คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 10
อนที่ 10
านยอลำลัมอูแบฮยอนับอินนั่เล่นันอยู่ในร้าน
เารู้สึหวไม่อยาให้
แบฮอนไปทำอะไรแบบนั้นับใร ทั้ที่ร่าบาไม่เยทำแบบนั้นับเาเลย
ไม่มีรอยยิ้มแบบนั้นให้ัน มีแ่ทำหน้าึและไม่่อยพูาัน ทุวันนี้นับำทีุ่ยันไ้เลย
เาพยายามะวนุยแ่แบฮยอน็อบมาแ่สั้นๆเท่านั้น
วามรู้สึอเาอนนี้เหมือนำลัโนแย่อเล่นิ้นโปรไป
แบฮยอนเินมาที่รถโยมีอินเินมาส่
เาอยามอหน้าไอ้หนุ่มผิวเ้มนนั้น เาไม่อบหน้ามัน ั้แ่วันแรที่เอ
นวันนี้ มอสายาู็รู้ว่ามัน้อารอะไราแบฮยอนันแน่
และแน่นอนเารู้ทุอย่า
“สนิทันัเลยนะ”
“็เพื่อนัน”
านยอลับรถออไปอย่ารวเร็ว
ไม่ลัวว่าะโนำรวเรียหรืออะไร เาพยายาม่มวามโมโหและวามโรธเอาไว้ในใ
ไม่แสออมามานั เาไม่อยาะทะเลาะับแบฮยอนอี
เย็นวันนี้แบฮยอนไม่ไ้พูอะไรับเาเลย
ทาน้าวเสร็็ลับึ้นห้อไป านยอล
มอามร่านั้นที่่อยๆเินลับึ้นไปโยทำอะไรไม่ไ้
เาไม่เ้าใว่าทำไมแบฮยอน้อเียบใส่เาแบบนี้
ทั้ๆที่เาอยาะุยับนัวเล็ใะา
อยาถามว่าเป็นยัไบ้าและทำานเหนื่อยหรือเปล่า
เ้าวัน่อมา
านยอลไปรับุพ่อับแม่อแบฮยอนลับมาาโรพยาบาล
เรื่ออเาับแบฮยอนเป็นวามลับ ไม่บอับใรมีแ่เราเท่านั้นที่รู้
แบฮยอนเอีใที่พ่ออเาออมาาโรพยาบาลและไ้เอแม่อีรั้
“ทำานเหนื่อยมั้ยลู”
“นิหน่อยรับ”
แบฮยอนอบแม่อัวเอ
านยอลมอผ่านระหลั
แอบมอูนที่ำลัพูถึเรื่อานที่ร้านให้แม่ฟั
พ่ออเาหัวเราะเบาๆ้วยวามเอ็นู แ่เาไม่ไ้รับวามน่ารั
วามน่าเอ็นูา แบฮยอนแน่นอน
เายออุพ่อไปไว้ในห้อและาม้วยออแม่แบฮยอน หิสาวมอเา้วยสายาแปลใ
“อบในะ”
“ไม่เป็นไรรับ”
านยอลอบเสียเ้ม
แบฮยอนลาานวันนี้เพื่อะมาอยู่ับแม่และอทำอาหารให้พ่ออเาับแม่ทาน
านยอลพาแบฮยอนไปื้ออทีุ่ปเปอร์
เามีหน้าที่เ็นรถามร่าบาที่ั้หน้าั้าเินไปไม่รอเา
“รอันหน่อยสิ”
“...”
แบฮยอนหันลับมามอแล้วเินให้้าล
“นี้ะไม่พูันริๆใ่มั้ย”
“ผมไม่รู้ะพูอะไร”
แบฮยอนอบ “เลยไม่พู”
“นายมี
แ่ไม่พู”
“ไม่
ผมไม่มี”
“หรือเพราะันไม่ใ่ไอ้ำนั้นนายเลยไม่พู้วย”
านยอลมอร่าเล็ที่ำลัหยิบเห็ใส่ในรถเ็น
“เรื่ออเราไม่เี่ยวับอิน”
แบฮยอนมอไปที่ั้นผั เาไม่ไ้ำลัเลืออะไรเพียแ่หาที่วาสายาเท่านั้น
“ผมไม่มีอะไร้อพูับุมานั เราไม่ไ้สนิทัน”
“หรอ
แล้วหลายๆืนนั้นละยัไม่สนิทอีหรอ” อนนี้านยอลำลัโมโห
โมโหที่เามี่าน้อยว่าเพื่อนผิวเ้มอแบฮยอน
“ายละ
นึว่าใร” เสียเล็แหลมอหิสาวนนึัึ้น
านยอลมอเห็นเธอำลัยืนออยิ้มให้เาับแบฮยอนอยู่
“ไอรีน”
“ำไ้้วยหรอ”
เธอเินมา้าหน้าแล้วมอแบฮยอน “หลายๆืนที่ว่านั้นือเรื่ออะไรหรอ
เหมือนที่นายทำับันหรือเปล่า ปาร์ านยอล”
“นี้หยุนะ!”
านยอลเินมา้าหน้าบัแบฮยอนเอาไว้ให้ไลาไอรีน
เธอเปลี่ยนไปมาหลัาที่เอันรั้สุท้าย และไม่ิว่าะไ้เอเธอในที่แบบนี้
ปาเรียวสีแเ่นั ารแ่หน้า็ัึ้นมาว่าเ่า
“ปป้อันนานี้
ันรู้แล้วละ” หิสาวเินเ้ามา้าหน้าอี้าวนึ ่อนะยิ้มออมา้วยท่าทาไม่เป็นมิร
“ระวันอนายเอาไว้แล้วันนะ านยอล”
พูทิ้ท้ายเอาไว้แ่นั้นแล้วเินาไป
ผู้หินนี้อาะร้ายมาว่าที่เาิไ้อี
เาไม่รู้เลยว่าริๆแล้วไอรีนเป็นนยัไ เาเห็นเธอเป็นนเรียบร้อยอ่อนหวาน
แ่พอไ้รู้วามริว่าเธอับริส
ู่แ็อเาำลัอแอบบันนั้น็สามารถบอไ้ว่าริๆเธอร้ายานาไหน
“รีบื้ออแล้วลับันเถอะ”
านยอลหันไปบอับแบฮยอนที่ยืนนิ่ “เป็นอะไร”
“ปะ..ป่าว”
ท่าทาเหมือนลัวอะไรบาอย่า แสอออย่าัเน แบฮยอนลัว ไอรีน มือที่หยิบอึ้นมาสั่นเทา
“ไม่้อลัวนะ
ันไม่ยอมให้เธอทำอะไรนายหรอ” านยอลสัาับร่าบาที่หันมอหน้าเา
แบฮยอนพยัหน้าเ้าใ่อนะหยิบอใส่รถเ็น
แบฮยอนำลัทำอาหารอย่าใลอย
โยมีนรับใ้ในบ้านอย่วย เาำลัิถึเรื่ออไอรีน
สายาอเธอเหมือนไม่ยอมหยุ เธอ้อหาทาลับมาทำร้ายนในรอบรัวอเาอี
และแน่นอนเพราะแ้นานยอล เาไม่อยาให้แม่อเาหรือุท่าน้อโนทำร้ายาเธอ
“โอ๊ย!!”
มืออเาสัมผัสับหม้อ้มนเิอาารร้อน
เาระุมือหนีทันทีแล้วมอนิ้วี้ที่ำลัพอ
“เป็นอะไรน่ะ”
เสียทุ้มัึ้นแล้วเสียเท้า็เินมาใล้เา มือหนาว้ามือเาไปู
“ทำไมไม่ระวัละ รู้ว่ามันร้อน็้อระวัสิ”
“ผมแ่ิอะไรไปเรื่อยน่ะ”
แบฮยอนบอแล้วึมือลับมา “ุออไปเถอะ ใล้เสร็แล้ว”
านยอลมอหน้าเาทีนึแล้วเินออาห้อรัวไป
เาั้มืใส่ถ้วย่อนะยมันออมา มื้ออาหารวันนี้เป็นวันที่เายิ้มออมาไ้ในที่สุ
เาไ้ยินเรื่ออานยอลามุมที่ไม่เยไ้ยินาุท่านและรู้ว่าริๆแล้วานยอลรัพ่ออัวเอมานาไหน
“านยอลนะเป็นนปาแ็
ไม่ยอมพูีๆับใรหรอ” ุท่านบอับทุน
แบฮยอนลับึ้นมาบนห้อหลัาทานอาหารเสร็แล้ว
เาอาบน้ำแ่ัวแล้วมานั่ิเรื่อ่าๆที่เ้ามาในหัว
นั้นเป็นเรื่ออไอรีนทั้นั้น เายอมรับเลยว่าเาลัวเธอมา มาริๆ
๊อๆ
แบฮยอนเินไปเปิประู
ร่าสุยืนมอมาที่เา สีหน้าลัเล เาอยู่ในุนอนเหมือนัน
“นอนหรือยั”
“ยั”
“อเ้าไปไ้มั้ย”
“มะ...”
ยัไม่ทันพูบ
านยอล็เินเ้ามาโยไม่รอให้เาอบ
แบฮยอนปิประูแล้วเินเ้ามาหาร่าสูที่นั่ลบนโฟา
“นายำลัิมาเรื่อไอรีน”
“ผมไม่ไ้ิมา”
แบฮยอนโห
“ันมอนายออแบฮยอน”
านยอลลุึ้นแล้วเินเามาหาเา แนแร่รวบเอวเาเ้ามาอเ้าไว้แน่น
“ปล่อยนะ”
“ู้วว”
ร่าสูมอหน้าเา้วยสายาแปลๆ “ันแ่อยาะมานอน้วย”
“ไม่
ผมไม่นอนับุ”
“แ่นอนเยๆ
ไม่ไ้ทำแบบนั้น”
แบฮยอนมอหน้าานยอล
เาไม่รู้ว่าะเื่อานยอลไ้หรือเปล่า ำพูแบบนั้น น้ำเสียแบบนั้นมันแสออถึอะไร
ใบหน้าหล่อโน้มเ้ามาูบลไปโยไม่ทันให้เาไ้ั้ัว
แบฮยอนในเผลอรับเอาลิ้นอุ่นๆเ้ามาในโพรปา
มือเล็ๆอเาับที่เสื้อยือร่าสูเอาไว้แน่น
เนิ่นนานและอ่อนโยน
านยอลูบเ่เายอมรับ และเาเอ็เผลอยอมให้ร่าสูไ้ทำามใัวเอไปเรื่อยๆ
มารู้ัวอีที่เา็นอนลบนเียโยมีร่าสูร่อมอยู่้านบน
ปาอเรายัทำหน้าที่อมัน่อไปเรื่อยๆไม่หยุ เสียูึัึ้น
นทำให้แบฮยอน้ออาย มือหนาประอใบหน้าเาให้ไ้อศาแล้วประโรมูบที่แสนอ่อนหวานให้เา
“อื้ออ”
มือเล็ทุบหน้าอแร่เบาๆ
เมื่อเาหายใไม่ออ
านยอลละออมา้วยวามอ้อยอิ่
สายามมอเ้ามาในวาอเา นั้นมันทำให้ใอเาเ้นแร
แรนอนนี้มันันเาไ้ยิน
“ไม่้อลัวนะ
ันไม่ยอมให้ไอรีนเ้าใล้นายแน่นอน”
“อื้ม”
“ออีรอบไ้ไหม”
“....”
“หื้มม”
านยอลไม่รอำอบ
ร่าสูู่โมเ้ามาอีรั้ และมันเป็นูบที่ทำให้แบฮยอนแทบะละลายไปรนั้น
หัวอเาาวโพลนเหมือนไม่มีอะไรอยู่ในหัว ทุอย่าหายไปหม วามิทุอย่าที่มี
อนนี้มีเรื่อเียวือ พยายามไม่ให้นรหน้าทำอะไรไปมาว่าารูบแบบนี้
านยอลเหมือนไฟ
ไฟที่เผาทุสิ่อย่า
หลอมละลายน้ำแ็หนาไ้ทั้หมและไฟนั้น็ำลัหลอมละลายน้ำแ็ในใอเา
มาามสัาแล้วน้าาาาา 55555 ้าไปหน่อยไม่ว่าันเน้อออ ไทำธุระเพิ่เสร็ เรื่อ็ำลัเ้ม้นเลยนะอบอๆๆ แล้วแบฮยอนะยอมเปิใรับานยอลหรือเปล่า แล้วอินละ แล้วยอูละ เอาละสิเรื่อมันะบลอย่าไรรรรร
มาลุ้นัน่อเลยย
อบุที่มาเมน์นะ เป็นำลัใให้ไรท์ริๆ อบุที่อบนะ้าบบบบ อบุมาเลยยยยยยย
มาร่วมพูุยันไ้นะ ไอบหมทุนเลย
ความคิดเห็น