เพียงชิดใจ

ลำดับตอนที่ #3 : เพียงชิดใจ :: บทที่ 02 ตอน หลานสาวมาเฟีย 100 %

เพียงชิดใจ

(นวนิยายรักชุด...รักทุกฤดู :: ฤดูดอกรักผลิบาน)

|| บทที่สอง ||

_____________________________________________________________________

หลานสาวมาเฟีย

“คุณย่า”

เพียงชิดจันทร์เรียกคนที่กำลังก้าวเข้ามาหาเธอเสียงอ่อย ก่อนที่หญิงสาวจะยิ้มแหยๆ ให้ท่านด้วยความรู้สึกหลายอย่างระคนในอก ทั้งกังวลและไม่อยากโกหก แต่ครั้นเธอจะหนีขึ้นห้องตอนนี้ก็คงไม่ทันเสียแล้ว

‘ดาริณ’ เดินเข้ามาหาหลานสาวสุดที่รักด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ความจริงแล้วเธอไม่ใช่ย่าแท้ๆ ของเพียงชิดจันทร์เสียทีเดียวแต่ก็เรียกกันตามศักดิ์ที่สมควรจะเรียก เพราะเนื่องจากตามจริงนั้นดาริณเป็นป้าของ ‘ดลภาคี’ ซึ่งอีกฝ่ายเป็นพ่อแท้ๆ ของเพียงชิดจันทร์นั่นเอง

ด้วยความเป็นเครือญาติที่ค่อนข้างสนิทสนมกลมเกลียว พอเพียงชิดจันทร์สอบติดได้เข้ามหาลัยฯ ในกรุงเทพฯ คณะฯ ที่ตัวเองใฝ่ฝันด้วยทุนเรียนฟรีตลอดหลักสูตรการศึกษา หญิงสาวก็เลยมาอาศัยร่วมชายคาบ้านกับดาริณ ซึ่งดาริณเองยินดีอย่างมาก

ดาริณมีลูกชายคนเดียวนั่นก็คือ ‘ดรัณ’ อีกฝ่ายเอาแต่ทำงานนอกบ้าน ต้องดูแลกิจการสานต่อจากบิดาหลายอย่าง อีกทั้งยังมีคาสิโนเป็นของตัวเอง พอมีเพียงชิดจันทร์มาอยู่ร่วมบ้านด้วย มีหญิงสาวหน้าขาวผ่องมาดูแลเอาใจ คนแก่เลยพลอยหายเหงา

“นี่ย่ากำลังเตรียมของจะทำของโปรดเราพอดีเลย ไหนมาให้ย่ากอดหน่อยซิ” ดาริณเดินอ้าแขนเข้ามาหาหลานสาวคนโปรด แต่เพียงชิดจันทร์กลับรีบขยับตัวหนีท่าน และนั่นทำให้คนเป็นผู้ใหญ่กว่ามองเห็นความผิดปกติบนเสื้อนักศึกษาสีขาวได้อย่างชัดเจน “เอ๊ะ นี่เสื้อเราไปโดนอะไรมาฮึ”

ดาริณถามหลานสาว น้ำเสียงเข้มงวดขึ้นจากเดิม ทว่าเธอไม่ได้จงใจดุแต่อย่างใด เพียงแต่คนเป็นย่ารู้สึกไม่ชอบใจที่เห็นเนื้อตัวสะอาดสะอ้านขาวผ่องของเพียงชิดจันทร์เลอะเปรอะเปื้อนไม่น่ามอง

และด้วยรู้นิสัยหลานสาวตัวเองดีว่าเพียงชิดจันทร์ไม่ใช่เด็กน้อยที่จะเล่นซนจนเนื้อตัวเปื้อนมอมแมมไม่น่ามอง และพอยิ่งโตขึ้นเพียงชิดจันทร์ก็เป็นเด็กที่เรียบร้อย น่ารัก ถูกใจท่านมากกว่าหลานคนอื่นๆ ในตระกูล ดาริณจึงรักและหวงเพียงชิดจันทร์มาก...มากเสียยิ่งกว่าพ่อแม่แท้ๆ ของหญิงสาวเองเสียอีก

“คือว่า...” หญิงสาวมองหน้าย่าแล้วเธอก็ได้แต่อึกอัก พูดไม่ออกบอกไม่ถูก และไม่รู้ด้วยว่าจะเริ่มต้นเรื่องราวที่เกิดขึ้นวันนี้ให้คนเป็นย่าฟังอย่างไรดี

“ใครทำหลานย่า!” พอเห็นหลานสาวอึกอักส่อแววพิรุธเต็มขั้น คนเป็นย่าก็ยิ่งโมโห ยิ่งร้อนรนหนักเข้าไปใหญ่ และยิ่งเห็นท่าทางกลัวๆ เกรงๆ คนเป็นผู้ใหญ่ก็เดาได้ไม่ยากว่าหลานสาวของตนจะต้องมีเรื่องมีราวทะเลาะเบาะแว้งมาอย่างแน่นอน “บอกย่ามาเดี๋ยวนี้เลยนะเรา ย่าจะไปจัดการให้เอง”

ดาริณดึงแขนหลานสาวคนโปรดให้มาคุยตรงที่โล่งมุมบันไดขึ้นชั้นสอง จากนั้นก็ทำหน้าตาคาดคั้นอย่างจริงจังใส่เพราะท่านต้องการรู้ความจริง ส่วนเพียงชิดจันทร์เองก็เอาแต่เงียบ ก้มหน้า และมีสีหน้าลำบากใจอย่างมาก ทว่าอย่างไรเสียหญิงสาวก็รู้ว่าเธอคงปิดเรื่องที่เกิดขึ้นไม่มิด

แต่หญิงสาวยังไม่ทันได้เปิดปากเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นดี เสียงเข้มๆ ของดรัณก็ดังขึ้น ดรัณมีศักดิ์เป็นอาของเพียงชิดจันทร์ หญิงสาวและดาริณมองทางต้นเสียงเข้มๆ ก็เห็นชายหนุ่มกำลังเดินลงมาจากด้านบน

ดรัณเป็นหนุ่มหล่อมาดเนี้ยบ ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ มีใบหน้าคมเข้มในแบบผู้ชายเต็มขั้น มีไรเคราเขียวครึ้มล้อมรอบกรอบหน้า สายตาดำคมดุ หากไม่ยิ้มจะดูน่าเกรงขามมาก แต่หากยิ้มก็จะกลายเป็นคนที่น่าเข้าหามากทีเดียว ชายหนุ่มมีทั้งมาดนักธุรกิจและมาดเจ้าพ่ออยู่ในคนๆ เดียวกัน ทำให้ดรัณเป็นคนมีเสน่ห์มาก ดูน่าค้นหา ดูลึกลับและเต็มเปี่ยมไปด้วยอำนาจทั้งด้านสว่างและด้านมืด เป็นที่หมายปองของสาวๆ และกำลังเป็นหนุ่มสังคมที่ถูกจับตามองมากคนหนึ่ง

“เอะอะอะไรกันครับแม่ เสียงดังไปถึงข้างบนเลย” ชายหนุ่มวัยไล่เลี่ยกับเพียงชิดจันทร์เดินเข้ามาสมทบ แต่ดาริณทำสายตาไม่พอใจใส่ลูกชาย

“ตาแดนดูนี่สิ” คนเป็นย่าหวงหลานสาวดึงเพียงชิดจันทร์ขยับออกจากมุมบันได แล้วจับหลานสาวหันไปให้ลูกชายดูเต็มตา “เสื้อยายจันทร์มอมมาเลย เลอะยิ่งกว่าลูกหมาตกบ่อโคลนอีก แม่ถามอะไรก็ไม่บอก นี่ต้องโดนใครแกล้งมาแน่ๆ”

“หมดรับน้องแล้วไม่ใช่เหรอเรา” ดรัณมองเสื้อหลานสาวเห็นคราบสีน้ำตาลเข้มบนเสื้อผ้าก็ถึงกับเลิกคิ้วขึ้นสูง คนเป็นอาพินิจดูจากคราบที่เลอะตั้งแต่ปกเสื้อลามลงมาจนถึงกระโปรงเสียด้วยซ้ำ และนี่คงไม่ใช่คราบขี้โคลนตอนช่วงทำกิจกรรมรับน้องเป็นแน่ ทว่านี่เป็นช่วงกลางเทอมใกล้สอบแล้ว และกิจกรรมที่ว่าน่าจะหมดเทศกาลไปนานพอสมควร “หรือเราโดนใครแกล้งมาอย่างที่ย่าบอกฮึ”

คนโดนคาดคั้นทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก หญิงสาวรู้ดีว่าต่อให้เธอพูดหรือไม่พูด สุดท้ายแล้วเรื่องที่เกิดขึ้นก็ต้องลอยเข้าหูย่าอยู่ดี และถ้าไม่พูดแล้วอาของเธอตามสืบเรื่องนี้เองจนรู้เรื่องทั้งหมดเข้า จากเรื่องเล็กอาจจะลายเป็นเรื่องบานปลายใหญ่โตก็ได้

“จันทร์!” ดาริณกดดันหลานสาว

“คือว่าวันนี้มีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อยค่ะ” เพียงชิดจันทร์ยอมเปิดปากเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ย่ากับอาฟังด้วยความจนใจ

หญิงสาวเริ่มเล่าตั้งแต่ตอนที่เธอเลิกเรียนแล้วตั้งใจว่าจะทานอาหารกับเพื่อนสนิทก่อนกลับ จนกระทั่งนิลเนตรกับเพื่อนสาวเดินเข้าและกล่าวหาว่าเธอแย่งคนรักไป ก่อนจะเอากาแฟราดใส่เพราะความเข้าใจผิด แล้วตบท้ายด้วยการที่มณิสรเอาคืนรุ่นพี่ต่างคณะฯ ด้วยวิธีการเดียวกันแต่เจ็บแสบกว่าหลายเท่านัก

แต่ถึงแม้นิลเนตรจะเข้าใจผิดว่าเธอจงใจแย่งคนรักไป แต่เรื่องจริงไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลย ทว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในแคนทีนก็ทำเอาเพียงชิดจันทร์ไม่อยากไปเรียนในวันพรุ่งนี้เลย

คงโดนมองด้วยสายตาแปลกๆ แน่เรา

เพียงชิดจันทร์ไม่รู้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเธอ มณิสร และมณิกานั้นจะทำให้คนพูดไปถึงไหนต่อไหนแล้ว คำพูดของคนลามไปเร็วเสียยิ่งกว่าไฟลามทุ่งอีก และยิ่งเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นภายในมหาลัยฯ ยิ่งจะกลายเป็นเรื่องดัง เป็นที่สนใจ ถูกจับตามอง และเป็นข่าวใหญ่ที่ใครๆ ต่างก็อยากรู้อยากเห็น หญิงสาวไม่พร้อมตกเป็นเป้าสายตาของใครในตอนนี้เลย

“แดน แม่ว่าสั่งคนไปสืบมาเลยว่าใครทำ แล้วให้ลูกน้องเราตามไปดูแลหลานที่มหาลัยฯ ด้วย” ดาริณออกคำสั่งกับลูกชาย ยอมรับว่าพอฟังเรื่องราวที่เพียงชิดจันทร์เล่าให้ฟังก็โกรธมากจนอยากลงมือจัดการด้วยตัวเองด้วยซ้ำ “เรื่องนี้แม่ไม่ยอมนะแดน มาทำแบบนี้กับหลานได้ยังไง”

“เอาไงล่ะจันทร์ เราอยากให้อาส่งคนไปดูแลเรามั้ย” ดรัณถามความเห็นหลานสาวก่อน และเพียงชิดจันทร์ก็รีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที

“ใจเย็นๆ กันก่อนเถอะค่ะคุณย่า อาแดน” หญิงสาวไม่รู้ว่าจากนี้ไปจะเกิดอะไรขึ้นทั้งกับเธอ และพวกของนิลเนตรบ้าง เรื่องถึงหูย่าแบบนี้ ไหนคนเป็นอาก็รู้เรื่องแล้ว ถ้าอาอย่างดรัณไม่ส่งคนไป ‘เจรจา’ กับฝ่ายนิลเนตร ก็คงต้องส่งคนมาคุ้มกันเธออย่างแน่นอน และไม่นานเรื่องนี้ก็ต้องถึงหูพ่อแม่ของเธอ ซึ่งหญิงสาวไม่อยากให้ท่านต้องเป็นห่วงเลย

และที่สำคัญปัญหาที่เกิดขึ้นเธอก็อยากจัดการด้วยตัวเองมากกว่า

“ย่าไม่ใจเย็นแล้ว ดูสินี่อะไร ยิ่งกว่านางร้ายในละครอีก” ดาริณยังโมโหคนที่ทำหลานสาวไม่หาย

ดาริณอดรนทนไม่ไหว และไม่ว่าเรื่องราวจะเกิดขึ้นจากเหตุผลอะไร แต่อย่างไรท่านก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำรุนแรงกันถึงเพียงนี้ด้วย

และถึงเพียงชิดจันทร์จะย้ายมาอยู่ด้วยกันตอนโตแล้ว ทว่าตอนเด็กท่านก็รักและทะนุถนอมดูแลใส่ใจหลานสาว ฟูมฟักเลี้ยงดูเอาใจมาเป็นอย่างดี ไม่มีใครกล้ามารังแกระรานให้เคืองอกเคืองใจ มิหนำซ้ำเพียงชิดจันทร์ยังได้รับการดูแลจากเครือญาติทุกคนประดุจเจ้าหญิงตัวน้อยๆ คนหนึ่งเลยทีเดียว

“พี่เขาไม่ได้ตั้งใจหรอกค่ะ คงหึงหวงแฟนเป็นธรรมดา” หญิงสาวบอกเหตุผลอย่างใจเย็น เพราะไม่อยากให้ทางผู้ใหญ่ของเธอเอาเรื่องเอาราวพวกของนิลเนตร ไม่อย่างนั้นเรื่องนี้คงยืดเยื้อไม่จบลงง่ายๆ

“จันทร์ แล้วเราไปสนิทชิดเชื้อกับผู้ชายคนนั้นจริงหรือเปล่า” ดรัณถามพลางจ้องหน้าหลานสาวอย่างต้องการรู้คำตอบ “เราไม่ได้ชอบเขาใช่มั้ย แฟนเขาถึงได้ตามหวง ตามราวีเราแบบนี้”

“โธ่...ไม่ใช่นะคะ จันทร์กับพี่นัทเราไม่ได้เป็นอะไรกันเลย” หญิงสาวรีบปฏิเสธพร้อมกับส่ายหน้าหวือ “จันทร์กับพี่นัทเจอกันแค่ครั้งเดียวเอง ความจริงพี่นัทเป็นเพื่อนพี่แต๊งค์ และพี่แต้งค์เขาก็มาจีบยายม่านค่ะ เราเลยบังเอิญรู้จักกันเท่านั้น ถ้าอาแดนจำได้...วันนั้นคงมีคนโทรรายงานอาแดนกับพ่อแล้วที่จันทร์มาทานอาหารกับเพื่อนที่โรงแรม”

ดรัณฟังหลานสาวอธิบายก็พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ที่แท้เพียงชิดจันทร์ก็ตกกระไดพลอยโจนอยู่ในสถาการณ์บังเอิญอย่างไม่ถูกที่ ถูกเวลานั่นเอง

“เราไม่ได้ชอบเขาก็ดีแล้ว” ดาริณบอกด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ แต่ก็แอบโล่งใจที่เพียงชิดจันทร์ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องชู้สาว “ย่าไม่ชอบให้มีเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ตอนเรียน จันทร์มีหน้าที่เรียนก็เรียนไป ถ้ามีใครมาจีบย่าต้องสแกนก่อน ถ้าไม่ดีพอก็อย่าหวังว่าย่าจะใจอ่อนยอมยกหลานสาวของย่าให้ง่ายๆ”

คำพูดของดาริณทำให้ลูกชายมาดเข้มที่ยืนฟังลอบยิ้มอย่างขบขันในความ ‘หวงหลานสาว’ เกินไป และเพียงชิดจันทร์เองก็ยิ้มขำ ก่อนจะออดอ้อนเอาใจย่ายกใหญ่

“ค่า จันทร์จะอยู่กับย่าจนจันทร์แก่เลย” หญิงสาวบอก ใบหน้าขาวผ่องนวลชวนมองยิ้มกว้าง ก่อนหญิงสาวจะอ้าแขนกอดคนเป็นย่าแน่น “จันทร์จะไม่ยอมมีแฟนเลย”

“ดีมาก” ดาริณกอดตอบหลานสาวคนโปรด ก่อนจะหอมแก้มนิ่มไปฟอตใหญ่ด้วยความรักใคร่เอ็นดู

“แล้วสรุปว่าจะเอายังไงกับเรื่องนี้ต่อ ไม่ต้องให้อาจัดการให้แน่นะ”

“แน่ค่ะ” หญิงสาวยืนยันอย่างหนักแน่น “จันทร์โตแล้ว เรื่องนี้จันทร์ขอลองจัดการเองก่อนนะคะ...นะคะคุณย่า”

หญิงสาวบอกทั้งอาหนุ่มและย่าของตน ส่วนดาริณพอถูกหลานสาวออดอ้อนก็ยอมใจอ่อนโดยง่าย

“ก็ได้” ดาริณยอมตามใจหลานในที่สุด แต่ก็ยังไม่วายมีข้อแม้ตามมาอีก “แต่ถ้ามีครั้งต่อไปอีก ย่าจะจัดการแม่พวกนั้นด้วยวิธีของย่าเอง และจันทร์จะมาอ้อนวอนขอร้องให้ย่าไม่ใจร้ายแบบครั้งนี้ไม่ได้แล้วนะ”

“ค่ะ” หญิงสาวรับปาก “ขอบคุณนะคะที่เชื่อใจจันทร์”

“จันทร์”

เสียงเรียกที่ค่อนข้างคุ้นเคยกันมาตั้งแต่เด็กจนโตทำให้หญิงสาวหน้าใสในชุดพื้นเมืองทางเหนือที่กำลังก้มหน้าก้มตาเขียนสรุปเนื้อหาที่เรียนมาเกือบค่อนเทอมเงยหน้าจากสมุด ละสายตาจากตัวอักษรขึ้นมามองคนมาเยือนแล้วส่งยิ้มหวานให้

เพียงชิดจันทร์ไม่คิดเลยว่าเธอจะได้เจอกับชิชานันท์ที่นี่

ความจริงแล้วบ้านของเพียงจันทร์โดยกำเนิดอยู่ที่จังหวัดเชียงใหม่...เช่นเดียวกับบ้านของชิชานันท์ ตั้งแต่พ่อของเธอแต่งงานกับแม่ พ่อก็ยอมย้ายมาอยู่เชียงใหม่แทบจะเป็นการถาวรก็ว่าได้ มีบินไปกลับระหว่างกรุงเทพฯ-เชียงใหม่บ่อยครั้ง เนื่องจากต้องดูแลกิจการที่มีร่วมกับดรัณ ทั้งโรงแรมและตึกอาคารที่เปิดให้หลายหน่วยงานเช่าเปิดบริษัทฯ

ส่วนที่เชียงใหม่ก็มีกิจการของครอบครัวต่างหากนั่นคือรีสอร์ท ฝั่งแม่ของเพียงชิดจันทร์เป็นคนเชียงใหม่มีที่ทางมากพอที่จะทำรีสอร์ท พอแต่งงานดลภาคีก็เป็นคนลงทุนสร้าง ออกแบบ และบริหารฯ ในช่วงแรก ทว่าพอทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย กิจการอยู่ตัวแล้ว ดลภาคีก็ปล่อยให้แม่ของเพียงชิดจันทร์ดูแลทุกอย่างด้วยตนเอง

ทางด้านชิชานันท์เองเป็นญาติทางฝ่ายแม่ของหญิงสาว เกี่ยวดองกันจนสนิทชิดเชื้อทั้งสองทางก็ตอนที่แม่ของเพียงชิดจันทร์ตัดสินใจลงเอยกับดลภาคี ชิชานันท์มีศักดิ์เป็น ‘น้าสาว’ ของเพียงชิดจันทร์แม้ว่าจะมีอายุห่างกันแค่ปีเดียว แต่เนื่องด้วยทางฝั่งแม่ของเพียงชิดจันทร์แต่งงานมีครอบครัวเร็ว เพียงชิดจันทร์จึงเป็นหลานที่มีอายุใกล้เคียงกับเหล่าอาๆ น้าๆ มากที่สุด

“น้าช้อง” เพียงชิดจันทร์เรียกอีกฝ่ายตามศักดิ์ ดีใจที่ได้มีโอกาสเจอกันเสียทีทั้งที่เรียนอยู่ในรั้วมหาลัยฯ เดียวกันแต่ก็เจอกันน้อยมาก “ไปยังไง มายังไงคะเนี่ยถึงแวะมาหาจันทร์ได้”

หญิงสาวร่างระหงในชุดเดรสสีเรียบรับกับผิวขาวลออ ใบหน้ารูปไข่สวยหวาน ยิ่งรวบผมเผยใบหน้าเต็มดวง โชว์ผิวหน้าใสที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางๆ บวกกับเครื่องหน้าจิ้มลิ้ม ปากนิดจมูกหน่อย ก็ทำให้ชิชานันท์เป็นผู้หญิงที่น่ามองและน่าเข้าหามากอีกคนหนึ่งเหมือนกัน

แต่ตอนนี้เธอมีเรื่อง ‘สำคัญมาก’ ที่จะต้องคุยกับเพียงชิดจันทร์ให้รู้เรื่อง!

“น้าตั้งใจมาหาเรานั่นแหละ เห็นพี่แดนบอกว่าเรากลับมาเชียงใหม่” ชิชานันท์ว่าพลางทิ้งตัวนั่งลงที่เก้าอี้สนามข้างหลานสาว เธอถามดรัณและได้คำตอบว่าเพียงชิดจันทร์กลับมาหาพ่อกับแม่ที่เชียงใหม่

ชิชานันท์เองก็ตั้งใจกลับเชียงใหม่อยู่แล้วเพราะช่วงนี้ใกล้สอบจึงมีเวลาหยุดติดต่อกันหลายวัน ยิ่งพอรู้ว่าเพียงชิดจันทร์กลับมาหาพ่อแม่ที่เชียงใหม่ ก็ยิ่งถือว่าเป็นฤกษ์ดี ฤกษ์สะดวก ลับหูลับตามากพอที่จะพูดธุระสำคัญด้วย

“ใกล้สอบแล้วค่ะ จันทร์เลยหลบมาหาความสงบเพื่ออ่านหนังสือ กลับมาหาพ่อกับแม่เพื่อขอพรจากท่านด้วย” หญิงสาวบอก

“ก็ดีแล้ว” ชิชานันท์บอกอย่างขอไปที เพราะแค่จะยิ้มตอบก็ทำได้ยากเหลือเกิน “น้ามาหาเรา เพราะมีเรื่องจะถาม”

“คะ?”

“จันทร์เห็นคลิปรึยัง” ชิชานันท์เข้าเรื่องอย่างตรงไปตรงมาทันที และ ‘คลิป’ ที่ว่าก็เป็นคลิปที่หลานสาวของเธอถูกนิลเนตรเล่นงานด้วยการราดกาแฟใส่กลางแคนทีน

“คลิปอะไรหรือคะ?”

“ก็คลิปวันที่เรามีเรื่องกับนิล” ชิชานันท์หน้าเครียดด้วยความเป็นห่วงหลานสาว และเรื่องนี้คงไม่จบลงง่ายๆ แน่ “ตอนนี้มีคนแชร์คลิปเยอะมากเลยนะ”

ไม่เพียงแค่แชร์ แต่ทุกคนยังพูดถึงหลานสาวของเธอในแง่ลบมากกว่าแง่บวกด้วย แม้หลายคนในมหาลัยฯ จะวิพากษ์วิจารณ์ดาวคณะนิเทศปี 3 อย่างนิลเนตรว่าทำไม่เหมาะสมและเกินกว่าเหตุไปหน่อย แต่อย่างไรเสียเสียงข้างมากก็ยังเข้าข้างนิลเนตรมากกว่าเพียงชิดจันทร์อยู่ดี

ไม่เพียงพูดเปล่า แต่ชิชานันท์ยังเปิดคลิปดังกล่าวให้เพียงชิดจันทร์ดูอย่างเต็มตาด้วย เรียกได้ว่าทั้งภาพและเสียงคมชัดมากราวกับฉากหนึ่งในละครหลังข่าวที่ตัวร้ายกำลังกลั่นแกล้งนางเอกไม่มีทางสู้

“ไม่ได้มีแค่คลิปเดียวนะจันทร์ แต่ยังมีอีกหลายคลิปเลยแหละ” ชิชานันท์บอกหลานสาว “อาจเพราะวันนั้นคนในแคนทีนก็ไม่ใช่น้อยๆ ด้วย แล้วยายนิลก็เป็นคนดัง เป็นที่รู้จักกันดีในมหาลัยฯ คลิปที่แชร์กันเลยมีภาพจากหลายมุมมาก”

เพียงชิดจันทร์ดูคลิปดังกล่าวแล้วหญิงสาวก็แทบกุมขมับ รู้สึกปวดหัวตุบๆ ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เรื่องเก่ายังไม่ทันได้สะสางดี เรื่องใหม่ก็วิ่งเข้ามาแทรกอีกแล้ว ปกติเธอบริหารเวลาเก่ง จัดการปัญหาได้ทุกเรื่อง ทั้งเรื่องส่วนตัวและเรื่องเรียน แต่เวลานี้เพียงชิดจันทร์กลับรู้สึกมืดแปดด้าน มองไม่เห็นทางออกสักนิด

“อาแดนกับย่ายังไม่รู้เรื่องคลิปอะไรนี่ใช่มั้ยคะน้าช้อง” หญิงสาวถามอย่างเป็นกังวลใจ

หลายวันที่ผ่านมาหลังจากเกิดเรื่อง เพียงชิดจันทร์เองก็แปลกใจอยู่เหมือนกันแม้เธอจะเตรียมใจเอาไว้บ้างแล้วว่าหลังเกิดเรื่อง เธอจะถูกสายตาแปลกๆ จับจ้องมา พร้อมกับการซุบซิบนินทา ทว่าหลายวันที่ผ่านมานี้เธอก็ทำเป็นใจแข็ง

ส่วนหนึ่งนั้นอาจเพราะเพียงชิดจันทร์รู้ดีว่าตัวเองไม่ได้ทำผิดอะไรอย่างที่ถูกนิลเนตรและเพื่อนสาวของรุ่นพี่กล่าวหา และเรื่องจริงเธอกับเพื่อนก็รู้ดีอยู่แก่ใจว่าอะไรเป็นอะไรเลยพยายามทำตัวตามปกติ แค่อดทนกับสายตาหลายคู่ที่มองมาหน่อย อีกอย่างเพียงชิดจันทร์คิดว่าอีกไม่นานเรื่องที่เกิดขึ้นก็คงจะเงียบหายไปเอง

แต่เหมือนว่าเธอกำลังคิดผิด!

“ยังหรอก” ชิชานันท์บอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “แต่น้าก็ได้คุยเรื่องเรากันคร่าวๆ แล้ว พี่แดนบอกว่าจะให้คนไปคุ้มครองเราที่มหาลัยฯ แต่เราปฏิเสธ”

“จันทร์ไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ค่ะ” หญิงสาวบอกน้าสาวเสียงอ่อนลงระคนเหนื่อยหน่ายใจ “จันทร์คุยกับย่ากับอาแดนไปแล้วด้วยว่าจะจัดการปัญหาเอง ตอนแรกจันทร์คิดว่าถ้าจันทร์ทำเฉย ไม่สนใจสายตาคนรอบข้างไปสักพักเรื่องทุกอย่างก็จะเงียบไปเอง อีกอย่างจันทร์ไม่ได้ผิด”

“จันทร์ แต่เรากำลังทะเลาะอยู่กับคนดังของมหาลัยฯ นะ คิดหรือว่าเรื่องนี้จะเงียบเร็วอย่างที่เราคิดน่ะ” ชิชานันท์ถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ แต่เธอก็เข้าใจในสิ่งที่หลานทำ แม้จะไม่ใช่การจัดการปัญหาที่ดีนัก “น้าเข้าใจนะว่าสิ่งที่จันทร์ทำคือการไม่ตอบโต้กลับ แต่น้าจะบอกว่าบางทีเราอาจจะต้องยอมรับข้อเสนอจากพี่แดน”

ชิชานันท์พยายามตะล่อมหลานสาวให้ยอมรับความหวังดีจากผู้ใหญ่ เพราะตัวเธอเองก็ใช่ว่าจะมีวิธีจัดการปัญหาที่ดีอะไรนักหนา เพียงแต่เธอเห็นด้วยกับดรัณ นิลเนตรกับจรัสทิวาไม่ใช่คนที่เพียงชิดจันทร์จะตอบโต้ด้วยได้ แต่ในทางกลับกันยิ่งเพียงชิดจันทร์ทำเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คนพวกนั้นก็จะยิ่งได้ใจ หาทางเล่นงานไม่เลิกรา

หรือถ้าเพียงชิดจันทร์คิดจะเอาคืน ตอบโต้กลับบ้าง ก็ใช่ว่านิลเนตรกับจรัสทิวาจะยอมพ่ายแพ้ ในทางกลับกันสองคนนั้นจะยิ่งร้อนเป็นไฟ เอาคืนกันไปมาไม่เลิก

“มันจะดีเหรอคะ”

“น้าว่าเราคงไม่เดินไปเจรจากับยายนิลเองหรอกใช่มั้ย” ชิชานันท์ถามทั้งที่ตนเองนั้นรู้คำตอบดีอยู่แก่ใจแล้วว่าเพียงชิดจันทร์คงไม่ทำอย่างนั้นเป็นแน่ “ขืนเราเดินดุ่มๆ เข้าไปหาสองคนนั้นล่ะก็...น้าว่าจันทร์มีแต่แพ้กับแพ้นะ”

“แต่จันทร์ไม่ได้อยากมีเรื่องกับพวกพี่เขานี่คะ”

“น้าแนะนำให้จันทร์เชื่อผู้ใหญ่เถอะนะงานนี้” ชิชานันท์เตือนหลานแกมขอร้อง “จันทร์กำลังตกเป็นเหยื่อของใครบางคนอยู่ เรื่องนี้มีอะไรซับซ้อนมากกว่าที่เราเข้าใจ”

เพียงชิดจันทร์ได้แต่ทำหน้าจ๋อย นี่เธอยังไม่ถึงวัยเบญจเพสดีเลยความซวยก็เคลื่อนตัวมาทักทายกันแล้วหรือนี่ หรือว่าเธอจะอยู่ผิดที่ ผิดเวลาจริงๆ

“น้าจะบอกอะไรให้นะว่าทำไมน้าไม่ค่อยทักจันทร์เวลาเราสองคนเดินสวนกัน” ชิชานันท์พูดด้วยสีหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความตึงเครียด “น้าไม่อยากให้ใครรู้ว่าเราสองคนเป็นญาติกัน มีคนหวังจะใช้ประโยชน์จากเรามาก เพื่อนน้าไม่ได้ดีเหมือนเพื่อนของจันทร์หรอกนะ”

“น้าช้องเป็นเพื่อนกับพี่นิลและพี่อีกคนหรือคะ” พอพูดมาถึงตรงนี้หญิงสาวก็เอะใจขึ้นมา และชิชานันท์เองก็เรียนนิเทศปีเดียวกับนิลเนตรด้วย

“ใช่ น้าเป็นเพื่อนกับสองคนนั้นแหละ” ชิชานันท์ยอมรับ เธอเป็นเพื่อนกับนิลเนตรและจรัสทิวามาตั้งแต่แรกเข้าเรียนด้วยกัน ทำกิจกรรมร่วมกันมาตลอด แต่เธอไม่รู้เลยว่าในความสัมพันธ์ของมิตรภาพตลอดระยะเวลาสี่ปีที่คบกัน ทั้งนิลเนตรและจรัสทิวาคบเธอเพราะเห็นว่าเธอเป็นเพื่อนหรือเห็นว่าเธอมีทุกอย่างไม่ได้น้อยหน้าใครกันแน่ “แต่สองคนนั้นไม่รู้ว่าน้ากับเราเป็นญาติกัน”

หลายครั้งที่ชิชานันท์พยายามมองข้ามความตะขิดตะขวงใจที่เกิดขึ้น กับนิลเนตรเธอไม่ติดใจหรือถือสาหาความ ด้วยรู้ว่านิลเนตรเคยมีชีวิตที่สวยหรูแต่ครอบครัวกับพังพินาศเพราะพ่อแม่ไปคนละทิศละทาง หญิงสาวต้องดิ้นรนด้วยตัวเองสารพัดแม้จะเดินทางที่ไม่ถูกไม่ควรเท่าไหร่ แต่สำกรับจรัสทิวานั้นหลายครั้งที่เธอเห็นความริษยาในดวงตาของอีกฝ่ายส่องประกายวาววามราวกับจะแผดเผาให้นิลเนตรเป็นจุณ

และจรัสทิวากำลัง ‘ดำเนินแผนการ’ ที่วางเอาไว้อย่างเต็มขั้นแล้ว

แต่นั่นก็เป็นเรื่องระหว่างจรัสทิวากับนิลเนตร เธอคงช่วยนิลเนตรอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ แต่ถ้าเมื่อไหร่เธอเองโดนดีดออกจากกลุ่ม...ชิชานันท์ก็ไม่สน ไม่แคร์เหมือนกัน ใช่ว่าคนอย่างชิชานันท์จะใส่ใจกับมิตรภาพจอมปลอมของเพื่อนบางคน เธอใส่ใจความรู้สึกของตัวเองมากกว่า และตอนนี้หญิงสาวก็ห่วงเพียงชิดจันทร์เพราะอีกฝ่ายกำลังกลายเป็นเหยื่อให้จรัสทิวาทำแผนการทุกอย่างสำเร็จเร็วขึ้น

“จันทร์ น้าขอถามเราแค่คำเดียวนะ เราชอบพอกับแฟนของยายนิลหรือเปล่า” เพราะเห็นว่าเพียงชิดจันทร์เอาแต่เงียบและทำหน้าหนักใจ ชิชานันท์จึงอดเป็นกังวลไม่ได้ว่าเพียงชิดจันทร์อาจหลงเสน่ห์นราธรเข้าให้แล้ว

“จันทร์เจอพี่นัทแค่ครั้งเดียวเองนะคะ” หญิงสาวรีบอธิบายเพราะไม่ต้องการให้ชิชานันท์เข้าใจเธอผิดไปอีกคน ถึงตอนนี้เพียงชิดจันทร์ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมใครๆ ก็ชอบคิดว่าเธอกับนราธรกำลังคบหากัน

“ชอบหรือไม่ชอบ”

“ไม่ได้ชอบแบบชู้สาวแน่นอนค่ะ” เพียงชิดจันทร์ยืนยันคำพูดของตัวเองอย่างหนักแน่น

“แล้ววันนั้นเราไปกับเขาทำไม เจอกันได้ยังไง” ชิชานันท์ถามต่อ เพราะเธอเองก็เห็นกับตา แต่ก็ไม่ได้ปักใจเชื่อว่าหลานสาวกับแฟนเพื่อนนั้นจะกำลังคบหาดูใจกันอย่างที่จรัสทิวาจงใจสร้างเรื่องขึ้น “น้าเห็นนะ เห็นพร้อมเพื่อนน้านั่นแหละว่าเราไปดูหนังกับเขา”

เพียงชิดจันทร์ทำหน้ายู่ยับ ก่อนจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้ชิชานันท์ฟังเหมือนที่เล่าให้ย่าและอาฟัง ซึ่งความจริงมันไม่ได้มีอะไรในก่อไผ่อย่างที่ทุกคนเข้าใจหรือกังวลใจไปเลย ส่วนชิชานันท์เองพอฟังก็เข้าใจว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญที่สองคนนี้ต้องมารู้จักกันผ่านเพื่อนของตัวเองอีกที

“จันทร์ น้าขอเตือนเราเลยนะว่าอย่าไปยุ่งกับนัท” ชิชานันท์เตือนด้วยน้ำเสียงจริงจัง เพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของเพียงชิดจันทร์มากมายเหลือเกิน “นัทเป็นคนดีและมีเสน่ห์มากก็จริง แต่คนรอบข้างของนัทน่ากลัว แต่เราไม่ได้รู้จักเขาเป็นการส่วนตัวก็ดีแล้วแหละ และถ้าเจอกันอีกเลี่ยงได้ก็เลี่ยงนะ”

“ค่ะ”

เพียงชิดจันทร์รับคำน้าสาว เธอเองก็ไม่ได้อยากให้มีเรื่องเข้าใจผิดกันบ่อยๆ และคิดเอาไว้ด้วยว่าหากเธอบังเอิญเจอกับนราธรอีกครั้ง เธอจะขอหลบเลี่ยงไปให้ไกลๆ เขาเพื่อลดความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้นดีกว่า

“นิลทำอย่างนี้ได้ยังไง มีอะไรทำไมไม่คุยกับนัทก่อน” นราธรโวยวายใส่แฟนสาวหลังจากอยู่ในห้องด้วยกันสองต่อสองแล้ว

วันนี้เขาไปรับนิลเนตรจากงานอีเว้นท์งานหนึ่ง และเพราะมีเรื่องที่จะต้องปรับความเข้าใจกันเป็นการส่วนตัว โดยเฉพาะเรื่องคลิปที่หลุดออกมาและกำลังกลายเป็นกระแสวิพากษ์วิจารณ์กันในมหาลัยฯ ซึ่งขนาดเขาไม่ได้เรียนที่เดียวกันกับหญิงสาวยังรู้เรื่องนี้เลย และคนที่เอาคลิปมาให้ดูก็ไม่ใช่ใครอื่นไกล เป็นเพื่อนสนิทใกล้ชิดกับนราธรเองนั่นคือ...ต้องชนะ

นราธรยอมรับว่าเขาผิดที่ไม่ได้บอกเรื่องที่ไปดูหนังเป็นเพื่อนต้องชนะให้นิลเนตรรับรู้เพราะเห็นว่าเป็นเรื่องเล็ก แต่นิลเนตรเองก็ทำเกินไป ถ้าเขาไม่เห็นคลิปดังกล่าวก็คงไม่รู้ว่านิลเนตรก่อเรื่องร้ายแรงเอาไว้

และคนที่ซวยไม่ใช่ใครอื่นเลยนอกจากสาวน้อยหน้าใสอย่างเพียงชิดจันทร์!

นราธรทั้งรู้สึกผิดและละอายใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นแทนแฟนสาว ขณะที่คน ‘ก่อเรื่อง’ กลับมองไม่เห็นความผิดของตัวเองเลยสักนิดเดียว มิหนำซ้ำนิลเนตรยังมองว่าเพียงชิดจันทร์สมควรที่จะได้รับการสั่งสอนแบบนั้นแล้ว

“ถ้านิลพูดจะเห็นเหรอว่านัทไปกับมัน และที่ผ่านมานัทเองก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้เลย นัทจงใจปิดบังนิล” นิลเนตรเสียงแข็งใส่คนรัก หญิงสาวยอมรับว่าตัวเองหงุดหงิดมาหลายทางเหลือเกิน ทั้งเรื่องส่วนตัว ไหนจะเรื่องงาน และความหึงหวงที่เปรียบเสมือนพายุร้ายในใจที่คอยพัดโหมกระหน่ำจนเธอแทบสติแตกอยู่แล้ว

“ปกตินิลไม่งี่เง่าแบบนี้นะ” นราธรรู้สึกเหนื่อยหน่ายใจ นิลเนตรกำลังโกรธเขาจนไม่รู้ตัวว่าตนเองทำผิด และเขาเองก็ไม่ได้ใจเย็นมากพอจะมานั่งปรับความเข้าใจกับเธอในเวลาแบบนี้

นราธรรักนิลเนตรมาก พอมีคลิปหลุดออกมาแบบนี้ เห็นทั้งภาพและเสียงคมชัด...ชายหนุ่มจึงอดที่จะเป็นห่วงคนรักไม่ได้ นิลเนตรกำลังมีชื่อเสียง หญิงสาวเป็นนางเอกโฆษณา และกำลังก้าวเข้าสู่วงการบันเทิงเต็มตัว อย่างน้อยนิลเนตรทำอะไรลงไปก็ควรจะนึกถึงชื่อเสียง หน้าตา และผลกระทบที่จะตามมาบ้าง ทำแบบนี้กระแสนิยมของแฟนคลับที่ชอบเธอจะลดลงเอาได้

นราธรรู้ดีว่าการได้เข้าวงการบันเทิง ได้เป็นคนที่ทุกคนให้ความสนใจ ได้เป็นที่รักของมหาชนเป็นสิ่งที่นิลเนตรใฝ่ฝัน แต่ตอนนี้แค่วีรกรรมสุดร้ายกาจของเธอก็อาจทำให้คะแนนนิยม เสียงชื่นชมที่เคยมีต่อแฟนสาวลดลงไปกว่าครึ่ง ตอนนี้หญิงสาวอาจจะหึงหวงเขาจนไม่ทันได้สนใจสิ่งรอบข้าง แต่เขากลับเป็นห่วงผลกระทบ ภาพลักษณ์ และอนาคตของเธอมากกว่า

อีกอย่างชายหนุ่มไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมนิลเนตรถึงได้หึงหวงเขาจนหน้ามืด ถึงขนาดยอมทำให้ตัวเองเสื่อมเสียขนาดนี้ เพราะปกติแล้วรอบข้างของเขาก็มีแต่ผู้หญิงสวยๆ รายล้อมรอบ และที่ผ่านมานิลเนตรเองก็ไม่เห็นจะหึงหวงกันออกหน้าออกตามาก่อน อย่างมากก็แค่ถามไถ่ แต่กับเพียงชิดจันทร์รุ่นน้องต่างมหาลัยฯ ผู้หญิงธรรมดา ไม่มีอะไรพิเศษ ไม่มีอะไรให้สนใจ...นิลเนตรกลับหึงจนลงมือทำร้ายอีกฝ่ายได้ลงคอ

“นัทว่านิลเหรอ” หญิงสาวทำตาวาวใส่คนรัก

“นัทไม่ได้ว่า นัทแค่สงสัย” ชายหนุ่มโต้กลับ แต่ก็เริ่มหัวเสียขึ้นมานิดหน่อยที่เธอไม่เคยถามเหตุผลจากเขาสักคำเลย “ปกติเพื่อนนัทก็มีสวยๆ ขาวหมวย หุ่นแซ่บตั้งเยอะตั้งแยะ นัทไม่เคยเห็นนิลหึงจนหน้ามืด ถึงขั้นทำร้ายคนอื่นแบบนี้เลยนะ แล้วจันทร์ก็ไม่ได้สวยขนาดที่นิลสมควรจะหึงนัทซะหน่อย”

ชายหนุ่มบอกเหตุผล แต่นิลเนตรกลับร้อนระอุในอกเมื่อเห็นว่าแฟนหนุ่มตัวเองกำลังปกป้องอีกฝ่าย

“ก็เพราะแม่นั่นมันเป็น ‘ยายลูกเป็ดขี้เหร่’ ไงล่ะ นิลถึงกลัวว่านัทจะหลงเสน่ห์มันเข้าสักวัน” หญิงสาวตอกกลับด้วยสีหน้าบึ้งตึง ก่อนจะเดินไปทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟา กอดอก แล้วมองหน้าคนรักอย่างเอาเรื่อง นัยน์ตายังคงแข็งกร้าวเช่นเดิม “เด็กนั่นทำเป็นใสซื่อ ผุดผ่อง แต่นัทไม่รู้หรอกว่ามันกำลังอ่อย อยากได้นัทจนตัวสั่น นิลเห็นมานักต่อนักแล้ว พวกผู้ชายสุดท้ายก็แพ้มารยาพวกแรดเงียบทั้งนั้น”

นิลเนตรไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมจู่ๆ เพียงชิดจันทร์ก็เข้ามามีอิทธิพลต่อความรู้สึกของเธอมากมายเหลือเกิน เธอให้นิยามกับแม่เด็กสาวหน้ากลมขาวผ่องว่าเป็น ‘ลูกเป็ดขี้เหร่’ เพราะเพียงชิดจันทร์ในสายตาของเธอทั้งจืดชืด ตัวอวบอ้วน อีกทั้งยังใส่แว่นสายตาหนาเตอะไม่มีอะไรน่ามองสักนิด คงมีดีแค่ผิวขาวละเอียดลออ ใบหน้าใส และตากลมแป๋ว บวกกับความใสซื่อบางอย่างที่ทำให้เธอรู้สึกหวั่นใจและกลัวว่านราธรจะเปลี่ยนใจไปจากตัวเองเข้าสักวัน

นิลเนตรรู้ว่าตัวเองมี ‘จุดด่างพร้อย’ ทั้งที่อายุเพิ่งจะขึ้นเลขสองต้นๆ ชีวิตของเธอควรจะสดใส ไร้มลทิน เธออยากเป็นคนรักที่ดีของนราธร อยากเป็นสาววัยใส งามสะพรั่งเหมือนดอกไม้แรกแย้ม แต่เธอผ่านโลกมามากเกินไป และโลกของเธอนั้นไม่ได้สวยงามเลย แต่ด้วยรู้ว่าตัวเองไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขเรื่องที่ผ่านมาได้แล้ว นี่เลยอาจเป็นเหตุผลที่ว่าเธอกลัวเพียงชิดจันทร์จะเป็น ‘ตัวแปร’ ที่เข้ามาทำให้ความรักของเธอกับนราธรสั่นคลอน..เธอกลัวเหลือเกิน

เพียงชิดจันทร์มีบางอย่างที่เธอไม่เคยมี นั่นคือ...ความสดใส ความเป็นธรรมชาติ และความบริสุทธิ์!

“นิลกำลังคิดมากเกินไปนะ” คนถูกกล่าวหาว่านอกใจถึงกับยกมือขึ้นมาเสยผมลวกๆ แล้วเดินมาทิ้งตัวนั่งลงข้างแฟนสาว “แล้วสิ่งที่นิลทำกับจันทร์มันก็เกินไปด้วย” นราธรตักเตือนคนรักอย่างตรงไปตรงมา

“ออกตัวปกป้องมันเชียวนะ!” นิลเนตรขึ้นเสียงใส่คนรัก

ชายหนุ่มทอดมองใบหน้างดงามแบบสาวทันสมัยแล้วเขาเองก็ได้แต่ทอดถอนหายใจออกมาระบายความอึดอัด นิลเนตรคงไม่ยอมลงให้เขาง่ายๆ ในเวลานี้ อารมณ์ของเธอร้อนกรุ่นตลอดเวลา และถ้าเธอกำลังเป็นไฟ เขาก็คงต้องเป็นน้ำเพื่อดับความร้อนในใจของหญิงสาว

“นิลพูดจาไม่น่ารักเลยนะ” แม้คำพูดจะออกแนวต่อว่า แต่น้ำเสียงก็ทอดอ่อนลงมาอย่างใจเย็น ไม่เพียงแค่นั้นนราธรยังเอื้อมมือทั้งสองข้างไปจับแขนหญิงสาวที่กอดอกอยู่ออก ก่อนจะกุมมือบางทั้งสองข้างของคนรักเอาไว้ในอุ้งมือหนาของตัวเอง  กระชับมันเบาๆ เพราะอยากให้เธออารมณ์เย็นลงกว่านี้สักหน่อย “นิล..”

ชายหนุ่มจ้องเข้าไปในดวงตาดำขลับ แล้วเรียกชื่อคนรักด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอย่างใจเย็น ฉับพลันอารมณ์ที่ร้อนราวกับมีกองไฟสุมอยู่ในอกของนิลเนตรก็พลันดับวูบ มอดลงเหลือเพียงเถ้าถ่าน อารมณ์ร้อนๆ ของหญิงสาวเย็นลง แล้วต่อมาความหวาดระแวงระคนเสียใจก็เข้ามาแทนที่

“นัทชอบเด็กนั่นแล้วใช่มั้ย” นิลเนตรประสานสายตากับคนรัก เธอถามนราธรเสียงสั่นเครือ แล้วจู่ๆ น้ำตาของความกลัวว่าจะเสียนราธรไปก็ร่วงผล็อยลงมาเลอะพวงแก้มใสทั้งสองข้าง “นัทไม่รักนิลแล้วใช่มั้ย”

นิลเนตรไม่อาจสกัดกลั้นความเสียใจที่เอ่อล้นอยู่ในอกได้ หญิงสาวปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย ร้องไห้สะอื้นจนตัวโยน เพราะเธอกลัวว่าความผิดพลาดที่พลั้งมือทำลงไปโดยขาดสตินั้นจะทำให้นราธรมองเธอเป็น ‘นางมารร้าย’ แล้วเขาจะเกลียดชังเธอ จนท้ายที่สุดเขาคงเอ่ยปากขอเลิกกัน

“เดี๋ยวก่อนนิล นิลกำลังเข้าใจนัทผิดนะ” ชายหนุ่มดึงร่างบางเข้ามากอดปลอบ ส่วนนิลเนตรก็ร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของชายคนรัก...จนเวลาล่วงเลยไปพักใหญ่

พอหญิงสาวอารมณ์สงบดีแล้ว ทั้งคู่จึงผละออกจากกัน ก่อนที่นราธรจะเป็นฝ่ายพูดอย่างใจเย็นกับเธอ

“นัทกับจันทร์ไม่ได้เป็นอะไรกันเลย เราเพิ่งรู้จักกันเพราะเหตุบังเอิญ แต่นิลรู้เรื่องที่นัทไปกับจันทร์ทำไมไม่มาถามกันดีๆ ล่ะ”

นราธรบอกขณะเช็ดน้ำตาบนใบหน้างดงามออกให้คนรักอย่างเบามือ ด้วยความรักใคร่

“ก็ถ้านิลถามนัท นิลกลัวว่านัทจะปฏิเสธท่าเดียว” หญิงสาวบอก นัยน์ตาทั้งสองข้างยังคงแดงก่ำ ใบหน้างดงามบูดบึ้งนิดๆ อย่างคนแสนงอน

“ก็มันไม่ใช่เรื่องจริงนี่” ชายหนุ่มบอก ใบหน้าหล่อเหลาเจือรอยยิ้มบางๆ สองข้างมุมปากอย่างน่ามอง ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้กับใบหน้างดงามของคนรัก แล้วจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยในระยะประชิดจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน “นิลพร้อมจะฟังเรื่องจริงจากนัทหรือยัง”

“นัทลองเล่าให้นิลฟังก่อนสิ แล้วนิลจะพิจารณาดูอีกที”

...Loading 100 %...

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

นุ้งขอชี้แจงแถลงไข

ที่อาดรัณอายุไล่เลี่ยกันกับนางเอกเพราะทั้งคู่เกิดใกล้กัน อายุห่างกันไม่ถึงสิบปี

ทางฝั่งแม่ของดรัณ (ที่นางเอกเรียกย่า) แต่งงานช้าและมีลูกช้า ดังนั้นเพียงชิดจันทร์จึงเป็นหลานที่อายุใกล้เคียงน้าอาของตัวเองมากที่สุดจ้า

อ้อ...มีช้องนางอีกคนที่เป็นน้า ช้องนางอายุห่างกับนางเอปีเดียว

และเรียกกันตามศักดิ์ที่สมควรเรียก งุงิ :)

-ดรัณ-

แฟนเพจ 'อสรพิษ' เอาไว้ให้ทุกคนติดตาม

แจ้งข่าวการอัพเดทนิยายที่นี่ เร็วทุกสถานการณ์ ♥