คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ 2/3
"อ้าว ยอมแล้วเหรอ หยุดโวยวายเเล้วสินะ หึหึ ไม่ขัดขืนเเบบนี้ เสร็จเเน่ๆ" พอมันพูดจบก็อุ้มผมพาดบ่าแล้วเดินจะพาผมไปที่โกดังเก่าๆที่อยู่เเถวๆ พุ่มไม้ข้างๆนั่น
"เฮ้ย! สายเเบบนี้แล้ว ทำไมยังไม่ไปเรียนอีกห๊ะ แกจะโดดรึยังไง"
"ปะ ประธานนนนนน ว๊ากกกกก จะ จะไปเดี๋ยวนี้เเล้วคร้าบผมขอโทษคร้าบประธาน ผะ ผมไปนะคร้าบบบบ" จู่ๆก็มีใครบางคน เหมือนมาช่วยชีวิตผมเอาไว้ ไอรุ่นพี่บ้านั่นมันรีบเอาผมลงจากบ่าแล้ววางผมไว้ตรงนี้แล้ววิ่งหนีผู้ชายที่ช่วยผมไป
"เป็นอะไรมั้ย ไอบ้านั่นมันทำอะไรเธอรึเปล่า เธอเป็นเด็กใหม่สินะ"
"ใช่ครับผมเป็นเด็กใหม่" อยากเห็นหน้าจังเเฮะคนที่ช่วยผมไว้ พอพูดจบผมก็ค่อยๆเงยหน้าไปหาเขาเพื่อที่จะขอบคุณเขา
"อ๊ะ.. 0//0" นะ น่าตาดีชะมัด ผู้ชายอะไรเท่ขนาดนี้นะ ขนาดเราเองเป็นผู้ชายยังคิดว่าเท่เลย ผมสีดำสนิท ยาวประต้นคอ ตาคมกริบผิวไม่คล้ำมากไม่ขาวมาก ตัวสูงขาเรียวยาว ทะ เท่สุดๆ
"ส่งมือมาสิ" อ่ะเอ๊ะ ทำไมทำหน้าเหมือนผิดหวังเเบบนั้นล่ะตอนเเรกคงคิดว่าเราเป็นผู้หญิงสินะเเต่พอพูดผมแล้วคงรู้ว่าเป็นผู้ชายเลยผิดหวัง
"ขะ ขอบคุณครับ" แล้วทำไมเราถึงรู้สึกผิดหวังแล้วก็ต้องหลบหน้าเขาด้วยนะ
"นายน่ะ น่าตาน่ารักดีนะ"
"อะ เอ๊ะ ขะ ขอบคุณครับ" นะน่ารักงั้นเหรอ คงเพราะหน้าตาคล้ายผู้หญิงล่ะมั้ง คิดเหมือนกับคนทั่วไปที่เราเคยเจอมานั่นแหละ
"เป็นเด็กผู้ชายที่น่าตาน่ารักจริงๆ ฉันชอบนายนะ ว่าเเต่นายอยู่ห้องไหนล่ะให้ฉันพาไปมั้ย"
"ชะ ชอบ 0//0 อ่ะ เอ่อ.."
"ฮ่ะๆๆ ชอบเพราะนิสัยนายน่ะน่ารักดีแถมน่าตาก็น่ารัก เอาล่ะบอกห้องนายมาได้แล้วสายเเล้วนะเด็กใหม่" แค่เพราะหน้าตากับนิสัยงั้นเหรอคำว่าชอบที่ไม่มีความหมายอะไร...
"ผมอยู่ ม.ปลาย ปี 1 ห้อง 5 ครับ"
"อ้อ งั้นเหรอ อืม.. ตามมาสิ"
"....." รุ่นพี่
"....." ผม
"....." รุ่นพี่
"....." ผม.... โว๊ยยย ทำไมมันเงียบเเบบนี้นะ อยู่ๆรุ่นพี่ก็ไม่พูดอะไรเลยเอาเเต่เดินพาผมมาที่ห้องไม่หันมามองผมเลยซักนิดด้วยซ้ำ ฮึ่ม!
"เอ้าถึงเเล้วล่ะ ฉันส่งเเค่นี้น้า ไว้เจอกันใหม่นะเด็กใหม่"
"ครับ แล้วเจอกัน" ผมตอบรุ่นพี่เเบบไม่มองหน้าแล้วเดินเข้าห้องเรียนไป ก็รุ่นพี่อยากเงียบเองนี่ ไม่ยอมคุยกันเลยตอนเดินมา... "เอ๊ะ เเล้วเราจะโมโหทำไมฟระ ช่างเหอะไปเรียนดีกว่า"
เอาไว้เเค่นี้ก่อนนะเจ้าคะ 555 ที่แบ่งเป็น 3 พาทเพราะมันยาวเกินจ้า
ความคิดเห็น