คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มออกเดินทาง(TT^TTจบตอนแร้ว)
เมื่อหลุมดำถุย(?) ตุ๋มและมายออกมามีทุ่งหญ้า มีต้นไม้ประปรายและทะเลสาบกว้างใหญ่อยู่ข้างๆ
"ว้ากกกกกกกกกกกก"ทั้งสองร้องออกมาอย่างตกใจพร้อมตะเกียกตะกายอยู่กลางฟากฟ้า.....
15 นาทีต่อมา
"วู้!!!!!!!!5555+"
"โย่ว!!!!!!เย่!!"
1 ช.ม ต่อมา
"เมื่อไหร่จะถึงฟะ"ตุ๋มถาม
"ไม่รู้ดิ"มายตอบ
"ชักง่วงแล้วอะ"
"ถึ้งพื้นแล้วบอกด้วย"
"เดียวปล่อยให้ตกพื้นตายไปเลย"
1 ช.ม กะอีก30 น.
ตูม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! เสียงคนหน้าหล่อตกน้ำ
"บุ๋มๆๆ ค่อก แค่ก บรึ๋ยๆ #$%^&฿ เรา.. แค่กๆ ว่าย... บุ๋มๆ น้ำ... อึ่กๆ ไม่... ออึกๆ
เปน........."
ส่วนทางมาย...
ซวบ....!!!!
ป๊อก!! โปร๊ะ!! โครม!! แอ่ก!! ฟึ่บ!!
ตุบ!!
มายเขากำลังฝึกวิชาหัวอรหันต์
"โอย........ เจบหัวว"เขาโอดครวญ
"ไไอตาแก่บ้า..."
แล้วก็สลบไป
"จะไหวหรือท่าน"เสียงเด็กผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น
"ไหวสิเพียงแต่เขาทั้งสองยังไม่รู้'พลัง'เท่านั้นเอง"เสียงตาแก่เจ้าเก่ากล่าวขึ้น
(แกตาาย!!!!!!!!ตุ๋ม-มาย สลบอยู่ไม่ใช่เหรอ?ตาแก่ คร่อก ตุ๋ม-มาย - -"ตื่นมาจอง
เวรอย่างเดียวเลยเรอะ ตาแก่)
"อย่ามัวแต่พูดเรย รีบๆช่วยเร็วสิ"เสียงผู้หญิงที่ฟังดูน่าเกรงขามพูดขึ้น
เวลาต่อมา
"โอย....... เจบหัว"
"แค่กๆ ท้องอืดแร้วอ่ะ"
Step 1 ลืมตามามองคนข้างๆ
Step 2 ขยี้ตามองใหม่
Step 3 ทำแบบ Step 2 แล้วทำตาโตปากกว้าง
"เฮ้ย!!!!!!!!!! @#$%%$&^*฿=+"ทั้งสองพูดไม่เป็นภาษาด้วยความตกใจ
"โอ้ทั้งสองคนฟื่นแล้วเรอะ"ตาแกโรคจิตเจ้าเก่าเดินออกมาจากหลังต้นไม้ที่ มีความ
เสียหายอย่างมากมาย(รู้ใช้ปะต้นไหน)ในชุดหมีโคล่า
"ตาแก่!!!!!!!!!"ตุ๋มและมายพูดพร้อมกันก่อนที่มายจะกระโดดเข้าขย้ำคอตาแก่ทันทีที่
เห็นหน้า
"ไอ้ตาแก่บ้า อธิบายมาแซะ หมายความว่าไงฟะไอที่ปล่อยให้ฉันกะเพื่อนตกลงมา
จากฟ้าฟะ แล้วเพื่อนฉันอยู่ไหนฟะมีโพล่มาแต่ไอหัวไม้เนี่ย"มายพูดพร้อมกระชาก
คอตาแก่เขย่าไปมา
"ใช่ๆตกลงมาจากชั้นบรรยากาศโลกละมั่งนั้นนะ ไอ้มายแมร่งก็ชิ่งหนีไปซะงั้น
อ่ะ"แล้วตุ๋มก็ทำหน้าขมวดคิ้วประกอบ
เฮ่ย...................
ทั้ง 2 ตัว(?)ก็ชี้หน้ากัน ความหมายว่า ไอ้นี่คือ(มาย)ตุ๋ม?
"จิงง่ะ"ทั้งสองตะโกนพร้อมกัน ก็จะไม่ให้จำไม่ได้ได้ไงก็รูปลักษณ์ภายนอกเปลี่ยน
ไปจนไม่เหลือเค้าเดิม
มาย-ผมสีดำดั่งรัตติกาลยาวถึงหลัง ตาสีม่วงอเมทิสต์ รูปร่างผอมบาง ผิวขาว
(เหมือนเดิม)
ตุ๋ม-ผมสีน้ำตาลเข้มซอยสั้นระคอ ตาสีเขียวข้างหนึ่งอีกข้างสีน้ำตาลอมเหลือง รูป
ร่างสูงยาวเก้งก้าง ผิวขาว(น้อยกว่ามาย) หน้าหล่อกว่าเดิม - -"
"อุแม้ไม่ต้องตกใจหรอกนี้เป็นรูปร่าง ของพวกเจ้าทั้งสองคนที่ เป็นไปในโลกใบนี้นะน่ะ ว่าแต่พวกเจ้านี้อึดเหมือนกันนะเนี่ย ตกลงมาไม่ตายซะด้วย"ตาแก่พูดพร้อมเอามือตบไหล่มายกะตุ๋ม
"ตาแก่...ตายยยยยยย"มายไม่พูดพล่ำทำเพลงแต่เอาหมัดยัดใส่หน้าตาแก่ทันที
"มายเดี๋ยวก่อนอย่าทารุณคนแก่อย่างงั้นสิ..."ตุ๋มพูด เหมือนเป็นแม่พระ แต่แล้วแม่
พระก็หายไปแทนที่ด้วยปิศาจ เมื่อตุ๋มพูดประโยคต่อมา
"ต้องผ่าท้องควักไส้ให้หมากิน ตักแขนขาและลิ้นไปทำอาหารไหว้ศพตาแก่ แล้วควักลูกตาดองไว้ในโหลเป็นที่ระลึกสิ หึหึ"พลางลูบคมมีด(ที่มาจากไหนก็ไม่รู้)ทำหน้าซาดิสประกอบ
"น่าสนใจเดี๋ยวเราจับมัดไว้กับต้นไม้กันหนีละกันนะ"แล้วหยิบเชือก(ที่มาจากไหนไม่รู้อีกเหมือนกัน)ทำท่าจะมัดตาแก่กับต้นไม้ตามที่พูด
"ดะ เดี๋ยวสิทั้งสองคนถ้าเธอฆ่าชั้น เธอจะไม่รู้ภารกิจเธอนะ"ตาแก่พูดด้วยเสียงสั่นๆ
"ไม่สน!!!!!!!(โว๊ย)"ทั้งสองร้องขึ้นมาพร้อมกัน
"อดตังค์ด้วยนะ"
"........"ตุ๋มชะงักไป
"ไม่สน"มายยังยืนยันเสียงแข็ง
"อดใช้เวทมนตร์ด้วย"
"........"มายชะงักบ้าง
"ก็ได้ว้าส์..... ถือว่าเจ๊าละกัน"
"เออๆ ก็ได้ตามใจแกละกันนะตุ๋ม"
ทั้งสองทำหน้า -_-*
ตาแก่ทำหน้าโล่งใจ
"แล้วตอนตกลงมาทำไมเธอไม่ใช้ปีกล่ะ?"ตาแก่ถาม
ปีก?????
"หา??????"ทั้งร้องขึ้นพร้อมกัน
"ก็แกไม่บอกนี่ฟระ ใครจะตรัสรู้ได้เล่า!!!!"ตุ๋มร้องออกมาอย่างหงุดหงิด
"แล้วเอาออกมายังไงอะ?"มายถามตาแก่อย่างสนอกสนใจ
"ก็นึกชื่อของเธอในโลกนี้ในใจ ไม่ใช่ชื่อเก่านะ(เมื่อเห็น 2 คนทำหน้านึก) ก็งอกออก
มาเองแหละ"ตาแก่บอก
"ก็ต้องนึกชื่อก่อนว่างั้นเหอะ"ตุ๋มว่า มายพยักหงึกหงักอย่างเห็นด้วย
15นาทีต่อมา
"ชั้นชื่อ เรริน กรีนเฮเซล เรียกสั้นๆว่า เรย์ ละกัน"ตุ๋มว่า
"ง่ะ... ช่วยคิดหน่อยดิ"มายโอดครวญ
"งั้น......... แกชื่อ...... ไม่ตั้งมีชื่อละกัน55+"ตุ๋มหรือเรรินกล่าวออกมาอย่างสะใจ
วืด...... เสียงมายตบอากาศเพราะเรย์หลบทัน
"ชิ"มายพูดอย่างอารมณ์เสีย
"เอ๋? ทำไมตะกี้ชั้นหลบได้ฟระ"เรย์พูดงงๆ
"ช่างมันตั้งชื่อชั้นก่อนสิ"
"ชื่อ พิ๊งกี้ ละกัน 55+(มายทำท่าจะชก) ล้อเล่นเฟร้ย แกชื่อ พิวล่า บลู โอเค๊?"
"ดีกว่าชื่อแรกที่แกว่าแหละแก"
"ตกลงเอาชื่อนี้และกันนะเว่ย"
"ลองเรียกปีกละกัน"
พรึ่บ!
ปีกค้างคาวสีดำงอกออกมาจากหลังของเรย์และปีกนกสีขาวงอกออกมาจากหลังพิว
ล่า
"โห........... เจ๋ง"เรย์พูดออกมาอย่างอึ้งๆ
"ทำไมต้องเหมือนปีกนางฟ้าอย่างงี้วะ?"
"เข้าดีออกน่าพิว"
"ลองบินมะ?เรย์"
"เอาดิๆ"
แล้วทั้งสองก็บินเล่นฉวัดเฉวียน
"เฮ้ย! ทั้งสองคนหยุดเล่นก่อน แล้วลองหุบปีกดูยังมีอีกหลายเรื่องที่ชั้นต้องบอกพวก
เธอ"ตาแก่ตะโกนใส่สองตัวที่อยู่บนฟ้า
"โด่เอ้ย......."พิวครางออกมาอย่างเซงๆ
"คิดชื่อเธอในใจเดี๋ยวมันก็หุบไปเอง"
พรึ่บ!
"ได้ไหมละ"เรย์พูดแล้วยักคิ้วกวนๆส่งให้ตาแก่
"อืมๆ ชั้นเหนแล้วน่า"ตาแก่ทำหน้าหน่ายๆ
"เอ้าๆ เข้าเรื่องพูดอะไรว่ามะเรวๆเสียเวลาจิงๆ"พิวพูดห้วนๆแล้วทำหน้ามุ่ย
"เธอ 2 คนใครจะสู้ระยะประชิด ใครจะสู้ระยะไกล"
"งั้นชั้นระยะไกลละกันนะเรย์"
"เชๆ"
"งั้นชั้นจะมอบพลังให้เธอกัน"ตาแก่ว่าแล้วดีดนิ้ว
เป๊าะ!
"เรย์เธอจะใช้เวทชั้นง่ายๆและกลางได้บ้างแต่ถ้าเป็นเวทชั้นสูงเธอใช้ไม่ได้
และสามารถใช้อาวุธได้ทุกชนิดส่วนเธอ พิวเธอใช้เวทได้ทุกชนิด แต่ใช้ธนูเป็นอย่าง
เดียว
ส่วนเรื่องตามหาผู้พิทักษ์ ตาสีเขียวของเธอ(ชี้มาที่เรย์)จะสามารถเหนกางเขนลอย
อยู่บนหัวเขาได้"ตาแก่อธิบาย
"แล้วอาวุธกะเงินล่ะ?"
"ใช่ๆของอย่างอื่นด้วย"
เป๊าะ!
ตุบ! กระเป๋า 2 ใบตกลงมาจากฟ้าซึ่ง 2 คนนั่นก็รับไว้พอดี
"2 กระเป๋านี้มีสิ่งของที่จำเป็นต่างๆนะ"ตาแก่ว่า
"ส่วนอาวุธ..."
เป๊าะ!เสียงดีดนิ้วอีกรอบของตาแก่
ก็......................................
มีโต๊ะที่เรียงรายไปด้วยอาวุธปรากฎอยู่ด้านหน้าเรย์และพิว
"ตามใจชอบเลย"
...หลังจาก จดๆ จ้องๆ ลูบๆ คลำๆ พิวก็ได้สัมผัสกับอะไรบางอย่างแต่เธอไม่สามารถ
มองเห็นได้
"ตาแก่ๆ ทำไมตรงนี้เหมือนมีอะไรอยู่? มันล่องหนหรอ?"
"อืมใช่ สามารภทำให้เห็นได้โดย..."
"โดยอะไรเล่ารีบๆพูดดิ"
"วะ! ชั้นก็กำลังจะบอกอยู่นี่ไง ร่ายเวทย์ว่า'กาเดโล'แค่นี้เองแต่คนอื่นจะไม่สามารถ
เห็นได้ส่วนลูกศรต้องใช้เป็นลูกศรเวทย์ซึ่งเจ้าต้องร่ายเอง"
"คาถาว่าไงอะ?"
"ในหนังสือที่อยู่ในกระเป๋าเจ้าก็มีน่า"
"โอเชๆเดี๋ยวไปหาเองก็ได้ ชิ!"
"นี่ๆตาแก่ๆ"เรย์เดินมาร่วมวงสนทนา
"มีอะไร?"ตาแก่หันไปหาเรย์
"ชั้นขอหมดนี่ที่ชั้นถือมาได้ป่าว"เรย์ตอบพลางพยัดเพยิดไปทางกองอาวุธกองย่อมๆ
=[]=! เหวอ! เสียงร่ำร้องในใจตาแก่
"ก..ก็..ได้"ตาแก่พูดตะกุกตะกักด้วยความเสียดายเงิน
"แต่จะหอบไปยังไงตั้งเยอะ"พิวบ่น
"สบายๆ ตะกี้ชั้นเลือกไปด้วยอ่านตำราเวทย์ในกระเป๋าชั้นไปด้วย... ดูนะ เครฟ!"สิ้น
เสียงจี้ใสๆอันที่3ของสร้อยเรย์(ใส่แต่เมื่อไหร่หว่า?)ก็สว่างวาบก็ปรากฎห้องไม้สี
น้ำตาลฉายมาจากจี้อันนั้นแล้วเรย์ก็เอาของไปเก็บอย่างสบายใจ
20 นาทีต่อมาตาแก่ก็จูงม้า 2 ตัวมา
"ทั้ง 2 พร้อมที่จะเดินทางหรือยัง?"ตาแก่ถาม
"พร้อม!!!"ทั้ง 2 ตอบพร้อมกัน
"ไปก่อนนะตาแก่บาย~"พิวหันมาโบกมือให้
ตาแก่ยิ้มแล้วโบกมือตอบก่อนที่จะพูดเบาๆ
"ลาก่อนผู้รับใช้พระเจ้าทั้ง 2"
ความคิดเห็น