ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter1
� � � � �หลังจากเหตุการณ์วุ่นวายผ่านไปไตก็ขอตัวกลับห้อง ส่วนชานยอลก็เดินตามคริสมาที่ห้องพักใหม่ของเขา ภายในห้องตกแต่งด้วยสีชมพูและสีม่วงซะส่วนใหญ่ วอลเปเปอร์ลายดอกสีชมพู ผ้าปูที่นอนลายบาร์บี้โทนสีม่วง โคมไฟหัวเตียงรูปคิตตี้ ผ้าม่านสีชมพู ชานยอลอยากจะบ้า นี่เจ้าของห้องมันกำลังจินตนาการว่าตัวเปงเป็นเจ้าหญิงหรือไงกัน ดูหนังหน้าและขนาดตัวหน่อยก็ดีนะ
� � � � � "ห้องนี้เป็นเตียงคู่ ตสมปกติแล้วต้องนอนเตียงเดียวกัน แต่ถ้าฉันจะให้หล่อนนอนพื้นได้ใช่มั้ย?" จะบ้าเรอะ เตียงออกกว้างแต่ดันไล่ชานยอลไปนอนพื้น ส่วนตัวเองก็นอนเอกเขนกบนเตียงคนเดียว อยากจะกระโดดถีบขาคู่ใส่กระเทยตรงหน้าให้ตกหน้าต่างตายไปเลย!
� � � � � "ทำไมอ่ะ ถ้าพี่ไม่อยากนอนกับผมพี่ก็ไปนอนพื้นเองสิ" จะให้คุณหนูนอนพื้นนี่เป็นอะไรที่รันทดมาก อย่าว่าแต่จะนอนบนพื้นเลย นั่งบนพื้นก็ยังไม่เคย
� � � � � "หล่อนจะใจร้ายให้สาวน้อยที่น่ารักและบอบบางนอนบนพื้นหรือไงยะ เป็นผู้หญิงก็ต้องรักนวลสงวนตัว จะมานอนเตียงเดียวกับผู้ชายได้ไง" ชานยอลอยากจะอ้วกมันตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ไอ้คำว่าสาวน้อยน่ารักและบอบบางไม่มีทางหาเจอบนตัวของผู้ชายคนนี้แน่ๆ แล้วถ้าคุณเธอจะมารักนวลสงวนตัวเอาตอนนี้มันไม่ทันแล้วแหละ
� � � � � แต่ถึงอย่างนั้นชานยอลก็ไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงให้มันเสียเวลา ได้แต่ก้มหน้ายอมรับชะตากรรมก่อนหันไปจัดข้าวของของตัวเอง ยังไงคืนนี้ก็ขอให้มีที่ซุกหัวนอนก่อน
� � � � � คริสเดินไปนั่งลงที่โต๊ะเครื่องป้งแล้วจัดการลบเครื่องสำอางออก ส่วนชานยอลเองก็เริ่มจัดของแต่เมื่อเปิดตู้เสื้อผ้าออกมา สิ่งที่เห็นคือ...�
ผ้าอนามัย!
�
15.30น.
� � � � � ชานยอลกำลังเก็บของโดยมีแบคฮยอนเร่งอยู่ข้างๆเพราะวันนี้เจ้าตัวเขาขอกลับด้วย เหตุผลก็คงไม่พ้นคริสนั่นแหละ
� � � � � "แบค ปกติพี่คริสเขาเป็นคนยังไงหรอ?" ชานยอลหันไปถามแบคฮยอนทันทีที่เก็บของเสร็จ
� � � � ��
"แรด" อันนี้ชานยอลรู้ ถ้าไม่แรดไม่ได้เป็นไอดอลแบคฮยอนหรอก
"บ้าผู้ชาย" มากกกกกกกกกกก
"มีน้ำใจ" อุตส่าห์เสียสละพื้นให้ชานยอลนอนเลยนะ
"เฟรนด์ลี่" เหรอ
"สวย" ถามนิสัย= =
�
� � � � � "นิสัยก็โอเคแหละ ถามทำไมเนี่ย เสียเวลาฉันต้องมาตอบนะ" ไอ้เสียเวลาที่ว่าน่ะไม่ใช่อะไรหรอก แค่จะกรีดอายไลน์เนอร์ แล้วไม่ใช่มีแท่งเดียวนะ มีเป็นกล่อง ไม่ต้องนับก็รู้ว่ามีเกินสิบแท่ง มีทุกแบบ ทุกสี ทุกขนาด ทุกยี่ห้อ
� � � � � "ชานยอล ทำไมช้าจัง ฉันรอนานแล้วนะ ถ้าผิวฉันเสียขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ" เสียงนี้ชานยอลจำได้ เสียงของคริส แต่ทำไมถึงต้องมารอเขา?
� � � � � "ลู่หานฝากให้ฉันพาหล่อนไปกินข้าว เร็วๆ หิว!!!" ขอบคุณมากที่พาไปเลี้ยงข้าว ถึงจะเป็นเพราะลู่หานฝากมาก็เถอะ
� � � � � "เจ๊ ฉันขอไปด้วยสิ" แบคฮยอนตาเป็นประกายแล้วทำหน้าอ้อนเหมือนลูกหมา คริสพยกหน้าก่อนจะเดินนำออกไป
� � � � �
� � � � � "พี่คริส มาที่นี่ทำไม ไหนว่าจะพาไปกินข้าว" ชานยอลถามเพราะคริสพาเขามาสถานบันเทิง บรรยากาศไม่เมือนจะมากินข้าว น่าจะมากินเหล้าหรือทำอย่างอื่นมากกว่า
� � � � � "หล่อนก็ไปหาอะไรกินสิ ฉันมาที่นี่ฉันก็มาหาผู้ชาย จะไปด้วยปะล่ะ" แรดได้ทุกที่ทุกเวลาไม่เว้นวันหยุดราชการจริงๆ
� � � � � คริสเดินเข้าไปข้างในตามด้วยแบคฮยอน และแน่นอนว่าคนอย่างชานยอลที่ไม่รู้จักทาง เดินไปไหนก็หลงต้องเดินตามเข้าไปอย่างจำยอม
� � � � � �ทันทีที่เข้ามาคริสก็เริ่มเดินเข้าไปหาผู้ชายคนนั้นคนนี้อย่างอารมณ์ดี ชานยอลก็ผู้ชายนะ หล่อด้วย ทำไมตอนอยู่กับเขาไม่ร่าเริงแบบนี้บ้างล่ะ
� � � � � "ชานยอล ฉันสั่งของกินให้แล้วนะ" แบคฮยอนสะกิดชานยอลให้รู้ตัว เอาเป็นว่าคริสจะอะไรยังก็ช่าง ขอกินก่อนเถอะ�
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
� � � � � ชานยอลที่กำลังเคี้ยวอยู่ต้องสำลักในขณะที่แบคฮยอนพ่นออกมาเต็มหน้าชานยอลแล้ว แต่จะไม่สนใจเลยถ้าเสียงนั้นไม่ใช่เสียงของ...คริส
� � � � � "อินังบ้า ใช้ตาตุ่มมองหรือไงถึงเห็นฉันเป็นผู้ชายอ่ะ ห๊ะ!!!"ชานยอลยังคงไม่เข้าใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มือก็เช็ดเศษอาหารบนหน้าตัวเองไปแต่แบคฮยอนตอนนี้วิ่งพรวดไปแทรกกลางวงแล้ว จากประสบการณ์ของแบคฮยอนเชื่อว่าอีกไม่เกินห้านาทีต้องมีตบ!!
� � � � � "เจ๊คริสตี้ เจ๊ใจเย็นๆนะ อย่าเพิ่งตบกันนะ เจ๊ต้องท่องไว้ เจ๊เป็นเจ้าหญิง เจ๊เป็นนางเอก เจ๊เป็นสาวน้อยที่น่ารักและบอบบาง เจ๊จะตบคนอื่นไม่ได้นะ เสียภาพพจน์หมด" แบคฮยอนพยายามไกล่เกลี่ยถึงแม้แต่ละคำพูดที่หลุดจากปากจะบั่นทอนจิตใจคนฟังมากแค่ไหนก็ยังดีกว่าปล่อยให้ตบกัน
� � � � � "แบค เจ๊รู้ว่าเจ๊สวย เจ๊บอบบาง แต่เจ๊ยอมไม่ได้ที่มีคนมาทำลายศักดิ์ศรีความเป็นผู้หญิงของเจ๊หรอกนะ" แบคฮยอนเอามือกุมขมับ ไม่ทันจะได้ว่าอะไรต่อคริสก็พุ่งเข้าไปหาคู่กรณีทันที แบคฮยอนจะเข้าไปห้ามก็ถูกปัดกระเด็นออกมาเพราะขนาดตัวที่ต่างกันมาก
� � � � � "ชานยอล เขาตบกันแล้ว มาช่วยห้ามสิ ยืนเอ๋ออยู่นั่นแหละ โอ๊ยยยยยยยยย" แบคฮยอนไปลากชานยอลที่ยังยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหนให้เข้ามาช่วย
� � � � � ชานยอลเข้าไปลากคริสออกมาอย่างยากลำบาก ถึงเขาจะตัวใหญ่แรงความขนาดไหนก็ไม่สามารถสู้แรงช้างสารของคริสได้หรอก กว่าจะสงบเล่นเอาชานยอลแทบจะทรุดไปนั่งกับพื้นเลยทีเดียว
� � � � � "พี่คริส ผมไม่ไหวแล้วเนี่ย แรงเยอะจริงๆเลย" ชานยอลดึงเสื้อคริสไว้ไม่ให้ตัวเองล้มลงไปกองกับพื้น�
� � � � � "อย่าเยอะลูก" คริสตอบแบบปัดๆ
� � � � � "เจ๊ เจ๊แรงความขนาดปัดฉันกระเด็นนี่ไม่เยอะใช่ปะ ชนยอลมันจะตายอยู้แล้วเนี่ย" แบคฮยอนพูดอย่างอารมณ์เสีย
� � � � � "เออๆ อยากนั่งแท็กซี่ก็บอกมาเหอะ" คริสพูดอย่างรู้ทัน เขากับแบคฮยอนออกมาเที่ยวด้วยกันหลายครั้ง เวลาแบคฮยอนอยากนั่งแท็กซี่ก็อจะหาสารพัดวิธีมห้เขาจ่ายค่าแท็กซี่ให้
� � � � � "ไม่ต้องหรอก เปลือง โรงเรียนอยู่แค่นี้เอง" ชานยอลปฏิเสธทั้งที่ตัวเองก็แทบจะยืนไม่ไหว
� � � � � "ตามใจ" คริสพูดแล้วเดินนำออกไป
� � � � � ชานยอลมองตามแผ่นหลังของคริสแล้วก็รู้สึกน้อยใจขึ้นมา ก็เห็นอยู่ว่าเขาเดินไม่ไหว แต่จะโวยวายอะไรได้ ก็คนที่บอกให้เดินไปก็เขาเองนั่นแหละ สุดท้ายชานยอลก็ต้องเดินตามคริสไปโดยมีแบคฮยอนช่วยพยุงไว้ไม่ให้ล้ม
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
คืออยากจะบอกว่าเรื่องนี้อ่ะคริสเมะนะแต่เราคลั่งคริสติน่ามากถึงมากที่สุดเลยออกมาเป็นแบบนี้ แล้วคิดว่าคงจะมาอัพอีกทีวันอาทิตย์นี้หรืออาทิตย์หน้า ยังไงก็ขอบคุณที่อุตส่าห์มาอ่านกัน จริงๆแค่มีคนหลงเข้ามาเกินสองคนก็ขอบคุณมากแล้วแหละ แล้วเดี๋ยวจะมาอัพให้ใหม่นะ^^
� � � � ��
� � � � ��
�
� � � � � "ห้องนี้เป็นเตียงคู่ ตสมปกติแล้วต้องนอนเตียงเดียวกัน แต่ถ้าฉันจะให้หล่อนนอนพื้นได้ใช่มั้ย?" จะบ้าเรอะ เตียงออกกว้างแต่ดันไล่ชานยอลไปนอนพื้น ส่วนตัวเองก็นอนเอกเขนกบนเตียงคนเดียว อยากจะกระโดดถีบขาคู่ใส่กระเทยตรงหน้าให้ตกหน้าต่างตายไปเลย!
� � � � � "ทำไมอ่ะ ถ้าพี่ไม่อยากนอนกับผมพี่ก็ไปนอนพื้นเองสิ" จะให้คุณหนูนอนพื้นนี่เป็นอะไรที่รันทดมาก อย่าว่าแต่จะนอนบนพื้นเลย นั่งบนพื้นก็ยังไม่เคย
� � � � � "หล่อนจะใจร้ายให้สาวน้อยที่น่ารักและบอบบางนอนบนพื้นหรือไงยะ เป็นผู้หญิงก็ต้องรักนวลสงวนตัว จะมานอนเตียงเดียวกับผู้ชายได้ไง" ชานยอลอยากจะอ้วกมันตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ไอ้คำว่าสาวน้อยน่ารักและบอบบางไม่มีทางหาเจอบนตัวของผู้ชายคนนี้แน่ๆ แล้วถ้าคุณเธอจะมารักนวลสงวนตัวเอาตอนนี้มันไม่ทันแล้วแหละ
� � � � � แต่ถึงอย่างนั้นชานยอลก็ไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงให้มันเสียเวลา ได้แต่ก้มหน้ายอมรับชะตากรรมก่อนหันไปจัดข้าวของของตัวเอง ยังไงคืนนี้ก็ขอให้มีที่ซุกหัวนอนก่อน
� � � � � คริสเดินไปนั่งลงที่โต๊ะเครื่องป้งแล้วจัดการลบเครื่องสำอางออก ส่วนชานยอลเองก็เริ่มจัดของแต่เมื่อเปิดตู้เสื้อผ้าออกมา สิ่งที่เห็นคือ...�
ผ้าอนามัย!
�
� � � � � "พี่คริส ไอ้พวกนี้คืออะไรอ่ะ?" ชานยอลชี้ไปทางกองผ้าอนามัยให้คริสดู คือสำหรับตนที่อย่างเป็นผู้หญิงอ่ะนะ จะซื้อชุดชั้นในของผู้หญิงมาใส่ก็พอจะเข้าใจ แต่ผ้าอนามัยนี่ไม่ต้องก็ได้มั้ง ผู้ชายไม่มีประจำเดือนซักหน่อย จะใช้หรือไม่ใช้ก็ไม่มีใครเขารู้หรอก
� � � � � คริสหันมามองชานยอลเล็กน้อยพอให้รู้ว่าไอ้นั่นของชานยอลหมานถึงอะไรแล้วกลับไปบรรจงลบเครื่งสำอางต่อ
� � � � � "ฉันเป็นผู้หญิงก็ต้องมีวันนั้นของเดือนเป็นธรรมดาสิ แล้วอีกอย่าง ฉันน่ะชื่อคริสตี้ เรียกให้ครบด้วย!" คริสพูดขณะที่มือก็เก็บอุปการณ์ต่างๆนาๆเข้าที่
� � � � � "แต่ผมว่าพี่ผู้ชายนะ แล้วจะมีประจำเดือนได้ไง" ชานยอลไม่ได้ตั้งใจจะกวนตีนหรืออะไรแต่ชานยอลคิดอย่างนั้นจริงๆ แต่คริสคงไม่รู้ว่าชานยอลเอ๋อแค่ไหนเลยเดินปึงปังเข้าห้องน้ำไป
� � � � � ชานยอลไม่ได้เอ๋อขนาดดูไม่ออกว่าคริสกำลังโกรธเขาอยู่ เล่นเดินกระทืบเท้าซะขนาด นั้น แต่ชานยอลก้ไม่รู้หรอกว่าคริสโกรธเขาเรื่องอะไร เขาต้องหาวิธีทำให้คริสหายโกนธให้ได้
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
� � � � � เสียงนี้จะเป็นเสียงของใครไม่ได้นอกจากคนในห้องน้ำ ชานยอลรีบวิ่งไปเคาะประตูเรียก
คริสแต่คนข้างในก็ยังไม่มีวี่แววการเคลื่อนไหว มีเพียงเสียงร้องไห้คร่ำครวญที่เขาจับใจความไม่ได้�
� � � � � "พี่คริส เปิดประตูหน่อย มีอะไรก็ออกมาคุยข้างนอกดีๆเถอะ ถ้าพี่เอาแต่ร้องไห้อยู่ในนั้นผมจะรู้มั้ยว่าพี่เป็นอะไร" ได้ผล คริสเปิดประตูออกแล้วกระโดกอดชานยอลจนเซไปชนกับกำแพงด้านหลัง
� � � � � "ชานยอล ฮึก ฉัน.. ฉันทำข.. ขวดน้ำหอมที่ซื้อมาจากปารีสแตกอ่ะ ฮือออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ" อึ้ง... อึ้งสิ ไอ้เราก็นึกว่านางจะท้องไม่มีพ่อ แค่ขวดน้ำหอมแตกเองเรอะ
� � � � � กว่าคริสจะหยุดร้องไห้ก็ปาเข้าไป2ชั่วโมองแล้ว ถ้าเป็นคนอื่นคงหลับท่ามกลางเสียงโหยหวนของคริสไม่ลงเป็นแน่ แต่สำหรับชานยอลที่เดินมาทั้งวันแถมยังต้องมาเจอรูมเมทที่น่าปวดหัวอีกคงจะเหนื่อยน่าดู
� � � � � สุดท้ายคริสก็ต้องรับผิดชอบลากชานยอลไปนอนข้างเตียง ย้ำว่าลาก! เพราะคริสตี้น่ะไม่มีทางอุ้มท่าเจ้าสาวหรอกนะ�
� � � � � คริสจัดท่านอนให้ชานยอล เอาหัวหนุนหมอนแล้วห่มผ้าห่ม ส่วนตัวเองก็เดินออกจากห้องไป
เช้าวันต่อมา
� � � � � ชานยอลตื่นมาพบว่าตัวเองนอนอยู่ข้างเตียง ใช่ซี้ เขาต้องเสียสละให้สาวน้อยที่น่ารักแล้วบอบบางนี่! แต่ยังไงก็ขอบคุณที่ใจดีห่มผ้าให้
� � � � � ชานยอลชะเง้อไปมองบนเตียงเพื่อดูว่าคริสตื่นหรือยัง แต่สิ่งที่เห็นกลับมีเพียงความว่างเปล่า ไม่มีร่องรอยการนอนเลยแม้แต่น้อย สิ่งเดียวที่มีอยู่ในหัวชานยอลคือ... คริสไปไหน
� � � � �
� � � � � "นังคริสตี้ ฉันย้ายให้แกไปนอนกัชานยอลคืนเดียวถึงกับต้องปีนห้องผู้ชายเลยหรอ แล้วปีนห้องใครไม่ปีน ดันมาปีนห้องเซฮุน!" ชานยอลจำเสียงนี้ได้ เสียงที่ทำให้เขาต้องสะดุ็งตั้งแต่ก้าวเข้ามาในหอพัก
� � � � � "นี่นังลู่หาน แกจะโวยวายเสียงดังทำไมห๊ะ เมื่อคืนเซฮุนก็อยู่กับแกทั้งคืน ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย" โอ้พระเจ้า นี่แสดงว่าคริสปีนจริงๆใช่มั้ย
� � � � � ชานยอลแง้มประ๖ูออกไปดูเหตุการณ์ห้องของเขาอยู่ห่างจากห้องของลู่หานแค่สองห้องเท่านั้น�
� � � � � "นี่แปลว่าแกเฝ้าทั้งคืนเลยใช่มั้ยนังคริสตี้ ถ้าแกยังไม่หยุดก่อเรื่องฉันบอกพ่อแม่แกแน่" ลู่หานพูดตามด้วยเสียงประตูและเสียงโวยวายของคริสแบบเมื่อวานเป๊ะ เกรงใจคนในหอมั่งก็อได้ กรี๊ดเอากรี๊ดเอา ตกใจหมด
� � � � � ชานยอลปิดประตูเดินไปอาบน้ำแต่งตัวจัดการตัวเองให้เรียบร้อยแล้วรีบไปโรงเรียนเพราะตอนนี้มันจะเก้าโมงแล้ว
ห้อง1-A
� � � � � ชานยอลค่อยๆเปิดประตูเข้ามาหลังจากไปจัดการเรื่องย้ายโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว ตากลมโตมองไปรอบๆห้องเพื่อหาที่นั่งแล้วเดินเข้าไปวางกระเป๋านั่งลงบนเก้าอี้เรียบร้อย�
� � � � � ที่นั่งของชานยอลอยู่ติดริมหน้าต่าง มองออกไปเป็นก้อง3-C จำได้ว่าเป็นห้องของคริสแต่ตอนนี้เจ้าตัวยังไม่มาหรอก กว่าคริสจะอาบน้ำ หมักตัว ทำสปา ทาครีมเยอะแยะ เก้าโมงครึ่งจะเสร็จหรือเปล่าก็ไม่รู้
� � � � � ไม่ทันจะได้คิดอะไรต่อก็มีผู้ชายร่างเล็ก ขอบตากรีดด้วยอายไลน์เนอร์หนาเกือนนิ้วเดินเข้ามานั่งข้างชานยอล
� � � � � "นายเป็นเด็กใหม่สินะ ฉันนั่งข้างนายชื่อแบคฮยอน แล้วนายอ่ะ?" คนตัวเล็กกว่าเท้าคางจ้องหน้าชานยอลรอคำตอบ
� � � � � "ปาร์ค ชานยอล" แบคฮยอนพยักหน้าเป็นเชิงว่ารับรู้
� � � � � "ฉันจะแนะนำเพื่อนให้รู้จักนะ คนนี้ชื่อคยองซุ" แบคฮยอนชี้ไปทางผู้ชายตัวเล็กอีกคน แต่ดูเหมือนชานยอลจะถูกเมินเพราะผู้ชายที่ชื่อคยองซูไม่มีท่าทีว่าจะหันมาทักทายเขาเลย เอาแต่ก้มหน้าอย่างเดียว
� � � � � "มันขี้อายน่ะ ส่วนคนนี้ก็เซฮุน เซฮุน เห้ย ไอ้ฮุน เซฮู๊นนนนนนนนนนนนนนน" เสียงสิบแปดหลอดของแบคฮยอนช่างน่ากลัวแต่ก็ไม่สามารถทำให้คนที่ชื่อเซฮุนสนใจได้
� � � � � "มันชอบเหม่อ ไม่ค่อยจะสนใจสิ่งแวดล้องรอบตัวซักเท่าไหร่หรอก เห็นมันจะสนใจแต่ชานมไข่มุกกับพี่ลู่หานนั่นแหละ" ชานยอลพยักหน้า เขาจำได้ว่าเมื่อเช้าคริสกับลู่หานเถียงกันเพราะคริสไปปีนห้องเซฮุน คงจะเป็นแฟนลู่หานล่ะมั้ง
� � � � � "แล้วนี่นายอยู่ห้องไหนหรอ ห้องฉันอยู่ฉันสองห้องสุดทางเดินเลย"�
� � � � � "อยู่ห้องเดียวกับพี่คริส..."
� � � � � "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ห้องเจ๊คริสตี้หรอ ชานยอลรู้มั้ยว่านั่นน่ะไอดอลฉันเลยนะ" ชานยอลเชื่อเลย แค่เสียงกรี๊ดก็รู้แล้ว
� � � � � ชานยอลและแบคฮยอนคุยกันเรื่องนู้นเรื่องนี้ไปเรื่อยแต่ส่วยใหญ่จะเป็นแบคฮยอนที่พูด พูดน้ำไหลไฟดับจนครูเดินเข้ามานั่นแหละถึงหยุด
�
� � � � � คริสหันมามองชานยอลเล็กน้อยพอให้รู้ว่าไอ้นั่นของชานยอลหมานถึงอะไรแล้วกลับไปบรรจงลบเครื่งสำอางต่อ
� � � � � "ฉันเป็นผู้หญิงก็ต้องมีวันนั้นของเดือนเป็นธรรมดาสิ แล้วอีกอย่าง ฉันน่ะชื่อคริสตี้ เรียกให้ครบด้วย!" คริสพูดขณะที่มือก็เก็บอุปการณ์ต่างๆนาๆเข้าที่
� � � � � "แต่ผมว่าพี่ผู้ชายนะ แล้วจะมีประจำเดือนได้ไง" ชานยอลไม่ได้ตั้งใจจะกวนตีนหรืออะไรแต่ชานยอลคิดอย่างนั้นจริงๆ แต่คริสคงไม่รู้ว่าชานยอลเอ๋อแค่ไหนเลยเดินปึงปังเข้าห้องน้ำไป
� � � � � ชานยอลไม่ได้เอ๋อขนาดดูไม่ออกว่าคริสกำลังโกรธเขาอยู่ เล่นเดินกระทืบเท้าซะขนาด นั้น แต่ชานยอลก้ไม่รู้หรอกว่าคริสโกรธเขาเรื่องอะไร เขาต้องหาวิธีทำให้คริสหายโกนธให้ได้
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
� � � � � เสียงนี้จะเป็นเสียงของใครไม่ได้นอกจากคนในห้องน้ำ ชานยอลรีบวิ่งไปเคาะประตูเรียก
คริสแต่คนข้างในก็ยังไม่มีวี่แววการเคลื่อนไหว มีเพียงเสียงร้องไห้คร่ำครวญที่เขาจับใจความไม่ได้�
� � � � � "พี่คริส เปิดประตูหน่อย มีอะไรก็ออกมาคุยข้างนอกดีๆเถอะ ถ้าพี่เอาแต่ร้องไห้อยู่ในนั้นผมจะรู้มั้ยว่าพี่เป็นอะไร" ได้ผล คริสเปิดประตูออกแล้วกระโดกอดชานยอลจนเซไปชนกับกำแพงด้านหลัง
� � � � � "ชานยอล ฮึก ฉัน.. ฉันทำข.. ขวดน้ำหอมที่ซื้อมาจากปารีสแตกอ่ะ ฮือออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ" อึ้ง... อึ้งสิ ไอ้เราก็นึกว่านางจะท้องไม่มีพ่อ แค่ขวดน้ำหอมแตกเองเรอะ
� � � � � กว่าคริสจะหยุดร้องไห้ก็ปาเข้าไป2ชั่วโมองแล้ว ถ้าเป็นคนอื่นคงหลับท่ามกลางเสียงโหยหวนของคริสไม่ลงเป็นแน่ แต่สำหรับชานยอลที่เดินมาทั้งวันแถมยังต้องมาเจอรูมเมทที่น่าปวดหัวอีกคงจะเหนื่อยน่าดู
� � � � � สุดท้ายคริสก็ต้องรับผิดชอบลากชานยอลไปนอนข้างเตียง ย้ำว่าลาก! เพราะคริสตี้น่ะไม่มีทางอุ้มท่าเจ้าสาวหรอกนะ�
� � � � � คริสจัดท่านอนให้ชานยอล เอาหัวหนุนหมอนแล้วห่มผ้าห่ม ส่วนตัวเองก็เดินออกจากห้องไป
เช้าวันต่อมา
� � � � � ชานยอลตื่นมาพบว่าตัวเองนอนอยู่ข้างเตียง ใช่ซี้ เขาต้องเสียสละให้สาวน้อยที่น่ารักแล้วบอบบางนี่! แต่ยังไงก็ขอบคุณที่ใจดีห่มผ้าให้
� � � � � ชานยอลชะเง้อไปมองบนเตียงเพื่อดูว่าคริสตื่นหรือยัง แต่สิ่งที่เห็นกลับมีเพียงความว่างเปล่า ไม่มีร่องรอยการนอนเลยแม้แต่น้อย สิ่งเดียวที่มีอยู่ในหัวชานยอลคือ... คริสไปไหน
� � � � �
� � � � � "นังคริสตี้ ฉันย้ายให้แกไปนอนกัชานยอลคืนเดียวถึงกับต้องปีนห้องผู้ชายเลยหรอ แล้วปีนห้องใครไม่ปีน ดันมาปีนห้องเซฮุน!" ชานยอลจำเสียงนี้ได้ เสียงที่ทำให้เขาต้องสะดุ็งตั้งแต่ก้าวเข้ามาในหอพัก
� � � � � "นี่นังลู่หาน แกจะโวยวายเสียงดังทำไมห๊ะ เมื่อคืนเซฮุนก็อยู่กับแกทั้งคืน ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย" โอ้พระเจ้า นี่แสดงว่าคริสปีนจริงๆใช่มั้ย
� � � � � ชานยอลแง้มประ๖ูออกไปดูเหตุการณ์ห้องของเขาอยู่ห่างจากห้องของลู่หานแค่สองห้องเท่านั้น�
� � � � � "นี่แปลว่าแกเฝ้าทั้งคืนเลยใช่มั้ยนังคริสตี้ ถ้าแกยังไม่หยุดก่อเรื่องฉันบอกพ่อแม่แกแน่" ลู่หานพูดตามด้วยเสียงประตูและเสียงโวยวายของคริสแบบเมื่อวานเป๊ะ เกรงใจคนในหอมั่งก็อได้ กรี๊ดเอากรี๊ดเอา ตกใจหมด
� � � � � ชานยอลปิดประตูเดินไปอาบน้ำแต่งตัวจัดการตัวเองให้เรียบร้อยแล้วรีบไปโรงเรียนเพราะตอนนี้มันจะเก้าโมงแล้ว
ห้อง1-A
� � � � � ชานยอลค่อยๆเปิดประตูเข้ามาหลังจากไปจัดการเรื่องย้ายโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว ตากลมโตมองไปรอบๆห้องเพื่อหาที่นั่งแล้วเดินเข้าไปวางกระเป๋านั่งลงบนเก้าอี้เรียบร้อย�
� � � � � ที่นั่งของชานยอลอยู่ติดริมหน้าต่าง มองออกไปเป็นก้อง3-C จำได้ว่าเป็นห้องของคริสแต่ตอนนี้เจ้าตัวยังไม่มาหรอก กว่าคริสจะอาบน้ำ หมักตัว ทำสปา ทาครีมเยอะแยะ เก้าโมงครึ่งจะเสร็จหรือเปล่าก็ไม่รู้
� � � � � ไม่ทันจะได้คิดอะไรต่อก็มีผู้ชายร่างเล็ก ขอบตากรีดด้วยอายไลน์เนอร์หนาเกือนนิ้วเดินเข้ามานั่งข้างชานยอล
� � � � � "นายเป็นเด็กใหม่สินะ ฉันนั่งข้างนายชื่อแบคฮยอน แล้วนายอ่ะ?" คนตัวเล็กกว่าเท้าคางจ้องหน้าชานยอลรอคำตอบ
� � � � � "ปาร์ค ชานยอล" แบคฮยอนพยักหน้าเป็นเชิงว่ารับรู้
� � � � � "ฉันจะแนะนำเพื่อนให้รู้จักนะ คนนี้ชื่อคยองซุ" แบคฮยอนชี้ไปทางผู้ชายตัวเล็กอีกคน แต่ดูเหมือนชานยอลจะถูกเมินเพราะผู้ชายที่ชื่อคยองซูไม่มีท่าทีว่าจะหันมาทักทายเขาเลย เอาแต่ก้มหน้าอย่างเดียว
� � � � � "มันขี้อายน่ะ ส่วนคนนี้ก็เซฮุน เซฮุน เห้ย ไอ้ฮุน เซฮู๊นนนนนนนนนนนนนนน" เสียงสิบแปดหลอดของแบคฮยอนช่างน่ากลัวแต่ก็ไม่สามารถทำให้คนที่ชื่อเซฮุนสนใจได้
� � � � � "มันชอบเหม่อ ไม่ค่อยจะสนใจสิ่งแวดล้องรอบตัวซักเท่าไหร่หรอก เห็นมันจะสนใจแต่ชานมไข่มุกกับพี่ลู่หานนั่นแหละ" ชานยอลพยักหน้า เขาจำได้ว่าเมื่อเช้าคริสกับลู่หานเถียงกันเพราะคริสไปปีนห้องเซฮุน คงจะเป็นแฟนลู่หานล่ะมั้ง
� � � � � "แล้วนี่นายอยู่ห้องไหนหรอ ห้องฉันอยู่ฉันสองห้องสุดทางเดินเลย"�
� � � � � "อยู่ห้องเดียวกับพี่คริส..."
� � � � � "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ห้องเจ๊คริสตี้หรอ ชานยอลรู้มั้ยว่านั่นน่ะไอดอลฉันเลยนะ" ชานยอลเชื่อเลย แค่เสียงกรี๊ดก็รู้แล้ว
� � � � � ชานยอลและแบคฮยอนคุยกันเรื่องนู้นเรื่องนี้ไปเรื่อยแต่ส่วยใหญ่จะเป็นแบคฮยอนที่พูด พูดน้ำไหลไฟดับจนครูเดินเข้ามานั่นแหละถึงหยุด
�
------------------------------50%------------------------------
15.30น.
� � � � � ชานยอลกำลังเก็บของโดยมีแบคฮยอนเร่งอยู่ข้างๆเพราะวันนี้เจ้าตัวเขาขอกลับด้วย เหตุผลก็คงไม่พ้นคริสนั่นแหละ
� � � � � "แบค ปกติพี่คริสเขาเป็นคนยังไงหรอ?" ชานยอลหันไปถามแบคฮยอนทันทีที่เก็บของเสร็จ
� � � � ��
"แรด" อันนี้ชานยอลรู้ ถ้าไม่แรดไม่ได้เป็นไอดอลแบคฮยอนหรอก
"บ้าผู้ชาย" มากกกกกกกกกกก
"มีน้ำใจ" อุตส่าห์เสียสละพื้นให้ชานยอลนอนเลยนะ
"เฟรนด์ลี่" เหรอ
"สวย" ถามนิสัย= =
�
� � � � � "นิสัยก็โอเคแหละ ถามทำไมเนี่ย เสียเวลาฉันต้องมาตอบนะ" ไอ้เสียเวลาที่ว่าน่ะไม่ใช่อะไรหรอก แค่จะกรีดอายไลน์เนอร์ แล้วไม่ใช่มีแท่งเดียวนะ มีเป็นกล่อง ไม่ต้องนับก็รู้ว่ามีเกินสิบแท่ง มีทุกแบบ ทุกสี ทุกขนาด ทุกยี่ห้อ
� � � � � "ชานยอล ทำไมช้าจัง ฉันรอนานแล้วนะ ถ้าผิวฉันเสียขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ" เสียงนี้ชานยอลจำได้ เสียงของคริส แต่ทำไมถึงต้องมารอเขา?
� � � � � "ลู่หานฝากให้ฉันพาหล่อนไปกินข้าว เร็วๆ หิว!!!" ขอบคุณมากที่พาไปเลี้ยงข้าว ถึงจะเป็นเพราะลู่หานฝากมาก็เถอะ
� � � � � "เจ๊ ฉันขอไปด้วยสิ" แบคฮยอนตาเป็นประกายแล้วทำหน้าอ้อนเหมือนลูกหมา คริสพยกหน้าก่อนจะเดินนำออกไป
� � � � �
� � � � � "พี่คริส มาที่นี่ทำไม ไหนว่าจะพาไปกินข้าว" ชานยอลถามเพราะคริสพาเขามาสถานบันเทิง บรรยากาศไม่เมือนจะมากินข้าว น่าจะมากินเหล้าหรือทำอย่างอื่นมากกว่า
� � � � � "หล่อนก็ไปหาอะไรกินสิ ฉันมาที่นี่ฉันก็มาหาผู้ชาย จะไปด้วยปะล่ะ" แรดได้ทุกที่ทุกเวลาไม่เว้นวันหยุดราชการจริงๆ
� � � � � คริสเดินเข้าไปข้างในตามด้วยแบคฮยอน และแน่นอนว่าคนอย่างชานยอลที่ไม่รู้จักทาง เดินไปไหนก็หลงต้องเดินตามเข้าไปอย่างจำยอม
� � � � � �ทันทีที่เข้ามาคริสก็เริ่มเดินเข้าไปหาผู้ชายคนนั้นคนนี้อย่างอารมณ์ดี ชานยอลก็ผู้ชายนะ หล่อด้วย ทำไมตอนอยู่กับเขาไม่ร่าเริงแบบนี้บ้างล่ะ
� � � � � "ชานยอล ฉันสั่งของกินให้แล้วนะ" แบคฮยอนสะกิดชานยอลให้รู้ตัว เอาเป็นว่าคริสจะอะไรยังก็ช่าง ขอกินก่อนเถอะ�
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
� � � � � ชานยอลที่กำลังเคี้ยวอยู่ต้องสำลักในขณะที่แบคฮยอนพ่นออกมาเต็มหน้าชานยอลแล้ว แต่จะไม่สนใจเลยถ้าเสียงนั้นไม่ใช่เสียงของ...คริส
� � � � � "อินังบ้า ใช้ตาตุ่มมองหรือไงถึงเห็นฉันเป็นผู้ชายอ่ะ ห๊ะ!!!"ชานยอลยังคงไม่เข้าใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มือก็เช็ดเศษอาหารบนหน้าตัวเองไปแต่แบคฮยอนตอนนี้วิ่งพรวดไปแทรกกลางวงแล้ว จากประสบการณ์ของแบคฮยอนเชื่อว่าอีกไม่เกินห้านาทีต้องมีตบ!!
� � � � � "เจ๊คริสตี้ เจ๊ใจเย็นๆนะ อย่าเพิ่งตบกันนะ เจ๊ต้องท่องไว้ เจ๊เป็นเจ้าหญิง เจ๊เป็นนางเอก เจ๊เป็นสาวน้อยที่น่ารักและบอบบาง เจ๊จะตบคนอื่นไม่ได้นะ เสียภาพพจน์หมด" แบคฮยอนพยายามไกล่เกลี่ยถึงแม้แต่ละคำพูดที่หลุดจากปากจะบั่นทอนจิตใจคนฟังมากแค่ไหนก็ยังดีกว่าปล่อยให้ตบกัน
� � � � � "แบค เจ๊รู้ว่าเจ๊สวย เจ๊บอบบาง แต่เจ๊ยอมไม่ได้ที่มีคนมาทำลายศักดิ์ศรีความเป็นผู้หญิงของเจ๊หรอกนะ" แบคฮยอนเอามือกุมขมับ ไม่ทันจะได้ว่าอะไรต่อคริสก็พุ่งเข้าไปหาคู่กรณีทันที แบคฮยอนจะเข้าไปห้ามก็ถูกปัดกระเด็นออกมาเพราะขนาดตัวที่ต่างกันมาก
� � � � � "ชานยอล เขาตบกันแล้ว มาช่วยห้ามสิ ยืนเอ๋ออยู่นั่นแหละ โอ๊ยยยยยยยยย" แบคฮยอนไปลากชานยอลที่ยังยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหนให้เข้ามาช่วย
� � � � � ชานยอลเข้าไปลากคริสออกมาอย่างยากลำบาก ถึงเขาจะตัวใหญ่แรงความขนาดไหนก็ไม่สามารถสู้แรงช้างสารของคริสได้หรอก กว่าจะสงบเล่นเอาชานยอลแทบจะทรุดไปนั่งกับพื้นเลยทีเดียว
� � � � � "พี่คริส ผมไม่ไหวแล้วเนี่ย แรงเยอะจริงๆเลย" ชานยอลดึงเสื้อคริสไว้ไม่ให้ตัวเองล้มลงไปกองกับพื้น�
� � � � � "อย่าเยอะลูก" คริสตอบแบบปัดๆ
� � � � � "เจ๊ เจ๊แรงความขนาดปัดฉันกระเด็นนี่ไม่เยอะใช่ปะ ชนยอลมันจะตายอยู้แล้วเนี่ย" แบคฮยอนพูดอย่างอารมณ์เสีย
� � � � � "เออๆ อยากนั่งแท็กซี่ก็บอกมาเหอะ" คริสพูดอย่างรู้ทัน เขากับแบคฮยอนออกมาเที่ยวด้วยกันหลายครั้ง เวลาแบคฮยอนอยากนั่งแท็กซี่ก็อจะหาสารพัดวิธีมห้เขาจ่ายค่าแท็กซี่ให้
� � � � � "ไม่ต้องหรอก เปลือง โรงเรียนอยู่แค่นี้เอง" ชานยอลปฏิเสธทั้งที่ตัวเองก็แทบจะยืนไม่ไหว
� � � � � "ตามใจ" คริสพูดแล้วเดินนำออกไป
� � � � � ชานยอลมองตามแผ่นหลังของคริสแล้วก็รู้สึกน้อยใจขึ้นมา ก็เห็นอยู่ว่าเขาเดินไม่ไหว แต่จะโวยวายอะไรได้ ก็คนที่บอกให้เดินไปก็เขาเองนั่นแหละ สุดท้ายชานยอลก็ต้องเดินตามคริสไปโดยมีแบคฮยอนช่วยพยุงไว้ไม่ให้ล้ม
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
คืออยากจะบอกว่าเรื่องนี้อ่ะคริสเมะนะแต่เราคลั่งคริสติน่ามากถึงมากที่สุดเลยออกมาเป็นแบบนี้ แล้วคิดว่าคงจะมาอัพอีกทีวันอาทิตย์นี้หรืออาทิตย์หน้า ยังไงก็ขอบคุณที่อุตส่าห์มาอ่านกัน จริงๆแค่มีคนหลงเข้ามาเกินสองคนก็ขอบคุณมากแล้วแหละ แล้วเดี๋ยวจะมาอัพให้ใหม่นะ^^
� � � � ��
� � � � ��
�
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น