ในอ้อมแขนคุณ อุ่นไปถึงหัวใจ ♥

ลำดับตอนที่ #3 : ในอ้อมแขนคุณ ♥ บทที่ 01 :: เด็กสาวสื่อวิญญาณ 50 %

ในอ้อมแขนคุณ...

อุ่นไปถึงหัวใจ ♥

บทที่ 1 - เด็กสาวสื่อวิญญาณ

“พ่ออ่ะ”

“ไม่ต้องมาเรียกซะให้ยาก เพราะนอกจากทำบุญเลี้ยงพระแล้ว เงินที่เหลือฉันก็คงให้แม่แกจัดการตามเห็นชอบนั่นแหละ ทั้งแก ทั้งเจ้าพงษ์ ไม่มีใครได้ส่วนแบ่งหรอก” พร้อมทรัพย์แจงรายละเอียดเอาไว้อย่างชัดเจนด้วยน้ำเสียงเข้มงวด เพราะไม่ต้องการให้เด่นคุณรู้สึกเคลือบแคลงใจ เดี๋ยวจะหาว่ารักลูกไม่เท่ากันอีก “ที่สำคัญ...เจ้าดีนมันตั้งใจให้เป็นค่ารักษาแม่เลยบอกหลาน”

“อ๋อ” เด่นคุณพยักหน้ารับ เป็นที่รู้กันว่าเด่นฤทธิ์สนิทกับแม่มากกว่าพ่อ เวลามีอะไรก็มักปรึกษากันอยู่สองคนเงียบๆ พอแม่ไม่สบายขึ้นมาก็คงอดห่วงไม่ได้

“พ่อก็เลยบินมาหาแกก่อนนี่ไง ว่าจะทำบุญใหญ่ให้มันสักหน่อย” พร้อมทรัพย์ตั้งใจมาตรวจตราการทำงานของลูกชายคนรองด้วย แต่เรื่องหลักคือมาเตรียมสถานที่ก่อนจะจัดงาน “พ่อมาแล้วนะดีน ดีนได้ยินพ่อมั้ย”

“พ่อจะเรียกมันทำไมเล่า ถ้ามันโผล่มาจะทำไง คนยิ่งหลอนๆ อยู่” เด่นคุณรีบหันซ้ายหันขวา ขยับตัวเข้าไปใกล้พ่อแล้วเกาะแขนท่านแน่น ไม่ห่วงภาพลักษณ์ทายาทคิมคิราการคนรอง ผู้บริหารโรงแรมใหญ่โตสักนิด

“อย่ามาเว่อร์ ทำตัวแมนๆ หน่อย” พร้อมทรัพย์ดึงแขนตัวเองออกจากการเกาะกุมของลูกชาย มองอีกฝ่ายแล้วถอนหายใจด้วยความเหนื่อยใจ แต่ก็ไม่อยากดุมาก

ที่เด่นคุณกลายเป็นคนระแวงเรื่องผีสาง นั่นคงเป็นเพราะเหตุฝังใจที่เจอกับตัวเอง

ทีแรกเด่นคุณไม่ใช่ขี้กลัวอะไรนักหนา แต่ในตอนที่พร้อมทรัพย์กำลังฝึกให้ลูกชายแต่ละคนบริหารงานโรงแรมที่มีอยู่ในครอบครอง แจกจ่ายหน้าที่ให้เด่นฤกษ์ดูแลสาขาใหญ่ใจกลางกรุงเทพฯ ส่วนเด่นคุณดูแลโรงแรมที่เชียงใหม่ และเด่นฤทธิ์ดูแลงานทางใต้ วันนั้นมันเกิดเหตุขึ้น..

เด่นฤทธิ์รู้ว่าตัวเองติดเชื้อ HIV จากผู้หญิงที่ตนรักและไว้ใจ จนซึมเศร้าพักใหญ่ ทว่าในตอนนั้นทุกคนมีหน้าที่รับผิดชอบตัวเองค่อนข้างชัดเจน ทั้งยุ่งกับการปรับตัว และงานที่ทำก็ล้นมือมาก ถึงได้ละเลยความรู้สึกของเด่นฤทธิ์ แม้เจ้าตัวจะไม่ได้บอกเรื่องนี้กับใครเลย..แม้กระทั่งแม่ที่ปรึกษาได้ทุกเรื่อง แต่เรื่องของเด็กผู้หญิงคนนั้นที่เด่นฤทธิ์เข้าไปพัวพันด้วย ก็ดันล่วงรู้เข้าถึงหูของเด่นฤกษ์

เพราะความลับไม่มีในโลก พอรู้ข่าว...พี่ชายคนโตของบ้านก็ใช้เส้นสายทั้งหมดที่มีสืบจนรู้ว่าน้องชายไปตรวจเลือดที่ไหน ผลออกมาเป็นยังไง พอครอบครัวรู้เข้าก็เป็นห่วงเด่นฤทธิ์มาก ถึงได้ตกลงกันว่าจะไปมาหาเจ้าตัวที่ภูเก็ต เพื่อพูดคุยเรื่องที่เกิดขึ้น

ทางครอบครัวไม่ได้จะกดดันเด่นฤทธิ์เลย ทุกคนไม่ได้รังเกียจและตั้งใจช่วยกันหาทางออกให้ด้วยซ้ำ แต่เหมือนว่าเด่นฤทธิ์จะรับกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ไหว แฟนสาวที่เขาไว้ใจนั้นทำร้ายจิตใจไม่พอ ยังเอา ‘โรคร้าย’ มาแพร่เชื้ออีก ผู้ชายที่ถูกดูแล ถูกเลี้ยงมาอย่างดีราวกับคุณชายเลยทำใจยอมรับไม่ได้

เด่นคุณที่ในตอนนั้นพอจะปลีกตัวได้ เลยตัดสินใจบินไปหาน้องชายก่อนใคร เขาคิดว่าอย่างน้อยการคุยกันแบบพี่น้องก็น่าจะทำให้เด่นฤทธิ์หายโศกเศร้าขึ้นมาบ้าง เขาอยากเป็นคนที่คอยนั่งรับฟังปัญหา ทำให้ควาทุกข์ในใจของน้องชายทุเลาเบาบางลง

แต่มันก็เหมือนจะสายไปแล้ว เพราะพอไปหาเด่นฤทธิ์ที่บ้านพัก (ซึ่งเป็นบ้านที่เด่นคุณอยู่ในปัจจุบัน) ก็พบว่าน้องชายผูกคอตายอยู่ในห้องนอนของตัวเอง สภาพศพค่อนข้างอึดบวมเพราะผ่านมาราววันเกือบสองวันแล้ว

ในตอนที่เจอศพน้องชายตัวเขียวซีด ขาลอยเหนือเตียงนอน น้ำเหลืองน้ำหนองหยดเต็มไปหมด เด่นคุณถึงขั้นล้มพับลงไปกองกับพื้น เวลานั้นเป็นตอนกลางคืนเสียด้วย...ทำเอาเขาหลอนแทบจับไข้ แต่พอตั้งสติได้เขาก็วิ่งหน้าตาตื่นออกจากบ้าน ตามคนไปจัดการเรื่องน้องชายตัวเอง

เด่นคุณในเวลานั้นไม่ต่างจากคนบ้าเลย เขาทั้งกลัว ทั้งร้องไห้ฟูมฟาย กดโทรศัพท์โทรไปบอกครอบครัว พูดจาไม่รู้เรื่องรู้ความ แต่การจากไปอย่างไม่มีคำร่ำลาจากเด่นฤทธิ์นั้น ทำให้ทางครอบครัวเสียใจมาก

ทว่าสิ่งหนึ่งที่ทิ้งเอาไว้คือความทรงจำที่เกิดขึ้น สายใยผูกพันที่เชื่อมต่อกันของครอบครัว แต่สำหรับเด่นคุณ...ไม่ว่ายังไงภาพน้องชายก็ยังติดตาเขา แบบที่ยากจะลบล้างออกได้

“แล้วนี่ พี่พงษ์จะมามั้ย”

“มาสิ พ่อบอกไปแล้ว มาพร้อมแม่กับหลานๆ นั่นแหละ”

......................................................

1 ปีผ่านไป

“เย้ แม่ๆๆ วาฬได้งานแล้วนะ”

‘วารวารี’ ส่งเสียงร้องดีใจพร้อมกระโดดโลดเต้นไปมา หลังจากที่ได้รับโทรศัพท์จากฝ่ายบุคคลของทางโรงแรมว่ารับเธอเข้าทำงานแล้ว และให้มาเริ่มงานในอีกสองวันถัดจากนี้

รอยยิ้มบนใบหน้ากลมๆ ที่สดใสของลูกสาวเพียงคนเดียว ทำเอา ‘แวววรี’ ผู้เป็นแม่ยิ้มตามไปด้วย ท่านวางมือจากการหั่นหน่อไม้ที่เตรียมไว้แกงไก่ขายพรุ่งนี้ แล้วหันไปมองหน้าลูก

“แม่ดีใจด้วยนะวาฬ” คนเป็นแม่บอก เพราะการทำงานในโรงแรมชั้นนำเป็นความฝันของลูกสาว ก่อนเอ่ยชม “ลูกสาวของแม่เก่งที่สุดเลยนะ”

วารวารีวิ่งมากอดคอมารดา หอมแก้มท่านด้วยความดีใจไปฟอตหนึ่ง ก่อนจะดึงเก้าอี้ออกมานั่งใกล้กัน

“ได้งานใกล้ๆ แถมยังติดทะเลอีกนะแม่” แค่พูด ใจของเธอก็แทบเต้นหลุดออกมาจากอก ไม่คิดเลยว่างานแรกอย่างเป็นทางการ เธอจะได้ทำงานกับโรงแรมมีชื่อเสียงในเครือคิมคิราการที่หลายคนใฝ่ฝัน “วันที่วาฬไปสอบกับสัมภาษณ์นะแม่ แอบเดินดูรอบๆ ด้วย สวยมากเลย หรูหรา ไฮโซ มิน่าล่ะค่าที่พักถึงแพงหูฉี่ ยิ่งในโซนวิลล่าเห็นวิวทะเลนะแม่ คืนละเหยียบแสนเชียว หืม..พักคืนเดียว เท่ากับค่ากินเราสองคนทั้งปี”

แวววรียิ้มกับความช่างพูดของลูกสาว แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าทั้งชีวิตเธอแทบไม่เคยพาวารวารีไปเที่ยวในที่ดีๆ เลย เพราะสถานะทางบ้านไม่ได้ดีเหมือนคนอื่นเขา

“ดีแล้วล่ะ” คนเป็นแม่ลูบเรือนผมที่ปล่อยสยายเต็มแผ่นหลังของลูก “แต่วาฬแน่ใจนะว่าไปกลับเองไหวน่ะ”

คนเป็นแม่อดห่วงไม่ได้เพราะบ้านกับที่ทำงานของวารวารีค่อนข้างไกลกัน ถึงแม้จะมีมอเตอร์ไซด์เป็นของตัวเองขี่ไปกลับ แต่ท่านรู้ว่างานโรงแรมไม่ได้ไปเช้าเย็นกลับเหมือนงานอื่น หากกลับค่ำมืดก็อดเป็นห่วงความปลอดภัยของเจ้าตัวแสบไม่ได้

“แน่นอน วาฬซะอย่าง” หญิงสาวยกมือทำท่ายอดเยี่ยมก่อนจะเอาโป้งปัดปลายจมูกตัวเองในแบบฉบับหญิงสาวเก่ง เฟี้ยว “เออจริงสิ จะว่าไปแม่จะทำกับข้าวไหวเหรอ ถ้าวาฬไปทำงานเช้าๆ ใครจะช่วยแม่ยกของล่ะ”

หญิงสาวอดเป็นห่วงไม่ได้ เพราะโดยปกติแล้วเธอเป็นลูกมือคอยช่วยแม่ทำกับข้าวขายตอนเช้าแทบทุกวัน ที่สำคัญเธอยังช่วยงานบ้าน งานครัว แบ่งเบาภาระของมารดาทุกอย่างเท่าที่เธอพอจะทำไหว

“ไม่เป็นไรหรอก ลำบากกว่านี้เราสองคนยังผ่านมันมาแล้วเลย” แวววรียิ้ม ท่านผ่านความยากลำบากมามาก ไม่สิ...เรียกว่าชีวิตนี้ มันไม่เคยง่ายเลยจะถูกกว่า

“แต่วาฬกลัวว่าแม่จะทำกับข้าวเหนื่อยนี่นา” หญิงสาวทำหน้ายุ่ง “ไหนจะต้องคอยยกหม้อหนักๆ อีก”

“บอกแล้วไงว่าแม่ทำไหว”

วารวารีไม่อยากค้าน แต่ก็จริงอย่างที่แม่พูดมา เพราะหลังจากที่เธอเรียนจบด้านการโรงแรม วารวารีกับแม่ก็ตัดสินใจย้ายถิ่นฐานบ้านเกิดมาหางานในเมืองไกล นั่นเพราะหลังจากพ่อเสียด้วยอุบัติเหตุ เธอก็ได้เงินประกันและค่าทำขวัญจากคู่กรณีของพ่อมาก้อนหนึ่ง

หญิงสาวกับแม่เลยคิดจะตั้งต้นชีวิตใหม่ ออกจากภูมิลำเนาเดิมมาอยู่ในแหล่งเศรษฐกิจที่ทำเงินได้ดี การอยู่ใกล้ญาติพี่น้องทำให้ชีวิตวุ่นวายน่ารำคาญไปด้วยเรื่องสารพัดชวนปวดหัว เธอต้องการอยู่อย่างสงบกับแม่แบบที่ไม่มีใครเข้าวุ่นวาย มีชีวิตเป็นของตัวเองอย่างที่ไม่มีใครคอยบงการจู้จี้ ซึ่งแม่เธอเองก็เห็นด้วย

สัปดาห์แรกของการย้ายข้าวของที่มีอยู่น้อยนิดนั้น เธอกับแม่ตัดสินใจนอนโรงแรมที่มีค่าเช่าราคาถูก ก่อนจะตระเวนหาบ้านเช่าจนเจอบ้านที่เธอกับแม่ถูกใจ และย้ายเข้ามาอยู่ จากนั้นก็หาที่ขายของ จนทุกอย่างเริ่มลงตัวตามที่ใจหวัง

“จะว่าไปแล้ว นี่ก็ครบกำหนดที่วาฬตกลงกับป้ากาบแก้ว วาฬไปจ่ายค่าเช่าก่อนนะแม่” หญิงสาวนึกขึ้นได้เมื่อสายตาปลายมองยังโทรศัพท์ที่แสดงหน้าจอเป็นวันที่ ซึ่งนี่เกือบสิ้นเดือน เธอยังไม่ได้จ่ายทั้งค่ามัดจำและค่าเช่าเลยสักบาท นั่นเพราะเหตุผลบางอย่างที่ตกลงกับเจ้าของบ้านเอาไว้ “ไม่อยากติดนาน เดี๋ยวป้ากาบแก้วจะว่าเอา”

หญิงสาวลุกไปหยิบกระเป๋าสตางค์ ล้วงเอาเงินออกมาหนึ่งหมื่นบาท ซึ่งเป็นค่าเช้าบ้านและค่ามัดจำที่ตนเองเตรียมเอาไว้ พอนับเงินเรียบร้อยดีแล้ว หญิงสาวก็หันไปยิ้มให้กับอากาศ ตรงที่โซฟาไม้ตัวยาวตั้งเด่นในบ้าน

นั่นเพราะเสียงหนึ่งดังขึ้นมา แต่คงมีเธอที่เห็นว่ามีผู้ชายและหญิงสาวกำลังนั่งเคียงข้างกันอยู่ โดยที่บนตักของหญิงสาวนัยน์ตาเศร้าโศกไปด้วยความทุกข์ระทมนั้น มีเด็กน้อยวัยเกือบสามขวบนั่งด้วย

“ถ้าพี่สาวฉันงกมากล่ะก็...บอกไปเลยว่าฉันจะไปเข้าฝันทุกคืนๆ” เสียงที่ไม่มีใครได้ยินนอกจากวารวารีพูดขึ้น ทำเอาหญิงสาวยิ้มขำ แต่มันก็ดันกลายเป็นภาพที่แวววรีผู้เป็นแม่ชินตาไปแล้ว เพราะท่านรู้ตั้งแต่วารวารียังเด็ก ว่าลูกของตนนั้นมีสัมผัสพิเศษ สื่อสารกับบางสิ่งบางอย่างได้

“ได้เหรอคะ ป้ากาบแกจะดุเอาน่ะสิ”

“ไม่หรอกน่า ฉันรู้จักพี่สาวฉันดีกว่าใคร ต่อให้ปากเก่งและใจร้ายมาก แต่เรื่องผีพี่ฉันกลัวสุดใจเลยล่ะ เรื่องนี้พี่กาบเชื่อมากด้วย” วารวารีพยักหน้ารับ ก่อนที่วิญญาณของชายหนุ่มจะพูดฝากฝังต่อ ถึงจะตายไปแล้ว...แต่ก็ยังไม่หมดห่วงที่ถูกผูกรั้งเอาไว้ “แล้วฝากบอกด้วยว่าให้เลิกคบกับไอเด็กเวรนั่นซะ ระวังมันจะมาหลอกเอาเงินไป มันไม่ใช่คนดี”

คำพูดของวิญญาณที่ยังคอยวนเวียนอยู่ใกล้ๆ พี่สาว แม้อีกฝ่ายจะเป็นสาเหตุของการฆ่าตัวตายยกครัวนั้น ทำให้วารวารีถึงกับขมวดคิ้ว

“ที่พี่โก๋พูดถึงนี่คือใครเหรอจ๊ะ?”

“เด็กที่พี่สาวฉันหลงจนหัวโงหัวไม่ขึ้นน่ะ เดี๋ยวหนูจะได้เห็นเอง”

......................

วารวารีรับคำสั่งของวิญญาณเจ้าของบ้าน เขาชื่อ ‘โก๋’ ยิงตัวตายเพราะชีวิตไม่สมหวังดั่งใจคิด เธอรู้ว่าหลังจากที่บ้านพี่โก๋เสียพ่อไปซึ่งเป็นหลักยึดคนสุดท้ายในชีวิต พี่โก๋กับป้ากาบแก้วก็ทะเลาะกันหนักมากเรื่องแบ่งที่ดิน ป้ากาบแก้วอ้างว่าพ่อรักตัวเองมากกว่า และบอกเรื่องยกตลาดในเมืองให้ดูแล ซึ่งมรดกที่มีทางบุพากรีไม่ได้เขียนแบ่งยกให้เป็นลายลักษณ์อักษร ทำให้ทรัพย์สินแบ่งไม่ลงตัว

ที่แย่ไปกว่านั้น พี่โก๋ยังชอบพอกับลูกสาวของลูกหนี้พี่ตัวเอง ป้ากาบแก้วไม่ยอมรับ ‘นิภา’ ขณะที่ครอบครัวฝ่ายหญิงนั้น บีบคั้นให้นิภากล่อมกาบแก้วให้ยกหนี้ที่ติดอยู่เกือบสองแสนให้

มิหนำซ้ำยังเร่งรัดให้โก๋มาสู่ขอลูกสาวอย่างเป็นทางการ ด้วยการเรียกสินสอดทองหมั้นเป็นเงิน 5 แสนบาท กับทองอีก 2 บาท

โก๋ที่เรียนจบแค่ระดับมัธยมต้น ไม่มีอาชีพเป็นหลักแหล่งนอกจากดูแลตลาดของพ่อแม่และเก็บเงินค่าเช่าแบ่งกับพี่สาวอย่างเท่าเทียม กับนิภาเด็กสาวที่เรียนไม่จบมัธยมปลายกลายเป็นเรื่องฉาวโฉ่ไปทั่วเมือง ว่าทั้งสองคนคบหาและได้เสียกันแล้ว โดยที่คนป่าวประกาศเรื่องนี้จนนิภาไม่กล้าไปโรงเรียนอีก ก็เป็นพ่อแม่ที่อยากได้เงินของบ้านกาบแก้วนักหนา

จนถึงขั้นขู่เอาตำรวจมาอ้างว่าจะแจ้งความจับโก๋เข้าซังเต ในข้อหาพรากผู้เยาว์ หากไม่อยากให้เอาเรื่องก็ต้องเอาสินสอดมากองตรงหน้า

แต่นิภากับโก๋รักกันด้วยใจจริง พอนิภาขอร้องอ้อนวอนพ่อแม่หนักเข้าถึงขั้นกราบกรานด้วยน้ำตาอาบหน้า เธอก็ถูกพ่อแม่ไล่ให้มาอยู่กับโก๋

ทว่าพอฝ่ายหญิงหอบเสื้อผ้ามาอยู่ด้วย ยอมตัดขาดกับครอบครัวตัวเอง กาบแก้วที่เกลียดครอบครัวนิภาเป็นทุนเดิมก็ไล่น้องชายออกจากบ้าน ให้ไปอยู่บ้านท้ายซอยกันสองคน โดยที่ประกาศไม่ให้เงินน้องอีก รวมถึงรายได้ที่เคยแบ่งกัน เพราะเชื่อว่าน้องรักและหลงนิภาจนโงหัวไม่ขึ้น และเธอจะไม่ยอมให้นิภาได้อะไรไปเลย

โก่ออกมาตั้งตัวโดยการขับมอเตอร์ไซด์รับจ้างเลี้ยงชีพ ขณะที่นิภาก็รับจ้างเย็บผ้าเพราะพอมีฝีมืออยู่บ้าง แต่รายได้ที่หามาได้ไม่พอใช้จ่ายให้พ้นแต่ละเดือน ไหนจะปัญหาครอบครัวที่ไม่ลงรอยกัน และยังมีปัญหาเรื่องเงินเข้ามาสั่นคลอนอีก ทำให้ชีวิตทั้งคู่เริ่มอับจนหนทาง ความเครียดที่สะสม และความกดดันที่ถาโถม ชาวบ้านนินทาทุกครั้งที่ออกไปนอกบ้าน ทำให้โก๋ทนไม่ไหวเลือกจบชีวิตที่บ้านด้วยการยิงตัวเองตาย

ทว่าพอนิภากลับมาเห็นเข้าเธอเสียใจมาก ตอนนั้นเธอตั้งท้องอ่อนๆ โดยที่ยังไม่ได้บอกสามี แต่เพราะความช้ำใจที่มีมากกว่า...ทำให้หญิงสาวเลือกจบชีวิตตัวเองด้วยการผูกคอตายตาม

บ้านที่ร้างมาเกือบ 4 ปี พร้อมเสียงลือเสียงเล่าอ้างเรื่องความเฮี้ยนของคนที่จากไป ทำให้วารวารีสนใจขึ้นมา

ใช่! หญิงสาวตั้งใจหาบ้านที่มีประวัติเพื่อจะได้ค่าเช่าราคาถูก จนกระทั่งเธอกับแม่มาเจอบ้านหลังนี้เข้า

Loading 25 %

นี่แค่เริ่มนะคะ บอกเลยว่ายังมีความวุ่นวายในเรื่องอีกเยอะแยะไปหมด

คนอ่านปวดหัวแน่ๆ

แฟนเพจ 'อสรพิษ' เอาไว้ให้ทุกคนติดตาม

แจ้งข่าวการอัพเดทนิยายที่นี่ เร็วทุกสถานการณ์ ♥