เสน่หาไร้ปราณี

เนื้อหาในเรื่องอาจมีความไม่เหมาะสม ทั้งทางเพศ คำพูดหยาบคาย และพฤติกรรมด้านความรุนแรง ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

เนื้อหาทั้งหมดแต่งขึ้นจากจินตนาการเพื่อความบันเทิง

รูปภาพเป็นเพียงส่วนประกอบ ที่ทำให้เห็นคาแร็คเตอร์ของตัวละครชัดเจนขึ้น บุคคลในรูปไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อหาแต่อย่างใด

Start 28 - 12 - 2021

เสน่หา...ไร้ปราณี

“พี่ต้องไปแล้ว เดี๋ยวจะพาเราไปส่งที่ร้านหนังสือก่อน เราก็รอคุณย่าที่นั่นนะ อย่าไปไหน” โอคาตะซังบอก ขณะที่ริเอะทำแก้มป่องดูไม่พอใจสักเท่าไหร่

“ทำไมกลับเร็วจังล่ะ น่าจะอยู่เล่นเป็นเพื่อนริเอะก่อน”

“พี่มีเรื่องให้ทำหลายอย่างเลย” เด็กหนุ่มพยายามอธิบาย ก่อนจะจับมือคนตัวเล็กให้ก้าวลงจากเก้าอี้ม้านั่ง “ไปกันเถอะ”

แต่เด็กน้อยไม่ยอมลง เธอยืนหน้าง้ำอยู่อย่างนั้น โอคาตะถึงกับถอนใจในความดื้อดึงของริเอะ เพราะดูท่าแล้วเธอคงถูกเลี้ยงดูมาโดยมีผู้ใหญ่คอยให้ท้ายตลอด ถึงได้เอาแต่ใจตัวเองน่าดู

ทว่าก่อนที่โอคาตะซังจะลำบากใจไปมากกว่านี้ เสียงของโยเนะที่เพิ่งข้ามฝั่งกลับมาหาหลานสาวก็ดังขึ้น

“ริเอะ ลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ”

“คุณย่า..” ริเอะจังหันไปยิ้มให้ย่าด้วยความดีใจ พลางกระโดดโลดเต้น ก่อนจะหันมาบอกโอคาตะ “คุณย่าของริเอะก็มาแล้วเหมือนกัน”

“งั้นเราไปหาหาคุณย่ากันเถอะ”

ขณะที่โอคาตะกำลังฉุดมืออีกฝ่ายให้เดินตามมา ริเอะจังก็รั้งไว้

“เดี๋ยวสิ เดี๋ยวก่อน”

“มีอะไร?”

โอคาตะมองคนตัวเล็ก ซึ่งริเอะจังกวักมือเรียกเขาให้โน้มตัวลงมาหาตัวเอง ทำท่าทางราวกับมีเรื่องจะบอก กระทั่งคนตัวสูงเอียงหูเพื่อรอฟัง อีกฝ่ายก็พูดจาด้วยน้ำเสียงกระซิบกระซาบ เอามือป้องระหว่างปากกับใบหูของเขา

“เอาไว้มาเจอกันอีกนะ”

“ได้สิ” โอคาตะมองหน้าแล้วรับปาก แต่ก่อนที่เขาจะยืดตัวขึ้นเต็มความสูงนั้น ก็ดันถูกเด็กน้อยจอมแก่นขโมยจูบแรกไปด้วยความรวดเร็ว

จุ๊บ~

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากท่ามกลางสายตาของคามินและโยเนะที่กำลังจับจ้องมายังเขากับริเอะจัง โอคาตะเองก็ไม่ทันได้ตั้งตัว ส่วนเด็กน้อยที่ขโมยจูบบนเรียวปากเด็กหนุ่มกลับยิ้มด้วยท่าทางเริงร่า แล้ววิ่งจู๊ดไปหาย่าตัวเองหน้าตาเฉย

โอคาตะซังยืนอึ้งไปหลายวินาที จนเสียงดุหลานของโยเนะดังขึ้นทำให้เขามีสติกลับคืนมา

“ริเอะจัง! เรานี่นะ...เราเป็นเด็กผู้หญิงนะริเอะ”

“เด็กผู้หญิงแล้วยังไงคะคุณย่า ริเอะชอบเขา โตขึ้นริเอะจะแต่งงานกับพี่เขา”

เสียงคุณย่าหัวโบราณกับเด็กน้อยหัวสมัยใหม่ไวไฟเถียงกันดังระงมไปทั่วบริเวณนั้น โดยมีเสียงหัวเราะชอบใจของคามินดังแทรกขึ้นปะปนอยู่ด้วย ขณะที่โอคาตะยืนเอ๋อเหมือนไม่รับรู้ความเคลื่อนไหวรอบข้าง ใบหน้าขาวผ่องของเด็กหนุ่มแดงซ่านเป็นลูกมะเขือเทศ

เขาไม่รู้ว่าจะอึ้งกับอะไรดีระหว่างการที่โดนริเอะขโมยจูบแรกไป กับเรื่องที่ริเอะหมายหัวเขาเป็นเจ้าบ่าวของเธอในอนาคตไปแล้ว

- โอคาตะ นาโอกะ -

- ริเอะ อายูคาวะ -

นิยายที่แต่งจบไปแล้ว

นักอ่านสามารถติดตามเรื่องที่ชอบได้เลยค่า

จิ้มที่รูปนะ

  

  

แฟนเพจ 'อสรพิษ' เอาไว้ให้ทุกคนติดตาม

แจ้งข่าวการอัพเดทนิยายที่นี่ เร็วทุกสถานการณ์ ♥

 

TB