ไม่มี

ลำดับตอนที่ #1 : Intro

� � � � ��ปาร์ค ชานยอลผู้มีความใฝ่ฝันอยากเข้ามาเรียนที่โรงเรียนชื่อดังในเมืองแห่งนี้ ใช่!เขาทำสำเร็จแล้ว เขาขอพ่อแม่ได้แล้ว แต่...
� � � �
� � � �"อีเหี้ยยยยยยยยยยยย ตอนนี้กูอยู่ส่วนไหนของโรงเรียนวะ!" หลงซะแล้วสิ ก็โรงเรียนนี้น่ะมันอยู่ติดกับมหาลัย ไม่สิ ถ้าจะให้ถูกต้องพูดว่าอยู่ในมหาลัยด้วยซ้ำ จะหลงก็คงไม่แปลก ยิ่งคนเอ๋อๆอย่าชานยอลแล้วไม่หลงสิแปลก= =
� � � �
� � � � ชานยอลพยายามถามทางคนที่เดินผ่านไปผ่านมาแถวนั้น แต่คุณคิดว่าเขาจะไปถูกหรอ ก็ชานยอลไม่รู้ทิศรู้ทาง สลับซ้ายขวามั่วไปหมดเลยน่ะสิ ตอนอยู่บ้านมีรถไปรับไปส่งตลอด เท้าแทบไม่ได้แตะดิน ข้ามถนนยังไม่เป็นเลย คุณหนูปะล่ะ เพราะขืนปล่อยไปเดินคนเดียวได้เอ๋อเดินตกคลองไปซะก่อนชัวร์
� � � �
� � � � �ตอนนี้ชานยอลเหงื่อท่วมตัว ก็เล่นเดินวนรอบมหาลัยขนาดนั้นนี่ ชานยอลทรุดตัวลงไปนอนบนพื้นหญ้าอย่างเหนื่อยอ่อน แต่ไม่ทันจะได้หลับตาก็มีลูกบอลกระเด็นมาโดนหัวซะก่อน อดหลับเลย-.-
� � � �
� � � � � "โอ๊ย!" ชานยอลร้องขณะที่มือก็ลูบหัวไปมาตรงที่เจ็บ สายตาก็มองหาต้นเหตุที่ทำให้ลูกบอลมาโดนหัวเขา
� � �
� � � � � "ขอโทษที เป็นอะไรรึเปล่า?" คิดว่าน่าจะเป็นตัวต้นเหตุนะ เป็นผู้ชายผิวสีแทน ชานยอลโบกมือให้ประมาณว่าไม่เป็นไร
� �
� � � � � "นายเป็นเด็กใหม่หรอไม่คุ้นหน้าเลย ชื่ออะไรอ่ะ? ฉันชื่อไคนะ"�
� ��
� � � � � "ปาร์ค ชานยอล เอ่อ..ไค ฉันเพิ่งย้ายมาใหม่ นายช่วยพาฉันไปห้องพักครูหน่อยได้มั้ย" ชานยอลถาม ไคพยักหน้ารับแล้วลากชานยอลเดินไปทางตึกเรียน
�
� � � � � ไคกับชานยอลเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องพักครู แต่ที่ไม่ยอมเข้าไปน่ะเพราะห้องมัน"ปิด"ไปแล้วน่ะสิ ตอนนี้ก็หกโมงเย็นแล้ว ใครที่ไหนมันจะอยู่รอต้อนรับแกกกกกกกกกกกกก๊

� � � � � "งั้นฉันว่าไปหาพี่ลู่หานก่อนเหอะ" ไค

� � � � � "ใครคือพี่ลู่หานหรอ?" ชานยอล

� � � � � "ประธานนักเรียนน่ะ โดยปกติแล้วครูจะเป็นคนจัดห้องพักให้แต่ตอนนี้ครูกลับบ้านไปหมดแล้ว คงต้องให้พี่เขาหาห้องพักให้อ่ะ" ไคอธิบายจบก็เดินลากชานยอลอีกรอบไปทางหอพัก

� � � � � และตอนนี้ไคกับชานยอลก็มาหยุดยืนหน้าประตูอีกครั้ง แต่เหตุผลที่ไม่เข้าไปน่ะ...

� � � � � "คริส! แกย้ายหอกี่รอบแล้ว เลิกก่อเรื่องซักทีเหอะ ขอร้อง ฉันเป็นประธานปกติงานก็เยอะพอแล้วแกไม่ต้องกลัวฉันจะว่างหรอก" คิดว่าน่าจะเป็นเสียงประธานนักเรียน

� � � � � "ฉันชื่อคริสตี้ย่ะ! เรียกให้มันถูกหน่อยสิ" เสียงใครไม่รู้ รู้แค่แร๊ดดดดดดดดดดดแรด

� � � � � "เออ คริสตี้ ขอร้องเลยนะ เลิกปล้ำชาวบ้านเขาซักที คิดว่าตัวเองบอบบางมากรึไง กอดทีกระดูกจะหัก!" เถียงกันเข้าไป จะอะไรก็ช่างเหอะ ชานยอลอยากนอน ง่วง!
� � � ��
� � � � � �สองคนหน้าประตูยืนมองหน้ากันแบบไม่มีอะไรจะพูด คนนึงทำหน้างง อีกคนทำหน้าเพลีย แล้วก็เป็นไคที่ทนฟังกระเทยเถียงกันไม่ไหว หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรไปหาใครซักคน คุยกันสองสามประโยคแล้ววางสายไป
�
� � � � � �ไม่ถึงนาทีก็มีเสียงเปิดประตูพร้อมกับผู้ชายร่างเล็กที่ตอนนี้หน้าบูดเบี้ยว คงเพราะอารมณ์ไม่ดีมาจากเมื่อกี้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่สามรถบดบังความน่ารักของเจ้าตัวได้เลย น่าร๊ากกกกกกกกกกกก>\<

� � � � � �"นายใช่มั้ยที่ชื่อปาร์ค ชานยอล" ชานยอลพยักหน้า�

� � � � � �"ฉันชื่อลู่หาน เป็นประธานนักเรียน นี่กุญแจห้อง" ลู่หานยื่นกุญแจให้ชานยอล เขาเพิ่งสังเกตเห็นผู้ชายตัวสูงผมทองยืนอยู่ในห้อง นานๆทีจะเจอคนที่ตัวสูงกว่าชานยอลนะเนี่ย

� � � � � �"คริส ฉันฝากชานยอลด้วยนะ แล้วก็อยู่อย่างสงบเสงี่ยมเจียมกะลาหัว ตัวใหญ่อย่างกับผีเสื้อสมุทรริอาจมาอยากนอนครางใต้ร่างขายหนุ่มรูปงาม" พูดจบลู่หานก็หมุนตัวเดินเชิดเข้าห้องไป ปล่อยให้คริสโวยวายอยู่หน้าห้อง นี่เขาต้องอยู่ห้องเดียวกับคนคนนี้จริงๆสินะ

ชานยอลอยากจะบ้า!

� � � � �