ผู้ถือครอบครองพลังลึกลับทั้ง 4

ลำดับตอนที่ #4 : การคัดเลือกหอ 1 (แก้ไขชื่อ)

                                                          **     การคัดเลือกหอ 1 **




ทันทีที่่ฉันถูกส่งตัวมาที่ห้องโถงอีกที่หนึ่งซึ่งใช้เวทย์เคลื่อนย้ายมา ฉันมองสำรวจภายในห้องโ ถงแห่งนี้ก็พบกับนักเรียนคนอื่นๆที่เริ่มทยอยกันเข้ามาในห้องโถง ซึ่งก็มีเด็กสาว 3 คนที่ฉันยิ้มให้อย่างเป็นมิตรรวมอยู่ในนั้นด้วย ฉันนั่งรออาจารย์ที่มีหน้าที่คุมสอบนี้มา 10 นาทีกว่าๆแล้ว ในที่สุดอาจารย์นาล์วี่เจ้าเดิมก็มา (กว่าจะมาได้น่ะ) อาจารย์นาล์วี่เดินขึ้นมาบนเวทีที่ตั้งอยู่ตรงกลางของห้องโถงก่อนที่จะกล่าวออกมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มดังเดิมของคุณเธอ



"อาจารย์ดีใจด้วยกับพวกเธอทุกคนที่ผ่านการทดสอบมาได้อย่างราบรื่น " เหรอค่ะอาจารย์ ('_') 



"การสอบของเราก็หมดเพียงเท่านี้น่ะจ๊ะ ยินดีต้อนรับทุกคนสู่ีโรงเรียนเวทย์ซิลเวเนียจ๊ะ (โรงเรียนซิลเวเนียเป็นโรงเรียนเวทย์หญิงล้วนน่ะลืมบอกไปแหะๆ<<<<Fainol)


"หลังจากนี้ครูจะให้รุ่นพี่ของแต่ละหอมาพาพวกเธอไปคัดเลือกเข้าหอน่ะ ตามรุ่นพี่ไปเลยน่ะ" สิ้นเสียงของคุณครูนาล์วี่ก็มีรุ่นพี่4คนเดินมาที่ที่พวกเรายืนอยู่ก่อนจะพูดขึ้น

"สวัสดี น้องๆพี่จะพาน้องๆไปคัดเลือกเข้าหอน่ะตามพี่คนสวยมาทางนี้เลยจ้าา" รุ่นพี่สาวคนหนึ่งพูดขึ้น หลงตัวเองซ่ะจริง แต่พี่เขาก็สวยจริงและ ดวงตากลมโตสีฟ้าคราม ใบหน้าเรียวได้รูป ริมฝีปากบางสีชมพูอ่อน ผมสีคาราเมลยาวประบ่า นิสัยดูห้าวๆ ชักจะชอบรุ่นพี่คนนี้ซ่ะแล้วสิ รุ่นพี่พาพวกเราทุกคนเดินไปยังห้องประชุมแล้วหยุดยืนที่หน้าห้องประชุมนั้นที่ชื่อห้องประชุมเขียนว่า



                                             
                                                 ห้องประชุมเสียงกรีดร้อง




นี่มันห้องประชุมหรือห้องเก็บศพกันแน่ว่ะถึงได้ชื่อหลอนขนาดนี้แต่ฉันก็ชอบน่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ รุ่นพี่สาวทั้ง 4เปิดประตูของห้องประชุมเข้าไป ทุกคนดูจะตกตะลึงกันเป็นอย่างมากเพราะชื่อของห้องประชุมนั้นหลอนโคตรแต่พอเปิดประตูเข้ามากลับแตกต่างออกไปเพราะข้างในเป็นห้องที่หรูหรากว่าห้องประชุมอื่นๆ 

ข้างในตกแต่งด้วยรุปปั้นของกามเทพตัวน้อยตั้งเรียงเป็นระเบียบอยู่ที่พื้นทางเดิน แจกันดอกไม้ที่มีดอกเจลลิสอยู่นั้นยิ่งทำให้ทุกคนตะลึงเข้าไปใหญ่ เพราะดอกเจลลิส  ( ชื่อดอกไม้ตั้งเองน่ะ ไม่มีอยู่จริงหรอก)เป็นดอกที่หายากทำให้ไม่ค่อยมีใครเคยพบเห็น มันส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ ออกมา 

"เอ้าๆเลิกตะลึงได้แล้วเข้าไปนั่งที่ได้แล้วจะได้เริ่มพิธีกันนเลย" รุ่นพี่สาว 1 ใน4 พูดขึ้นทำให้ทุกคนออกจากการตกตะลึงอย่างหนักแล้วรีบหาที่นั่งของตัวเอง

ฉันเดินไปนั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างหลังสุดพร้อมกับเด็กสาว 3 คนที่เดินตามมานั่งด้วย  แล้วเริ่มบทสนทนาระหว่างรออาจารย์ขึ้นมากล่าวรายละเอียดการของหอพักแต่ล่ะหอพัก



"นี่ เธอชื่ออะไร ฉันเห็นเธอแล้วอยากจะรู้จักน่ะเพราะดูจะเข้ากันได้ " 1ใน3ถามฉันที่นั่งอยู่ เธอมีผมนาวประบ่าสีน้ำตาลทอง  นัยต์ตาสีแดงเพลิงนั้นทำให้ชวนหลงใหล   ริมฝีปากบาง ใบหน้าเรียวได้รูป ผิวขาว  


"ฉัน มิเกลล์ ยินดี...ที่ได้รู้จัก แล้วพวกเธอหล่ะ "คราวนี้ฉันเป็นฝ่ายถามกลับไปบ้าง 


" นีโอ....นีโอน่า ยินดีที่ได้รู้จัก" เด็กสาวผมสีน้ำตาลทองกล่าวขึ้นเป็นคนแรกตามด้วยอีก 2 เสียง


" ยูริลล์  ยินที่เช่นกัน หวังว่าพวกเราจะเข้ากันได้น่ะมิเกลล์ " ยูริลล์พูดด้วยเสียงที่ห้าวๆต่างจากหน้าตาที่หวานนั้น เธอมีผมสีน้ำตาลเข้ม (ส่วนฉันน้ำตาลแต่เป็นน้ำตาลอมเทานิดๆน่ะ <<มิเกลล์) นัยต์ตาสีดำสนิท   ริมฝีปากเรียวบางรับกับใบหน้าที่หวานๆนั้น ผิวสีขาว  เธอดูสวยดีน่ะ แต่นิสัยห้าวๆเหมือนฉันนี่ยิ่งชอบเข้าไปใหญ่



" ฉัน ไซโนลล์ ยินดีที่ได้รู้จัก " คนสุดท้ายพูดขึ้นด้วยสีหน้าทีเรียบเฉยแต่แววตานั้นดีใจสุดขีดที่ได้เจอเพื่อนใหม่ เธอมีผมที่ยาวถึงกลางหลังสีดำสนิท นัยต์ตาสีน้ำเงินเข้ม ส่งผลให้เธอดูเหมือนคนเย็นชา แต่ความจริงแล้วไม่ใช่  ริมฝีปากบาง ใบหน้าเรียวได้รูป ผิวขาวซีด 


                                 

 

โอ๊ะ ฉันลืมแนะนำตัวเองด้วยนี่น่า สวัสดี ฉัน มิเกลล์ 

                             
 

  ฉันมีผมสีน้ำตาลอมเทา ยาวถึงกลางหลัง นัยต์ตาสีม่วงเข้ม ริมฝีปากอวบอิ่ม ผิวขาวอมชมพู ตัวเล็ก หุ่นบาง ส่วนสูง 168 เฮ้ยๆๆ ฉันหลงตัวเองเกินไปเปล่าว่ะ ( เพิ่งจะรู้ตัวเรอะ<<< Fainol) หุหุ เอาไว้แค่นี้แหละเดียวพูดอีกนี่โดนถีบแน่ๆ ฮ่า ฮ่า มาเข้าเรื่องต่อเลยดีกว่า 


"อืม ยินดีที่ได้รุ้จักทุกคน จากนี้เรามาร่วมป่วนโรงเรียนกันเถอะ ฮ่าๆ" ฉันพูดไปด้วยหัวเราะไปด้วยเหมือนคนขาดสติ ก็น่ะคนมันชอบป่วนก็เงี้ยแหละ และดูเหมือนทุกคนจะเห็นด้วย


"หึหึ เอาสิ "นี่คือเสียงของไซโนลล์ จะน่ากลัวไปไหนแม่คุณ


"เอาด้วยๆ "ตามมาด้วยเสียงของนีโอ ยัยเนี่ยกะล่อนจัง


" ลุยด้วยเว้ย ไและนี่คือเสียงของยุริลล์ที่ห้าวได้ทุกสถานการณ์


"ห่ะห่ะ พวกเราเข้ากันได้จริงๆด้วย " ฉันพุดไปพลางหัวเราะชอบใจไป จนกระทั่งมีอาจารย์คนหนึ่งเดินขึ้นมาบนเวที แล้วกล่าวอะไรบางอย่างกับนักเรียนที่อยู่ข้างล่างเวที

" ครูชื่อ เวนัล เอฟแฟร์ เป็นรองผ.อ. ยินดีที่ได้รุ้จักน่ะนักเรียนทุกคน ครูจะมาอธิบายรายละเอียดของหอต่างๆให้ฟังน่ะ ตั้งใจฟังให้ดีหล่ะ หึหึ " อาจารย์พูดด้วยเสียงที่เขร่งขรึม จนบางคนต้องกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเพราะเกรงกลัวเสียงของอาจารย์ เวนัล คนนี้