หนูจะไปบ้าทีเมกาค่ะแม่!

ลำดับตอนที่ #13 : นรก ด่านที่1

" WHAT THE HELL ARE WRONG WITH YOU ?? "

หัวข้อแรงป่ะ ? แรงสินะ5555
ก็ตามหัวข้อแหละ ตอนนี้เราจะมาเล่าถึงวิกฤตแรกในชีวิตนักเรียนแลกเปลี่ยนของเรา

*หมายเหตุ ช่วงแรกๆเราใช้โทรศัพท์ไม่ได้ เพราะโฮสต์มัมบอกว่ามือถือเราไม่สามารถใช้ได้ที่นี่(ตอนนั้นใช้บีบี) และซื้อมือถือกากๆให้เราเครื่องนึง แล้วให้เราจ่ายไปในราคาสามพัน -_- / พอย้ายโฮสต์แล้ว บ้านใหม่พาเราไปที่ AT&T ทางศูนย์บอกมือถือเราใช้ได้ที่นี่...-__-
(อ่อ อีกนิด ช่วงแรกๆเราโทรกลับไทยไม่ได้ พ่อแม่เล่นสไกป์ไม่เป็น ได้แต่คุยแชทในเฟส ซึ่งทั้งพ่อทั้งแม่เราไม่ค่อยถนัดเลย) 

วันเกิดเหตุ 11 กันยายน  2011
______________________________________________________________

วันที่ 10 กันยายน 2011
แม่ทักแชทเฟสมา และด้วยความที่แม่พิมพ์ไม่เก่ง ข้อความเลยค่อนข้างรวบรัดไปหน่อย - -;

" ลูก โทรหาแม่หน่อยได้มั้ย พ่อถูกขู่ยิง "

............................................................

จำได้ว่าตอนนั้นรู้สึกวืบ วืบมากๆ ทุกๆอย่างมันดูหยุดนิ่งไปหมดเลย
กลัวที่สุดคือพ่อที่อยู่ห่างกับเราไปอีกครึ่งโลกจะเป็นอะไรไป 
ตอนนั้นกลัวมากจริงๆว่ากลับไปจะไม่ได้เจอพ่อ

เราเลยตัดสินใจพรุ่งนี้ ระหว่างทางกลับบ้านเราจะขอโฮสต์แวะซื้อ PIN CALL โทรกลับไปหาพ่อแม่ที่ไทย
แต่พอถึงเวลานั้นเหตุการมันกลับพลิก



วันที่ 11 กันยายน 2012

: เราขอเกริ่นเนื้อหาที่เราไม่ได้เล่าก่อนหน้านี้นิดนะ โฮสต์มัมเราเลี้ยงหมา 2 ตัว / กฎภายในบ้านหลักๆเลยคือ ห้ามสูบบุหรี่ ซึ่งเราก็รอด เพราะเราแพ้กลิ่นบุหรี่อยู่แล้ว

โอเค เข้าเรื่อง
ก่อนหน้าที่โฮสต์มัมจะมารับเรา มัมได้ไปซื้ออาหารหมา(ซึ่งที่บ้านหมดแล้ว)มาก่อน ในขณะที่โฮสต์มัมกำลังขับรถกลับบ้าน นั้น มันมีร้าน asian store ร้านนึงชื่อ BAOBAO (เบาเบา=__=;) ที่มี PIN CALL ขาย เราก็เลยเอ่ยปากถามโฮสต์ด้วยศัพท์ที่ค่อนข้างอ้อแอ้ -_-;
"แวะเข้าBAOBAO แปปนึงได้มั้ยคะ"
...เงียบ...
สักพักนางก็ขมวดคิ้วแล้วถามเรา
"เข้าไปทำไม..."
เราก็เลยอธิบายว่าเกิดอะไรขึ้นที่ไทย 
"......พ่อหนูถูกขู่ยิง หนูเป็นห่วง จะขออนุญาตซื้อพินคอลโทรกลับบ้านได้มั้ย..."
.
.
.
"คงจะไม่ได้ ฉันรีบ คุณเห็นถุงอาหารหมาที่เบาะหลังมั้ย หมาของฉันกำลังหิว มันรออาหารอยู่"

....ห้ะ ??

"และอีกอย่างพ่อคุณก็ใช่จะตายเดี๋ยวนี้ซะเมื่อไหร่ หมาฉันหิว ยังไงหมาของฉันก็สำคัญกว่าพ่อคุณ ถูกมั้ย? "

... เ หี้ ย ไ ร เ นี่ ย 
ตอนนั้น ช็อคขั้นสติหลุด แต่พูดอะไรไม่ออก ไม่คิดว่าเค้าจะหยาบคายขนาดนี้
เรานั่งนิ่งตลอดทางกลับบ้านเลย
 
เดี๋ยวมีด่าน2 ตามมาภายในวันเดียวกัน