คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ณ ป่าแห่งหนึ่ง ครืน.....ครืน......เปรี้ยง เสียงฟ้าผ่าต้นไม้เป็นสองซีก ท้องฟ้าที่มืดครึ้มกับสภาพอากาศที่เหมือนพายุเข้า ชายสองคนกำลังวิ่งผ่านป่าทึบอย่างเร่งรีบ ชายคนแรกที่วิ่งนำ มีผมสีดำสนิทยาวถึงเอว ดวงตาสีดำเหมือนสีผม และใบหน้าอันหล่อเหลาคมคาย แต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่ดูเหมือนมีตำแหน่งสูง ที่บ่าทั้งสองข้างมีรูปสลักเป็นหัวมังกรสีทอง พร้อมกับตะกร้าในมือ ชายคนที่วิ่งตาม มีสีผมเขียวเข้มยาวประบ่า ดวงตาเป็นสีฟ้าน้ำทะเล แต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่คล้ายกับชายคนแรก แต่ที่บ่าไม่มีรูปสลัก ชายสองคนยังคงวิ่งไปเรื่อยเหมือนหนีอะไรซักอย่าง ..
“ตึกๆๆๆ” เสียงฝีเท้าจากทั้งซ้ายและ ขวา วิ่งตามมาติดๆ ชายคนแรกมองผ่านป่าทางซ้ายและขวา สังเกตเห็นเงาคล้ายมนุษย์ที่วิ่งเร็วมาก
“องค์ราชา พวกมันส่งโกบิ้นตามมาขอรับ” ชายที่วิ่งตามมาเอ่ยขึ้นบอกกับนายของตน
ชายที่วิ่งนำหยุดฝีเท้าและหันกลับมาพูด
“ข้ารู้ ไคโลน่า” ผู้เป็นนายตอบด้วยเสียงเย็นเรียบ
“พวกมันอยู่ข้างหลังเราไม่ไกลมาก มันคงส่งโกบิ้นสะกดรอยตามมา และ...”
“มันคิดผิด” ราชามังกรผู้ยิ่งใหญ่เอ่ยด้วยน้ำเสียงก้องกังวาน
“ไคโลน่า” ผู้เป็นนายเรียก “ขอรับ องค์ราชา” ชายที่ชื่อไคโลน่าขานรับ
“ข้าขอบใจเจ้ามากสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เจ้ารับใช้ข้าอย่างซื่อสัตย์มาโดยตลอด”
“มะ...ไม่ต้องขอบใจหรอกขอรับ องค์ราชา ข้าทำไปด้วยความเต็มใจ” ไคโลน่ารีบรับตอบและทำความเคารพ
“และครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ข้าจะขอร้องเจ้า ไคโลน่า นอสเอเธนส์ ”
“เจ้าจะทำตามคำขอของข้าได้หรือไม่” เสียงอันทรงพลังดังขึ้นอีกครั้ง
“ได้ขอรับ! เพียงแค่ท่านตรัสมาข้าผู้นี้จะทำตามพระประสงค์ของท่านทุกประการ”
เสียงตอบอย่างมั่นใจของไคโลน่า
“ดี...จงนำลูกของข้าหนีไปจากที่นี่แล้วไปยังโลกมนุษย์...เมื่อไปถึงจะมีคนรอเจ้าอยู่แล้วที่นั้นแล้ว”
“ละ...โลกมนุษย์...แต่องค์ราชาบุตรของท่านอาจจะไม่ปลอดภัยนะ ขอรับ”
“ไม่ต้องห่วงข้าได้สะกดพลังเอาไว้แล้วพร้อมกับให้ของสิ่งหนึ่งไว้กับลูกข้า” ไคโลน่าโค้งกายถวายรับ
“ข้าจะรอวันที่บุตรแห่งข้ากลับมา กอบกู้เกียจติยศแห่งเผ่าพันธุ์มังกร ให้กลับมายิ่งใหญ่และสงบสุขอีกครั้ง ”
“ขอรับ องค์ราชา” ไคโลน่าขานรับ
ราชามังกรส่งตะกร้าในมือให้ไคโลน่าพร้อมกับคำตรัสที่ทำให้ไคโลน่าตกใจ
“เอาล่ะ ไปได้แล้วข้าจะอยู่สกัดพวกมันไว้เอง” ไคโลน่าเบิกตากว้าง
“แต่...องค์ราชา ท่านควรจะไปกับบุตรของท่าน ข้าจะอยู่สกัดพวกมันให้ท่านเอง”
“ไคโลน่า นอสเอเธนส์” น้ำเสียงดังกังวานจากราชามังกร ก่อนจะเปลี่ยนเป็นพูดด้วยน้ำเสียงที่ห่วงใย
“ไคโลน่าข้ารู้ว่าเจ้าเป็นห่วงข้า แต่พลังของเจ้าจะต้านเซโรมุสได้นานซักแค่ไหนกัน”
“แต่...องค์ราชา...บุตรของท่าน”
“ไคโลน่า เจ้าลืมไปแล้วหรือไง คำทำนายแห่งความหวังของพวกเราเผ่าพันธุ์มังกร” ราชามังกรเอ่ยถาม
“ข้าไม่ลืมไม่มีวัน และจะไม่ลืมจนกว่าคำทำนายนั้นจะเป็นจริง ขอรับ”
เป็นคำตอบที่ทำให้ราชามังกรยิ้มให้กับไคโลน่าและพูดขึ้นกล่าวกับท้องฟ้าที่มีแสงสว่างไปทั่วแดน
“รัตติกาลแห่งความมืดมิดเป็นพยาน บุตรแห่งข้า...เซซินล่า ดาฮาเชส...จะเป็นราชันย์มังกรผู้ยิ่งใหญ่”
เสียงของราชามังกรดังก้องไปทั่วพื้นพิภพของแดนปีศาจ ฟ้าดินสั่นสะเทือนท้องฟ้าแปรเปลี่ยนเป็นรัตติกาลแห่งความมืดมิด สายฟ้าที่ผ่าลงมาอย่างไม่จบสิ้น ท้องฟ้าสีดำทะมึนหมุนควงเป็นวงอยู่เหนือหัวของราชามังกรผู้ที่กล่าวประกาศก้อง ไคโลน่าหยุดนิ่งเหมือนเวลาได้หยุดลง มีเพียงราชามังกรเท่านั้นที่สามารถขยับได้ก่อนที่จะเงยหน้าพูดอะไรซักอย่างกับท้องฟ้า
“ข้าเข้าใจแล้ว” สิ้นเสียงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเหมือนกำลังย้อนเวลากลับไปเป็นเหมือนเดิม
“ไคโลน่า ข้าฝากเซซิลด้วย” ไคโลน่าโค้งกายแล้วพูดขึ้น
“ข้าจะดูแลองค์ชายยิ่งกว่าชีวิตของข้า” คำพูดที่ทำให้องค์ราชายิ้มให้กับไคโลน่าอีกครั้ง ก่อนจะมีเสียงฝีเท้าตามมา
“ตึกๆๆๆ” เสียงฝีเท้าของกองทัพกำลังเดินตรงมาที่ราชามังกรกับไคโลน่า
“ไม่มีเวลาแล้ว ไคโลน่าเจ้าไปได้แล้ว” ราชามังกรสั่งพร้อมวิ่งกลับไปหากองทัพศัตรูที่เห็นลางๆ
“องค์ราชารักษาตัวด้วยนะขอรับ” พูดจบไคโลน่าก็วิ่งหายเข้าไปในป่า
“คิดว่าข้าเป็นใครกันไคโลน่า ข้าราชันย์มังกรบาฮามุต ดาฮาเชส...ผู้นี้จะหยุดเจ้าเองเซมุส!!!”
ฝูงโกบิ้นที่อยู่ทั้งซ้ายและขวากำลังเคลื่อนตามไคโลน่าไป ทันใดนั้นราชามังกรก็ร่ายมนต์เป็นลูกไฟยักษ์สองลูกอยู่เหนือหัว แล้วส่งลูกไฟนั้นพุ่งไปทางซ้ายและทางขวาของป่าซึ่งเป็นที่ที่โกบิ้นไล่ตามไคโลน่าไป
“ตูมมมมม” ป่าทั้งสองข้างทางกลายเป็นหลุมยักทั้งต้นไม้และโกบิ้น ทุกสิ่งในรัศมีหายไปในพริบตา
และแล้วกองทัพปีศาจก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าของราชามังกรบาฮามุต
“อ้าว นึกว่าใคร” เสียงเอ่ยอย่างเป็นกันเองของผู้แม่ทัพเดินออกมาจากทัพปีศาจ
“ลืมข้าไปแล้วหรือไง เซมุส” บาฮามุตตอบกลับ
“ข้าจะไปลืมพี่แท้ๆ ของข้าได้ยังไงกัน…ใช่ไหมพี่ฮามุต” ชายที่ชื่อเซมุส มีผมสีดำยาวประบ่า แต่งกายด้วยเกราะสีดำทั้งตัว นัยตาสีดำสนิท พร้อมดาบยาวที่สะพายอยู่ข้างหลัง
“แต่ข้าจำไม่ได้ว่าเคยมีน้องที่ทรยศแม้กระทั่งเผ่าพันธุ์ตัวเองเช่นแก” เสียงพูดที่แสดงถึงความโกรธของบาฮามุต
“อย่าพูดอย่างนั้นซี่พี่ฮามุต อีกเดี๋ยวเราก็ต้องจากกันแล้วและ...คงไม่ได้พบกันอีกชั่วนิรัน”
“หึหึ และเมื่อท่านไปแล้ว ข้าจะส่งลูกของท่านตามไปอยู่ด้วยกันเหมือน...ท่านพี่เซเลน่าเอง”
คำพูดที่ทำให้ราชามังกรบาฮามุตทั้งโกรธ ทั้งเศร้า ในเวลาเดียวกัน แต่กลับไม่แสดงสีหน้าใดๆ
“แต่เจ้าคงจะหาลูกข้าไม่เจอง่ายๆหรอกมั้ง เซมุส” เป็นคำพูดที่เรียกเสียงหัวเราะของเซโรมุสดังขึ้น
“ฮ่าๆๆๆ ข้าจะบอกอะไรให้นะพี่ฮามุต ตอนนี้เวลานี้และอาณาจักรนี้ทุกอย่างตกเป็นของข้าแล้ว”
คำพูดเหมือนอวดอำนาจของเซโรมุส “ไม่ว่าจะไปซ่อนอยู่ที่ไหนก็ไม่มีวันหลบข้าพ้นหรอกท่านพี่บาฮามุต”
“ฮึ แม้แต่โลกมนุษย์งั้นหรือ” คำพูดที่ทำให้เซโรมุสเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
“โลกมนุษย์...แต่ท่านก็รู้ว่าชาวปีศาจไม่เหมาะกับที่แบบนั้นลูกของท่านอาจถูกพวกมนุษย์จับพลังปีศาจได้และถูกสั่งประหารด้วย เท่ากับท่านก็ช่วยข้าไม่ให้ต้องเปลืองแรง ฮ่าๆๆๆ” เป็นคำพูดที่เรียกรอยยิ้มของบาฮามุตได้ดี
“แม้ข้าจะสะกดพลังไว้พร้อมกับให้สร้อยสามโลกอย่างนั้นหรือ” คำพูดที่ทำให้เซโรมุสเบิกตากว้างอีกครั้ง
“อะไรนะ!” เซโรมุสอุทานออกมาด้วยความตกใจและโมโหพี่ของตน ก็ถ้าสะกดพลังเอาไว้ซักวันมันก็ต้องถูกจับพลังได้แต่นี่ท่านเล่นให้...สร้อยสามโลก...สร้อยที่มีเพียงสามเส้นถูกแบ่งให้สามโลกคือ โลกมนุษย์ โลกปีศาจและโลกมหาเทพซึ่งจะมีให้กับผู้เป็นกษัตริย์ของทั้งสามโลก มันมีพลังในการสะกดพลังไม่ให้รั่วไหลทำให้ไม่ได้กลิ่นของปีศาจอย่างนี้มันก็รอดน่ะสิ! ข้าจะไม่ปล่อยให้มันรอดไปได้หรอก!
“งั้นข้าคงต้องรีบจัดการท่านให้เร็วที่สุดก่อนพวกมันจะไปถึงทางเชื่อมโลกมนุษย์” เซมุสเอ่ยพร้อมกับสะบัดมือสั่งทหารหุ่นเหล็กจำนวนมากเข้าจัดการบาฮามุต
“คงยากหน่อยนะ เซมุส” บาฮามุตพูดพลางเรียกดาบขนาดใหญ่เข้ามือแล้วเหวี่ยงดาบไปยังหุ่นเหล็กที่พุ่งเข้าใส่หลายสิบตัว ทหารหุ่นเหล็กทั้งหมดขาดเป็นสองท่อนพร้อมกับสลายกลายเป็นผงหายไป
เซโรมุสโกรธพร้อมกับสั่งทหารที่เหลือเข้าไปจัดการบาฮามุตอีก
‘ข้าจะรอวันที่บุตรแห่งข้ากลับมา...ใช่กลับมา เพื่อทำให้โลกปีศาจสงบสุขอีกครั้ง’
“วจีเทพมังกร” สิ้นเสียงของราชามังกร ร่างกายของบาฮามุตเริ่มเปลี่ยนไปก่อนจะกลายเป็นมังกรขนาดมหึมาใหญ่ยิ่งกว่าภูเขา เกร็ดเป็นสีทองสว่างทั้งตัว ดวงตาสีแดงเป็นประกาย ปีกกางออกทั้งสองข้าง แล้วพ่นไฟใส่กองทัพของเซโรมุส ป่าราบเป็นหน้ากองไหม้ไปด้วยไฟของบาฮามุต เซโรมุสจึงกลายร่างเป็นมังกรสีดำ ขนาดใหญ่เท่าบาฮามุตพร้อมกับมังกรขนาดเล็กกว่าอีกหลายตัวบินตามมาเสริมทัพมังกรของเซมุส
“ข้าจะฆ่าท่าน...ท่านพี่ฮามุต” สิ้นเสียงเซมุสก็กางปีกสีดำทะมึนบินขึ้นไปพร้อมกับดิ่งลงมาหาบาฮามุต
“คิดว่าทำได้ก็ลองดู เซมุส” บาฮามุตก็กางปีกสีทองเป็นประกายบินขึ้นไปหาเซโรมุสเหมือนกัน
มังกรทั้งสองประทะกันทำให้ป่าแถบนั้นหายไปหมด เสียงมังกรพี่น้องปะทะกันดังไปทั่วดินแดนปีศาจ...
อีกด้านหนึ่ง
“แฮ่กๆๆๆ...” เสียงหอบหายใจของชายที่วิ่งหิ้วตะกร้าอย่างระมัดระวัง
“หวังว่าองค์ราชาคงไม่เป็นอะไรนะ” คำพูดของไคโลน่าที่แสดงถึงความห่วงใย
“ตูมมมมมม” เสียงดังสนั่นจากตรงที่แยกกับราชามังกรดังไปทั่วป่า เสียงที่ทำให้ไคโลน่าหยุดชะงัก
“องค์ราชา” ไคโลน่าหยุดวิ่งก่อนจะเปลี่ยนเป็นหันกลับไปช่วยนายของตนแล้วก็ต้องหยุดอีกครั้งเมื่อเด็กที่อยู่ในตะกร้าส่งเสียงร้องตื่นขึ้นจากเสียงระเบิดของการต่อสู้...แล้วเสียงร้องก็หายไปเมื่อไคโลน่าหยุดวิ่ง
“องค์ชาย” ไคโลน่าหยุดแล้วมองเด็กน้อยที่มีศักย์เป็นถึงองค์ชายกำลังนอนในตะกร้าอย่างสงบและน่าเอนดู
เด็กน้อยผู้มีผมสีฟ้าน้ำทะเลพร้อมสร้อยที่คล้องอยู่ที่คอ นอนอยู่บนผ้าที่อ่อนนุ่มพร้อมผ้าห่มที่ครุมอยู่
ไคโลน่าหันหลังกลับมาแล้ววิ่งต่อเพื่อไปยังโลกมนุษย์ที่ที่องค์ชายของเค้าจะปลอดภัยจากผู้มีศักย์เป็นน้องชายแท้ๆขององค์ราชาบาฮามุต
‘เราจะหันกลับไปไม่ได้ เพราะเราได้ให้คำสัตย์ไว้แล้ว…คำสัตย์ที่ถึงตายก็ต้องทำให้สำเร็จ’
ความคิดเห็น