คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เหล่าคนรุ่นใหม่แห่งจตุภาคี
เวลาไ้ลเียันับที่มิาเอลำลัเินทา
ายฝั่ฟลาิโฟโท ะวันออไล อสหพันประารัแนรุส(รัสเีย)
เฟียววว ู้มมม ปั้ ู้มมมม
เสียระเบิ
ปืนให่าายหาและเรือรบ และเราะ ยิระหน่ำใส่ันารัสเียและี่ปุ่น
“หมอบล อยาายหรือไ ราทานะ”
หัวหน้าึผมที่ะโหน้าออไปมอนอยานลำเลียพลให้ลับลมา
พร้อมับระสุนบินผ่านหน้าผมไปแบบเียิว
ผมื่อ ราทานะ โเมพิสึ
เิในเผ่าฮินิอา บนินแนทุระันารแห้แร้ นระทัาร้ามมิิมาอี่ปุ่น
ทุอย่า็เปลี่ยนไป ินแนแห้แร้ไ้รับารฟื้นฟู
ไม่้อหวาลัว่อารเป็นทาสอพวนัล่าทาสอัรวรริ
ผู้นมีที่อยู่ที่ทำินไม่้ออยย้ายถิ่นถาน
ภายใ้ารุ้มรออี่ปุ่นพวเราไ้รับารยอมรับเป็นประานอี่ปุ่น
บันี้แนแม่มีภัย ในนามอผู้สืบทอสายเลืออบรรพนาวฮินิอา
ที่สอนเราเสมอมาว่า รู้ัรั่อแนเิและพเผ่า
บันี้ี่ปุ่นมีภัยเท่าับินแนอเรามีภัย ี่ปุ่นือเพื่อน ือผู้มีพระุ
ลายเป็นแนแม่อเรา ที่เลี้ยูเราผม้ออบแทน
ึมาสมัเป็นอำลัป้อันนเอ
เอีย ปั้ ประูเปิออ
มอเห็นายหาสีาวที่บันี้ย้อม้วยสีแเลือ และเสา
“บุ” เสียร้อยโทสั่
พวผมวิู่ันออไปายานลำเลีย แล้วหมอบหลั่อนหินไ้ล ๆ
เพื่อหลบห่าระสุนปืนลอพวรุส
“อารสนับสนุน้วยรับ” ผมพู
“ไ้ ๆ ลอแปบ” พลอำลันหนึ่
เอาเลเอร์ี้ไปยัแนวปืนล้าศึแบบไม่ล้ายื้นหน้าออไป
ฟิ๊ววววววว ู้มมมมมม ฟิ้วววววว
ู้มมมมมมมมมม
เสียีปนาวุธาเรือรบ
ยิระหน่ำลมาามแนวรบ้าศึบนายหา นป้อมปราารเละเทะไปหม
“โมี” ำสัถูเอ๊ยึ้น ผมและนอื่น
ๆ ึรุึ้นและวิ่ึ้นไปบนหา พยายามปีนอทรายึผมที่เิบนินแนแทบะเป็นทะเลทรายปีนไ้สบายมา
ยา
ผมวิไปเอาสันปืนระแทหน้าทหารรัสเียนหนึ่้วยแรอผมที่ทำานหนัมาั้แ่เ็อยู่ในทะเลทรายอันโหร้าย
ทำให้ระูหน้าทหารนนั้นแายทันที
ผมไม่ลอ้าใ่าบปรายปืนแททหาร้าศึอีนที่วิเ้ามาหา
“ไปายะ” เสียทหารรัสเียอีส่วนพูึ้นพร้อมระหน่ำยิห่าระสุนใส่ผม
ผมโหลบหลัหิน่อนหนึ่อย่ารวเร็วและ
เร๊ ุบ
ผมเวี่ยระเบิไปพร้อมับใ้เวทไฟโยนามไปเพื่อุระเบิทันที่ไม่ลอให้ทหาร้าศึับมันโยนลับมาระหวาลอารระเบิหรือวิหนี
ู้มมมมม อา
ทหาร้าศึเละเป็นโ๊
ฟิ๊วฟิ๊วฟิ๊วฟิ๊วฟิ๊วววววว
ผมโผ่ออไปและสาปืนลใส่้าศึ่อนวิไป้าหน้า
พาอำลัป้อันนเอผัันแนวรบ้าศึ
ยา ฟุบบบบ
ผมาเ้าใส่ทหาร้าศึรหน้า้วยาบปรายปืนอย่ารวเร็ว
หัวอมันาาัวอย่าไม่ไ้ั้ัว หลัานั้นผมและพลอำลัอื่น ๆ
็เ้าสู่าร่อสู้ะลุมบอนับพวรัสเีย
.....
เรือบรรทุเรื่อบินอี่ปุ่น
“รวพบอเรือ้าศึรับ
รวสอบแล้วเป็นยะที่เื่อนที่ใ้น้ำใ 20 ลำ เรือำน้ำรัสเียอี 10 ลำ รับ”
ผมมอพลอำลัเ้ามารายานลับผู้ารเรือ
“อืม มาาโมโะ ฝา้วย” ผู้าร หันมาสั่ผม
“รับผม” ผมอบรับ่อนวิออาห้อไป
ัวผมื่อ มาาโมโะ ิเะฮารุ
เป็นาวี่ปุ่น อนนี้สััพลเรือสะเทินน้ำทะเทิ้นอาาศ
ผมวิไปึ้นเรืออาาศ
ไม่สิมันเหมือนยานรบ ที่มีรูบร่าแบนราบที่มีปีรายเรืออาาศ
แ่สวนท้ายะเหมือนเรือำน้ำมาว่า มีห้อนับอยู่รลาอปีทั้สอ
“ทราบพิั้าศึแล้ว อออัวระรับ”
ผมพูพร้อมับ เรื่อยึ้นสูาพื้น้วยเทโนโลยีแรแม่เหล็
และพุ่ไป้าหน้า้วยวามเร็ว ่อนระโนลน้ำ
แล้วทะยานึ้นสู่อาาศแล้วบินไปยัุที่รวพบเอเรือำน้ำ้าศึ ึ่เป็นเรือีน
เราเรียยะอะนะ 20 ลำ เรือรัสเียึ่้อระวัอี 10 ลำ แ่ไม่ใ่เรื่อยาเลย
“พบเป่าหมายแล้ว”
ผมรายานแล้วเปลี่ยนรูปแบบัวเรือทันที ปีเรือหเ้ามา
มีหาเสือโผ่มาา้าใ้รท้ายเรืออีอัน
พร้อมับุที่เยเป็นไอ่พ่นไ้แทนที่้วยท่อที่ทำหน้าที่้ายไอ่พ่นแ่ใ้ในน้ำเพื่อส่แรันับเรื่อน
ทำให้สามารถับผาโผนในน้ำไ้เหมือนอยู่ในอาาศ
ู้มมม
เสียน้ำระายเมือเรืออผมำิ่าอาาศสู่ใ้น้ำ
ผมเห็นเรือรบ้าศึนาให่ที่ท่า้านใ้้วยสีแ
แ่บนลำเรือเป็นสีำ มีราอทัพเรือีนอยู่ รู้ทันทีห้าลำที่ผมเห็นนี้เป็นยะ
ผมไม่ลอ้าปล่อย อปิโ ที่มีระบบนำวิถีลไป
ู้มมมม
ระเบิในพิบาเนื่อา้าศึไม่ิว่าะมีารยิลมาร ๆ เ่นนี้
ฟื
ผมเอียเรือแไปรราระหวาเรือีนสอลำ แล้วเปิระบบเรือให้มีแท่เหล็แหล่มหนาออมาา้าลำเรือที่ิับเรือทั้
2 ลำอ้าศึ ึ่เหล็นั้นไม่ทำให้ผิหวัเมื่อเรือผมรอผ่านระหว่าเรือทั้ 2
ไปไ้แล้วหันมามอพบว่า ยะ ี่อบ 2 อันนั้นาเป็นสอท่อนไปแล้ว
“ระวัมีอปิโ
าเรือรัสเียมาทานาย”
เสียาหน่วยสั่ารที่นั่อยู่หน้าอในเรือบรรทุเรื่อบินล่าวึ้น
“รับทราบ” ผมพู
พร้อมับออัว้วยวามเร็วโยที่มี่อปิโนาวิถีามหลัมา
ผมหลบผ่าน่อวาอเรือ้าศึ 2
ลำที่อยู่้าใ้ผม้วยาระแ้าทำให้่อปิโสวนหนึ่ที่ามมานับเรือ้าศึที่อยู่ใ้ผมอับปราไป
3 ลำ ผมเริมวสวา ลาน้ำสผลให้่อปิโอีุนันเอ
่อนหลบอย่าเร็วผ่านหน้าเรือรัสเียอี 2
ลำที่ีู่ันมา้วยวามเร็วทำให้อีฝ่ายไม่ทันไ้ยิ
แน่นอนุบไม่่าาเมื่อะี้ หลัานั้นผม็รอเป่า
ไปยัเรือำน้ำ้าศึทุลำที่เหลือ แล้วปลปล่อยรวนาวิถีใ้น้ำ
ออมาใ้ท้อและเหนือท้อเรือ มันรเ้าใส่้าศึ้วยวามเร็วเสีย
ไม่นานทะเลรหน้าเ็มไป้วยระเบิ ผม้อย ๆ
ทะยานึ้นเหนือผิวน้ำแล้วเปลี่ยนรูปเรืออีรั้เพื่อทะยานลับไปเป็นเรืออาาศ
่อนบินลับเรือบรรทุเรื่อบิน
“ทำไ้ีมา มาาโมโะ”
เสียผู้ารเอ่ยมผม
......
ประารัปรอนเอาเรลิอา
เสียเพล Njet Molotoff ัึ้นหลัาารรุโ้ลับอเรา
แมนทหารสีะหน้าลัวแ่ไม่มีผลให้เรา้อลัว ใ้แล้วเราือาวฟิน
ที่โเวียยั้อปวหัว ไม่มีอะไรที่เรา้อลัวพวรุส
“่ามัน อนนั้นเรามีนน้อยว่า
บรรพนอเรายัทำให้โเวีย้ออึ่มาแล้ว วันนี้เรามีนเท่า ๆ
ันเทโนโลยีล้ำหน้าว่าไม่มีอะไร้อลัวอีวาน ไปทำให้มันลัวเราัน”
เสียนายทหารนหนึ่พูึ้น นะวิบนหิมะ
แน่นอนเราไม่มหิมะเพราะรอเท้ารุ่นพิเศสที่ฝ่ายุภาีพันาึ้นอาสัยหลัารหินเวทมน์ธาุล้มอ่ามิิในารทำให้มีล้มมารับน้ำหนัเรา่อนลไปสู่พื้นและพลัานาหินเวทมน์ธาุไฟในารทำให้เิวามร้อนระรายหิมะที่พยายามเาะรอเท้า
ทำให้เราสามารถเินบนหิมะไ้เหมือนเินบนถนน
นะที่พวรัสเียิหลุม
เราะอเรารอยบนอาาศ้วยแรแม่เหล็โลนะที่รัสเีย านมาามหิมะ
รู้ผม่อให้รบในเมือเรา็ไ้เปลียบ
ู้มมม
เสียเรืออาาศ้าศึที่เ้าไ้ลแนวรบถูเรืออาาศอฝ่ายเรา
สอยร่ว
พร้อมับารบุถาโถมเ้าสู่เเมืออทหารฟิน
ผม็้วย
“่ามันนนนนนนนนน” รรม
ผมโนล้อมเสียแล้วสิ หลัวิเ้ามาในเเมือ พวทหารรัสเีย
ใ้วิธีโลยัวลมาาึบ่า ออมาาที่้อนบ่า บาพว็โผออมาาหน้า่า
ยิใส่อทหารราว 10 นที่มีผมอยู่้วย าทุทิศทา
“ฝา้วยนะ อามัน” สหายหันมาบอผม
“ไว้ใไ้”
ผมรับำแบบพยายามทำให้น่ารัที่สุ เ่นระิหูระ่าย ับห่าพวพุ่มอผม
“อย่าไปสนใ สใสะนบ้า
พวฟินมันแ่ยั่วเลา ยิ” ทหารรัสเียใยัษ์(?)สใสะเป็นหัวหน้าสั่ยิใส่พวผม
ปั้ปั้ปั้ปั้ปั้
เสียห่าระสุนยิเ้าใส่ พวผม
แ่แล้วเหล่ารัสเียใยัษ์็้อยืนอึ่
“ฮิฮิฮิ” ผมหัวเลาะ หลัาระสุนะั๋วทั้หลาย
หยุนิ่้าลาอาาศ
และสี่หน้าอึ่
อเหล่าทหารรัสเียใยัษ์ที่ใีประเนพายุะั๋วมาหาผม อาปาหวอไปแล้ว
“พี่ ๆ
ทั้หลายะั๋วพวนี้ผมไม่อยาไ้อะนะ อืนนะรับ”
ผมพยายามทำท่าให้น่ารัที่สุสมวามเป็นระ่าย แล้วใ้เวทลมหันหัวระสุนพวนั้นที่รอยเว้อยู่ในเวทสุยาาศอผม
ให้หันหัวไปทาพวพี่ ๆ ทหารรัสเียทั้หลาย แล้วใ้เวทลมหมุนลูะั๋วเหล่านั้นให้เล็วึ้นในพิบาแล้วีมันให้ทะรวออไป้วยเวทไฟวามร้อนสู
เหมือนพี่ ๆ
ทหารรัสเียใยัษ์ะรู้ัว พวนั้นทำหน้าื่นทำท่าะระโษหลบ แ่ว่า
“รู้อยู่แล้วละรับว่า พี่ ๆ
ที่ฝึมาอย่าี้อหลบ เลยไม่ไ้เลโมีไปปทาเิม”
ผมพูแล้วยิมใหู้น่ารัที่สุ
พุบ อั
เสียระสุนทะลุัวทหารรัสเียพวนั้นรส่วนสำับ่าไม่สำับ่า
นอนล้มละนาว
ฟิ๊ว ฟิ๊ว ฟิ๊ว
เหล่าสหายและผมเลย้อเ้าไป่วยพวพี่ ๆ ที่ไม่ายให้พ้นวามเ็บปว
เ๊
ผมประทับปืนอหัวพี่ทหารรัสเียนสุท้ายที่้าบาเ็บแ่พยายามะสู้
ฟิ๊ววว
แล้วปลปล่อยเ้าไปสู่โลที่อาะีว่าอะนะ
“อย่าโอเอ สิน้อ่ายยยย” สหายเอโมน
เล่ให้ผมวิ่ไป้าหน้า
“เอโมนละวั” ผมรีบใ้เวทสุนยาาศรอบัวสหายสุที่รัอผม
หยุไอ่ระสุนปืนให่อเราะรัสเียลาอาาศ อืมมม นั้นมันระสุนหัวระเบิสินะ
ผมรีบส่มันลับไปหาเ้า้อที่ทำท่าะยิลูใหม่ออมา และ
ู้มมมมมมมม ลายเป็นโโั้น(?)
พอีส่ลับเ้าไปในปาระบอปืนให่อเราะอะนะ
และบัเอินพอีับลูใหม่ำลัพุ่ออมา
เลยนันระเบิาในระบอปืนนเราะแหันเลยทีเียว
“อาวววว นายทำป้อมบินแล้วนะ
น้อ่ายยอผม เียวไปโนหัวใรเ้าหลอ” เอโมนหันมาบอผม
“โทษทีไม่ไ้ั้ใ” ผมานรับ
หลัานั้นพวเรา็ไ้บินป้อมอเราะรัสเียอีหลายรอบเลยละ
ว่าะเะพวรัสเียออไปา าเรลิอา ไ้ เหนื่อยุ แ่สนุัเลยยยย
ความคิดเห็น