ในอ้อมแขนคุณ อุ่นไปถึงหัวใจ ♥

ลำดับตอนที่ #2 : ในอ้อมแขนคุณ ♥ บทนำ :: สัมผัสพิเศษของเด็กแฝด 100 %

ในอ้อมแขนคุณ...

อุ่นไปถึงหัวใจ ♥

เนื้อหาในเรื่องมีการปรับเพิ่มเติมนิดหน่อย

มีการนำบทของบ้านพี่ชายพระเอก แทรกเข้ามาเพื่อสมดุลในเรื่อง

2/2

บทนำ - สัมผัสพิเศษของเด็กแฝด

“ดีน โอ๋ๆ นะ โอ๋ๆ”

พอหนูพริกเห็นคุณอาร้องไห้ ก็ทำท่ากอดปลอบใจยกใหญ่ พลางตบหลังด้วยมือเล็กๆ ของตนเหมือนตอนที่ตัวเองเสียใจแล้วพ่อแม่กอดปลอบขวัญ ขณะที่พระแพงพี่สาวเรียกคนเป็นแม่ให้ดูคุณอา

“หม่ามี้ ดีนนี่ เสียใจ”

แต่เสียงที่ลอยเข้าโทรศัพท์ กลับทำให้คนปลายสายรู้สึกเจ็บปวดใจยิ่งกว่าใคร พร้อมทรัพย์รู้ว่าลูกคนเล็กยังมีห่วงมาก การจากไปไม่ได้ทำให้เด่นฤทธิ์พ้นทุกข์อย่างที่ใครๆ เข้าใจเลย

[ดีนไม่ร้องไห้นะลูกนะ พ่อกับแม่ยังแข็งแรงดี เราน่ะอยู่ให้สบาย อย่ามีห่วงอะไรเลย] เสียงพร้อมทรัพย์เครือจนคนได้ยินรู้เลยว่าท่านพยายามกลั้นน้ำตาของความคิดถึงที่เจือความเสียใจเอาไว้ ทั้งที่เจ็บปวดจนใจแทบขาด

ถึงลูกชายคนเล็กจะจากไปแล้วหลายปี แต่ดูเหมือนว่าพอรู้ว่าอีกฝ่ายยังวนเวียนอยู่ใกล้ๆ ไม่ได้หายไปไหน สายใยที่เคยผูกพันกัน มันก็ได้กลับมารัดตรึงแน่นในใจอีกครั้งหนึ่ง คนเป็นพ่อยังทำใจยอมรับเรื่องที่เกิดขึ้นได้ยาก ถึงยังรู้สึกกับสิ่งที่ตัวเองมองไม่เห็นมากมายขนาดนี้

“ได้ยินแล้วนะดีน ถ้าแม่หายดีแล้ว...ฉันจะบอกแกเอง อีกอย่างพ่อก็บอกแล้วว่าคืนนี้อยู่เฝ้าแม่ ถ้าฉันว่างก็จะบินไปเฝ้าเองอีกแรง” เด่นฤกษ์บอกน้อง สายตามองไปยังลูกสาวคนเล็กทั้งสอง ที่นั่งอยู่ตรงที่เดิมด้วยสายตาเต็มไปด้วยความหดหู่ใจ เขาสงสารเด่นฤทธิ์ แต่คงช่วยอะไรไม่ได้ บุญที่พยายามทำส่งไปให้ มันก็ไม่ได้บรรเทาทุกข์ภายในใจลงสักนิด

แต่ในระหว่างที่พร้อมทรัพย์เงียบ แล้วเด่นฤกษ์เองก็ไม่ได้พูดอะไรต่อนั้น พระพายก็เรียกพ่อสามีแทรกขึ้น ด้วยน้ำเสียงกล้าๆ กลัวๆ

“คุณพ่อคะ..”

[ว่าไงหนูพาย]

“เอ่อ..คุณพ่ออย่าหาว่าพายงมงายเลยนะคะ” หญิงสาวกลั้นใจพูดออกไป จากท่าทางของลูกๆ ที่พยายามสื่อสารกับเธอ พระพายเชื่อว่าเด่นฤทธิ์คงต้องการให้ช่วยบางอย่างแน่ “แต่พายคิดว่าคุณดีนตั้งใจ..ให้เลขมา”

[เลขงั้นเหรอ?]

“คือ..พายว่าคุณดีนคงอยากให้เงินไปรักษาคุณแม่น่ะค่ะ แต่ก็คงทำได้แค่นี้” หญิงสาวรู้ว่าพร้อมทรัพย์เป็นคนที่เข้มงวดกับลูกๆ และดุมาก เวลาทำงานก็เอาจริงเอาจัง เธอยังเคยโดนท่านดุเลย ตอนที่ไปตามเด่นฤกษ์ที่กรุงเทพฯ สมัยเพิ่งคบกันใหม่ๆ ก็เลยไม่รู้ว่าพอบอกเรื่องแบบนี้ไป ท่านจะเชื่อหรือต่อว่าเธอกลับมาหรือเปล่า

แต่อีกใจหนึ่ง หญิงสาวก็เข้าใจความรู้สึกของเด่นฤทธิ์ดี หากเขายังมีชีวิตอยู่คงไม่ทุกข์ทรมานเท่ากับการดูคนที่ตัวเองรักป่วย...แต่ทำอะไรไม่ได้เลยแบบนี้ ถ้ายังอยู่การไปมาหาสู่ ได้พูดคุย ได้ดูแลกัน คงช่วยให้รู้สึกดีขึ้น แต่ในอีกภพภูมินั้นวิญญาณก็คงช่วยได้แค่นี้

“แกจะบ้าหรอไอดีน” เด่นฤกษ์ยิ้มพลางแค่นหัวเราะออกมา “บ้านเรามีเงินรักษาแม่หรอกน่า จะมาบอกหวยทำไม?”

ทว่าเจ้าตัวยังไม่ทันพูดอะไรไปมากกว่านี้ พร้อมทรัพย์ก็เอ่ยถามลูกสะใภ้แทรกขึ้น

[เลขอะไรหนูพาย?]

“พายว่าให้หลานๆ บอกดีกว่าค่ะ” หญิงสาวบอกให้สามีเปิดกล้อง เพื่อให้พร้อมทรัพย์เห็นหลานๆ ที่นั่งเล่นอยู่บนเตียง “น้องแพงกับน้องพริกบอกคุณปู่หน่อยสิคะ ว่าอาดีนบอกให้ทำมือยังไง”

เด็กแฝดสองคนมองหน้าคนเป็นแม่ ก่อนจะหันไปมองตรงพื้นที่ว่างๆ อย่างตั้งอกตั้งใจ แล้วเริ่มทำมือให้คนเป็นปู่ดู

“นี่ไงๆ” น้องแพงทำมือให้พร้อมทรัพย์ดูเป็นการชูสองนิ้วธรรมดา เหมือนตอนที่ทำให้คนเป็นแม่ดูไม่มีผิด เช่นเดียวกับน้องพริกที่ชูแค่นิ้วโป้งกับนิ้วชี้

“ดีนนี่ๆ แบบนี้ไงค้า~”

ถึงจะฟังหลานตัวเล็กไม่ค่อยรู้เรื่อง เพราะพูดได้ทีละคำสองคำ แต่พร้อมทรัพย์ก็เข้าใจในสิ่งที่หลานๆ พยายามจะสื่อออกมา และท่านเองก็ตีความไปในทิศทางเดียวกับลูกสะใภ้

[อาดีนบอกเราเหรอ?]

หลานทั้งสองคนพยักหน้าพร้อมกัน พร้อมทรัพย์จึงพูดต่อ

[ดีน พ่อจะเชื่อเรานะ] ตอนนี้ท่านโยนความคิดล้ำสมัยในหัวทิ้งไปจนหมดเกลี้ยง เหลือแต่ความเชื่อที่ต่อให้ใครจะบอกว่าตนงมงาย...ท่านก็ไม่สน อะไรที่ทำแล้วสบายใจ มันก็ดีกว่าทั้งนั้น แล้วยิ่งเรื่องลูก...ทุกอย่างมันทำให้พร้อมทรัพย์เชื่ออย่างไม่มีข้อกังขา [ถ้าได้เงินมา พ่อจะเอาเงินให้แม่นะอย่างที่เราต้องการ แต่เรื่องค่ารักษาดีนไม่ต้องกังวลนะลูก พ่อจ่ายเอง ดีนไม่ต้องช่วยหรอก]

“ผมขอโทษนะพ่อ ขอโทษสำหรับทุกอย่าง” เด่นฤทธิ์มองคนในจอโทรศัพท์แล้วร้องไห้ออกมาราวกับจะขาดใจ

เขารู้ว่าตอนที่ตัวเองมีชีวิตอยู่ เขาเป็นลูกที่ไม่ได้เรื่องเท่าไหร่นัก เรียนก็ไม่ได้ตั้งใจเท่าไหร่ เรื่องงานก็ละเลยจนถูกพ่อกับแม่ต่อว่าหลายครั้ง..แต่ก็ไม่คิดปรับปรุงตัวเอง แม้กระทั่งเรื่องการดำเนินชีวิต เขาก็ทำทุกอย่างสุดโต่ง จนทุกอย่างที่ทำนั้น...ย้อนกลับเข้าหาตัวแล้วทำลายตัวเองจนพังพพินาศ จนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อีก

พอได้มาอยู่ในโลกของวิญญาณที่ต้องวนเวียนกับการชดใช้บาปกรรมที่ก่อ เขาถึงได้เข้าใจอะไรหลายอย่างว่าบาปกว่าการฆ่าตัวตายนั้น คือการที่ทำให้พ่อแม่ร้องไห้เสียใจ

“ผมว่าพอแค่นี้ดีกว่าครับ เดี๋ยวจะพาเด็กๆ เข้านอนแล้วด้วย” เด่นฤกษ์บอกพ่อ “เด็กๆ บอกฝันดีคุณปู่หน่อยเร็ว”

[เดี๋ยวปู่กับย่าไปหานะ เดี๋ยวให้ย่าซื้อชุดสวยๆ ไปฝาก] พร้อมทรัพย์พูดกับหลานสาวทั้งสองคน พร้อมกับโบกไม้โบกมือให้ ในขณะที่เจ้าตัวเล็กแย่งโทรศัพท์ ผลัดกันเรียก ‘ปู่ๆ’ อยู่หลายหน แล้วยื่นปากจุ๊บไปที่หน้าจอ

“ปู่ๆ”

“จุ๊บ~”

“สวัสดีค่าด้วย” พระพายบอกลูกสาว ซึ่งทั้งสองคนก็ว่านอนสอนง่าย สั่งให้ทำอะไร ก็ทำตามทันที

[โอ้โห เก่งขึ้นแล้วนะเนี่ย] คนเป็นปู่ยิ้มออกหลังจากที่ตาแดงๆ อยู่นาน การมีเด็กในบ้านนอกจากทำให้บ้านมีชีวิตชีวาขึ้นเป็นกองแล้ว หลานๆ ยังเป็นตัวช่วยเยียวยาจิตใจผู้สูงอายุชั้นดีอีกต่างหาก

“ฝันดีนะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าผมจะโทรไปหาใหม่”

..................................

เลขท้ายสองตัว งวดประจำวันที่...

เลขที่ออก ตี๊ด...ตี๊ด 72

ดุจเดือนหายป่วยจนออกจากโรงพยาบาลแล้ว หลังจากพักฟื้นไม่กี่วัน...ท่านก็ขึ้นเครื่องบินไปเชียงใหม่เพื่อไปหาหลานๆ ทันที

ขณะที่พร้อมทรัพย์บินตรงลงมายังภูเก็ต ณ บ้านพักตากอากาศที่ติดกับโรงแรมซึ่งเป็นกิจการของครอบครัวตัวเอง คนเป็นพ่อมองบ้านหลังนี้ด้วยสายตาที่เต็มเปี่ยมด้วยหลากหลายความรู้สึก มันเต็มไปด้วยความทรงจำมากมายตั้งแต่ลูกชายทั้งสามคนยังเล็ก เป็นเด็กที่วิ่งเล่นซนกันไปทั่ว จนกระทั่งต่างฝ่ายเติบโตไปมีชีวิตของตัวเอง และลูกบางคนก็เลือกที่นี่เป็นที่จบชีวิต

“พ่อจะตั้งโต๊ะเลี้ยงพระตรงไหน หน้าบ้านดีมั้ย ใต้ต้นไม้ ร่มรื่นดี ลมก็พัดผ่านตลอด” เด่นคุณเสนอคนเป็นพ่อ ขณะที่ส่งแก้วกาแฟให้ท่านจิบ

“โต๊ะเลี้ยงพระน่ะ ตั้งตรงชานระเบียงตรงนั้นเถอะ ลมกับแดดเป็นของไม่แน่ไม่นอน อีกอย่างถ้าลมแรงก็กลัวว่าทรายจะปลิวลงอาหาร” พร้อมทรัพย์ยืนอยู่หน้าบ้านที่หันหน้าออกไปยังทะเลสวยงาม ด้านหน้าเป็นหาดทรายขาว มีต้นไม้สองต้นใหญ่โค้งกิ่งปกคลุมเป็นหลังคาให้ความร่มเย็น สลับกับมองตัวบ้านทรงร่วมสมัยสองชั้น ที่ทั้งหลังตกแต่งด้วยสีขาวสลับกับน้ำตาลให้ความอบอุ่น

“แล้วนี่ทำไมพ่อจะทำบุญเลี้ยงพระล่ะ ไอดีนไปเข้าฝันหรือไง” ลูกชายคนรองแซวขำๆ ทั้งที่รู้ว่าปกติแล้วพ่อแม่ก็ทำบุญไม่เคยขาดตกบกพร่องหลังจากน้องคนเล็กเสียไป

“เจ้าดีนไม่ได้มาเข้าฝันขออะไรหรอก มันก็แค่ไปบอกหลานๆ เรื่องที่แม่เราเข้าโรงพยาบาลน่ะ” พร้อมทรัพย์มองลูกชายคนรองที่รู้เรื่องแม่ตัวเองช้ากว่าเพื่อน “แล้วก็บอกหวยมา”

“อ๋อ พ่อถูกหวยล่ะสิ” แต่ถึงเด่นคุณจะพยักหน้าหงึกหงักรับรู้ไปอย่างไม่ยินดียินร้าย แต่ก็นับว่าน้อยครั้งมากที่พ่อของเขาจะเล่นการพนันเสี่ยงดวงสักที ที่สำคัญเขาแอบประหลาดใจด้วยซ้ำที่พ่อเชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติแบบนี้

ปกติจะหาว่าไร้สาระตลอด

“อือ ได้มาเล่นๆ 5 ล้าน”

พรวด!

แค่กๆ

คนที่ถือกาแฟมาจิบรับลมทะเลเย็นๆ ข้างพ่อนั้น ถึงกับพ่นน้ำสีเข้มออกทางปากพร้อมกับไอค่อกแค่ก เพราะสำลักน้ำที่กำลังจะกลืนลงคอ

 “โหวพ่อ 5 ล้าน!” ดวงตาเด่นคุณเป็นประกายวาววับขึ้นมา พลางหันไปมองหน้าผู้มีพระคุณทันที “ซื้อบ้านได้หลังนึงเลยนะ”

“ใช่ แล้วแกจะแหกปากตกใจไปทำไม” พร้อมทรัพย์หันไปดูลูกชายด้วยน้ำเสียงและสายตาดุๆ ที่เด่นคุณทำท่าตกใจเกินกว่าเหตุ

“เอ้า! ต้องตกใจสิ ทีแรกเราก็นึกว่าเล่นขำๆ ได้เต็มที่ก็สักหลักพัน ไม่ก็หลักหมื่น” เด่นคุณรู้ว่าพ่อตัวเองมีเงินมากกว่าที่ได้มาไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า เงินหลักล้านถึงไม่ทำให้คนเป็นพ่อดีใจยิ้มเริงร่าได้ “ซื้อไปหลายใบเลยสิเนี่ย”

“ฉันไม่เล่นซื้อกระดาษหรอก” พร้อมทรัพย์มองออกไปยังทะเล “ฉันเล่นแบบนักลงทุนต่างหาก”

“โหว มันมีแบบอื่นด้วยเหรอพ่อ” เด่นคุณทำหน้าสนใจขึ้นมา ก่อจะรีบเดินเข้าไปควงแขนพ่ออย่างรบเร้า ราวกับเด็กที่ยังไม่โต “พ่อคุณหน่อยสิ คุณอยากรู้”

“แกจะเล่นตามฉันหรือไง” พร้อมทรัพย์เหล่มองลูกชายไม่สนสายตาอ้อนวอน เพราะรู้ดีว่าเด่นคุณไม่มีหัวเรื่องการพนันขันต่อ และไม่สนใจเรื่องพวกนี้ด้วย

“ก็เผื่อไอน้องรักมันมาเข้าฝัน คุณก็อยากได้ค่าขนมกรุบกริบบ้าง”

“พ่อนึกว่าเราจะยังกลัวเจ้าดีนจนหัวหดอยู่อีก”

“บอกเถอะน่านะ พอได้กลิ่นเงิน ความกลัวมันก็หายไปหมดเกลี้ยงแล้ว”

พร้อมทรัพย์ยกยิ้มมุมปากขึ้นด้วยความขบขัน จะว่าไปในบรรดาลูกชายทั้งสามคน ก็มีเด่นคุณกับเด่นฤทธิ์นี่แหละ...ที่ค่อนข้างแสดงความรู้สึกอย่างเปิดเผย เด่นฤทธิ์จะแสดงมากหน่อย ประเภทคิดอย่างไรก็ไม่มีปิดบัง ทั้งสีหน้า ท่าทาง คำพูดจา แต่เรื่องออดอ้อน พราวเสน่ห์นี่...พร้อมทรัพย์ยกให้ลูกคนนี้เป็นที่หนึ่ง

ส่วนเด่นฤกษ์ ลูกชายคนโต รายนั้นเข้าโหมต ‘เสือยิ้มยาก’ หนักไปทางทำงานอย่างเดียว ไม่สนใจอะไรรอบข้าง เย็นชา ไม่แสดงอารมณ์ จริงจัง เข้มงวด เกรี้ยวกราด ราวกับถอดแบบเขาอย่างนั้น

คงจะมีเด่นคุณนี่แหละ...ที่อยู่ในโหมตปกติมากกว่าใคร เพราะโดยส่วนใหญ่เด่นคุณก็จะจริงจังกับการทำงาน แต่ก็เป็นคนยิ้มง่าย นิสัยยืดหยุ่นตามสถานการณ์ มีใบหน้ารับแขก มีมุมทะเล้นทะลึ่งให้ได้ยิ้มบ้างอย่างที่เห็น

“ฉันเล่นวิ่ง”

“วิ่งเหรอ? เคยได้ยินแต่แทง 2 ตัว 3 ตัว บนๆ ล่างๆ แต่อันนี้แปลกแฮะ” หัวคิ้วของคนช่างสงสัยขยับเข้าหากัน “ได้ประมาณเท่าไหร่อ่ะพ่อ บาทละเท่าไหร่”

“ถ้าเป็นราคาแน่ๆ ก็ 1 บาท ต่อ 3 บาทนะ” พร้อมทรัพย์อธิบาย เพราะคนเราไม่มีใครใสสะอาดไปตลอดชีวิตหรอก ถึงการพนันประเภทหวยใต้ดินมันจะเข้าข่ายผิดกฎหมาย แต่ถ้าเปลี่ยนมุมมองเสียใหม่ ให้มองว่ามันคือการลงทุน พร้อมทรัพย์ว่ามันก็ไม่เสียหายอะไร “ฉันลงทุนไป 4 ล้าน แต่ที่ได้มามันกำไรล้วนๆ นะไม่รวมทุน”

เด่นคุณพยักหน้า ขณะที่สมองกำลังประมวลผล

“ถ้าเอาที่คุณเข้าใจ เล่นวิ่งแบบพ่อนี่ต้องเป็นคนที่มีทุนในระดับนึงเลยนะ เพราะเขาให้น้อยกว่าหวยปกติ”

“แต่ความเสี่ยงมันน้อยกว่า”

“แต่เอาเหอะ..ไอดีนมาบอกทั้งที กริ๊งกร๊างมาหากันหน่อยก็ไม่ได้นะพ่อเนี่ย ไอพี่พงษ์นั่นก็อีกคน..รู้แล้วอุบเงียบเชียว” เด่นคุณแซะไปถึงพี่ชาย

“หึ! ทำอย่างกับว่า ฉันบอกไปแล้วแกจะเชื่องั้นแหละ” พร้อมทรัพย์แค่นหัวเราะ เพราะรู้นิสัยลูกชายแต่ละคนดี ถึงลูกชายคนรองจะเชื่อเต็มอกว่าผีมีอยู่จริง แต่ถ้าบอกว่าเจ้าน้องคนเล็กให้เลขเด็ดมา ก็คงไม่วายหัวเราะขำกลิ้งเหมือนเด่นฤกษ์ “ถ้าฉันบอก แกก็คงหัวเราะเหมือนเจ้าพงษ์เหมือนกัน”

“พ่อก็ต้องลองบอกก่อนซี้ นี่อะไรรวยคนเดียวสบายใจเฉิบ”

ท่าทีสะบัดหน้าอย่างแสนงอนนั้น เรียกมะเหงกจากคนเป็นพ่อไปหนึ่งโป๊กด้วยความหมั่นไส้

“เอ้อ ไอลูกคนนี้นี่ ต่อปากต่อคำไม่จบไม่สิ้น” พร้อมทรัพย์มองด้วยความขัดใจ “แกนี่มันพูดจาไม่รู้ฟังยิ่งกว่ายายพริก ยายแพง อีกนะ”