คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 3
บทที่ 3
16.30 น.
ผมเดินออกมาที่สนามบาสตามที่รุ่นพี่โคลวิสได้นัดผมเอาไว้ คิดว่าตัวเองมาช้ากว่าเวลาเลิกเรียนด้วยซ้ำเพราะว่ามัวเเต่นั่งคุยกับโนอาจนเพลินเเต่ว่ารุ่นพี่ก็ยังไม่มาเลย
"เฮ้ แฮ่กๆ ดีเฟรน ขอโทษที่ฉันมาช้านะ แฮ่กๆ" รุ่นพี่โคลวิสวิ่งมาเเล้วก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าผมแล้วก็ขอโทษที่เขามาช้า สภาพรุ่นพี่หอบสุดๆเลยล่ะ
"อะไรกันครับ นัดผมเองเเต่มาสายเองเนี่ยนะครับ" ผมเเขวะรุ่นพี่ไปนิดหน่อยก็นัดผมเองเเล้วทำไมถึงมาสายได้เล่า
"ขอโทษจริงๆน้า พอดีที่สภานักเรียนยุ่งๆน่ะฉันเลยกว่าจะปลีกตัวออกมาได้ใช้เวลานานพอสมควร"
"ครั้งเเรกผมให้อภัยก็ได้ครับ"
"ฮ่าๆดีจังน้า~"
"ว่าเเต่อะไรกันล่ะครับที่จะให้ผม"
"อ้อ! จริงด้วย" พอผมถามรุ่นพี่ก็ลุกลี้ลุกลนเเล้วก็คลำๆหาของในกระเป๋ากางเกงของเขา อะไรกันนะที่ว่าจะให้เรา...
"นี่ไงล่ะๆ ฉันให้นายนะ เก็บไว้เถอะนะดีเฟรน ^^" รุ่นพี่หยิบสร้อยคอที่ห้อยเเหวนเอาไว้ออกมาแล้วยื่นให้กับผม
"หะ หา ให้ไอนี่กับผมเหรอครับ"
"อา ใช่เเล้วล่ะ ฉันอยากให้นายเก็บมันไว้ แต่ ไม่ว่ายังไงนายห้ามสังเกตุแหวนวงนี้"
"หา ห้ามสังเกตุหมายความว่ายังไงครับ"
"ก็หมายความว่า นายห้ามดูแหวนที่ห้อยกับสร้อยนี่ยังไงล่ะ ห้ามสังเกตุว่ามันมีอะไรเขียนหรือสลักเอาไว้บาง เด็ดขาด"
"แต่รุ่นพี่ให้ผมนี่ครับ เพราะงั้นผมก็จะได้เป็นเจ้าของมันพอถึงเวลานั้นเเล้วผมจะทำอะไรกับมันก็ได้นี่ครับจะส่องหรือจะดูว่ามันมีอะไรสลักเอาไว้บ้างมันก็เป็นสิทธิ์ของผมเเล้วนะครับ"
"ฮ่าๆๆ นั่นแหละนะมันคือเรื่องต่อไปที่ฉันจะบอก ฉันน่ะนะเคยบอกว่าชอบนายสินะ" อะ อะไรกันอยู่ๆก็เอาเรื่องนี้มาพูด
"คะ ครับคุณบอกว่าชอบนิสัยของผม.." ก็เเค่คำว่าชอบที่ไม่มีความหมาย...
"อาก็นะ ดีเฟรนฉันน่ะตกหลุมรักนายเข้าซะแล้วล่ะ"
"หะ หาาาา อะไรครับคุณอย่ามาล้อผมเล่นนะครับ" อะ อะไรกัน หมายความว่าไง
"ฉันไม่ได้ล้อเล่นซักหน่อยนี่นา" โกหก...
"เพราะผมหน้าตาเหมือนผู้หญิงสินะครับถึงได้พูดแบบนี้ ทุกคนก็เป็นเเบบนี้กันซะหมด ไม่มีใครที่ผมจะเชื่อใจได้ ผมไม่ตกหลุมรักคุณหรอกนะครับ"
"ฉันน่ะนะ... ไม่ได้คิดเหมือนคนอื่นหรอก ฉันน่ะ ชอบที่นายเป็นนายฉันสัญญาว่าจะไม่หลอกลวงนาย ฉันไม่ได้ชอบนายที่หน้าตาหรือว่าเพศเเต่เพราะว่านายเป็นตัวของนายต่างหากล่ะแบบนั้นแหละที่ฉันชอบ ^^"
"อ่ะ •/////•" อะไรกันคำพูดเเบบนี้กับรอยยิ้มแบบนี้ ทำไมถึงได้ทำให้เราหวั่นไหวถึงขนาดนี้
"นายยังไม่ต้องให้คำตอบฉันตอนนี้หรอกฉันจะรอจนกว่านายจะยอมรับฉันให้ฉันได้อยู่ในสายตานาย แล้วก็เรื่องแหวนจนกว่านายจะรู้ใจตัวเองถ้านายชอบฉันก็ให้ดูแหวนวงนั้นว่ามันสลักอะไรเเต่ถ้าไม่ให้นายทิ้งเเหวนวงนี้ต่อหน้าฉันซะ ที่ฉันจะบอกก็มีเเค่นี้แหละ เอาไปสิสร้อยแหวนนี่น่ะ" รุ่นพี่ยื่นเเหวนมาให้ผมอีกครั้งพร้อมกับยิ้มหวาน เเล้วผมก็รับมันมา คำพูดทุกคำของเขามันทำให้ผมรู้สึกใจเต้นแล้วก็ทำอะไรไม่ถูกเลยผมน่ะชอบคุณจริงๆเหรอ รุ่นพี่...
ความคิดเห็น