ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [นิยายสั้น] เรื่อง ถึงจะโชคร้ายเเต่ฉันก็รักนะ

    ลำดับตอนที่ #2 : 1.

    • อัปเดตล่าสุด 18 มี.ค. 57


    1.


    ระหว่างทางที่เดินไปโรงเรียน....


    "อ๊ะ โอ๊ย" ฟรานส่งเสียงร้องออกมาเพราะความเจ็บ เนื่องจากว่าเดินๆอยู่เเล้วมีสุนัขจรจัดมากัดขาของเขา

    "โธ่ เจ้าหมานี่ ปล่อยขาฉันได้เเล้ว"


    ปัง!


    "เอ๊งๆๆ"

    ฟรานเตะเข้าที่ตัวของสุนัขตัวนั้นเต็มๆจนมันร้องแล้วหนีไป

    "ไม่เป็นอะไรนะฟราน" ฉันถามเขาด้วยความเป็นห่วง

    "อื้ม ไม่เป็นระ..." ฟรานตอบฉันเเต่เขาพูดยังไม่ทันจะจบ อยู่ๆก็มีรถจักรยานขับมาเเล้วเฉี่ยวฟรานไป ทำให้

    เกิดการถลอกนิดหน่อย

    "ฟะ ฟราน มะ ไม่เป็นไรนะ เลือดไหลเเล้วอ้า"

    "อา ฉันไม่เป็นไรหรอก" 

    "อ่ะ นี่พลาสเตอร์ ฉันติดให้นะ" ฉันหยิบพลาสเตอร์ที่พกติดตัวมาออกจากกระเป๋า แล้วติดให้กับฟราน

    "ขอบคุณนะ ซันนี่ ^^"

    "0///0 อะ อื้ม ไม่เป็นไรจ้ะ" อร๊ายยยย ฟรานอย่ายิ้มแบบนี้เลยใจฉันจะละลายเอายิ้มที่อ่อนโยนเเบบนี้ ถ้าฉัน

    เกิดบอกว่าชอบเขาขึ้นมา รอยยิ้มเเบบนี้ จะมีให้ฉันอีกไม๊นะ...

    "ซันนี่ เธอคิดอะไรอีกเเล้วงั้นเหรอ เธอเนี่ยน้า"

    "ฮ่าๆ แหม่ๆโทษทีๆ"

    "แต่ว่านะ เธอไม่น่าแกล้งฉันเลยนะบอกว่าสายทั้งๆที่ยังมีเวลาอีกตั้งเยอะเเยะเลย"

    "•3• ก็ฟรานไม่ยอมตื่นนี่นา ช่วยไม่ได้ แบร่!"ฉันแลบลิ้นใส่ฟรานเเล้ววิ่งหนีเขาเเล้วให้เขาวิ่งไล่ ฮ่าๆ แบบนี้ก็

    เหมือนเด็กๆดีนะ เอ๊ะ! ข้างหน้านั่นมัน ท่อที่ฟรานตกทุกวันนี่นาต้องเตือนเขาไม่ให้วิ่งมาซะเเล้ว "นี่ฟรานหยุด

    ก่อน ข้างหน้ามันคือท่อที่เธอตกทุกวันนะ ระวังนะฟราน!"

    "อ๊ะ!" พอฟรานได้ยินก็เลยหยุดวิ่งไล่ฉันเเล้วค่อยๆเดินมาข้างๆฉันเเล้วเราก็เดินกันต่อ แต่หลังจากนั้น....


    ณ โรงเรียน xxxxxxx


    "เฮ้อ เอาอีกจนได้สินะ"ฟรานถอนหายใจเนื่องจากว่าตกท่ออีกแล้ว

    "ฮ่าๆ ช่วยไม่ได้นี่นะก็เธอมันโชคร้ายนี่นา หลบพ้นท่อที่ตกทุกวันได้ เเต่ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าเดินไปอีกหน่อยเเล้วจะมีท่อที่ซ่อมอยู่อีกน่ะปกติก็มีอยู่ที่เดียวแท้ๆ ความโชคร้ายของนายเนี่ยไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ"

    "มันก็ช่วยไม่ได้นี่นะ เเต่ก็ยังดีที่มีเธอคอยอยู่กับฉันนะ ซันนี่ ^^"

    "อะ อื้ม ก็ฉันสัญญาว่าจะคอยดูเเลนายนี่นา"

    เอาอีกแล้ว ตาบ้าฟรานทำฉันรู้สึกหวั่นไหวอีกแล้ว ถ้าเกิดว่าฉันอยู่กับเขาไปมากกว่านี้ ถ้าฉันถลำลึกไปมากกว่านี้ล่ะก็... 

    "งั้นเราเดินเข้าห้องกันเถอะฟราน"

    "อา เข้าใจเเล้ว"

    "อุ๊ย ฟรานนี่นา"

    "นั่นสิ อร๊ายยย ฟรานนนน" เสียงพวกผู้หญิงในโรงเรียนกรี๊ดกร๊าดฟรานก็เเน่ล่ะเขาป๊อปปูล่าออกจะตายนี่นา

    "อ้าวฟรานคุง สวัสดีจ้ะ" 

    "หืม สวัสดีครับรุ่นพี่ ^^" จู่ๆก็มีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาทักฟราน คะ ใครกันนะ....

    "สบายดีไม๊จ๊ะไม่ได้เจอกันนานเลยนะ"

    "ครับสบายดีครับรุ่นพี่ล่ะครับ?"

    "จ้ะฉันก็สบายดี อ๊ะ! ตายล่ะจะเข้าห้องสายละ ฉันขอตัวนะจ๊ะ แล้วเจอกันจ้ะ ^^"

    "ครับรุ่นพี่" ใครกันนะทำไมถึงได้ดูสนิทกับฟรานขนาดนี้....


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×