คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 9 NC
อนที่ 9 NC
าลับพีู่โฮไม่ไ้ลับมาับพวเรา
านยอลับรถมาส่อินที่บ้านแล้วลไปเล่นับแทโอ ลูายออินู เหมือนว่าแทโอะอบอาแบฮยอนมาั้แ่เริ่มุยับแบฮยอนมา็ยัไม่เห็นแทโอหยุโม้เลยนัวเล็เอ็ั้หน้าั้าุยันอยู่สอน นเป็นพ่อ็เินมาเรียมอทำพุิ้ให้ลูายในรัว
านยอลเินามเ้ามาในบ้านไม้ที่แสนอบอุ่น
ในรัวออินมีอุปร์ทำนมทุอย่าพร้อมเพราะเ้าลูายัวแสบอบินนั้นเอ
นเป็นพ่อถึะยัไ็ยัรัลูเสมอ พ่อหมีเินมาเรียมอทุอย่า้าๆเา
“รบแล้วรับ”
“ทำไมนายไม่ทำเอ”
านยอลถาม เาหันไปมอน้อายที่สูเือบะเท่าเา “ลูน่าะอบ”
“เาบออยาินที่ลุานยอลทำน่ะรับ”
อินบอแล้วเินออารัวไปหาลู เสียออินพูับลูายัึ้น
พร้อมับเสียลูที่ำลับอพ่อว่าเล่นอะไรับอาแบฮยอนไปบ้า
เวลาผ่านไป
นมหวานสำหรับเ็น้อย็เสร็แล้ว
เาแบ่บาส่วนเอาไว้ในู้เย็น่อนะเินเอาานใส่นมหวานออมาที่ห้อนั่เล่น
เ็น้อยำลัโว์เรื่อบินทีุ่พ่อื้อให้ให้แบฮยอนู
อาแบฮยอนเอ็เล่นเป็นเ็ไม่แพ้หลายัวน้อยเลยเหมือนัน
“พุิ้มาแล้ว
ไหนใรอยาิน” านยอลนั่ลับพื้น้าๆเ็น้อย แทโอทำาโเมื่อเห็นนมอโปร
“้อินให้หมเลยนะ”
“แทโอา
าแบ่อาแบ้วย”
“หรอลู
ลูะแบ่อาแบ้วยหรอ”
“่ายย
แทโอใี” อินยิ้มออมาในรอบหลายวัน รั้นี้มีวามสุที่สุออินแล้ว
านยอลแอบมอว่าอินะมีวามสุทุรั้ที่อยู่ับลู
และในีวินี้ไม่้อารอะไรมาว่าลูอีแล้ว
“อาแบ
อ้ามม” แทโอัพุิ้ิ้นให่ให้แบฮยอนนเ้าัวอ้าปารับเือบไม่หม “เย้”
เ็น้อยปรบมือไปับท่าทาอแบฮยอน
านยอลเอ็อยิ้มไม่ไ้เวลานัวเล็เี้ยวอาหารในปาแ้มุ่ยๆ ปาบาๆ
และรอยยิ้มาหยีๆอเ้าัวทำให้เามีวามสุอย่าบอไม่ถู านยอลไม่เยรู้สึัวเบาๆเท่านี้มา่อน
พุิ้ิ้นเล็ที่มุมปาทำให้เ้าัวูน่ารัึ้นไปอี
านยอลเอื้อมมือไปเ็เศษพุิ้ออามุมปาบาเบาๆ
ปาบาอมมพูที่เาไ้เป็นเ้าอ ใบหน้าหวาน วาเรียว
แ้มเนียนนุ่มที่เาับไว้เบาๆในวินาทีนี้ มันเินห้ามใ
อนนี้เวลารอบๆัวอานยอลเิน้าล สมออเาเหมือนหยุสั่ารให้ทำอย่าอื่น
น้อา้อมอใบหน้าหวานอนรหน้าอย่าเหม่อลอย
“ลุานยอลับอาแบ
รัันๆๆ”
านยอลหลุออมาาโลสีมพูนั้นเมื่อมืออเ็น้อยับที่หัวเ่าอเาเบาๆ
แทโอยิ้มเ็มใบหน้า ผมำลับระเ้ไปมาเมื่อเ็น้อยสายหัว้วยวามอบใ
“ไม่ใ่ลู”
อินอุ้มลูมาไว้ในอ้อมอแล้วมอมาที่เราสอน
แบฮยอนหัวเราะลบเลื่อนสิ่ที่เาทำลไปเมื่อี้นี้แล้วป้อนพุิ้ให้หลาน่อไป
เ็น้อยั้ใินนมหวานที่แบฮยอนป้อนนแ้มเล็ๆทั้สอเ็มไป้วยพุิ้สูรอานยอล
“เี๋ยวลุลับบ้าน่อนนะแทโอ”
“แล้วอาแบละรับ
อาแบลับบ้านมั้ย”
“ลับสิรับ”
แบฮยอนบอับเ็น้อยแล้วส่มือไปลูบหัวเบาๆ “ว่าๆอาแบะมาเล่น้วยใหม่นะรับ”
“แ่อาแบยัินไม่หมเลย”
“แทโอินเถอะ
เี๋ยวอาแบลับไปินที่บ้าน”
แทโอมาส่ที่หน้าบ้านโบมือลาเราทั้สอนอยู่หลายรั้
อินอุ้มลูายัวน้อยเอาไว้ในมือ้วยวามรั
ุพ่อวัยรุ่นที่อายุยัไม่ถึสามสิบแ่ลับมีวามรับผิอบ่อสิ่ที่ทำ
และยัมีลูน่ารัๆแบบนี้
านยอลเื่อว่าวันนึอินะเอเ้าับนทีู่่วรแหละเหมาะสม
นที่ทำให้อินยิ้มไ้
ทุอย่าเป็นไปแบบเิมที่วระเป็น
อนนี้แบฮยอนไ้เ้ามาเป็นผู้่วยอานยอลในรัวแล้ว
โยเ้าัวบอว่าไม่ไ้เี่ยวับเรื่อส่วนัวอเราแ่อย่าใอย่าน้อยแบฮยอน็ีใที่ไ้เป็นทั้แฟนอเฟานและเป็นผู้ายอเฟานไปพร้อมๆัน
เรื่ออเราสอนอนนี้ยัไม่มีใรรู้ยัไม่มีใรสสัยหรือ้อใอะไร
เพียแ่เ้าอร้านร่าสูะหลุออมาบ้าเวลาเรานั่เล่นหรือุยัน
หรืออนเวลาที่เราอยู่ันสอนแล้วมีนอื่นเ้ามาเห็นวันหนึ่แบฮยอนแอบไ้ยินพี่เฮุนุยับพีู่โฮเรื่ออเาับานยอลว่ามีลับลมมในอะไรบาอย่า
“รอยอูหรอ”
พีู่โฮเินมานั่ับเาที่โ๊ะ อนนี้วามรัอพี่ให่แห่าเฟ่นี้็สุอมมีวามสุันี
เิมรัให้ันเรื่อยๆนหลายๆนในร้านพาันอิา
“รับ
เี๋ยว็มาแล้วละ”
แบฮยอนหันมาอบพี่ให่แล้วหันลับไปอ้าปารับนมเ้ำโาเ็ายอมื้อนามว่าแทโอ
แน่นอนว่าหลัาวันนั้นแทโอ็อยามาที่ร้านอุพ่อมาหาลุๆและอาแบ “อาหย่อยมา”
“อาแบอ้วน
อาแบอ้วน”
ริ๊
“แบฮยอน
ลับันหรือยั” ยอูเินเ้ามาในร้านแล้วริ่มาหาเาทันที
สายาส่มาเป็นำถามว่าเ็นนี้ือใร
“อ้ออ
ลูพี่อินน่ะ”
แบฮยอนยืนมอรถอเพื่อนับออไปนลับอย
ปาบายยิ้มให้ับเพื่อนอเาับวามริที่เพิ่สารภาพออมา
ร่าบาหันหลัเ้าหาประูรัวและไ้ยินเสียเรื่อยน์เบาๆแล้วหยุล
รถสปอร์สีาวออยู่ฝั่ร้ามบ้านอเา เ้าอรถ้าวลมา
เสื้อผ้ายัเิมเหมือนเมื่ออนที่ลับออาร้าน
“ยัไม่ไ้ลับบ้านหรอรับ”
“ับวนอยู่แถวนนี้แหละ”
านยอลเินเ้ามาหาเามือ้อนอยู่้าหลั
และอุหลาบสีาวอหนึ่็ปรา่อหน้าเา
แบฮยอนมอูอไม้อนั้น้วยวามใ “ไปิน้าวที่บ้านพี่มั้ย”
“ไม่ไ้
้ออแม่่อน”
“เี๋ยวอให้”
พูบานยอล็เินเ้าไปในบ้านทันที ายาว้าวเ้าไปอย่าไม่เรลัว อนนี้เวลานี้แน่นอนว่าุนายเ้าบ้าน้ออยู่บ้านแล้วแบฮยอนรีบเินามเ้าไปอย่าว่อไวแ่็ไม่ทันเฟร่าสูึ่อนนี้ถึัวแม่อเา่อนแล้ว
“อะไรนะ
ะให้น้อไป้าหรอ”
ฮโยรินหันหน้ามอเฟหนุ่ม้วยแววาอนี้สสัย่อนะมอลูายนเล็
“ือว่ามีสูรอาหารที่แบฮยอนยั้อเรียนอีน่ะรับ
แล้วพรุ่นี้็เป็นวันหยุ้วย ผมเลยอยาะออนุาิ พาน้อไปไ้ไหมรับ”
“ไ้สิ”
“แม่
แม่ไม่ห่วแบเลยหรอ” านยอลหันมอเา้วยแววาอผู้นะ
ยิ้ว้าหนึ่แล้วหันไปยิ้มให้เ้าบ้านอย่าฮโยริน “ให้ไปนอนบ้านเาเนี่ย”
“แหม
็ไปเรียนอย่าที่แอยาเรียนไ” ุนายฮโยรินพูึ้นเสียั
“ึ้นไปเ็บอไ้แล้วไป”
“แม่”
แบฮยอนเินึ้นมาเ็บอบนห้อนอนอัวเอโยมีร่าสูเินามเ้ามา้วย
หัวใเ้นึัเพราะยัไม่ไ้แะโปสเอร์ออาผนัห้อนอนเลยเมื่อเ้ามาในห้อเาไ้ยินเสียหัวเราะในอเบาๆอานยอลแ่ทำเป็นไม่สนใ
“นี้นะหรอไม่่อยอบ”
“เียบไปเลย”
่อนออมาาบ้านแม่แ่บอว่าให้ั้ใเรียน
แล้วลับเ้าบ้านไปทำอาหารเย็น่อ
แบบอมแอบบอเาว่าไฟิ้อนรู้ว่าเาะมา้าบ้านอานยอล
รถสปอร์อที่โรอรถ บ้านหลันี้ที่เาเยมาเมื่อรั้หนึ่
อนนั้นเามาส่บะหมี่ให้านยอล แ่อนนี้เาำลั้าวเ้าบ้านในานะใหม่
าเรียว้าวึ้นบันไ้สามั้น บ้านที่โฟนิเอร์ส่วนให่เป็นสีาวสะอาามีระมอออไปนอสวนหน้าบ้านับทา่าระับที่ยพื้นรัวับบันไึ้นั้นสอเอาไว้เหนือห้อนั่เล่น
“เอาเ้าไปเ็บในห้อนะ”
ร่าสูบอแล้วเินหายไปบนั้นสอ แบฮยอนื่นมวามสวยามและลัวอบ้านอยู่แน่นอนว่าเารู้ว่ามันไม่ใ่แ่ารมาิน้าวเยๆร่าสูลับลมาเอาเสื้อเิร์ออนอาเสีน้ำ ใบหน้าหล่อหันสบาับเา
แบฮยอนอ่านวามหมายอแววานั้นออ
ร่าสู่อยๆเินเ้ามาใล้ๆเา่อนะึเอวเ้าไปอเอาไว้หลวมๆ
“หิวมั้ย”
“หึ
แทโอให้ินเ้มาเยอะแล้ว”
“ินเ้เยอะระวัอ้วนนะ”
านยอล้มหน้าหล่อลมาใล้ วาโมอเาอย่าเ้าเล่ห์ ปาอิ่มยยิ้มอย่ารู้ทัน
“้อเอาออมาบ้า”
ร่าสู้มลูบเาอย่าว่อไวแ่อ่อนโยน
แบฮยอนหลับาล้าๆแล้วปล่อยให้วามรู้สึพาและานยอลพาเาไปยัที่ที่ร่าสู้อาร
ลิ้นอุ่นๆสอเ้ามาอย่า้อาร
แบฮยอนอบรับอย่าล้าๆลัวนนุมเมส์หัวเราะเบาๆในลำอ
มือเล็ำายเสื้อเอาไว้
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่และอนไหนที่แบฮยอนึ้นมาอยู่บนเียอานยอล
ร่าสูอยู่เหนือร่าเา ริมฝีปาอิ่มยัูึเรียวปาเล็อย่าหยอล้อ อนนี้แบฮยอนเ้าใแล้วว่า้อเอับอะไรานยอลถอเสื้ออัวเอออแล้วส่มันลไปอับพื้นอย่ารำา
ใบหน้าหล่อุลที่ออแล้วูบเบาๆ
“ืนนี้ให้พี่ไ้มั้ย”
ใบหน้าหล่อส่ำถามผ่านมาทาวา แม้ะลัวแ่แบฮยอน็พยัหน้าลับไป
----- CUT -----
“เ่มารับ” แบฮยอนสูหายใเ้าไปนเ็มปอ
ร่าายอเาเหนื่อยนทำอะไรไม่ไหวไ้แ่ยิ้มอบลับไป “ออีรอบนะ
ะั้ใทำว่านี้”
“พี่านยอล..แบเหนื่อยแล้ว”
แู่เหมือนว่าานยอละไม่ยอมฟัเสียเล็ๆอแบฮยอนเท่าไหร่
เพลรัเริ่มบรรเลอีรั้ โยมีผู้บรรเลสอนที่ร้อประสานเสียไปพร้อมัน
เป็นบทเพลรัที่เาทั้สอน่วยันแ่และร้อออมา้วยัน
พร้อมับหัวใทั้สอวที่เ้นไปพร้อมัน
และร่าายอเราทั้สอที่ล่อลอยออไปพร้อมัน
แว๊บบบบบบบ ลับมาแล้วววว ยัทันใ่มั้ย เล่นน้ำเสร็็ลับบ้านมานอนอ่านนิยาย่อเนาะ อนแริว่าะมีนอ่านน้อยแล้วน้าาา แ่อบุมาที่เ้ามาอ่านนะ้าบบบบบ แ่ถ้าเม้น์้วยนะ เ้าะลวันละหลายๆอนเลยยยยยย หยุสราน์นี้็อให้มีวามสุมาๆนะร้าบบบบบบบบบ
CUT ็สามารถิามไ้ในทวีนะ้าาบบบบบบบบบ
ความคิดเห็น