คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 7
อนที่ 7
เ้าวันรุ่ึ้นทุนื่นึ้นมา้วยวามัวเียและ่าน่าแย่ันใ้ห้อน้ำ
พีู่โฮับพี่เฮุนแยออไปใ้ห้อน้ำที่ห้อเฟานยอลที่อยู่ถัาห้ออเราไป
แน่นอนว่าานยอลไม่ไ้มานอนรวมับพวเรา เพราะถึะเป็นเียนาให่สอเียแ่็ยัไม่พอสำหรับนเ็นที่ะมานอนเบียัน
หลัาัารธุระส่วนัวเสร็เรียบร้อยแล้ว็ลมาที่ศูนย์อาหาร
ทารีสอร์ทัารอาหารและเรื่อื่มสำหรับอนเ้าให้พวเราแล้วเรียบร้อย
านยอลเินมาุยับน้อายที่เินมา้อนรับพวเราในอนเ้า
แบฮยอนิว่าสอนนั้นเาไม่น่าะเป็นพี่น้อันไ้เลย เพราะท่าทา ารพูา
หรือแม้แ่ารแสออทาสีหน้ายัไม่เหมือนันเลย
เห็นไ้ัว่าโบอมอัธยาศัยีว่าานยอลหลายเท่า
“เิามสบายเลยนะรับ”
โบอมเินมาพูับพวเราแล้วส่ยิ้มมาให้แบฮยอนโยรนเาเือบสำลัน้ำส้มที่ื่มอยู่
รอยยิ้มนั้น่าน่ารัน่าเอ็นูและูริใมาๆ แบฮยอนเลยยิ้มลับไปเ่นัน
“อะแฮ่ม
นายลับไปทำานไ้แล้วโบอม เป็นผูู้แล็้อมีเอสารที่้อทำนะ”
พี่ายมานิ่บอับน้อายที่ยืนอบำามพี่ื่อเทาอยู่ “เี๋ยวที่เหลือันัารเอ”
“โอเ
ผมอัว่อนนะรับ” โบอมลาทุๆนแล้วเินาพวเราไป แบฮยอนมอามร่านั้นไปิๆ
นอะไรยิ้มไ้ลอเวลานานี้
“ิน้าวันเถอะ”
านยอลบอับทุนบนโ๊ะอาหาร “ะไ้ไปเล่นน้ำ อสระไว้แล้ว”
“นี้ปิสระเลยหรอพี่”
เฮุนร้อถาม้วยวามใ “พรีเมี่ยมสุๆ”
“นี้รีสอร์ทัน”
ทุน่า้มหน้า้มาทาน้าวและหันุยันเป็นบารั้
อาหารที่นี้อร่อย แ่็ยัไม่อร่อยเท่าที่านยอลทำอยู่ี แบฮยอนินไปไม่เยอะมาเพราะอาหารไม่ถูปาเท่าไหร่
และยัไม่มีอาหารที่แบฮยอนอบ้วย
“ทำไมินน้อยัละแบฮยอน”
พี่ื่อเทาที่นั่้าๆหันมาถามเา “อาหารไม่อร่อยหรอ”
“ป่าวรับ
แ่ไม่่อยหิว”
หนุ่มาวีนพยัหน้าแล้วหันลับไปทานอาหารในานอัวเอ่อไป
หลัาเสร็แล้วพวเรา็พาันลับเ้าห้อพั
ทุนเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเรียมไปเล่นน้ำที่สระ ที่านยอลใ้สิทธิ์ในารเป็นเ้าอปิสระวันนี้เพื่อให้พวเราไ้เล่นันอย่าสนุสนาน
เฮุนใส่เสื้อสีาวไม่มีแนับาเาสามส่วนสีน้ำาล
ระโไปมาระหว่าื่อเทาและอี้ิ
พีู่โฮใส่เสื้อสีาวัวบาับาเาสนั้นสีฟ้าอ่อน
นั่ทารีมันแอยู่บนโฟา ผิวอพีู่โฮละเอียมา มาว่าแบฮยอนะอี
พี่ื่อเทาเินมานั่ล้าๆอรีมันแทา้วย
แบฮยอนแอบสัเุว่าเี๋ยวนี้รุ่นพี่าวีนอบเ้ามาเาะแะับพีู่โฮอยู่บ่อยๆ
แ่เาสอน็อาะสนิทันมา่อนแล้ว
“ไปันหรือยั”
อินถาม ในทริปนีู้เหมือนแบฮนอนะไ้ยินหนุ่มวัฟเฟิลพูเยอะว่าทุวัน
“พี่านยอลรออยู่ที่สระแล้ว”
“ไปสิ
อยาเล่นน้ำะแหยแล้ว”
“แย่!!”
ทุนหันมาแ้ำให้อี้ิพร้อมัน
เ้าัวำออมาเบาๆแล้วทุน็พาันเินออาห้อมา
แบฮยอนใส่เสื้อไม่มีแนสีาวับาเาสั้นสีน้ำาล
วันนี้อาารีมาว่าทุวันที่เป็นอยู่ แบฮยอนนั่ลที่เปลริมสระเมื่อมาถึ
พี่อินนั่ลที่เปลัว้าๆเา ทุนระโลน้ำันนเิเสียั
านยอลอยู่ในนั้น
เล่นน้ำับทุน และที่สำัถอเสื้อ ร่าายำยำไหล่ว้าับหน้าอแร่
ล้ามแนึ้นเป็นมัๆล้ามหน้าท้อัเป็นลอนเรียัวันสวย หุ่นอานยอลีมานแบฮยอนแอบสสัยว่าไปเอาเวลาออำลัายาที่ไหน
ในเมื่อเลิานแล้ว็น่าะลับไปที่บ้านเลย
“พี่ไม่เล่นน้ำหรอ”
แบฮยอนฮาุสนใอื่นที่ไม่ใ่หุ่นีๆอานยอลโนารหันมาุยับอิน
“ไม่ีว่า”
อินอบลับมาแล้วถอเสื้อออ หุ่นออิน็ีไม่แพ้านยอล
แม้ะไม่มีลอนล้ามหน้าท้อที่ัเนแบบนั้นแ่็มีให้เห็นบาๆ
ล้ามแนและล้ามหน้าอ “อนอนอาบแรนี้็พอ”
นี้พนัานพวนี้เอาเวลาไหนไปออำลัายเล่นล้ามันนะ
ทำไมถึไ้หุ่นีันแบบนี้ และที่สำัิะถอ็ถอ ไม่เรใแบฮยอนที่นั่อยู่รนี้เลย
เอาเถอะยัไ็ไม่มีอะไรมาไปว่านี้แล้วละ
ที่แบฮยอนไม่ลไปเล่นน้ำเพราะว่าเาว่ายน้ำไม่เป็น
เยเือบมน้ำอนไปทะเลับที่บ้าน
แ่วันนั้นแบบอมเ้ามา่วยไว้ทันไม่อย่านั้นวันนี้ไม่มานั่อยู่รนี้หรอ
“แบฮยอนเอาน้ำให้หน่อยสิ” พี่เฮุนะโนบอเามาาในสระ
แบฮยอนทำามที่บอแล้วนั่ยอๆอยู่้าสระ
พี่ายร่าาวินน้ำเ้าไปหลายอึนเือบหมวแล้วส่ืนให้เา
แบฮยอนรับมาแล้วยืนึ้น
“ายแล้ว!!”
เสียแหลมสูร้อึ้นมา
แบฮยอนหันไปามเสียนั้นและเห็นผู้หินนึใส่หมวใบให่ปิหน้าับเสื้อผ้าน้อยิ้นเินเ้ามาพร้อมันผู้ิามนนึ
าเสีาวาสั้นมาับเสื้อัวบารัิ้วอวหุ่นอเธอ่อหน้าผู้ายทุนในสระนั้น
“เฟานนี้นา บัเอิัเลย วันนี้รีนมาเที่ยวที่นี้พอี”
ไอรีนเินมาใล้ๆแล้วพูอยู่ับานยอล
ในมืออร่าสูถือลูบอลยาอยู่แล้วมอหน้านาเอสาวสวย้วยวามสสัย
ทุนในสระหยุิรรมทุอย่า
แบฮยอนยืนมอนาเอหนัที่อยู่ใล้เามาๆนไ้ลิ่นน้ำหอมอเธอ
“พี่ไม่ไ้ปิสระไว้หรอหรอ”
พี่ื่อเทาถามแล้วมอหน้านาเอสาวอย่าสสัย ริอย่าที่หนุ่มาวีนบอ เพราะวันนี้านยอลปิสระให้พวเราไ้เล่นสนุัน
แ่เธอนนี้ันเินเ้ามา หรืออาะเป็นสิทธิเพาะอนเป็นแฟนัน
“วันนี้รีนมาถ่ายละรพอีเลยแวะมา”
หิสาวมอไปที่ื่อเทา แบฮยอนมอามสายาเธอไป
“น่าะเ้าในะว่าทำไมรีนเ้ามาไ้”
พี่ื่อเทาับนอื่นๆมอมาที่เธอเป็นุเียว
แบฮยอนรู้สึถึสายาแปลๆที่มอไปยัไอรีน
พวพี่ๆอเา้อมีอะไรบาอย่าแน่นอน
“มายืนทำาอะไรละ
หลบไป” นาเอสาวหันมาหาเา ่อนะออแรันเาลไปในสระและ
ู้มม!!
น้ำไหลเ้ามูนแสบไปทั้โพรมูและแบฮยอน็นึึ้นไ้ว่ารที่เฮุนอยู่นั้นฝั่ลึที่สุอสระ
สอาพยายามีัวเอึ้นมา
มือ็พยายามะะายร่าายให้ึ้นมาพ้นน้ำแ่็ไม่เิผล
อนนี้แบฮยอนสำลัน้ำเ้าไปหลายอึ
้าบนเาไ้ยินเสียเอะอะโวยวายันให่และาม้วยวามรู้สึที่เหมือนำลัะหยุหายใ
แนอใรบานอุ้มร่าอเาให้พ้นน้ำ
เสียพีู่โฮำลัร้อห้ามพี่เฮุนอยู่
เาอใรหลายๆนมารุมอยู่ที่เหนือร่าอเา
“้อผายปอมั้ย”
แบฮยอนอยาะบอว่าไม่้อแ่็เหมือนะไม่ทัน
เมื่อมืออใรสันบีบมูเาและเบาลมเ้ามาในปาอเา
มันเป็นสัมผัสที่เาเยไ้ลิ้มลอมาแล้วรั้นึ เาำมันไ้ีว่าเป็นใร
“แบฮยอน
ื่นสิ”
“แๆๆ”
เา่อยๆลืมาึ้นมา้าๆแล้วเห็นานยอลำลัอยู่เหนือร่าเา
มีพี่อินยืนทำหน้าเลียอยู่้าๆ เามอหน้าทุนแล้วยิ้มออมา
“ยัะมายิ้มอี”
านยอลุเสียเ้ม “อี้ิ ผ้าไ้หรือยั”
“มาแล้วๆๆ”
านยอลรับผ้านหนูสีาวมาแล้วพันรอบัวเา
่อนะอุ้มร่าอเาึ้นใบหน้าอแบฮยอนบลที่ออานยอลพอี
เาไ้ยินเสียหัวใอานยอลที่เ้นแรและหนัหน่ว เหมือนอนที่เาูหนัผี
อนนั้นแบฮยอน็หัวใเ้นแบบนี้เพราะวามลัว
“รั้นี้เธอทำเินไปนะไอรีน”
เสียทุ้มเอ่ยออมาอย่าเยือเย็น ่อนะเินออมาารนั้น
“พอลับ
ไม่สนุแล้ว” เฮุนะโนามหลัมาไลๆ
านยอลเร่ฝีเท้าให้เร็วึ้นแล้วพาแบฮยอนเ้ามาในห้อนอน
ึ่นั้นไม่ใ่ห้ออพวเรา ใ่แล้ว านยอลพาแบฮยอนมาห้ออเา
ร่าสู่อยๆวาเาลบนเียนอนแล้วเินหายไป ลับมาพร้อมับยาและน้ำหนึ่แ้ว
สีหน้าอานยอลไม่ีนั
“ลุึ้นไหวมั้ย”
“ไ้รับ”
แบฮยอนลุึ้นนั่แล้วรับยาับน้ำมาินมันเ้าไป
เามอหน้าานยอลที่ยันั่ยอๆมอหน้าเาอยู่ “ผมอโทษนะรับ”
“เรื่ออะไร”
“ทำให้เฟ้อทะเลาะับุไอรีน”
“่ามัน
ันไม่สนใ” ร่าสูบอแล้วเอามือมาแะที่หน้าผาอเา
“แ่เาเป็นแฟนเฟนะรับ
เฟะไม่สนไม่ไ้” แบฮยอนบอแล้วสะบัหน้าออามืออานยอลทันที
แววาที่เฟหนุ่มมอลับมามัน่าอ่านยาเหลือเิน
“ใรบอนายัน”
“ผมเห็นวันนั้นเฟออไปุยับเธอ
แล้ววันนี้เธอยัามมาอี” แบฮยอนพูออไป
น้ำเสียปนวามน้อยใอยู่เล็ๆแ่็ไม่อยาแสออมาเยอะ
“หรอนายิแบบนั้นหรอ”
านยอล่อยๆโน้มัวมาหาเา้าๆแล้วร่อมร่าเาเอาไว้ทันที
อนนี้แบฮยอนำลันอนอยู่ใ้ร่าอานยอลอย่าหนีไม่ไ้
สถานาร์แบบนี้มันล้อแหลมเินไป วามลัวเริ่มผุึ้นมาทีละน้อย
“ะ...็”
“ันไม่ไ้เป็นอะไรับไอรีน
และไม่ิที่ะเป็น” านยอลบอแล้ว้มหน้าลมาอี
อนนี้มูอเราห่าันเพียนิเียวเท่านั้น “แ่ันอยาเป็นอะไรันนายมาว่า”
“อะไรนะ...อื้ม”
ปาหนา้มลมาิเรียวปาอเาอย่าับพลัน
แบฮยอนในลืมหายใไปั่ววินาทีนึ
มือเล็ๆทุบที่แผ่นอเปลือเปล่าอร่าสูพยายามบอให้ปล่อย
แู่เหมือนเาะสู้แรมหาศาลอานยอลไม่ไ้เลย
มือหนาับมือทั้สอ้าอเาออไปให้พ้นทาแล้วเบียายเ้ามาใล้ัน
เรียวแรที่มีเหมือนโนูหายไปับูบนี้
แบฮยอนหมแรที่ะิ้นหรือยับเยื่อนใๆไ้แ่นอนเยๆให้เฟนัทำามอำเภอใไปเรื่อยๆ
เสียูปาั้อไปทั่วห้อสวีท
รสูบอานยอล่าร้อนแรเหมือนเปลวเพลิที่แผเผาายใอแบฮยอนให้หลอมละลายลไป้าๆเหมือนเทียนเล่มหนึ่
ลิ้นร้อนๆสอเ้ามาในปาอเาอย่าใ
มือหนาปล่อยาราแนทั้สอ้าอเา เปลี่ยนมาลูบเบาๆที่หน้าผา
มืออี้าับที่เอวอเา มือน้อยๆอแบฮยอนับไว้ที่สี้าอานยอลแน่น
เหมือนลัวว่าัวเอะหลุลอยไปในอาวาศ
“อื้ม...”
แบฮยอนีานยอลเบาๆแล้วร่าสูึถอนูบออมา้าๆ วาโมอเ้ามาในาอเา
แบฮยอนหอบหายใเอาอาาศเ้าไปในปอนเ็ม
ฟอ
“ะ...เฟ”
แบฮยอนันแผ่นอแร่เอาไว้ อนนี้เารู้ัวว่าะหน้าแว่าลูเอร์รี่แน่นอน
“หื้มมม”
ใบหน้าหล่อเ้ามาใล้ ยิ่ทำให้หัวใอเาเ้นแรเ้าไปอี
นลัวว่านที่อยู่บนร่าอเาะไ้ยิน “รู้ไหมันอยาทำแบบนี้ั้นานแล้วนะ”
“...”
แบฮยอนลืนน้ำลายลอ
เาพยายามมอไปทาอื่นแ่เหมือนับว่าวาอเาโนสะเอาไว้แ่ที่านยอลเท่านั้น
“แบฮยอน”
“ะ..รับ”
“เลิเรียันว่าเฟและเรียพี่แบบนอื่นไ้มั้ย”
“ไ้รับ”
“เป็นแฟนับันไ้ไหม”
“ไ้รับ”
ฟอ
“เห้ย
ไม่ใ่ๆๆ” แบฮยอนพยายามส่ายหน้าแู่เหมือนานยอละไม่สนใเาเลย
“แบยัไม่ลเลย อันนั้นไม่นับ พี่านยอล”
“อย่าิ้นสิ”
แบฮยอนหยุนิ่แล้วมอหน้าร่าสู
“เี๋ยวเอมาว่าูบนะ”
ความคิดเห็น