The tale from another dimension \\ เรื่องเล่าจากต่างมิติ

ลำดับตอนที่ #2 : The one page \\ บันทึกหนึ่งหน้า

จำไม่ได้ว่านานแค่ไหนแล้ว ที่ฉันได้ติดต่อกับพ่อ หลังจากออกจากบ้านมาอาศัยอยู่ในเมืองก็ไม่เคยกลับไปอีกเลย จนกระทั้งวันก่อนที่มีคนติดต่อมาว่า พ่อเสียชีวิตแล้ว พวกเขากำลังจัดงานฝังศพและต้องการให้ฉันมาจัดการธุระเรื่องมรดกต่าง ๆ ให้เรียบร้อย แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ทำเพียงรับฟังอย่างไม่ใส่ใจ จนถูกเร่งรัดหลายครั้ง ฉันมีงานสำคัญต้องจัดการกว่าจะรู้ตัวก็สายไปหนึ่งวันเต็ม ๆ ขับรถทางไกลออกนอกเมืองเพื่อกลับไปยัง เนโร่ วิว หมู่บ้านที่ห่างไกล กว่าจะมาถึงทุกคนก็กลับกันไปหมดแล้ว มีเพียงเอกสารและสิ่งของมากมายวางทิ้งเอาไว้ให้จัดการที่โต๊ะในห้องรับแขก จากทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาตัวเดิมกับวันที่ฉันจากไป แทบจะไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย มันทำให้ฉันนึกย้อนกลับไปยังวันเก่า ๆ แต่แล้วมันก็ทำให้นึกกลับไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเรา จนความรู้สึกเสียใจที่ซ่อนอยู่ภายในถูกแทนที่เป็นความโกรธมาแทนที่ ฉันมีวันหยุดไม่นานยังมีงานที่ต้องรีบกับไปสะสาง ฉันจึงรีบหยิบจับเอกสารต่าง ๆ ที่วางกองอยู่บนโต๊ะขึ้นมาอ่านแล้วจัดการ ทนายที่ติดต่อมาพอจะอธิบายให้ฟังอย่างคร่าว ๆ มาบ้างแล้วจึงไม่ยากเกินไปที่จะจัดการ ฉันใช้เวลาไปเกือบค่อนคืน จนใกล้จะรุ่งสาง เมื่อเอกสารฉบับสุดท้ายเสร็จสิ้น ที่เหลืออยู่บนโต๊ะ มีเพียงจดหมายฉบับหนึ่งวางเอาไว้อยู่ ฉันหยิบมันขึ้นมาดู ตัวซองจดหมายไม่ได้มีอะไรพิเศษ ฉันจึงแกะจดหมายออกอ่าน ฉันจดจำลายมือที่ถูกเขียนนั้นได้ดี ลายมือหวัด ๆ นั้นเป็นของพ่อ เขาคงเขียนมันทิ้งเอาไว้ ฉันปรับท่าทางให้สบายขึ้น เอนพิงหลังไปกับเบาะโซฟา แล้วจึงอ่านมัน

‘จาก จิม ถึง ลูกสาวสุดที่รัก เราไม่ได้คุยกันมานานมากแล้ว พ่อเสียใจจริง ๆ ที่ความสัมพันธ์ของเราต้องกลายเป็นแบบนี้ ครั้งหนึ่งเราเคยเป็นเหมือนคู่หู หลังจากเสียแม่ของลูกไปมันจึงมีแค่เรา พ่อพยายามอย่างเต็มที่ ๆ จะเลี้ยงดูลูกให้ดีที่สุด ถึงแม้มันอาจจะไม่ได้ดีพอก็ตาม แต่พ่ออยากให้ลูกรู้เอาไว้ว่าพ่อรักลูกเสมอ พ่อเขียนจดหมายฉบับนี้ก็หวังว่าลูกจะให้อภัยกับสิ่งที่เคยเกิดขึ้น บ้านหลังนี้และไร่นา ทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลเรา พ่อส่งต่อมันให้กับลูก หวังว่ามันจะสามารถชดเชยสิ่งที่พ่อเคยทำผิดพลาดไปได้แม้เพียงน้อยนิด พ่อรู้ว่าลูกอาจจะไม่ให้อภัยพ่อกับเรื่องนั้น แต่พ่อก็จะบอกว่าพ่อไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ ตอนที่ลูกจากไป พ่อรู้สึกว่าตนเองได้สูญเสียทุกอย่างไปจากชีวิต พ่อเริ่มกลับมาติดเหล้าแม้จะเคยให้สัญญาไว้ 

ตอนนั้นแหละลูกรัก ที่พ่อเริ่มรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง ทุกครั้งที่เมาหลับที่หน้าทีวี พ่อจะรู้สึกได้ว่าที่หน้าประตูนั้นจะเปิดออกแล้วเป็นลูกที่กลับมา แต่ไม่ มันไม่ใช่ มันกับเหมือนมีบางอย่างที่ต่างออกไป มันจะคอยมาพูดกระซิบเบา ๆ ที่หน้าประตู บอกให้พ่อทำบางอย่างเพื่อให้ลูกกลับมา มันบอกบางอย่างที่จะช่วยให้พ่อได้เจอลูกอีกครั้ง มันเป็นเสียงที่ลอดผ่านบานประตูนั้นเข้ามา ทุกวัน ๆ มันจะดังขึ้น ๆ ก้องอยู่ในห้วงความคิดของพ่อ จนกระทั้งมันบอกให้พ่อทำ มันบอกให้พ่อฝังตัวเองดูสิ แล้วลูกสาวจะกลับมาหา มันฟังดูเป็นเรื่องบ้า ๆ แต่ไม่รู้ทำไมมันกับทำให้พ่อรู้สึกว่ามันจะได้ผล แล้วดูสิถ้าหากลูกได้อ่านจดหมายนี้แสดงว่ามันได้ผลจริง ๆ ได้ผลจริง ๆ เพราะอย่างนั้น...ช่วยพ่อด้วย ขุดพ่อขึ้นมา หวังว่าลูกจะมาไม่สายเกินไป’