คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ฆ้อนย่อนอายุ...
ที่ศาสนจักรแห่งความมืด แม้เหตุการณ์ ต่อสู้กับเหล่าโนอาจะจบลงไปแล้วแต่เหล่าเอ็กโซซิสท์ก็ยังคงต้องออกกำจัดAKUMAและออกตามหาอินโนเซนอยู่ดี
ที่ห้องของโคมูอิ
"คุณโคมุอิครับ"เอ็กโซซิสท์ผู้ที่มีผมขาวสะอาดราวหิมะผู้ที่สามารถมองเห็นวิญญาณของ AKUMA ได้อเลน วอคเกอร์ พึ่งกลับมาจากภารกิจ พร้อมราบี้ เอ็กโซซิท์ผมแดงผู้ไม่เคยกลัวตาย
"..."ไม่มีเสียงตอบรับจากภายในห้อง อเลนจึงเปิดประตูเข้าไปข่างในทันที
"อ้าวโคมุอิไม่อยู่แหะ"ราบี้พูดพลางกวาดตาไปทั่วห้องที่แสนรกไปด้วยกองเอกสารที่สูงท้วมหัว แล้วก็ไปหยุดอยู่ที่ของบางอย่างบนโต๊ะของโคมุอิ
"อะไรหว่า"ราบี้ตรงเข้าไปดูทันที ปรากฏมันคือค้อนของเล่นสีแดงแสบลูกตา ที่มีขายตามร้านของเล่นทั่วไปในเมือง
"เออ คุณราบี้เออคุณราบี้ผมว่าอย่าเพิ่งไปจับ หรือทำอะไรมันเลยนะครับมันอาจจะเป็นอันตรายก็ได้นะครับอย่างโคมุริน(ในรวมเล่ม 3)เป็นต้นไงละครับ"อเลนพูดอย่างวาดระแวงแต่ราบี้ก็ไม่มีท่าทีสนใจ แล้วกพูดขึ้นบ้าง
"ชั้นว่าไม่หรอกไอ้ของที่เหมือนของเล่นเนี่ยท่านายไม่เชื้อชั้นพิศูจให้ดูก็ได้ แต่อเลนนายมานี้หน่อยสิชั้นมีอะไรจะให้นายทำสักหน่อย"
"อะไรเหรอครับ"อเลนถามอย่างงุนงงก่อนจะเดินเข้าไปหาราบี้
"เดียวนายพูดตามชั้นนะ"ราบี้พูดพร้อมยิ้มเจ้าเล่
"คะ..ครับ"อเลนเริมรู้สึกไม่ไว้ใจราบี้ขึ้นมาตงิดตงิด
"มีนกตัวหนึ่ง"
"มีนกตัวหนึ่ง"
"อยู่บนต้นไม้"
"อยู่บนต้นไม้"
"แล้วลงมาไม่ได้"
"แล้วลงมาไม่ได้"
"ช้วยเบิทที"
"ช้วยเบิทที..."
[หลังไมค์นิดส์]
"มุกนี้ท่าทางจะใช้เล่นกันเยอะใช้ไม้ละ ที่บ้านเราก็เล่นนะ ก็เลยจะมาบอกว่าเราไม่ได้ไปลอกใครเขามานะ"มาย(พิว)
"แล้วพอเล่นผลเป็นไงอ๊ะ"ตุ๋ม(เรย์)
"ฮึ...ก็โดนซัดทุกรอบเลยนะสิ"มาย(พิว)พูดอย่างแค้นเคือง
"ก็เพราะว่ายัยเผือกอย่างเธอ มันซื่อบื้อยังไงละ"ราบี้
"หน่อยพูดงี้หมายความว่าไงหะไอหัวแครอท!!!"มาย(พิว)
"ก็หมายความตามที่พูดนั้นและ"ราบี้
"นี้พวกนายสองคนท่าวันไหนไม่กัดกันนี้ วันนั้นจะไม่สบายใช่มะ"ตุ๋ม (เรย์)
"ใช่!!"ราบี้/มาย(พิว)
"เฮ้อ..."ตุ๋ม (เรย์) ทำท่าเหนื่อยใจ
ป.ล พิว/เรย์ ตัวละคร จากนักเขียนหลุดมิติ (ข้าน้อย กะเพื่อนเอง)
[กลับไปหน้าไมค์]
"ตุบ"อเลนล้มลงทันทีทำให้ราบี้ตกใจเป็นอันมาก
"เหย!!!อเลนเป็นไร ป่าวถึงกับสลบเลยเหรอฟะ"ราบี้พูดพร้อมเขย่าตัวของอเลนอย่างแรงแต่อเลนก็ไม่ฟื้น
"เฮอ....ช้วยไม่ได้แหะเอาอึบ"ราบี้พูดพร้อมแบกอเลนขึ้นหลังก่อนจะเดินตรงไปที่ห้องของอเลน..
"ตุบ"ราบี้จัดแจงวางอเลนลงบนเตียง ก่อนจัดการถอดเสื้อคลุมเอ็กโซซิสท์ไปแขวนไว
ที่เก้าอี้แล้วจึงห้มผ้าห่มให้กับร้างบางแล้วนั่งลงที่ข้างร้างบางแล้วก้มหน้าลงต่ำพร้อม
กระซิบเบาๆที่ข้างหูว่า
"ฝันดีนะ..."แล้วขโมยหอมแก้มร่างบางไปหนึ่งที แล้วจึงเดินออกจากห้องไป
เมื่อราบี้ออกจากห้องไปได้สักพักร่างบนเตียง
ก็..
..
..
..
ก็
..
ก็กกกกกกกก
ก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงไป ตัวเริ่มหดเล็กลง ผมสีขาวสะอาดเริมค่อยๆกลายเป็นสี
น้ำตาลทีละนิด ทีละนิดและแผลเป็นที่ใต้ตาซ้ายก็ค่อยๆจางหายไปมีเพียงสิ่งเดียวที่
ไม่มีการเปลี่ยนแปลงและไม่มีวันเปลี่ยนแขนข้างซ้ายซึ่งเป็นที่สิงสทิดของอินโนเซน
โดยมีสายตาคู่หนึ่งคอยจับจ้องการเปลี่ยนแปลงนี้อยู่
"เห่ๆ เอ็กโซซิสท์เนี่ยมันหน้าสนใจขนาดนี้เลยหรือเนี่ยยย...”เด็กสาวผู้มีผิวสีน้ำตาล
และผมที่ข้อนข้างชีฟูไม่เป็นทรง ที่หากดูผ่านๆคงนึกว่าเป็นเด็กชายไปแล้วหากเธอ
ยังคงใส่ชุดกระโปง มินิเสกิต์อยู่ โร๊ด คาเมลอต หนึ่งในพวกโนอา
"น่าสนุกแหะงันเรามาเริมเล่นเกมกันดีกว่านะ อเลนวอคเกอร์"แล้วร่างของโร๊ด ก็หายไป
เช้าวันต่อมา
ก๊อกๆๆๆ
"เห่อเลน ตื่นอะยัง"ราบี้มาหาอเลนที่ห้องตั้งแต่เช้า เพราะกะจะมาชวนไปกินข้าว
เที้ยงแล้วก็จะขอโทษเรื่องเมื่อวานนี้ด้วย..."ไม่มีเสียงตอบออกมาจากร้างบางภายในห้อง
งันชั้นเข้าไปละนะ"พูดจบราบี้ก็เข้าไปในห้องทันที เมื่อเข้าไปก็พบ...ก็พบ...ก็
พบ................ (o[]o)
ความคิดเห็น