คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : มินิ อเลน!!!
ก็พบกับ เด็กน้อยหน้าตาหน้ารักหน้ากอด ดวงตาสีเทาขี้เท้ามองมาทางราบี้อย่างสงสัยก่อนจะเอยถามเบาๆ
"เออ...ที่นี้ที่ไหนเหรอฮะพี่ชาย"ร้างเล็กถามออกมาเบาๆเรียกสติของราบี้กลับมา พอลองยกร้างตัวของเจ้าหนูตัวน้อยขึ้นมาปรากฏว่าเสื้อผ้าที่ใส่อยู่หลุดออกเกือบหมด เพราะไซด์ที่ใหญ่ เกินไปยิ่งทำให้ราบี้หน้าเวอเข้าไปอีก ราบี้รีบยิบเสื้อคลุมเอ็กโซซิสท์ขึ้นมาห่อเจ้าตัวน้อยก่อนจะตรงดิ่งไปที่ห้องของโคมูอิ ปรากฏว่าโคมุอิไม่อยู่
ราบี้จึงรีบตรงไปที่แพนกวิทย์ ด้วยความเร็วแสง (เห่เว่อไปเมิง - -")
พร้อมเสียงของอเลนจิ๋วโวยวายหามานา ไปตลอดทาง และเมือถึงแพนกวิทย์
"โค..."เมื่อราบี้พุงตัวเขาไปในแพนกวิทย์ก็มีของบางอย่างพุงเข้ามาใส่หน้าของราบี้อย่างจัง ราบี้ถึงกับหงายหลังไปในทันที เป็นโอกาสให้อเลนน้อยแอบย่องหนีออกไป...
[ที่แพนกวิทย์เมื่อประมาณ 30 น. ที่แล้ว]
"พวกเราทุกคนดูนี้สิดูนี้"โคมูอิทลาตัวเข้ามาในแพนกวิทย์ด้วยท่าที กระดี้กระดาอย่างสุดๆ
"อะไรอีกละคร้าบหัวหน้าแพนก..."รองหัวหน้ารีเว่อพูดออกมาเหมือนอยากจะจบชีวิตลงตรงกองเอกสาร ซะบัดนั้น ขณะเดียวกันมือก็ยังไม่หยุด
การเขียนอย่างขมีขมัน
"ความผิดพลาดเมื่อครั้งก่อน เป็นบทเรียนให้ชั้นเติบโตขึ้นมาอีก ตแด้น~~~~ โคมุรินหมายเลข สาม~~~~~~~"โคมูอิพูดพร้อมพายมือไป
ทางหุ่นยนต์ท่าทางไม่สมประกอบที่เดินเข้ามาทางประตูของแพนกวิทย์
หน้าเหล่านักวิทยาศาสตร์ทั้งหลาย (o [] 0)""
หน้าของโคมูอิ (=v=) +
"หะ...หัวหน้าแพนกไปคุดเอาไอหุ่นนั้น ออกมาทำไมครับนะ เดียวก็ก่อเรื่องอีก"โจนี่พูดอย่างอ่อนแรงพร้อมหิ้วสายน้ำเกลือ มาดูโคมุรินที่มีท่าที
เรียบร้อยขึ้นเป็นกอง แต่แล้ว...
"ครึกๆๆๆ...ตูมมมมมม"อยู่ดีๆด้านหลังหัวของโคมุรินก็ระเบิดตูมออกมา และแทนที่ด้วยความเงียบ...................
"คึกๆๆๆ...ชะ...ชะ...ชั้นคือ...หุ่นดัดแปลงโคมุริน 3 ทุกคนในศาสนทจักรที่ผอมบางต้องเปลียนให้มีกล้ามเป็นมัดๆ!!!"พูดจบโคมุรินก็เอารูป
แม่ครัวเจรี่ออกมาก่อนมีมือมากมายออกมาจับตัวเหล่านักวิทยาศาสตร์ แล้วลากเข้าไปในประตูที่มีหุ่นเหมือนโคมูอิออกมาพร้อมอุปกรครบมือ...
หน้าของเหล่านักวิทยาศาสตร์/0[] 0)/ (วิ่งหนีกันอุตลุด)
หน้าโคมูอิ (TT [] TT)
หลังจากนั้นโคมุรินสองก็เริมอาละวาดไล่จับเหล่านักวิทยาศาสตร์ อย่างไม่คิดยั้งแล้วก็หยุดลงโดยมีควันคุกรุ่นออกมาจากหลังหัวของโคมุรินสองพร้อมสายฟ้าที่แล่นแปรบๆออกมาจากสายไฟที่ถูกตัดขาดโดยมีโจนี้เกาะอยู่ข้างหลัง
"โจนี้นนนนนน"เหล่าคนในแพนกวิททยาศาสตร์ตรงทลาเข้ามากอดโจนี่ราวกับเป็นวีรบุรุษที่กอบกู้โลกได้ ส่วนหัวแพนกโคมุอิก็เขาไปกอดซาก (?)ของโคมุริพร้อมร้องให้กระซิกหระซิก ก่อนจะตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง
"ไม่เป็นไร เดียวชั้นจะเอานายกลับไปซ่อมแล้วนายจะฟืนกลับมาอีกในทานะ โคมุรินหมายเลข สี่!!!"โคมูอิตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่งแล้วทำท่าเหมือนจะ ครองโลก
"อย่านะโว้ย"พวกลูกน้องในแพนกวิทย์ตะโกนออกมาก่อนจะสันหาของต่างๆปาใส่หัวของโคมูอิ โดยหวังกันไว้ว่าเพื่อของที่ปาออกไปอาจจะทำให้ไอ้สมองบ้าๆนั้นจะฟ่อลงบ้างแต่แล้วขวดหมุกขวดหนึ่งได้หักเหออกนอกวิถีทางการโคจรหลุดออกไปและไปจอดลงบน หัวส้มๆของราบี้จนราบี้หงายหลังไป
[มันก็เอวังโดยประการชะนี้แล...]
"อู้ยยยยย"ราบี้เงยหน้าขึ้นมาพลางจับหัวตรงที่โดนขวดหมึกใส่
"โคมุอิๆๆ"ราบี้รีบทลาเข้าไปหาโคมุอิทันทีพร้อมกับจับตัวโคมุอิเขย่าไปมา
"อเลน อเลน อเลน"ราบี้ร้องออกมาพร้อมชีไปด้านหลัง
"อเลนคุงอยู่ไหนเหรอราบี้"โคมูอิถามราบี้กลับ
"ก็อยู่ตรง..."ราบี้หันไปข้างหลังของตนแล้วก็เงียบไปเพราะร้างเล็กได้หายไปแล้ว
"หายไปไหนอะ"ราบี้ร้องออกมาอย่างสติแตก
"เออ...ราบี้ข่อยๆอถิบายดีกว่านะ"โคมูอิจับราบี้เขย่า เมื่อราบี้ได้สติกลับมาก็เล่าเรื่องตั้งแต่ตอนที่เจอ ค่อนเมื่อวาน (ยังจำกันได้ไม่เอ่ย) จนมาเจออเลนน้อยเมื่อเช้านี้
"อ้อ...ไอนั้นนะเหรอมันเป็นสิ่งประดิษฐ์ใหม่ของชั้นนะมีชื่อว่า ค้อนย้อนอายุ อายุจะลดลงตามแรงที่ตีออกไปว่ามีมากน้อยแค่ไหน"โคมูอิอถิบายให้ราบี้ฟัง
"ละ แล้วอเลนจะกลับมาเป็นปกติเมื่อไหร่อะ"
"อืมอาจจะพายใน 2-3วัน หรือ4-5วันละมั่งนะละมั่งนะ...เอาเป็นว่าชั้นยังสรุปไม่ได้แน่นอนอะนะ อืม..."โคมูอิพูดแล้วทำสีหน้าครุ่นคิด
"เอา เป็นว่าตอนนี้นายไปตามหาอเลนก่อนละกันนะ"
"อือ"แล้วราบี้ก็รีบวิ่งออกไปจากแพนกวิทยาศาสตร์ไป.......
ด้านอเลน
"ที่นี้ที่ไหนเนี่ย"อเลนน้อยเดินไปตามทางเดินโดยสวมใส่เสื่อแขนยาวตัวหนึ่งแล้วใส่เสื้อเอ็กโซซิสท์ ทับอีกตัวหนึ่ง
"อือ กลิ่นหอมจังเลย"อเลพูดแล้วทำจมูกพุดฟิดก่อนเดินตามกลิ่นหอมไปเรี่ยๆจนกระทั้ง ชนกับร้างสูงร่างหนึ่ง
"อุ้ย!"อเลนร้องออกมาเมื่อชนกับร้างๆหนึ่ง จนล้มหงายหลัง
"หือ? เด็กที่ไหนเนี่ย"คันดะที่เพิ่งกลับมาจากโรงอาหารพูดขึ้น พร้อมยกตัวอเลนขึ้นมามองใกล้ๆ 'เหมือนเจ้าถั่วงอกเลยแหะ เด็กนี้'
"ปะ...ปล่อยผมนะ"อเลนเริมดิ้นไปมา จนคันดะเริ่มรำคาญจึงตวาดใส่หนูน้อยโดยไม่ได้ตั้งใจ (ไม่ได้ตั้งใจจริงๆนิสัยมันพาไป)
"อยู่นิ่งๆ ซิ"ด้วยความตกใจอเลนน้อยจึง หลับตาปล่อยหมัดเล็กๆออกไป ด้วยหมายจะป้องกันตัวเองแต่ทว่าหมัดนั้นกลับเข้าเป้าสไปที่ลูกตาของคันดะอย่างพอดี (อย่างกะจับวางแนะ)
"โอ๊ย!!"คันดะร้องลั่นรีบเอามือขึ้นกุมปริเวนตาที่ถูกทำร้ายทันทีทำให้ อเลนหนีได้ แต่จิตสำนึกน้อยๆกลับบอกว่า 'กันไว้ดีกว่าแก้นะไอหนู อเลนวิ่งกลับไปทางคันดะแล้วง่าเท้าขึ้นเตะหน้าแข่งคันดะไปอีกทีไปอีกที
"โอ๊ย!!!!! ไอเด็กบ้าอย่าให้เจอนะแก!!"คันดะตะโกนตามร้างเล็กที่วิ่งหายไปทางโรงครัวอย่างอาฆาตแค้น
ที่โรงอาหาร
อเลนน้อยหลังจากวิงหนีคันดะมาก็เดินตามกลิ่นหอมมาเรื่อยๆจนถึงโรงอาหาร(โอ้ช่างสามารถดีแท้)ที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่แล้ว
"หิวจังเลยอะ"อเลนพูดพร้อมจับท้องที่ร้องออกมาเสียงดังฟังชัด เพราะยังไม่ได้กิน
อะไรมาแต่เช้า อาจจะเป็นเพราะเสียงกระเพราะที่ร้องดังไปหน่อยจนหูของหัวหน้าแม่ครัว ได้ยินเข้าจนต้องแหงมหน้าออกมามอง ก็เจอกับเจ้าตัวน้อยที่นั้งแหมะอยู่
"อ้าว~~เด็กที่ไหนจ้ะเนี่ย"เจรี่ร้องออกมาก่อนจะรีบเดินออกมาจากครัว มาหาอเลน
"อ๊ะ...เออคือแบบว่า"อเลนที่กำลังคิดหนีอย่างสุดความสามาแต่ทว่า...
"จ้อกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"ท้องกลับทรยศด้วยการร้องสะเสียงดังสะนี้
"โฮะๆๆ หิวข้าวหรือจ้ะ?"เจ๊ เจรี้พูดแล้วหัวเราะคิกคัก(โอ้ สยองแท้)
"ฮะ..."
"งันเข้ามาสิจะ เดียวพี่สาวจะหาอะไรให้กิน"เจรี้พูดแล้วจุงมืออเลนเข้าไปในครัว (ม่ายยยยยยยยย อเลนโดนจับกินแน่เรยอะ TT [] TT โป้ก!!(โดนเจ๊เจรี้ มเงกหัว)เดียนเป็นแม่ครัวนะยะไม่ใช้ปอบ)
ทางราบี้
ราบี้เดินตามหาอเลนน้อยไปทั่วศาสนทจักรก่อนจะเดินไปเจอคันดะที่บ่นอย่างอารมเสียพลางปิดตาข้างที่ปวดแปลบ ราบี้จึงรีบเข้าไปถามถึงเจ้าตัวเล็กทันที
"อ้าว ยูเป็นไรไปอะ"ราบี้ทักอย่างห้วงใย...
"ฮึ ช่างชันเทาะน้า..."
"เออ ยูเห็น เด็กอายุประมาณ 5 ขวบ ผมสีน้ำตาล แล้วก็สวมเสื้อคลุมเอ็กโซซิสท์ บ้างปะ"ราบี้ถามพร้อมสาทยายลักษณะให้คันดะฟัง
"ชิง!!!"(- -)+
"เห็นสิ มันเป็นอะไรกะนายรึ"
"อะ เออ แบบว่าเพื่อนนะ"
"เพื่อน? จะบ้าเราะ"
"กะ...ก็อเลนไง เด็กนั้นเป็นอเลนขนาดย่อส่วนอะ..."ราบี้อถิบายให้คันดะฟัง
"อ้อ เหรอ...ราบี้งันเดียวชั้นช้วยหาให้" ว่าแล้วคันดะก็เดินไปทางที่ผู้ปทุร้ายวิ่งหายลับไป
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
มาลงอีกตอนแล้วๆๆๆๆๆๆๆ เย้--- คิดๆอยู่ว่าตอนแรกมันสันเป็นบ้าเลยอะ ยังงจะพยายามแต่งต่อให้เร็วที่สุดนะถึงแม้ว่า ไอ้ toum มันจะไม่ร้วมก็เหอะนะ แล้วพบกันไหม่ อย่าลืมติดตามนะค่า
ความคิดเห็น