[นิยายสั้น] เรื่อง ถึงจะโชคร้ายเเต่ฉันก็รักนะ

ลำดับตอนที่ #3 : 2.

ตอน 2 มาเเล้วค่าาาาา เเต่งจบเเล้วด้วยยย ดีใจมาก T^T มาต่อกันเลยค่าาา

2.

เวลา 12.00 น.

"ฟรานนนนน ไปกินข้าวกัน" ฉันเรียกฟรานที่กำลังนั่งเก็บหนังสือเรียนอยู่และเตรียมตัวที่จะไปทานข้าวกลางวัน

"อา เข้าใจละ..." ฟรานตอบฉันเหมือนเช่นเคยเเต่เขาก็ยังพูดไม่ทันจบ อยู่ๆก็มีลูกเบสบอลจากไหนไม่รู้ทะลุเข้ามาทางหน้าต่าง (ทะลุ...?) เเละลูกเบสบอลนั่นก็โดนเข้ากับศรีษะของฟรานเต็มเเรง แล้วฟรานก็สลบไป....

"ฟรานๆ ฟราน ฟื้นสิฟราน นี่! ใครก็ได้ช่วยพาฟรานไปห้องพยาบาลที"

"อ๊ะ ฟรานเป็นอะไรงั้นเหรอ"...นี่มันผู้หญิงคนเมื่อเช้านี่นา

"เขาโดนลูกเบสบอลกระเเทกหัวน่ะค่ะ"

"ตายจริง งั้นฉันจะพาเขาไปห้องพยาบาลเองนะ" มาได้ยังไงกันเเล้วทำไม...

"คุณเป็นอะไรกับฟรานเหรอคะ"

"เอ๊ นี่ไม่ใช่เวลาจะมาถามเรื่องนี้นะจ๊ะ"

"ขอร้องล่ะค่ะ ขอร้อง ตอบฉันที"

"..... ฉันเป็นแฟนเขาจ้ะ" อะไรกัน......

"ให้ฉันพาเขาไปห้องพยาบาลได้รึยังจ๊ะ" ถ้าเป็นเธอ....

"ค่ะ.."

ณ ห้องพยาบาล

ผมค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาเเล้วก็พบกับผู้หญิงร่างเล็กคนนึงนอนเฝ้าผมอยู่ "อะ... ซะ ซันนี่..." 

"อ๊ะ ฟราน ฟื้นเเล้วเหรอ"

"อื้ม นี่เธอ เฝ้าฉันตลอดเลยเหรอ"

"อื้อ ก็ตั้งเเต่นายสลบไปตอนนั้นนั่นแหละ...."

"....."

"นี่ฟราน"

"หืม?"

"ฉัน.. ฉันขอโทษนะ.."อยู่ๆซันนี่ก็ขอโทษผม ทำให้ผม งง สุดๆ

"หา??"

"ฉันผิดเอง ฉันมันช่วยอะไรนายไม่ได้เลยทั้งๆที่ฉันก็อยู่กับนายเเท้ๆ แต่กลับช่วยอะไรนายไม่ได้ซักอย่างเเละนายก็เจ็บตัวเสมอ"

"อา ฮ่าๆ เรื่องเเค่นี้เองไม่เป็นไรหรอกน่าซันนี่ ฉันชินกับมันเเล้วล่ะ อย่าใส่ใจเลยน่า ^^"

"........"

"ซันนี่?"

"ฟรานบ้า ฉันเกลียดนาย ฉันเกลียดรอยยิ้มเเบบนี้ของนายที่สุด ฉันเกลียดนาย ไอบ้า!!" 

"ซะ ซันนี่ อย่าไปนะ มันอันตรายสำหรับเธอนะ"หลังจากที่ซันนี่พูดจบ ก็วิ่งออกจากห้องพยาบาลไป และคงจะไม่ได้ยินที่ผมพูด นี่ผมทำอะไรผิดไปรึเปล่านะ... แต่ว่า เป็นห่วงจัง... ต้องรีบตามไป!

Sunny : Chapter

"ไอบ้า ไอบ้า ไอบ้า ไอบ้า ไอบ้า ไอบ้า ไอบ้า ไอบ้า!!!! อึก อึก ฮือๆๆๆ" ฉันวิ่งออกมาจากห้องพยาบาลที่ฟรานพักอยู่ แล้วอยู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมา ใช่สิเพราะว่าฉันไม่อยากให้มันเป็นเเบบนี้อีกต่อไปแล้ว ฉันไม่อยากจะรักเขาอีกแล้วเพราะเขาชอบโกหกฉันโกหกฉันอยู่ตลอดเวลา รอยยิ้มนั่นที่บอกว่าไม่เป็นไรก็โกหกทั้งเพ เเละเรื่องผู้หญิงคนนั้นเรื่องที่บอกว่าฉันน่ารักเรื่องที่บอกว่ายังดีที่มีฉันอยู่ข้างๆมันก็คงโกหกสินะ เพราะนายมีคนอื่นคอยอยู่ข้างๆอยู่เเล้ว คนๆนั้น... คนๆนั้น ไม่ใช่ฉัน "ฟราน ฉันรักนาย อึก ฮือๆๆ" ฉันรู้สึกเหนื่อยก็เลยทรุดตัวนั่งลง ตรงหน้าโกดัง มันคงจะไม่มีอะไรที่เเย่ไปกว่านี้อีกแล้วสินะ...

"อุ๊ย ดูสิใครกันมาเเถวๆนี้"

"ว๊าย ยัยแม่หนูคนสวยซันนี่ นี่เอง เอ๊ะ เเล้วฟรานสุดหล่อไม่มาด้วยเหรอจ๊ะ"

"พวกเธอ เป็นใคร.."

"อุ๊ยทำหน้าน่ากลัวจังอย่าทำอะไรเราเลยนะ ฮ่าๆ"

"พวกเราก็เเค่กลุ่มแฟนคลับฟรานเท่านั้นแหละ ไม่มีอะไรมากหรอก"

"งั้นเหรอ" ฉันพูดแบบเย็นชากับพวกที่บอกว่าเป็นเเฟนคลับของฟราน

"ก็ใช่น่ะสิ ไปดีกว่าเล่นกับยัยนี่ไม่ค่อยน่าสนุกเท่าไหร่" หลังจากยัยผู้หญิงที่เหมือนจะเป็นหัวหน้าเเก๊งพูดจบพวกนั้นก็เดินออกไปจากฉัน ปล่อยให้ฉันนั่งสงบใจอยู่คนเดียว เเละคิดว่ามันคงจะไม่มีอะไรเเย่ไปกว่านี้เเล้วล่ะ เเต่ว่าทันใดนั้น.....