน่ะไม่ฝีมือด้อยขนาดนี้หรอกย่ะ ฉันเข้าไปใกล้มันแล้วตวัดดาบใส่มันครั้งเดียวร่างกายของมันก็แตกสลายกลายเป็นผุยผง
หึหึ อ๊อนอ่อนซ่ะจริงน่ะแก ฉันยิ้มเยาะมันอยู่ในใจ



"เธอนี่เก่งมากจริงๆ เอาหล่ะการสอบรอบที่ 2 หรือ การทดสอบจิตใจได้จบลงแล้ว ต่อจากนี้ก็ยินดีต้อนรับเข้าสู่โรงเรียนซิลเวเนียน่ะ" อเวลิซ่า พูดขึ้น และก็มีแสงสว่างพุ่งออกมาจากตัวของฉันฉันหลับตาลงเพราะแสงนั้นเจิดจ้า และมันก็พาฉันมาอยู่ณ สถานที่แห่งหนึ่ง..............









อัพตอนที่ 3 ให้แล้วน่ะค่าา