~Missions รักวุ่นวายของยัยตัวแสบ & นายตัวดี~

ลำดับตอนที่ #1 : INTO

:)  Shalunla

INTO

ณ สนามบินสุวรรณภูมิ

24 /12/2XXX

              สาวสวยหน้าตาน่ารักคนหนึ่งกำลังเดินออกมาจากสนามบินด้วยสีหน้าที่สุดแสนจะหงุดหงิด เธอมีผมสีน้ำตาลทองเงางามยาวถึงกลางหลัง ใบหน้าเรียวเล็กหน้าตาจิ้มลิ้ม ริมฝีปากสีเชอร์รี่น่าสัมผัส ดวงตากลมโตสีชาคู่สวยกำลังมองไปที่โทรศัพท์ไอโฟนของตัวเองอย่างหงุดหงิด  

“ โธ่เอ้ย  ทำไมถึงไม่มีใครรับสายฉันเลยเนี่ย รู้บ้างไหมว่าตอนนี้ฉันกำลังลำบากอยู่น่ะ ฮึ่ยย  “ : (   ฉันกำลังบ่นกับโทรศัพท์ก่อนจะยกโทรศัพท์เพื่อจะติดต่อกับคนที่ต้องการเจออีกที แต่........

ตู๊ดดดดดดดดดดดดดดดด  หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ............

      ไม่มีใครรับสายของฉันเลยสักคน  โธ่เอ้ย ใจคอนี่จะปิดเครื่องไม่รับโทรศัพท์กันเลยสักคนใช่ไหมเนี่ย ฉันโทรจะเป็นรอบที่ล้านแล้วน่ะ  แล้วทีนี้ฉันจะกลับบ้านยังไงหล่ะเนี่ย ฉันนี่มันโง่ซ่ะจริง  ไปต่างประเทศไม่กี่ปี ดันลืมว่าบ้านตัวเองไปทางไหน ซอยอะไร

ถนนอะไร ฉันนี่มันซื่อบื้อจริงๆเลย

         ฉันเดินออกมาจากสนามบินก่อนจะเดินไปเรื่อยๆเพราะไม่รู้ว่าบ้านไปทางไหน ถ้าขึ้นรถแท็กซี่ไปก็ไม่รู้จะต้องบอกเขาว่าจะไปที่ไหน เพราะฉันไม่รู้จักซอยที่บ้านตัวเองตั้งอยู่  เฮ้อฉันนี่มัน ........

18.30 น.

 
นี่มันก็ หกโมงเย็นแล้ว ฉันก็ยังเดินต่อไปเรื่อย แล้วก็คิดอะไรเพลินไปหน่อย กว่าจะมารู้ตัวก็ไม่รู้ว่าตัวเองมาอยู่ที่ไหนซ่ะแล้ว

   ฉันเดินหน้าไปเรื่อยๆ สายตาก้ดันมองไปเห็นสถานที่แห่งหนึ่งที่เป็นลานกว้างมีต้นไม้เยอะหน่อยแต่ก็ไม่มาก มีถนนที่เป็นทางยาวเข้าไปภายในป่า  ซึ่งถ้าให้ฉันเดา สถานที่นี้มันต้องเป็น  สนามแข่งรถ  (ฉันรู้เรื่องอย่างนี้ดีเพราะฉันชอบแข่งรถและเพราะที่แห่งนี้กำลังมีผู้คนที่ชอบการแข่งรถกำลังยืนเชียร์อะไรบางอย่างอยู่ ทำให้ฉันเดินเข้าไปในนั้นอย่างอยากรู้อยากเห็น  แต่สายตาของฉันดันเหลือบไปเห็น   รถแลมโบกินี่ 2 คัน ที่กำลังจอดขนาบข้างกัน คันหนึ่งสีดำ คนที่ยืนอยู่ที่รถคันนั้นคือ ชายนิรนามที่ฉันไม่ยักกะรู้จัก (จะไปรู้จักได้ยังไงก็เพิ่งจะมาเมื่อกี้ ) หน้าตาของชายคนนั้นหล่อโคตรอ่ะ ผมสีดำสนิท กับตุ้มหุสีดำที่ติดอยู่ที่ใบหูนั้น ทำให้เขาดุเท่มากๆ แต่ก็ดูจะเย็นชาไปน่ะ แต่ก็น่ะ หล่ออ่ะ ไม่ถือสา  

ส่วนอีกคนที่กำลังยืนคู่อยู่กับรถแลมโบกินี่สีขาวของเขา ผมสีน้ำตาลทองของเขานั้นชั่งแตกต่างกับอีกคนโดยสิ้นเชิง ใบหน้าหล่อโคตรนั่นกำลังยืนนิ่งไม่ไหวติ่ง ริมฝีปากสวยปิดสนิทไม่มีการพูดใดๆหลุดออกมาจากปากของเขา  เอ๊ะ!! แต่ทำไมฉันถึงได้คุ้นหน้าเขาขนาดนี้หล่ะ ไม่จริงน่า ไม่น่าจะใช่ นั้นใช่เขาจริงๆหรอ รึอาจจะแค่ชบังเอิยหน้าเหมือน แต่ทำไมเขาถึงได้เหมือน  เฮีย ‘จากัวร์’ จังเลยหล่ะ

   ในขณะที่ฉันกำลังจะพออกไปฉันก็ไม่สังเกตเลยว่า เสียงของคนเชียร์โดยรอบเงียบลงไปแล้ว ฉันเลิกคิดเรื่องบ้าๆก่อนที่จะมองไปยังบุคคลทั้ง 2 ซึ่ง หนึ่งในนั้นกำลังมองมาที่ฉัน  เอ๋ อะไรน่ะ เขามองมาที่ฉันงั้นหรอ (?)

          ฉันมองบุคคลหนึ่งในสองที่มองมาที่ฉันตาไม่กระพริบ ก่อนที่เขาจะเอ่ยชื่อของใครคนหนึ่งออกมาทำให้ฉันชะงักลมหายใจไปเลยทีเดียว

“ เจมส์ม่า “ 

________________________________________________________________