คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 1
ฮั่นเเน่รอเรื่องนี้กันอยู่หรือเปล่าคะ รอไม่รอก็ลงแหละ 55555+
บทที่ 1
Clovis Chapter.
"หึ หึ ดูสนิทกันจังเลยน้า 2 คนนั้น แล้วเด็กนั่นก็... น่ารักชะมัด..." ผมที่ยืนดูเด็กที่สนิทกันสองคนเดินกลับบ้านไป รู้สึกว่าตัวเองอาจจะตกหลุมรักเด็กผู้ชายที่หน้าเหมือนเด็กผู้หญิงเข้าเเล้วล่ะ
"อ้าว ประธานยังไม่กลับบ้านอีกเหรอครับเนี่ย เย็นเเล้วนะครับ"
"อา ก็นะพอดีเมื่อกี้ฉันคุยกับใครคนนึงนิดหน่อยน่ะ เดี๋ยวฉันก็กลับเเล้วล่ะโอกิ ว่าเเต่นายเถอะจะขนกล่องใส่หนังสือพวกนี้ไปไหนกัน"
"อ๋อ เจ้านี่น่ะเหรอครับ พอดีว่ารองประธานเขาให้ผมเอาไปเก็บไว้ที่โกดังน่ะครับ เห็นบอกว่าคิดว่าไม่น่าจะได้ใช้มันเเล้วก็เลยจะเอาไปเก็บไว้น่ะครับ"
"อ้อ งั้นเหรอ เเสดงว่านี่เป็นของเจ้านั่นสินะ"
"ครับ"
"อา ยังไงก็เถอะ รีบๆเอาไปเก็บเเล้วก็กลับหอไปพักได้เเล้ว นายน่ะเป็นนักกีฬาของโรงเรียนนะ เก็บเเรงเอาไว้บ้าง"
"เข้าใจเเล้วครับประธาน งั้นผมขอตัวนะครับ"
"อา แล้วเจอกัน" ที่คุยกับผมเมื่อกี้ก็คือ โอกิ เป็นเด็ก ม.ปลาย ปี 2 หรือก็คือรุ่นน้องของพวกผม โอกิเป็นคนทีดูๆแล้วก็หล่อพอๆกับผมนั่นแหละ (จ้ะ - -) โอกิเองก็เป็นสมาชิกคนหนึ่งในสภานักเรียนหรือก็คือคนใช้ส่วนตัวของเจ้านั่น ส่วนเจ้านั่นที่ผมพูดถึงก็คือไอรองประธานที่ทำงานร่วมกับผมในสภานักเรียนเจ้านั่นเป็นเพื่อนผมมาตั้งเเต่ตอน ม.ต้นปี 1 จนตอนนี้พวกเราทุกคนก็อยู่ ม.ปลายปี 3 กันเเล้ว และต้องคอยดูเเลพวกเด็ก ม.ต้น ที่เข้ามาใหม่เเละเด็ก ม.ปลาย ที่ย้ายเข้ามาด้วย และไหนจะจัดงานโรงเรียนหรือกิจกรรมในโรงเรียนอีก งานเยอะพอตัวเลยล่ะ "เอาล่ะ งั้นเราก็กลับบ้านบ้างดีกว่า"
ณ บ้านของ Clovis
"โคลจางงงง" อาเสียงแบบนี้มัน....
"อะ... อาดิส มาได้ยังไงเนี่ยห๊ะ เเล้วมาทำไม"
"โธ่ โคลจังใจร้ายจังเลยจะไม่ต้อนรับผมเลยเหรอ~"
"นี่ อย่ามาอ้อนฉันนะ ฉันถามน่ะตอบฉันก่อนสิ"
"ฮึ่ม! ผมหนีมาเองน่ะ ก็ผมอยากมาหาโคลจังนี่นา" อาดิสทำหน้าบูดๆใส่ผมแล้วก็พูดอ้อน อา ผมเป็นคนใจอ่อนซะด้วยสิให้พักวันนี้วันเดียวคงจะไม่เป็นไรล่ะมั้งนะ
"เฮ้อฉันล่ะเบื่อนายจริงๆ เอาเถอะจะให้พักบ้านฉันเเค่วันนี้วันเดียวก็เเล้วกัน แล้วพรุ่งนี้ฉันจะโทรบอกทางบ้านของนายให้มารับ"
"อื้ม ก็ได้ครับ" พออาดิสพูดจบก็ยิ้มหวานให้ผมแล้วเดินขึ้นห้องไป
"ยอมง่ายกว่าปกติหรือเปล่านะเเต่ก็ช่างเถอะ" อาดิสเป็นลูกพี่ลูกน้องของผมเองอาดิสเป็นลูกของน้องชายแม่ผมหรือก็คือน้าของผมอาดิสเป็นเด็กผู้ชายที่ร่าเริงเข้มเเข็งแต่ชอบเกาะติดผมเป็นพิเศษก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแต่ผมกับอาดิสก็เล่นด้วยกันมาตั้งเเต่เด็กๆแล้วล่ะนะมันก็ไม่แปลกอะไรที่เด็กคนนั้นจะติดผมมากขนาดนี้ (ถึงกับตามมาที่บ้านเนี่ยนะ!! = =) ตอนนี้อาดิสก็น่าจะอายุพอๆกับ เด็กที่หน้าตาน่ารักคนนั้นล่ะนะ พอนึกถึงเเล้วก็อยากจะคุยให้มากกว่านี้จริงๆ... "เฮ้อออ ไปนอนดีกว่าเรา"
Defense Chapter
21.34 น.
"โอ๊ยๆๆๆๆๆ ทำไมถึงได้นอนไม่หลับนะ" ผมโวยวายออกไปสาเหตุเพราะว่านอนไม่หลับหรือใครบางคนที่ทำให้ผม...นึกถึงเขาจนเป็นเเบบนี้... "ห๊ะ เมื่อกี้คิดอะไรฟะเนี่ยยยยย เเล้วทำไมจู่ๆถึงได้นึกถึงภาพรุ่นพี่โคลวิสได้ล่ะ โว๊ยยยยย"
ปั้ง!!
"นี่! พี่เฟรนเลิกโวยวายได้แล้วหนูอ่านหนังสืออยู่นะไอพี่บ้าาาา" จู่ๆน้องสาวผม ไอ ก็เปิดประตูเข้ามา แล้วทำหน้าบึ้งบูดใส่ผม
"อ๊ะ 0.0 พี่ ขะ.. ขอโทษไอจัง"
"ฮึ่ม! อย่าเสียงดังอีกนะคะพี่"
"อา พี่เข้าใจเเล้วจะไม่ทำอีกแล้วล่ะ" พอผมพูดจบไอจังก็ทำสีหน้ากลับเป็นปกติแล้วก็ออกไปจากห้องผม ไอ เป็นน้องสาวเเท้ๆของผม ตอนนี้ไอยังเรียนอยู่ประถมเเต่ว่าดูเป็นผู้ใหญ่และรู้อะไรมากกว่าผมเยอะล่ะนะแถมยังเป็นเด็กที่ขยันอีกด้วย ก็นะที่ไอเป็นเเบบนี้คงเพราะพ่อกับเเม่ไม่ได้อยู่กับพวกเราเเล้ว ผมกับไอเสียพ่อกับเเม่ไปตั้งเเต่ยังเด็กพวกเราต้องไปอยู่ญาติๆที่ผลัดกันเลี้ยงพวกเราพวกเขาใจดีกันทุกคนพวกเขาสอนผมกับไอทุกอย่าง จนตอนนี้ผมไม่อยากรบกวนพวกเขาอีกจึงออกมาอยู่กับไอ 2 คนพี่น้อง ซึ่งไอก็ยินดีเพราะไอเองก็ไม่อยากให้ญาติๆลำบาก เเต่พวกเขาก็ยังโทรเเละติดต่อกับเรา 2 คน แล้วก็ถามทุกครั้งว่ามีอะไรขาดเหลือหรือมีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า.. "อา พอคิดถึงอดีตมันก็เริ่มง่วงเเล้วเเฮะปิดไฟนอนดีกว่าเรา"
ความคิดเห็น